“You guys are really annoying.” Yan

“You guys are really annoying.” Yang Chen beamed as he said, “If you want to make your move, hurry up. I’m in a rush to go home for dinner.”



“Stinking brat, you’re tired of living!”



A man with a groomed beard walked over without saying another word, and the other three no longer said anything either. They charged forward to encircle Yang Chen.

“Let me tell you this, bullshitting won’t work, the one with the mightier fist is reason!” The bearded man spat out a mouthful of saliva, formed a fist, and threw it at Yang Chen’s face like a pouncing tiger!



Yang Chen easily dodged the fist, and at the same time that he dodged, his lips formed a chilly smile, “When I returned to this country I inwardly resolved myself. If others do not provoke me, do not threaten me, or take the initiative to attack me, then I won’t take the initiative to beat them up. So now I’m very thankful to that punch of yours, for it allows me to have no qualms about slaughtering you guys.”



“Everyone attack together!” The floral shirt man was in an unprecedented fury; he truly couldn’t tolerate a youngster like this who held the four of them in such contempt.



But the four’s coordinated attack seemed futile. Yang Chen casually executed some mixed martial arts moves; utilizing lightning speed and tyrannical strength. He caused the four men to have either broken fingers and arms or have their palms ruthlessly hit to form large bruises.



In a flash, the chaotic fight between the five turned into a scene of Yang Chen toying with them.



“He’s too tough, we can’t beat him!” The bearded man who made the first move shouted while covering his swollen face.



The floral shirt man also noticed how abnormal the situation was. Although he felt unresigned in his heart, he still recognized the fact that the four of them simply weren’t on the same level of strength as the man in front of their eyes.



“Run to the car!”



Under the floral shirt man’s order, the four of them hurriedly ran to the Honda Accord.



Yang Chen didn’t obstruct them, and with a smile that wasn’t a smile he watched the four lock the car and raise the windows as soon as they got in. They started up the car, and urgently turned the car around in an attempt to escape.



When the Honda Accord was about to get away, Yang Chen stooped down and picked up a pebble that was the size of an egg, weighing it in his hand……



In the car, the floral shirt man and his subordinates breathed a sigh of relief after the car started. Although they couldn’t beat him down, they were at least able to get away. Furthermore, no matter how well this youngster could fight, he couldn’t possibly catch up to a car! When they reported this to the higher ups and returned with a huge entourage of their brothers, wouldn’t they be able to take revenge for this defeat!?



However, there’s always a difference between dreams and reality……



After Yang Chen picked up the stone, he immediately got into a pitching stance and closed one eye to take aim. He stretched his arm and leaned back, then his waist abruptly shot forward!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"พวกคุณจะรำคาญจริงๆ" Yang Chen เคร่าเขากล่าว "ถ้าคุณต้องการให้ย้ายของคุณ รีบ ผมเร่งกลับบ้านเย็น" "สารเลว stinking คุณเบื่อชีวิต" คนที่ มีหนวดเคราติดชายเดินผ่านโดยไม่บอกอีกคำ และอื่น ๆ สามไม่กล่าวอะไรอย่างใดอย่างหนึ่ง พวกเขาคิดไปข้างหน้าวัง Yang Chen"ให้ฉันบอกคุณนี้ bullshitting ไม่ทำงาน มีกำปั้นใหญ่คือ เหตุผล! " คนที่ฤทธิ์ออกคำหนึ่งของน้ำลาย กำปั้นที่เกิดขึ้น และโยนที่ Yang Chen ใบหน้าเช่นเสือ pouncing Yang Chen dodged กำปั้นง่ายดาย และในเวลาเดียวกันที่เขา dodged ริมฝีปากของเขาเกิดรอยยิ้มเย็น "เมื่อดิฉันกลับมาประเทศนี้แก้ไขอย่างภายในตัวเอง ถ้าคนอื่นไม่กระตุ้น ฉันขู่ฉัน หรือมเพื่อโจมตีฉัน แล้ว ฉันจะไม่ใช้ความคิดริเริ่มในการตีขึ้น ตอนนี้ ผมขอบคุณมากที่ว่า หมัดของคุณ มันช่วยให้ผมไม่ลังเลที่ฆ่าพวกคุณได้" "ทุกคนโจมตีกัน" คนเสื้อลายดอกไม้ที่เป็นในความโกรธเป็นประวัติการณ์ แท้จริงเขาไม่สามารถทนต่อ youngster เช่นนี้ผู้จัดสี่ของพวกเขาในดังกล่าวดูถูก แต่สี่ได้ประสานงานการโจมตีที่ดูเหมือนไร้ประโยชน์ Yang Chen ตั้งใจดำเนินการย้ายบางแขนง ใช้เร็วและแรง tyrannical เขาเกิดให้ชายสี่มีหักนิ้วมือและแขน หรือได้ฝ่าโหดเหี้ยมตีไปฟอร์มใหญ่ฟกช้ำ ในแฟลช ต่อสู้วุ่นวายระหว่าง 5 กลายเป็นฉากของ Yang Chen ชักกับพวกเขา "เขาเป็นเรื่องที่ยากเกินไป เราไม่สามารถเอาชนะเขา" คนที่ทำครั้งแรกตะโกนขณะหน้าบวม คนเสื้อลายดอกไม้สังเกตสถานการณ์ที่ผิดปกติวิธีแก้ไข แม้ว่าเขารู้สึกว่า unresigned ในหัวใจของเขา เขายังรู้จักสี่ของพวกเขาเพียงแต่ไม่ได้ในระดับเดียวกันของความแข็งแรงเป็นคนที่หน้าตา "ทำงานกับรถ" ภายใต้ใบสั่งดอกไม้เสื้อผู้ชาย สี่ของพวกเขารีบวิ่งไปฮอนด้าแอคคอร์ด Yang Chen ไม่ได้ขัดขวางพวกเขา และ ด้วยรอยยิ้มที่ไม่ยิ้ม เขาดูไม่ล็อครถ และเพิ่มหน้าต่างทันทีที่พวกเขาได้ในสี่ เริ่มต้นขึ้นรถ และรีบหันรถในความพยายามที่หลบหนี เมื่อฮอนด้าแอคคอร์ดเป็นประมาณจะ ได้รับ Yang Chen stooped ลง และหยิบหินกรวดที่ถูกขนาดของไข่ ชั่งน้ำหนักในมือของเขา... ในรถ ชายเสื้อดอกไม้และผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาหายใจด้วย[บรรเทาหลังจากรถ แม้ว่าพวกเขาไม่ชนะเขาลง พวกเขาก็สามารถที่จะได้รับ นอกจากนี้ ไม่ว่าอย่างไรเจ้าหนูนี้อาจต่อสู้ เขาไม่อาจจะจับขึ้นรถ เมื่อรายงานนี้กับ ups สูงกว่า และส่งคืนกับ entourage ใหญ่ของพี่น้องของพวกเขา พวกเขาไม่สามารถที่จะแก้แค้นสำหรับความพ่ายแพ้นี้ อย่างไรก็ตาม ก็มีความแตกต่างระหว่างความฝันและความจริง... หลังจาก Yang Chen หยิบหิน เขาทันทีได้เข้าในท่าเงย และปิดตาข้างหนึ่งเพื่อเล็งเป้า เขาเหยียดแขนของเขา และก็เอนหลัง แล้วเอวทันทีถ่ายไปข้างหน้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"พวกคุณเป็นที่น่ารำคาญจริงๆ." หยางเฉินคานขณะที่เขากล่าวว่า "ถ้าคุณต้องการที่จะให้ย้ายของคุณรีบขึ้น ฉันในการวิ่งไปที่บ้านสำหรับอาหารมื้อเย็น. "



" สารเลวคาวคุณเบื่อของการใช้ชีวิต! "



คนที่มีเคราดูแลเป็นอย่างดีเดินไปโดยไม่พูดอะไรสักคำอื่นและอีกสามคนไม่ได้พูดอะไรอย่างใดอย่างหนึ่ง พวกเขาพุ่งล้อมหยางเฉิน

"ให้ฉันบอกคุณนี้ bullshitting จะไม่ทำงานเป็นหนึ่งเดียวกับกำปั้นยิ่งใหญ่คือเหตุผล!" ชายเคราถ่มน้ำลายออกมาคำหนึ่งของน้ำลายเกิดขึ้นกำปั้นและโยนมันไปที่ใบหน้าของหยางเฉินเหมือนเสือ pouncing!



หยางเฉินได้อย่างง่ายดายหลบกำปั้นและในเวลาเดียวกันกับที่เขาหลบริมฝีปากของเขากลายเป็นรอยยิ้มที่อากาศหนาวเย็น "เมื่อผมกลับไปที่ประเทศนี้ผมได้รับการแก้ไขตัวเองในใจ ถ้าคนอื่นไม่ได้ยั่วยุให้เราไม่ได้ขู่ฉันหรือใช้ความคิดริเริ่มที่จะโจมตีฉันแล้วฉันจะไม่ใช้ความคิดริเริ่มที่จะเอาชนะพวกเขาขึ้น ดังนั้นตอนนี้ผมรู้สึกขอบคุณมากที่จะชกของคุณที่มันช่วยให้ฉันมีไม่ปริปากเรื่องการฆ่าพวกคุณ ".



" ทุกคนโจมตีด้วยกัน! "ชายเสื้อดอกไม้อยู่ในความโกรธเป็นประวัติการณ์; เขาอย่างแท้จริงไม่สามารถทนต่อเด็กเช่นนี้ที่จัดขึ้นสี่ของพวกเขาในการดูถูกเช่น



แต่สี่ของประสานงานการโจมตีดูเหมือนไร้ประโยชน์ หยางเฉินลวกดำเนินการบางอย่างผสมศิลปะการเคลื่อนไหว; ใช้ความเร็วฟ้าผ่าและความแรงของการกดขี่ข่มเหง ทำให้เขาทั้งสี่คนที่จะมีทั้งนิ้วมือและแขนหักหรือมีฝ่ามือของพวกเขาโหดเหี้ยมตีในรูปแบบแผลขนาดใหญ่



ในแฟลชต่อสู้วุ่นวายระหว่างห้ากลายเป็นฉากของหยางเฉิน toying กับพวกเขา



"เขาเป็นเรื่องยากเกินไปเราไม่สามารถชนะเขา!" ชายมีหนวดมีเคราที่ทำให้ย้ายครั้งแรกตะโกนขณะที่ครอบคลุมใบหน้าบวมของเขา



ในขณะที่คนเสื้อดอกไม้ยังสังเกตเห็นว่าผิดปกติเป็นสถานการณ์ที่ แม้ว่าเขาจะรู้สึก unresigned ในหัวใจของเขาเขาก็ยังคงได้รับการยอมรับความจริงที่ว่าสี่ของพวกเขาก็ไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันของความแข็งแรงเป็นคนในสายตาของพวกเขา



"วิ่งไปที่รถ!"



ตามคำสั่งเสื้อชายของดอกไม้ที่สี่ของพวกเขารีบวิ่งไปที่ฮอนด้าแอคคอร์ด



หยางเฉินไม่ได้ขัดขวางพวกเขาพร้อมกับรอยยิ้มที่ไม่ได้มีรอยยิ้มที่เขาเฝ้ามองที่สี่ล็อครถและเพิ่มหน้าต่างเร็วที่สุดเท่าที่พวกเขาได้ใน. พวกเขาเริ่มต้นขึ้นรถและหันเร่งด่วนรถรอบใน พยายามที่จะหลบหนี



เมื่อฮอนด้าแอคคอร์ดเป็นเรื่องที่จะได้รับไปหยางเฉินก้มลงหยิบก้อนกรวดที่เป็นขนาดของไข่ที่ชั่งน้ำหนักมันอยู่ในมือของเขา ......



ในรถที่ชายเสื้อดอกไม้และลูกน้องของเขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก หลังจากที่รถเริ่มต้น แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถเอาชนะเขาลงพวกเขาอย่างน้อยสามารถที่จะได้รับไป นอกจากนี้ไม่ว่าวิธีที่ดีที่เจ้าหนูนี้อาจสู้เขาไม่อาจจับได้ถึงรถ! เมื่อพวกเขารายงานเรื่องนี้กับ UPS ที่สูงขึ้นและกลับมาพร้อมกับ Entourage ใหญ่ของพี่น้องของพวกเขาพวกเขาจะไม่สามารถที่จะแก้แค้นสำหรับความพ่ายแพ้นี้ !?



อย่างไรก็ตามมีเสมอความแตกต่างระหว่างความฝันและความเป็นจริง ......



หลังจากที่เฉินหยางหยิบหินเขาทันทีที่ได้เข้ามาในท่าทางการขว้างและปิดตาข้างหนึ่งที่จะใช้จุดมุ่งหมาย เขายืดแขนของเขาและโน้มตัวกลับแล้วเอวของเขาทันทียิงไปข้างหน้า!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" พวกเธอนี่น่ารำคาญ " หยางเฉินคาน ตามที่เขากล่าวว่า " ถ้าคุณต้องการให้ย้ายของคุณเร็วขึ้น ผมรีบกลับไปกินข้าวที่บ้าน ." ไอ้เด็กบ้า แกอยากตาย ! "ผู้ชายที่มีเคราอยากเดินไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ และอีกสามไม่พูดอะไรเลย พวกเขาคิดไปข้างหน้าเพื่อโอบล้อมหยางเฉิน" ให้ฉันบอกคุณ ขี้โม้ไม่ทำงาน คนที่มีมีพลังหมัดเป็นเหตุ ! " ชายหนวดเครารุงรัง พูดขึ้นมาคำหนึ่งของน้ำลาย , รูปแบบที่ปั้นและโยนมันที่หยางเฉินหน้าเหมือนจู่โจมเสือ !หยางเฉินสามารถหลบหมัด และในเวลาเดียวกันที่เขาหลบ ริมฝีปากของเขาขึ้นยิ้มเย็น " เมื่อผมกลับไปประเทศนี้ผมเข้ามาแก้ไขเอง ถ้าคนอื่นไม่ยั่วไม่ขู่หรือใช้ความคิดริเริ่มที่จะโจมตีข้า ข้าก็จะไม่ใช้ความคิดริเริ่มที่จะชนะพวกเขาขึ้น ดังนั้นตอนนี้ฉันรู้สึกขอบคุณที่หมัดของนาย มันช่วยให้ผมไม่มั่นใจในการฆ่าพวกเธอ "" ทุกคนโจมตีกัน " ชายเสื้อลายดอกไม้ มีความโกรธเป็นประวัติการณ์ เขาอย่างแท้จริงไม่สามารถทนเด็กแบบนี้ ที่ถือสี่ของพวกเขาในการดูถูกเหยียดหยามแต่สี่โจมตี ดูเหมือนจะไร้ประโยชน์ หยางเฉินได้ดำเนินการบางส่วนผสมศิลปะการต่อสู้ย้าย ; ใช้ความเร็วฟ้าผ่าและกดหัวแรง เขาทำให้ทั้งสี่คนต้องให้หักนิ้วและแขนหรือมือพวกเขาอย่างไร้ความปราณี ตีแบบแผลขนาดใหญ่ในแฟลชซึ่งการต่อสู้ระหว่างห้ากลายเป็นฉากที่หยางเฉินเล่นกับพวกเขา" มันก็ยาก เราไม่สามารถเอาชนะเขาได้ " ชายไว้เคราที่เคลื่อนไหวก่อนตะโกนในขณะที่ครอบคลุมใบหน้าบวมของเขาผู้ชายเสื้อลายดอกไม้ยังสังเกตเห็นว่าผิดปกติ สถานการณ์เป็น แม้ว่าเขาจะรู้สึก unresigned ในหัวใจของเขา เขาก็ยังได้รับการยอมรับข้อเท็จจริงว่า พวกเขาทั้งสี่ก็ไม่ได้ในระดับเดียวกันของความแข็งแรงเป็นมนุษย์ในด้านหน้าของดวงตาของพวกเขา" วิ่ง ! ! ! "สั่งดอกไม้ใต้ชายเสื้อของพวกเขาทั้งสี่รีบวิ่งไปแอคคอร์ด .หยางเฉินไม่ได้ขัดขวางพวกเขา พร้อมกับรอยยิ้มที่ไม่ใช่รอยยิ้มที่เขาเห็นสี่ล็อครถและเพิ่มหน้าต่างทันทีที่พวกเขามาถึง พวกเขาเริ่มต้นขึ้น รถ ด่วน เปิดบริการอยู่ในความพยายามที่จะหลบหนีเมื่อแอคคอร์ดกำลังจะหนี หยางเฉินก้มลงเก็บก้อนหินที่ขนาดของไข่ ชั่งมัน ในมือของเขา . . . . . . .ในรถยนต์ ลายดอกไม้ที่ชายเสื้อ และลูกน้องของเขาถอนหายใจอย่างโล่งอกหลังจากออกรถ ถึงแม้ว่าพวกเขาไม่สามารถเอาชนะเขาได้ อย่างน้อยก็สามารถหนีไปได้ นอกจากนี้ ไม่ว่าวิธีที่ดีที่เจ้าหนูนี่จะสู้ เขาไม่อาจจับรถ เมื่อพวกเขาได้รายงานเรื่องนี้ต่อเบื้องบน แล้วกลับมาพร้อมกับผู้ติดตามขนาดใหญ่ของพี่น้องของพวกเขา พวกเขาจะไม่สามารถแก้แค้นให้กับความพ่ายแพ้นี้ ?อย่างไรก็ตาม มักจะมีความแตกต่างระหว่างความฝันและความเป็นจริง . . . . . . .หลังจากที่หยางเฉินหยิบหิน เขารีบเข้าไปขว้างท่าทางและปิดตาเพื่อเล็งเป้า เขาเหยียดแขนของเขาและพิงหลังแล้วเอวทันทียิงไปข้างหน้า !