Hear Me Now.I.'When are they gonna

Hear Me Now

.I.

'When are they gonna stop?' Kousei thought miserably to himself.

Both parents had assumed that he was sound asleep. Tucked up safely in his bed and protected by a nest of pillows and blankets. Not able to hear their shouts, that actually echoed through out the entire house. No, instead amongst a pile of royal blue, flaming red and snow-white duvet a tiny tuft of raven hair peeked out. A whole head of raven spikes soon emerged from the cotton sanctuary. Revealing a child that was very much awake.

With dewy ebony eyes, that were as dark as the night sky, he cautiously glanced around the room. It looked safe enough, although not totally convinced he quickly dived back under the covers of his blanket. Re-emerging with his faithful dinosaur companion.

Satisfied that he was that little bit safer, Kousei began to wriggle himself free of the blankets until he was sitting complete upright on the sound of his bed. Not making any noise, just like Otou-chan had taught him, he slowly slid out of bed and crept his way across the room.

Standing in front of his door, Kousei winced at just how much louder the shouting had become. He winced at the tone of each bellow from his Otou-san and then the high-pitched shriek of his Kaa-chan in return. He quickly forced himself to swallow down the sobs that threatened to escape his throat. It did no good. Kousei had to raise his hands to cover his mouth in order to smother the sound. Kousei continued to hiccup with overflowing sadness and his whole body began to shake under the force of his crying.

Kousei turned his head to nuzzle the head of his dinosaur, trying to calm down. Even through his sniffling nose, he was able to smell his favourite smell on the toy: cherries and cookies. Burrowing his head even further into the dinosaur toy and sniffing in as much of the scent as possible, Kousei began to imagine.

There was warmth surrounding him and a soft voiced that cooed into his ear, promising him like always, everything was going to be okay. Next, he added colours: pink and green. Colours that Kousei had automatically come to associate with love and safety.

Kaa-chan.

Kousei flicked his eyes open and his hopes were dashed. His Kaa-chan was not there.

His little heart broke.

All Kousei wanted was his Kaa-chan. Nothing else. Just to have her hold him. At the thought, more tears begun to pool into his eyes.

"Kaa-chan," he cried, voice broken and so soft, he barely heard himself. "Kaa-chan, please," he sobbed, clutching his dinosaur with all his might, "please stop fighting with Otou-san."

Kousei knew that there was no chance that she would actually hear him. Not with the all the noise. Not with all that screaming, cussing and threats in the background. No, there was no way that she would have heard him.

Hunching up into a little ball, Kousei buried his face into the soft toy and uttered a soft prayer. "Kami-sama, please help. I don't want Kaa-chan to leave. Please let the fighting stop." He inhaled a shaky breath before whispering his last request to the spirits. "Please, let everything be alright."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ได้ยินฉันตอนนี้

.: i.

'เมื่อพวกเขาจะหยุด? Kousei เข็ญใจคิดกับตัวเอง.

พ่อแม่ของทั้งสองสันนิษฐานว่าเขาเป็นเสียงหลับ ซุกขึ้นอย่างปลอดภัยในเตียงของเขาและการป้องกันโดยการทำรังของหมอนและผ้าห่ม ไม่สามารถที่จะได้ยินเสียงตะโกนของพวกเขาที่จริงสะท้อนผ่านออกจากบ้านทั้งหมด ไม่มีแทนท่ามกลางกองสีฟ้าหลวง,แดงเพลิงและหิมะสีขาวผ้านวมกระจุกเล็ก ๆ ของผมดำขลับ peeked ออก หัวทั้งแหลมกาในเร็ว ๆ นี้โผล่ออกมาจากสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ผ้าฝ้าย เผยให้เห็นว่าเด็กเป็นอย่างมากตื่น.

ด้วยตาไม้มะเกลือสดชื่นที่พบว่ามืดเป็นท้องฟ้ายามค่ำ​​คืนเขาอย่างระมัดระวังมองไปรอบ ๆ ห้อง มันดูปลอดภัยเพียงพอแม้ว่าจะไม่เชื่อโดยสิ้นเชิงเขารีบพุ่งกลับมาอยู่ใต้ผ้าห่มผ้าห่มของเขาเกิดขึ้นใหม่กับสหายของเขาไดโนเสาร์ซื่อสัตย์.

พอใจว่าเขาเป็นคนที่เล็กน้อยปลอดภัย Kousei เริ่มที่จะกระดิกตัวเองเป็นอิสระจากผ้าห่มจนกว่าเขาจะได้นั่งสมบูรณ์ตรงบนเสียงจากเตียงของเขา ไม่ได้ทำให้เสียงรบกวนใด ๆ เช่นเดียวกับ otou-chan ได้สอนเขาเขาค่อยๆเลื่อนตัวออกจากเตียงและวิธีการของเขาพุ่งข้ามห้อง.

ที่ยืนอยู่หน้าประตูของเขาKousei สะดุ้งที่เพียงเท่าใดตะโกนดังได้กลายเป็น เขาสะดุ้งที่เสียงร้องของแต่ละคนจากเขา otou-san แล้​​วเสียงกรีดร้องแหลมสูงของเขา kaa-chan ในทางกลับกัน เขารีบบังคับตัวเองให้กลืนลงสะอื้นที่ขู่ว่าจะหนีออกไปจากลำคอของเขา มันก็ไม่ดี Kousei ต้องยกมือขึ้นเพื่อให้ครอบคลุมปากของเขาเพื่อปกปิดเสียงKousei ยังคงสะดุดกับความโศกเศร้าเอ่อล้นและร่างกายของเขาเริ่มสั่นภายใต้แรงร้องไห้ของเขา.

Kousei หันหัวของเขาที่จะกระแซะหัวของไดโนเสาร์ของเขาพยายามที่จะสงบลง แม้ผ่านการสูดจมูกบ่อยๆจมูกของเขาเขาก็สามารถที่จะกลิ่นที่เขาชื่นชอบของเล่นเมื่อ: เชอร์รี่และคุกกี้ขุดหัวของเขาให้ดียิ่งขึ้นเป็นของเล่นไดโนเสาร์และดมกลิ่นในเท่าของกลิ่นหอมที่เป็นไปได้, Kousei เริ่มที่จะจินตนาการ.

มีความอบอุ่นอยู่รอบตัวเขาและนุ่มเปล่งออกมาว่า cooed ในหูของเขาสัญญาว่าเขาชอบเสมอทุกอย่างที่เกิดขึ้น ถึงจะถูก ต่อไปเขาเพิ่มสี: สีชมพูและสีเขียว สีที่ Kousei ได้มาโดยอัตโนมัติจะเชื่อมโยงกับความรักและความปลอดภัย.

kaa-chan.

Kousei สะบัดดวงตาของเขาเปิดกว้างและความหวังของเขาถูกประ เขา kaa-chan ไม่ได้มี.

หัวใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเขายากจน.

ทั้งหมด Kousei ต้องการก็คือเขา kaa-chan ไม่มีอะไรอื่น เพียงแค่มีของเธอจับเขา ที่คิดน้ำตามากขึ้นเริ่มที่จะสระว่ายน้ำเข้าไปในดวงตาของเขา.

"kaa-chan" เขาร้องไห้เสียงแตกและอ่อนนุ่มเช่นนั้นเขาแทบจะไม่ได้ยินตัวเอง "kaa-chan โปรด" เขาสะอื้นกำไดโนเสาร์ของเขากับทุกพระองค์"โปรดหยุดการต่อสู้กับ otou-san."

Kousei รู้ว่ามีโอกาสที่จริงเธอจะได้ยินเสียงเขา ไม่ได้อยู่กับเสียงทั้งหมด ไม่ได้อยู่กับสิ่งที่กรีดร้อง cussing และภัยคุกคามในพื้นหลัง ไม่มีทางที่เธอจะเคยได้ยินเขาไม่ได้.

hunching ขึ้นเป็นลูกเล็ก ๆ น้อย ๆ , Kousei ฝังใบหน้าของเขาเป็นของเล่นที่อ่อนนุ่มและเปล่งเสียงสวดมนต์อ่อน "Kami-sama โปรดช่วยฉันไม่ต้องการ kaa-chan ที่จะออกจาก โปรดแจ้งให้หยุดการต่อสู้. "เขาสูดลมหายใจสั่นคลอนก่อนที่จะกระซิบคำขอครั้งสุดท้ายของเขาไปดื่มที่มีแอลกอฮอล์." โปรดให้ทุกอย่างจะไม่เป็นไร. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฟังฉันตอนนี้

I.

'เมื่อพวกเขากำลังจะหยุดใช่ไหม' Kousei เป็นท่าคิดว่า ตนเอง

ผู้ปกครองทั้งสองได้ถือว่า เป็นเสียง asleep ห้องค่าอย่างปลอดภัยในเขาเตียง และป้องกัน โดยซ้อนหมอนและผ้าห่ม ได้พูดไม่ได้ยินของการตะโกน ที่จริงย้ำผ่านออกทั้งบ้าน ไม่ แต่ท่ามกลางกองน้ำเงิน ผ้าเผาสีแดง และ snow-white นวมปุยเล็ก ๆ ของ raven ผม peeked ออก หัวทั้งหมดของ raven spikes เร็ว ๆ นี้เกิดจากพันธุ์ฝ้าย เผยให้เห็นเด็กที่ตื่นตัวมากขึ้น

กับไม้มะเกลือ dewy ตา ที่มีสีเข้มที่ท้องฟ้ายามค่ำคืน เขาเดิน glanced รอบห้อง มันดูปลอดภัยมาก แต่ไม่ทั้งหมดมั่นใจเขาดำกลับภายใต้หน้ากากของเขาครอบคลุมอย่างรวดเร็ว เกิดใหม่อีกครั้งกับเพื่อนไดโนเสาร์ที่ซื่อสัตย์ของเขา

พอใจว่า เขานั้นน้อยปลอดภัย Kousei เริ่มด่าวเองฟรีที่ฟิตจนเขานั่งตรงสมบูรณ์เสียงเตียงของเขา ไม่ทำเสียงใด ๆ เหมือน Otou จังมีสอนเขา เขาช้าฝ่อออกจากเตียง และ crept เขาข้ามห้อง

ยืนอยู่หน้าประตูของเขา Kousei winced ที่เพียงจำนวนดังขึ้น shouting ที่ได้กลายเป็นการ เขา winced ที่เสียงของซอลเบลโลว์ละจากเขา Otou ซาน แล้ว shriek high-pitched ของข่าจันทร์ของเขากลับ เขารวดเร็วบังคับตัวเองกลืนลง sobs ที่จะหนีคอของเขา มันไม่ดี Kousei ยกมือกลบปากเพื่อดับเสียงได้ Kousei ยังคง hiccup ด้วยเทียบกับร่างกายของเขาทั้งหมดและความโศกเศร้าเริ่มสั่นภายใต้แรงของเขาร้องไห้

Kousei หันพระเศียรไป nuzzle หัวของไดโนเสาร์ พยายามสงบสติอารมณ์ แม้ผ่านจมูกของเขา sniffling เขาได้สูดดมกลิ่นของเล่นเขาชื่นชอบ: เชอร์รี่และคุกกี้ Burrowing ศีรษะได้ต่อไปเป็นของเล่นไดโนเสาร์ และ sniffing ในกลิ่นที่สุดมากที่สุด Kousei เริ่มคิด

มีความอบอุ่นที่ล้อมรอบเขา และความเสียงที่ cooed เข้าไปในหู สัญญาเขาเช่นเสมอ ทุกอย่างไปก็ได้ ถัดไป เขาเพิ่มสี: สีชมพูและสีเขียว สีที่ Kousei ได้โดยอัตโนมัติมาเชื่อมโยงกับความรักและความปลอดภัย

ข่าจันทร์

Kousei flicked เปิดตาของเขา และความหวังของเขามีเส้นประ ข่าพระจันทร์นั้นไม่มี

หัวใจน้อยยากจน

Kousei ทั้งหมดต้องถูกเขาข่าจัง อะไรอย่างอื่น เพียงมีเธอเขา ที่คิด มาก tears begun ไปเข้าตา

"ข่าจันทร์ เขาร้อง เสียงแตก และอ่อน นุ่มดังนั้น เขาเพิ่งจะได้ยินตัวเอง "ข่าจันทร์ กรุณา, " เขา sobbed กำของเขาไดโนเสาร์กับอาจของเขาทั้งหมด "โปรดหยุดต่อสู้กับ Otou ซัง"

Kousei รู้ว่า มีโอกาสไม่ว่า เธอจะจริงฟัง ไม่ มีเสียงทั้งหมดรบกวน ไม่ มีที่แผดร้อง cussing และการคุกคามในพื้นหลัง ไม่ มีวิธีที่เธอจะได้ยิน

Hunching ค่าเป็นลูกน้อย Kousei ฝังใบหน้าของเขาเป็นของเล่นนุ่มนวล และพูดคำอธิษฐานนุ่ม "คามิ-sama โปรดช่วยกัน ต้องข่าจันทร์ไป โปรดแจ้งให้หยุดการต่อสู้" เขาช่วยในการหายใจเสียงสั่นก่อนวิสเปอริ่งคำสุดท้ายของเขาอาน "กรุณา ให้ได้ครับทุกอย่าง"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ได้ยินเสียงผมใน ตอนนี้

. I .

'เมื่อเขาจะหยุดหรือไม่?ความคิด" kousei ความทุกข์ยากกับตัวเอง.

บิดามารดาทั้งสองเคยคิดเอาเองว่าเขาหลับสนิท. แทรกตัวอยู่ได้อย่าง ปลอดภัย ในเตียงนอนขนาดคิงส์ไซด์ 1 เตียงของเขาและได้รับการป้องกันด้วยรังของผ้าห่มและหมอน ไม่สามารถที่จะได้ยินเสียงตะโกนว่าจริงๆแล้วเสียงดังก้องไปทั่วขุนเขาผ่านทางออกจากบ้านทั้งหมด ไม่มีแทนท่ามกลางกองที่ของสีฟ้าสีแดงสีแดงจัดและหิมะสีขาวอันอ่อนนุ่มขนาดเล็กแหยมของผมกาวี้ดว้าออกมา หัวทั้งหมดของกระแสไฟกระชากกาในเร็วๆนี้ขึ้นมาจากผ้าฝ้ายที่ Sanctuary เผยให้เห็นตัวเด็กที่เป็นมากตื่น.

พร้อมด้วยมะตาชื้นแฉะที่มีสีเข้มเป็นท้องฟ้ายามค่ำคืนที่เขาอย่างระมัดระวังมองไปรอบๆห้อง ดูไปแล้วตู้นิร ภัย ไม่เพียงพอแม้ว่าจะไม่ได้เชื่อว่าเขาได้อย่างรวดเร็วโดยสิ้นเชิงโดดลงไปตามที่ครอบคลุมของผ้าห่มของเขาอีกครั้งกับเพื่อนใหม่ได้ด้วยไดโนเสาร์ความศรัทธาของเขา.

พอใจที่เขาเป็นเพียงเล็กน้อยที่มีความ ปลอดภัย มากขึ้น kousei เริ่มดิ้นยั้วเยี้ยตัวเองแบบไม่เสียค่าบริการของผ้าห่มจนกว่าเขาจะได้นั่งอยู่เสร็จสมบูรณ์,ติดตั้งแบบตั้งตรงกับพลังเสียงของเขา ไม่ทำให้เสียงใดๆเหมือนกับ otou - จันทร์สอนเขาเขาอย่างช้าๆเลื่อนออกจากเตียงก็ค่อยๆคืบคลานเข้ามาและวิธีการของเขาไปทั่วห้อง.

ยืนอยู่ในทางด้านหน้าของประตูของเขาkousei สะดุ้งในระยะทางเพียงเท่าไหร่ส่งเสียงตะโกนดังขึ้นมากลายเป็น เขาสะดุ้งเมื่อมีเสียงสัญญาณให้การร้องจาก otou - SAN ของเขาแล้วเสียงกรีดร้องแหลมสูงของ kaa - จันทร์ของเขาในกลับไป เขาได้อย่างรวดเร็วทำให้ตัวเขาเองจะกลืนลงเสียงสะอื้นว่าถูกคุกคามเพื่อการหลีกหนีจากคอของเขา มันไม่ดี kousei ต้องยกมือทั้งสองข้างของเขากับฝาครอบปากของเขาในการหายใจไม่ออกเสียงkousei สะอึกอย่างต่อเนื่องด้วยความเศร้าโศกน้ำล้นและร่างกายทั้งหมดของเขาก็เริ่มจะทำให้เกิดการสั่นสะเทือนที่มีผลใช้บังคับในการร้องไห้ของเขา.

kousei หันศีรษะของเขาไปยังนอนอุตุหัวของไดโนเสาร์ของเขากำลังพยายามที่จะสงบลง แม้จะผ่านทางจมูก sniffling ของเขาเขาก็สามารถมีกลิ่นหอมกลิ่นที่ชื่นชอบของเขาในคุกกี้และเชอร์รี่kousei โพรงหมายถึงเขาจะเข้าไปได้อีกและของเล่นเหมือนไดโนเสาร์ที่ค้นหามากที่สุดของกลิ่นที่เป็นไปได้ก็จะจินตนาการถึง.

มีความอบอุ่นโดยรอบเขาและแบบไม่มีแอลกอฮอล์ที่แสดงจุดยืนเสียงที่ข้างหูเขาเสมอและสัญญากับเขาว่าทุกอย่างเป็นไปได้ดีแล้ว ถัดไปเขาเพิ่มสีชมพูและสีเขียว สีที่ kousei มาเพื่อเชื่อมโยงกับความ ปลอดภัย และความรักโดยอัตโนมัติ.

kaa - จันทร์.

kousei ดีดดวงตาของเขาเปิดให้บริการและความหวังของเขาแล่นฉิว kaa - จันทร์ของเขาไม่ได้อยู่ที่นั่น.

ใจกลางของเขาหัก.

ทั้งหมด kousei ต้องการคือ kaa - จันทร์ของเขา ไม่มีอะไรอย่างอื่น. ให้ไม่มีเธอถือว่าเขา. ที่คิดว่าได้มากขึ้นเพื่อไปยังสระน้ำน้ำตาเริ่มเข้าไปในดวงตาของ.

" kaa - จันทร์"เขาร้องเสียงแตกและแบบไม่มีแอลกอฮอล์เขาแทบจะไม่ได้ยินเสียงตัวเอง " kaa - จานโปรด"เขาร้องไห้สะอึกสะอื้นของเขาคว้าไดโนเสาร์ด้วยอาจทั้งหมดของเขา"โปรดหยุดการต่อสู้ด้วย kousei otou - San "

รู้ว่าไม่มีโอกาสที่เธอจะได้ยินเสียงเขาจริงๆแล้ว ไม่มีเสียงรบกวนที่ทั้งหมดได้. ไม่มีการป้องกันการคุกคามและ cussing ร้องว่าทั้งหมดในพื้นหลัง ไม่มีไม่มีทางที่เธอจะได้ยินเสียงเขา.

ดับวูบเหลือไปสู่ลูกน้อยที่ kousei ฝังไว้หน้าของเขาเข้ากับของเล่นแบบไม่มีแอลกอฮอล์และแบบไม่มีแอลกอฮอล์ที่ร้องเสียงหลงคำอธิษฐาน "แบบสบายๆบน - Sama ได้โปรดช่วยฉันไม่ต้องการ kaa - จันทร์เพื่อออกจาก โปรดแจ้งให้การต่อสู้กับการให้หยุด"เขาแล้วเขาก็สูดลมหายใจที่ก่อนกระซิบคำขอสุดท้ายของเขาในการวิญญาณ "โปรดปล่อยให้ทุกอย่างไม่เป็นอะไร"