1. BACKGROUNDNortheast region of Th

1. BACKGROUND
Northeast region of Thailand covers an area of about 170,000 sq.km. and contains approximately 21 millions
population or 1/3 of the kingdom both area and population. Over 70% of the population is engaged in rainfed
agriculture. The major constraints of agriculture include insufficient water, infertile soil and salinity. Soil
salinization is a crucial problem and increasingly widespread especially in the Northeast where the extensive areas
are underlain by rock salts (Department of Mineral Resource, 1982). The close examination of salt crusts confirmed
that the rock salt of the Maha Sarakham Formation is the source of salt (Sinanuwong et al., 1974; Phianchareon,
1973; Thai-Australia Tung Kula Ronghai (TKR) project, 1983). The Maha Sarakham Formation underlying the
Northeast area, covering approximately 34.18% of the total area on which a number of activities enhance the
expansion of salinization. These include misuse of land, salt mining and deforestation. The deforestation during the
past three decades is the main cause in bringing the soluble salts from the lower strata up to soil surface (TKR
project, 1983). The rapid expansion of salt-affected soil in the northeast has been an important issue in the national
economic and social development plan in which the measures of preventing its expansion were described (NESDB,
1987). The estimation of the saline soil concluded from the soil map, for the entire northeast, is some of 1.6% of the
regional area. The expectation of the salinity expansion may reach 17% of the total area (Arunin, 1992). The map of
salt crust was manually established during the past two decades by LDD(1989-1991) based on Landsat data and
field survey. Due to dynamic phenomena of salinization the reliable and up-to-date information in terms of salinity
distribution is needed. To date, there remains inadequate information of the potential area of the expansion for the
whole region. With the advent of remote sensing and GIS technology, a number of papers were conducted using the
integration of the thematic layers concerned to map the salt affected soil (Mongkolsawat et al., 1990; Sah et al.,
1995; Evans et al. 1995,2006).
Douaoui et al. introduced the salinity index which corresponds to exogenous information derived from remote
sensing data, it is possible to establish salinity map with greater accuracy than by use of ordinary kriging or remote
sensing data alone. Two different GIS-based approaches are described by Coxwin et al. (1996) for the prediction of
areal distribution of salinity at a basin scale. The first approach couples a regression model of salinity development
to a GIS soil salinity development factors. The second approach coupled the one dimensional transient-state solute
transport model to the GIS. With the increasing capability of GIS the integration of thematic layers could be
systematically performed. The results to be obtained can be used to plan for salt reclamation and to allocate the
budget to the affected areas. The objective of this study is to map the soil salinity potential in the Northeaster

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. พื้นหลังภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทยครอบคลุมพื้นที่ของพื้นที่ประมาณ 170000 มีประมาณ 21 ล้านประชากรหรือ 1/3 ของอาณาจักรทั้งพื้นที่และประชากร กว่า 70% ของประชากรจะหมั้นใน rainfedเกษตร ข้อจำกัดสำคัญของการเกษตรมีน้ำไม่เพียงพอ ดินช่วง และเค็ม ดินsalinization เป็นความสำคัญปัญหา และแพร่หลายมากขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาคอีสานที่พื้นที่กว้างขวางมี underlain ด้วยหินเกลือ (แผนกของแร่ทรัพยากร 1982) การตรวจสอบเกลือ crusts ยืนยันปิดว่า เกลือหินของการก่อตัวของมหาสารคามเป็นที่มาของเกลือ (Sinanuwong et al., 1974 Phianchareon1973 โครงการ Thai-Australia ทุ่งกุลา Ronghai (TKR) 1983) มหาสารคามก่อตัวต้นแบบตะวันออกเฉียงเหนือ คลุมพื้นที่ประมาณ 34.18% ของพื้นที่ทั้งหมดจำนวนกิจกรรมส่งเสริมการการขยายตัวของ salinization เหล่านี้รวมถึงด่าว่าตัดไม้ทำลายป่า และการทำเหมืองเกลือ ที่ดิน การทำลายป่าในระหว่างทศวรรษที่สามเป็นสาเหตุหลักในการนำเกลือละลายน้ำจากชั้นล่างถึงพื้นผิวดิน (TKRโครงการ 1983) การขยายตัวอย่างรวดเร็วของผลเกลือดินในภาคอีสานได้เป็นประเด็นสำคัญในชาติแผนพัฒนาเศรษฐกิจ และสังคมซึ่งมีมาตรการของการป้องกันการขยายตัวของอธิบาย (NESDB1987) การประเมินสรุปจากแผนที่ดิน สำหรับภาคอีสานทั้งหมด ดิน saline เป็น 1.6% ของการภูมิภาคที่ตั้ง ความคาดหวังของการขยายตัวเค็มอาจถึง 17% ของพื้นที่ทั้งหมด (Arunin, 1992) แผนที่ของเปลือกเกลือด้วยตนเองก่อตั้งขึ้นในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา โดยยึดตามข้อมูล Landsat LDD(1989-1991) และสำรวจ เนื่องจากปรากฏการณ์ชั่วคราวของข้อมูลเชื่อถือได้ และทันสมัยในเค็ม salinizationต้องแจกจ่าย วันที่ มีอยู่ไม่เพียงพอข้อมูลพื้นที่ที่มีศักยภาพของการขยายตัวสำหรับการภูมิภาคทั้งหมด ด้วยการมาถึงของเทคโนโลยี GIS และแชมพู หมายเลขเอกสารได้ดำเนินการโดยใช้การดิน (Mongkolsawat และ al., 1990 ผลรวมของเลเยอร์เฉพาะเรื่องที่เกี่ยวข้องต้องเกลือ Sah et al.,1995 อีวานส์ et al. 1995,2006)Douaoui et al. นำดัชนีเค็มซึ่งสอดคล้องกับข้อมูลที่ได้จากระยะไกลบ่อยตรวจวัดข้อมูล จะสามารถสร้างแผนที่เค็ม มีความแม่นยำมากขึ้นกว่าใช้ของ kriging ธรรมดา หรือระยะไกลตรวจข้อมูลเพียงอย่างเดียว สองวิธีโดยใช้ GIS ต่าง ๆ อธิบายไว้โดย Coxwin et al. (1996) สำหรับคำทำนายของกระจาย areal ของเค็มในระดับลุ่มน้ำ วิธีแรกคู่แบบถดถอยของเค็มการ GIS เป็นดินเค็มพัฒนาปัจจัย วิธีที่สองควบคู่ในหนึ่งมิติแบบฉับพลันรัฐตัวรูปแบบขนส่งเพื่อการ GIS อาจจะรวมเฉพาะเรื่องชั้นกับความสามารถในการเพิ่มขึ้นของ GISดำเนินการอย่างเป็นระบบ ผลที่ได้รับสามารถใช้วางแผนสำหรับถมเกลือ และ การปันส่วนงบประมาณไปยังพื้นที่ที่ได้รับผลกระทบ วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้จะแมปเค็มดินมีศักยภาพในการ Northeaster

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. ข้อมูลพื้นฐาน
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทยครอบคลุมพื้นที่ประมาณ 170,000 ตารางกิโลเมตร และมีประมาณ 21 ล้าน
ประชากรหรือ 1/3 ของอาณาจักรทั้งในพื้นที่และประชากร กว่า 70% ของประชากรที่เป็นธุระในน้ำฝน
การเกษตร ข้อ จำกัด ที่สำคัญของภาคการเกษตรมีน้ำไม่เพียงพอดินอุดมสมบูรณ์และความเค็ม ดิน
salinization เป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งปัญหาที่สำคัญและแพร่หลายมากขึ้นในภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่ครอบคลุมพื้นที่
ได้รับการรองรับโดยเกลือหิน (กรมทรัพยากรธรณี, 1982) การตรวจสอบอย่างใกล้ชิดของเปลือกเกลือยืนยัน
ว่าหินเกลือของการพัฒนาจังหวัดมหาสารคามเป็นแหล่งของเกลือ (Sinanuwong et al, 1974;. Phianchareon,
1973; ไทยออสเตรเลียทุ่งกุลาร้องไห้ (TKR) โครงการ 1983) สร้างมหาสารคามพื้นฐาน
ในพื้นที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือครอบคลุมประมาณ 34.18% ของพื้นที่ทั้งหมดที่จำนวนของกิจกรรมเสริมสร้าง
การขยายตัวของความเค็ม เหล่านี้รวมถึงการใช้ผิดประเภทของที่ดินทำเหมืองเกลือและตัดไม้ทำลายป่า ตัดไม้ทำลายป่าในช่วง
สามทศวรรษที่ผ่านมาเป็นสาเหตุหลักในการนำเกลือที่ละลายน้ำจากชั้นล่างขึ้นไปยังพื้นผิวดิน (TKR
โครงการ 1983) ขยายตัวอย่างรวดเร็วของดินเค็มในภาคตะวันออกเฉียงเหนือได้รับเป็นปัญหาสำคัญในระดับชาติ
แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมในการที่มาตรการในการป้องกันการขยายตัวของกำลังอธิบาย (สศช,
1987) ประมาณดินเค็มสรุปจากแผนที่ดินสำหรับภาคตะวันออกเฉียงเหนือทั้งหมดคือบางส่วนของ 1.6% ของ
พื้นที่ในระดับภูมิภาค ความคาดหวังของการขยายตัวของความเค็มอาจจะสูงถึง 17% ของพื้นที่ทั้งหมด (อรุณินท์, 1992) แผนที่
คราบเกลือก่อตั้งขึ้นด้วยตนเองในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมาโดย LDD (1989-1991) บนพื้นฐานของข้อมูล Landsat และ
สำรวจภาคสนาม เนื่องจากปรากฏการณ์แบบไดนามิกของความเค็มที่เชื่อถือได้และ up-to-date ข้อมูลในแง่ของความเค็ม
จัดจำหน่ายเป็นสิ่งจำเป็น จนถึงวันนี้ยังคงมีข้อมูลไม่เพียงพอของพื้นที่ที่มีศักยภาพของการขยายตัวสำหรับ
ทั้งภูมิภาค กับการถือกำเนิดของการสำรวจระยะไกลและเทคโนโลยีระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์, จำนวนเอกสารที่ถูกดำเนินการโดยใช้
การรวมกลุ่มของชั้นใจความกังวลไปยังแผนที่ดินเค็ม (Mongkolsawat et al, 1990;. เซ็กซี่, et al.
1995; อีแวนส์ et al, 1995. 2006).
Douaoui และคณะ แนะนำดัชนีความเค็มซึ่งสอดคล้องกับข้อมูลจากภายนอกมาจากระยะไกล
ข้อมูลการสำรวจข้อมูลก็เป็นไปได้ที่จะสร้างแผนที่ความเค็มที่มีความแม่นยำมากขึ้นกว่าโดยการใช้ kriging สามัญหรือระยะไกล
ข้อมูลการสำรวจข้อมูลเพียงอย่างเดียว สองวิธีที่ใช้ระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ที่แตกต่างกันจะมีการอธิบายโดย Coxwin และคณะ (1996) สำหรับการคาดการณ์ของ
การกระจายขนหัวลุกของความเค็มในระดับลุ่มน้ำ วิธีการที่คู่แรกแบบการถดถอยของการพัฒนาความเค็ม
จากปัจจัยการพัฒนาความเค็มของดิน GIS แนวทางที่สองคู่หนึ่งมิติชั่วคราวรัฐละลาย
รูปแบบการขนส่งไปยังระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ มีความสามารถที่เพิ่มขึ้นของระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์บูรณาการชั้นใจอาจจะมีการ
ดำเนินการอย่างเป็นระบบ ผลที่จะได้รับสามารถนำมาใช้ในการวางแผนสำหรับการบุกเบิกเกลือและการจัดสรร
งบประมาณไปยังพื้นที่ที่ได้รับผลกระทบ วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการทำแผนที่ที่มีศักยภาพความเค็มของดินใน Northeaster

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . พื้นหลัง
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย ครอบคลุมพื้นที่ประมาณ 170 , 000 ตารางกิโลเมตร และมีประมาณ 21 ล้าน
ประชากรหรือ 1 / 3 ของอาณาจักรทั้งพื้นที่และจำนวนประชากร กว่า 70% ของประชากรเป็นธุระในน้ำฝน
การเกษตร ปัญหาสำคัญของการเกษตร ได้แก่ น้ำไม่เพียงพอ ดินที่มีความอุดมสมบูรณ์ และความเค็ม ดิน
กลุ่มดาวยีราฟเป็นปัญหาสำคัญและมากขึ้นอย่างแพร่หลายโดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ซึ่งมีพื้นที่กว้างขวาง
ชั้นหินเกลือ ( กรมทรัพยากรแร่ , 1982 ) การตรวจสอบปิดขอบเกลือยืนยัน
ว่าเกลือของหินมหาสารคามเป็นแหล่งเกลือ ( sinanuwong et al . , 1974 ; phianchareon
, 1973 ; ไทยออสเตรเลียทุ่งกุลาร้องไห้ ( tkr ) โครงการ1983 ) การสร้างต้นแบบที่มหาสารคาม
พื้นที่อีสาน ครอบคลุมประมาณ 34.18 % ของพื้นที่ทั้งหมด ซึ่งการจัดกิจกรรมส่งเสริมการขยายกลุ่มดาวยีราฟ
. เหล่านี้รวมถึงการใช้ที่ดิน เหมืองเกลือ และการทำลายป่า และการตัดไม้ทำลายป่าใน
สามทศวรรษที่ผ่านมาเป็นสาเหตุหลักในนำเกลือที่ละลายน้ำได้จากชั้นล่างถึงผิวดิน ( tkr
โครงการ1983 ) การขยายตัวอย่างรวดเร็วของดินเค็มในภาคตะวันออกเฉียงเหนือมีปัญหาสำคัญในแผนพัฒนาเศรษฐกิจแห่งชาติ
ซึ่งในมาตรการการป้องกันการขยายตัวของมันถูกอธิบายและสังคม ( NESDB
, 1987 ) การประมาณค่าของดินเค็มได้จากแผนที่ดินในภาคตะวันออกเฉียงเหนือทั้งหมด เป็นร้อยละ 1.6 ของ
พื้นที่ภูมิภาคความคาดหวังของความเค็ม การขยายตัวอาจถึง 17 เปอร์เซ็นต์ของพื้นที่ทั้งหมด ( อรุณินท์ , 1992 ) แผนที่ของ
คราบเกลือเป็นตนเองจัดตั้งขึ้นในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา โดย ldd ( 2532-2534 ) จากการสำรวจข้อมูลระยะไกลและ
สนาม เนื่องจากปรากฏการณ์แบบไดนามิกของกลุ่มดาวยีราฟที่เชื่อถือได้และทันสมัยข้อมูลในแง่ของการแพร่กระจายความเค็ม
ที่จําเป็น วันที่ยังคงมีข้อมูลที่ไม่เพียงพอของพื้นที่ที่มีศักยภาพของการขยายตัวสำหรับ
ภูมิภาคทั้งหมด กับการถือกำเนิดของการรับรู้จากระยะไกลและระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ หมายเลขของเอกสารการใช้
บูรณาการของชั้นกังวลใจแผนที่ดินเค็ม ( รัตน์ มงคลสวัสดิ์ et al . , 1990 ; ซา et al . ,
1995 ; อีแวนส์ et al . 19952006 )
douaoui et al .เปิดตัวดัชนีความเค็ม ซึ่งสอดคล้องกับข้อมูลที่ได้จากระยะไกล
ข้อมูลภายนอกสัมผัส มันเป็นไปได้ในการสร้างแผนที่ความเค็มกับความถูกต้องมากกว่าใช้คริกกิ้งธรรมดาหรือระยะไกล
ตรวจจับข้อมูลเพียงอย่างเดียว สองที่แตกต่างกันตามวิธีการที่อธิบายโดยระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ coxwin et al . ( 1996 ) เพื่อทำนายการกระจายของความเค็มที่
เพิ่มอ่างขนาดวิธีการแรกคู่เป็นแบบจำลองการถดถอยของการพัฒนาเพื่อพัฒนาระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ ดิน ความเค็ม ความเค็มที่ปัจจัย วิธีที่สองคู่หนึ่งมิติชั่วคราวรัฐพลั้งเผลอ
การขนส่งโมเดลกับระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ ด้วยการเพิ่มขีดความสามารถของการบูรณาการใจชั้นได้
ระบบปฏิบัติผลที่ได้รับสามารถใช้แผนเวนคืนเกลือและจัดสรร
งบประมาณพื้นที่ที่ได้รับผลกระทบ วัตถุประสงค์ของการวิจัยนี้เพื่อศึกษาแผนที่ศักยภาพความเค็มของดินในตะวันออกเฉียงเหนือ