The common practice in bio-yogurt p

The common practice in bio-yogurt production is to
use premixed, ‘direct vat set’ (DVS) cultures of L.
delbrueckii subsp. bulgaricus, S. thermophilus, L. acidophilus
and Bifidobacterium spp. The L. acidophilus and
Bifidobacterium spp. can also be grown separately before
incorporation into the bioyogurt, to ensure a desirable
level of probiotic culture in the final retail product
(Kailasapathy a Rybka, 1997). Modler and VillaGarcia
(1993) reported that the ideal procedure is to
grow the Bifidobacterium spp. separately, followed by
washing out of free metabolites and the transfer of the
cells to the yogurt base.
Hull et al. (1984) observed that L. acidophilus had
improved yogurt stability during refrigerated storage if
added at the same time as the traditional yogurt cultures
and allowing growth during the fermentation process. L.
acidophilus added after yogurt manufacture died off
rapidly and the survival rate after 4 days storage at 51C
was only 1%. These findings were supported by Gilliland
and Speck (1977c). Death of cells of L. acidophilus
was attributed to the effects of hydrogen peroxide
produced in the yogurt. Better survival of L. acidophilus
was obtained due to increased tolerance to hydrogen
peroxide when L. acidophilus and yogurt cultures were
grown simultaneously. Apparently, the L. acidophilus
cultures developed the ability to split hydrogen peroxide.
Inoculum size of probiotic bacteria is an important
key factor to ensure sufficient viable cells in the final
food product. According to Samona and Robinson
(1994) the presence of yogurt cultures restricted the
growth of bifidobacteria, but they have little impact on
the long-term viability of an existing culture. Therefore,
it is imperative that AB-yogurt manufacturers ensure
that at least one million viable cells of Bifidobacterium
species/g are present at the end of fermentation. If the
required criterion is met, the number of probiotic
bacteria should remain stable throughout the anticipated
shelf-life (Samona a Robinson, 1994). However,
increased inoculum in the study of Dave and Shah
(1997a) did not improve viability of bifidobacteria in
yogurt.
Growth and progression of Bifidobacterium species in
yogurt are suppressed due to different rates of multiplication
of bacteria strains present during fermentation.
The inability of Bifidobacterium to progress in a mixed
culture is considered a major cultivation problem
(Schuler-Malyoth a Muller, 1968).
Incubation temperature is also an important factor
related to inoculation practice. Usually, yogurt is
fermented at 431C (the optimal temperature for lactic
acid production by starter cultures), however, the
optimum temperature for growth of Bifidobacterium is
371C. Consequently, lower incubation temperatures
(37–401C) will favour the growth rate and survival of
probiotic species (Kneifel et al., 1993).
If a higher inoculation percentage of S. thermophilus
and L. bulgaricus is used during AB-yogurt fermentation,
these cultures will dominate the fermentation
and result in lower populations of L. acidophilus and
B. bifidum in the final product (Anon., 1994).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การปฏิบัติร่วมกันในการผลิตไบโอโยเกิร์ตคือการใช้ผสม 'ชุดถังโดยตรง (DVS) วัฒนธรรมของ L. subsp delbrueckii bulgaricus เอส thermophilus, แอล acidophilus และ Bifidobacterium spp ลิตร acidophilus และBifidobacterium spp นอกจากนี้ยังสามารถเติบโตแยกกันก่อนที่จะรวมตัวกันเข้า bioyogurt เพื่อให้แน่ใจว่าเป็นที่น่าพอใจในระดับของวัฒนธรรมโปรไบโอติกในผลิตภัณฑ์ค้าปลีกสุดท้าย(Kailasapathy Rybka, 1997) Modler และ Villagarcia (1993) รายงานว่าขั้นตอนที่ดีคือการเติบโตBifidobacterium spp แยกตามด้วยการล้างออกของสารฟรีและการถ่ายโอนของเซลล์ไปยังฐานโยเกิร์ต. ฮัลล์, et al (1984) พบว่า L. acidophilus ได้ความมั่นคงโยเกิร์ตที่ดีขึ้นระหว่างการเก็บรักษาในตู้เย็นถ้าเพิ่มในเวลาเดียวกันเป็นวัฒนธรรมโยเกิร์ตแบบดั้งเดิมและช่วยให้การเจริญเติบโตในระหว่างขั้นตอนการหมัก L. acidophilus เพิ่มเข้ามาหลังจากการผลิตโยเกิร์ตเสียชีวิตออกได้อย่างรวดเร็วและอัตราการรอดตายหลังการเก็บรักษา4 วันที่ 51C เป็นเพียง 1% การค้นพบนี้ได้รับการสนับสนุนโดยกิลลิแลนด์และจุด (1977c) การตายของเซลล์ L. acidophilus เป็นผลมาจากผลกระทบของไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์ที่ผลิตในโยเกิร์ต การอยู่รอดที่ดีขึ้นของ L. acidophilus ที่ได้รับเนื่องจากการความอดทนเพิ่มขึ้นเป็นไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์เมื่อ L. acidophilus และวัฒนธรรมโยเกิร์ตได้รับการเติบโตไปพร้อมๆ กัน เห็นได้ชัดว่าแอล acidophilus วัฒนธรรมการพัฒนาความสามารถในการแยกไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์. ขนาดกล้าเชื้อแบคทีเรียโปรไบโอติกที่มีความสำคัญเป็นปัจจัยสำคัญเพื่อให้แน่ใจว่าเซลล์ที่มีชีวิตที่เพียงพอในรอบสุดท้ายผลิตภัณฑ์อาหาร ตามที่ Samona และโรบินสัน(1994) การปรากฏตัวของวัฒนธรรมโยเกิร์ตที่ จำกัดการเจริญเติบโตของ bifidobacteria แต่พวกเขามีผลกระทบเพียงเล็กน้อยต่อการมีชีวิตในระยะยาวของวัฒนธรรมที่มีอยู่ ดังนั้นจึงมีความจำเป็นที่ผู้ผลิตAB-โยเกิร์ตให้แน่ใจว่าอย่างน้อยหนึ่งล้านเซลล์ที่มีชีวิตของBifidobacterium ชนิด / g ที่มีอยู่ในตอนท้ายของการหมัก ถ้าเกณฑ์ที่ต้องการจะพบจำนวนของโปรไบโอติกแบคทีเรียควรจะยังคงมีเสถียรภาพตลอดที่คาดว่าอายุการเก็บรักษา(Samona โรบินสัน, 1994) แต่เพิ่มขึ้นหัวเชื้อในการศึกษาของเดฟและอิหร่าน(1997a) ไม่ได้ปรับปรุงชีวิตของ bifidobacteria ในโยเกิร์ต. การเจริญเติบโตและความก้าวหน้าของสายพันธุ์ Bifidobacterium ในโยเกิร์ตถูกระงับเนื่องจากอัตราที่แตกต่างกันของการคูณของสายพันธุ์แบคทีเรียที่อยู่ในระหว่างการหมัก. ไร้ความสามารถของ Bifidobacterium เพื่อความคืบหน้าในการผสมวัฒนธรรมถือเป็นปัญหาการเพาะปลูกที่สำคัญ(ชูเลอร์-Malyoth มุลเลอร์, 1968). อุณหภูมิบ่มเพาะเป็นยังเป็นปัจจัยสำคัญที่เกี่ยวข้องกับการปฏิบัติการฉีดวัคซีน โดยปกติโยเกิร์ตมีการหมักที่ 431C (อุณหภูมิที่เหมาะสมสำหรับการแลคติกผลิตกรดโดยเชื้อจุลินทรีย์เริ่มต้น) แต่อุณหภูมิที่เหมาะสมสำหรับการเจริญเติบโตของ Bifidobacterium เป็น 371C ดังนั้นอุณหภูมิที่ต่ำกว่าการบ่ม(37-401C) จะสนับสนุนอัตราการเจริญเติบโตและความอยู่รอดของสายพันธุ์โปรไบโอติก(Kneifel et al., 1993). หากมีการฉีดวัคซีนร้อยละที่สูงขึ้นของเอส thermophilus และ L. bulgaricus จะใช้ในระหว่างการหมัก AB-โยเกิร์ตวัฒนธรรมเหล่านี้จะครองหมักและผลในการลดลงของประชากร L. acidophilus และบี bifidum ในผลิตภัณฑ์สุดท้าย (อานนท์., 1994)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การปฏิบัติทั่วไปในการผลิตโยเกิร์ต ไบโอ คือใช้ชุดผสม

' ' ( DVS ) ภาษีมูลค่าเพิ่ม โดยวัฒนธรรมของ L .
delbrueckii subsp . bulgaricus , S . สีที่ได้จากธรรมชาติ และ Bifidobacterium spp . , L . acidophilus
L
Bifidobacterium spp . และวันยังสามารถโตแยกกันก่อน
เข้าไปในไบโ ยเกิร์ต เพื่อให้แน่ใจว่าระดับของโปรไบโอติกในวัฒนธรรมที่พึงประสงค์

ขายปลีกผลิตภัณฑ์ขั้นสุดท้าย( kailasapathy เป็น rybka , 1997 ) และ modler Maasvlakte
( 1993 ) รายงานว่า ขั้นตอนที่เหมาะคือ
ปลูก Bifidobacterium spp . ที่แยกตาม
ล้างออกของสารฟรีและการถ่ายโอน
เซลล์ / ฐาน .
ฮัล et al . ( 2527 ) พบว่า L . acidophilus มีการปรับปรุงเสถียรภาพโยเกิร์ตในตู้เย็น

กระเป๋า ถ้าเพิ่มในเวลาเดียวกันเป็นแบบโยเกิร์ตวัฒนธรรม
และช่วยให้เจริญเติบโตในระหว่างกระบวนการหมัก L .
วันมีเพิ่มหลังจากที่โยเกิร์ตผลิตตายแล้ว
อย่างรวดเร็วและอัตราการรอดหลังจาก 4 วัน กระเป๋าที่ 51c
แค่ 1% การค้นพบนี้ได้รับการสนับสนุนโดยกิลีแลนด์
และ จุด ( 1977c ) การตายของเซลล์ของ L . acidophilus
ประกอบกับผลของไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์
การผลิตโยเกิร์ต การอยู่รอดที่ดีกว่าของ L . acidophilus
ได้เพิ่มขึ้นจากไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์ต่อ
เมื่อ L วันมีและโยเกิร์ตวัฒนธรรมถูก
โตพร้อมกัน Apparently , L . acidophilus
วัฒนธรรมพัฒนา ความสามารถในการแยกไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์ โดยขนาดของแบคทีเรียโปรไบโอติก

ที่สำคัญคือปัจจัยให้เพียงพอได้ เซลล์ในผลิตภัณฑ์อาหารสุดท้าย

ตาม samona และโรบินสัน
( 1994 ) การปรากฏตัวของโยเกิร์ตวัฒนธรรมจำกัด
การเจริญเติบโตของบิฟิโดแบคทีเรีย แต่ก็มีผลกระทบเพียงเล็กน้อยต่อ
ชีวิตระยะยาวของวัฒนธรรมที่มีอยู่ ดังนั้น
ขวางที่ผู้ผลิตโยเกิร์ต AB ให้
อย่างน้อยหนึ่งล้านเซลล์ / กรัมได้ชนิดบิฟิโดแบคทีเรีย
อยู่เมื่อสิ้นสุดการหมัก ถ้าใช้เกณฑ์
จะพบหมายเลขของโปรไบโอติกแบคทีเรียจะยังคงมีเสถียรภาพตลอด

( ( คาดว่า samona โรบินสัน , 1994 ) อย่างไรก็ตาม
เพิ่มเชื้อในการศึกษาของเดฟและชาห์
( 1997a ) ไม่ปรับปรุงชีวิตของบิฟิโดแบคทีเรียในโยเกิร์ต
.
การเจริญเติบโตและความก้าวหน้าของบิฟิโดแบคทีเรียในโยเกิร์ตชนิด
ถูกระงับเนื่องจากอัตราที่แตกต่างกันของการคูณ
ของแบคทีเรียสายพันธุ์ปัจจุบัน ในระหว่างการหมัก
การครองโลกเพื่อความคืบหน้าในวัฒนธรรมผสม
ถือว่าเป็นสาขาการเพาะปัญหา
( Schuler malyoth เป็น มุลเลอร์ , 1968 ) อุณหภูมิ
บ่มยังเป็นปัจจัยสำคัญที่เกี่ยวข้องกับการฝึก
. โดยปกติ โยเกิร์ต
หมักที่ 431c ( อุณหภูมิที่เหมาะสมสำหรับการผลิตกรดแลกติกโดยเชื้อวัฒนธรรม

) อย่างไรก็ตามอุณหภูมิที่เหมาะสมสำหรับการเจริญเติบโตของบิฟิโดแบคทีเรียอยู่
371c จากนั้นลดอุณหภูมิการบ่ม
( 37 ) 401c ) จะสนับสนุนการเจริญเติบโตและอัตรารอดของ
โปรไบโอติกส์ชนิด ( kneifel et al . , 1993 ) .
ถ้าสูงกว่าค่าสีที่ได้จากธรรมชาติและเชื้อ S .
L . bulgaricus จะใช้ในระหว่างการหมักโยเกิร์ต AB
วัฒนธรรมเหล่านี้ จะครองหมัก
และผลในการลดประชากรของ Lวันมีและ
B bifidum ในผลิตภัณฑ์สุดท้าย ( anon. , 1994 )