Based on the long-term hydrological

Based on the long-term hydrological and meteorological series, DEM, soil database and documents of soil conservation measures of the middle Yellow River, investigations are made on the spatial and temporal changes of runoff and the impact of 11 factors, which include rainfall, temperature, terrain slope, drainage density, gravel, sand, silt, and organic carbon content in soil, water consumption, and soil conservation measures. The results show that the total runoff generated from the middle Yellow River had a decreasing trend in the past 60 years, with two abrupt falls around the years 1971 and 1991. In the spatial dimension, runoff modulus grew from the north to the south and from the west to the east, and the largest gradient of spatial change of runoff modulus happened during the period of 1956–1970 before the first falls of the total runoff. In the period 1954–2009, the average annual rate of temporal change of runoff modulus increased acceleratedly outward from the northwest of the middle Yellow River with a concentric ring pattern. Correlation analysis of runoff modulus with potential influencing factors in the spatial perspective reveals that the spatial distribution of the runoff modulus is principally the results of the regional variation of natural conditions. The results of the correlation analysis of the temporal series of runoff coefficient and influencing factors suggest that climate change, hydraulic engineering and soil conservation measures, were all the major causes of runoff reducing in the second half of the last century in the middle Yellow River. For the whole middle Yellow River, climate change contributed over 40% of the runoff deviations in the 1960s, 1970s and 1990s, while water consumption induced also over 40% runoff reduction in the 1960s, 1970s and 1980s. The runoff reduction due to hydraulic engineering was about 2–3 times of that caused by soil conservation measures, and both of them increased continuously from the 1960s to the 1980s, and kept at a higher level in the 1990s. The contribution of different causes to runoff deviation was variable in different drainage areas. Generally, in the semi-arid areas climate change played a decreasing role in runoff reduction comparing with other causes, while in the semi-humid areas it induced a higher and more variable proportion of runoff deviation according to the decade means.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อยู่บนพื้นฐานของซีรีส์ทางอุทกวิทยาและอุตุนิยมวิทยาในระยะยาวพวกเขาฐานข้อมูลดินและเอกสารของมาตรการอนุรักษ์ดินของแม่น้ำเหลืองกลางการตรวจสอบจะทำในการเปลี่ยนแปลงเชิงพื้นที่และเวลาของการไหลบ่าและผลกระทบของปัจจัยที่ 11 ซึ่งรวมถึงปริมาณน้ำฝนที่อุณหภูมิ ภูมิประเทศลาดความหนาแน่นของการระบายน้ำกรวดทรายตะกอนและปริมาณคาร์บอนอินทรีย์ในดินการบริโภคน้ำและมาตรการอนุรักษ์ดิน ผลลัพธ์ที่ได้แสดงให้เห็นว่าน้ำที่ไหลบ่ารวมที่สร้างขึ้นมาจากแม่น้ำสีเหลืองตรงกลางมีแนวโน้มลดลงในรอบ 60 ปีที่ผ่านมามีสองตกฉับพลันรอบปี 1971 และ 1991 ในมิติเชิงพื้นที่การไหลบ่ามอดูลัสเพิ่มขึ้นจากทิศเหนือไปทางทิศใต้และจากตะวันตกไปทางทิศตะวันออกและการไล่ระดับสีที่ใหญ่ที่สุดของการเปลี่ยนแปลงของพื้นที่ที่ไหลบ่ามอดูลัสที่เกิดขึ้นในช่วง 1956-1970 ก่อนที่จะตกครั้งแรกของการไหลบ่ารวม ในช่วง 1954-2009, อัตราเฉลี่ยของการเปลี่ยนแปลงชั่วคราวของมอดูลัสที่ไหลบ่าเพิ่มขึ้น acceleratedly ออกมาจากทิศตะวันตกเฉียงเหนือของแม่น้ำเหลืองตรงกลางที่มีรูปแบบแหวนศูนย์กลางการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ของมอดูลัสที่ไหลบ่าที่มีปัจจัยที่มีอิทธิพลที่มีศักยภาพในมุมมองของพื้นที่แสดงให้เห็นว่าการกระจายของมอดูลัสที่ไหลบ่าเป็นหลักผลของการเปลี่ยนแปลงในระดับภูมิภาคของสภาพธรรมชาติ ผลที่ได้จากการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ของชุดชั่วคราวของค่าสัมประสิทธิ์การไหลบ่าและปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการแสดงให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศวิศวกรรมและการอนุรักษ์ดินไฮดรอลิมาตรการทุกคนสาเหตุหลักของการลดการไหลบ่าในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ผ่านมาในแม่น้ำสีเหลืองตรงกลาง สำหรับแม่น้ำสีเหลืองตรงกลางทั้งการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศมีส่วนทำให้กว่า 40% ของส่วนเบี่ยงเบนไหลบ่าในปี 1960, ปี 1970 และปี 1990 ขณะที่การบริโภคน้ำที่เกิดจากการลดลงในช่วงนี้ยังไหลบ่า 40% ในปี 1960, ปี 1970 และปี 1980ลดลงไหลบ่าเนื่องจากการวิศวกรรมไฮดรอลิประมาณ 2-3 ครั้งจากการที่เกิดจากมาตรการอนุรักษ์ดินและทั้งสองของพวกเขาเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องมาจากปี 1960 ถึงปี 1980 และเก็บไว้ในระดับที่สูงในปี 1990 มีส่วนร่วมของสาเหตุที่แตกต่างกันเพื่อเบี่ยงเบนที่ไหลบ่ามาเป็นตัวแปรในการระบายน้ำในพื้นที่ที่แตกต่างกัน โดยทั่วไปในพื้นที่กึ่งแห้งแล้งเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศมีบทบาทลดลงในการลดไหลบ่ามาเปรียบเทียบกับสาเหตุอื่น ๆ ในขณะที่ในพื้นที่กึ่งชื้นมันเกิดสัดส่วนที่สูงขึ้นและตัวแปรของการเบี่ยงเบนที่ไหลบ่ามาตามวิธีทศวรรษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตามระยะยาวชุดอุทกวิทยา และอุตุนิยมวิทยา DEM ฐานข้อมูลดิน และเอกสารของมาตรการอนุรักษ์ดินแม่น้ำเหลืองกลาง สืบสวนจะเปลี่ยนแปลงชั่วคราว และพื้นที่ของไหลบ่าและผลกระทบของปัจจัย 11 ซึ่งรวมถึงปริมาณน้ำฝน อุณหภูมิ ภูมิประเทศลาด ความหนาแน่นของการระบายน้ำ กรวด ทราย ตะกอน และอินทรีย์คาร์บอนในดิน ปริมาณน้ำ และมาตรการการอนุรักษ์ดิน ผลลัพธ์แสดงว่า ไหลบ่ารวมที่สร้างขึ้นจากแม่น้ำเหลืองตรงกลางมีแนวโน้มลดลงในอดีต 60 ปี กับตกฉับพลันสองรอบปี 1971 และ 1991 ในปริภูมิมิติ โมดูลัสที่ไหลบ่าโตเหนือใต้ และตะวันตกสู่ตะวันออก และไล่ระดับสีที่ใหญ่ที่สุดของการเปลี่ยนแปลงพื้นที่ของโมดูลัสที่ไหลบ่าเกิดขึ้นในช่วงเวลาของ 1956–1970 ก่อนแรกตกของไหลบ่ารวม ใน 1954–2009 รอบระยะเวลา ประจำปีอัตราเฉลี่ยของการเปลี่ยนแปลงชั่วคราวของโมดูลัสไหลบ่าเพิ่ม acceleratedly ขาออกจากตะวันตกเฉียงเหนือของแม่น้ำเหลืองกลางลายแหวน concentric ขึ้น วิเคราะห์ความสัมพันธ์ของโมดูลัสไหลบ่ากับปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อศักยภาพในมุมมองพื้นที่พบว่า การกระจายของโมดูลัสไหลบ่าหลักผลลัพธ์ของการเปลี่ยนแปลงภูมิภาคสภาพธรรมชาติ ผลของการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ของชุดชั่วคราวของสัมประสิทธิ์การไหลบ่าและปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อแนะนำเปลี่ยนสภาพภูมิอากาศ วิศวกรรมไฮดรอลิกและมาตรการการอนุรักษ์ดิน มีสาเหตุที่สำคัญทั้งหมดของไหลบ่าที่ลดลงในครึ่งหลังของศตวรรษที่ผ่านมาตามแม่น้ำเหลืองกลาง สำหรับอาบน้ำกลางทั้งหมด การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศส่วนกว่า 40% ของส่วนเบี่ยงเบนที่ไหลบ่าในปี 1960 ทศวรรษ 1970 และทศวรรษที่ 1990 ในขณะที่ปริมาณการใช้น้ำเกิดยังกว่า 40% ลดการไหลบ่าในช่วงปี 1960 ทศวรรษ 1970 และทศวรรษที่ 1980 การลดการไหลบ่าจากไฮดรอลิกวิศวกรรมเกี่ยวกับเวลากิตที่เกิดจากมาตรการอนุรักษ์ดิน และทั้งสองอย่างเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องจากปี 1960 ในทศวรรษ 1980 และยังคงอยู่ในระดับสูงขึ้นในปี 1990 ได้ ส่วนสาเหตุอื่นเพื่อเบี่ยงเบนไหลบ่าถูกแปรในพื้นที่ระบายน้ำต่าง ๆ ทั่วไป ในสภาพภูมิอากาศกึ่งแห้งแล้งพื้นที่ เปลี่ยนเล่นลดบทบาทในการลดการไหลบ่าที่เปรียบเทียบกับสาเหตุอื่น ๆ ในขณะที่ในพื้นที่กึ่งชื้น จะทำให้เกิดสัดส่วนสูง และมีตัวแปรของความเบี่ยงเบนที่ไหลบ่าตามหมายถึงทศวรรษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ใช้ hydrological ระยะยาวและชุดอุตุนิยมวิทยาว่าพ่อเอกสารและฐานข้อมูลดินของมาตรการการอนุรักษ์ดินของสีเหลืองส่วนกลางแม่น้ำที่ทำให้การตรวจสอบเป็นการเปลี่ยนแปลงในบางส่วนและ Temporal Key Integrity Protocol ของเกระแสและผลกระทบของ 11 ปัจจัยซึ่งรวมถึงปริมาณน้ำฝน อุณหภูมิ ภูมิประเทศ ลาดชันความหนาแน่นกรวดทรายระบายน้ำตะกอนและปริมาณคาร์บอนอินทรีย์ในดินการใช้น้ำมาตรการการอนุรักษ์ดินและ. ผลที่ได้แสดงให้เห็นว่าเกระแสทั้งหมดที่สร้างขึ้นจากสีเหลืองส่วนกลางแม่น้ำที่มีแนวโน้มลดลงใน 60 ปีที่ผ่านมาพร้อมด้วยสอง Falls แบบปัจจุบันทันด่วนโดยรอบปีที่ปี 1971 และ 1991 ในด้านของขนาดช่องหารเอาเศษเกระแสที่ขยายตัวจากด้านทิศเหนือเพื่อไปยังด้านทิศใต้และจากด้านทิศตะวันตกเพื่อไปยังด้านทิศตะวันออกและการไล่ระดับสีที่มีขนาดใหญ่ที่สุดของการเปลี่ยนช่องของหารเอาเศษเกระแสเกิดขึ้นในระหว่างช่วงเวลาของ 1956-1970 ก่อน Falls ครั้งแรกของเกระแสรวม ในช่วงเวลาที่ 1954-2009 อัตราเฉลี่ยต่อปีที่มีการเปลี่ยน Temporal Key Integrity Protocol ของหารเอาเศษเกระแสเพิ่มขึ้น acceleratedly นอกจากด้านทิศตะวันตกเฉียงเหนือของสีเหลืองส่วนกลางแม่น้ำที่มีรูปแบบเสียงเรียกเข้าที่ตาไก่การวิเคราะห์ความสัมพันธ์ของหารเอาเศษเกระแสด้วยปัจจัยด้าน ศักยภาพ ในมุมมองแบบ Spatial ที่เผยให้เห็นว่าการกระจายบางส่วนของหารเอาเศษเกระแสที่เป็นตัวสำคัญผลของการเปลี่ยนแปลงในระดับ ภูมิภาค ของ สภาพ ธรรมชาติ ผลที่ได้จากการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ของซีรี่ส์ Temporal Key Integrity Protocol ของปัจจัยด้านและตัวเลขเกระแสขอแนะนำให้เปลี่ยน สภาพ อากาศที่มาตรการการอนุรักษ์ดินและการใช้งานด้านวิศวกรรมระบบไฮดรอลิกทั้งหมดจะทำให้ที่สำคัญของเกระแสการลดในครึ่งหลังของศตวรรษที่ผ่านมาในสีเหลืองส่วนกลางแม่น้ำได้ สำหรับสีเหลืองส่วนกลางแม่น้ำทั้งหมดให้เปลี่ยน สภาพ เป็นมากกว่า 40% ของตัวแปรเกระแสในช่วงทศวรรษที่ 1960 s 1970 s และ 1990 s ในขณะที่การ บริโภค น้ำทำให้เกิดยังมากกว่าการลด 40% เกระแสในช่วงทศวรรษที่ 1960 และ 1970 s 1980 sที่เกระแสลดลงเนื่องจากการทางวิศวกรรมแบบไฮดรอลิกประมาณ 2 - 3 เท่าของที่เกิดจากมาตรการการอนุรักษ์ดินและทั้งสองของเขาเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องจากที่ 1960 s 1980 s ,และได้รับการดูแลรักษาให้อยู่ในระดับที่สูงกว่าในปี 1990 s . สนับสนุนการทำให้แตกต่างไปจากการผูกกับการเบี่ยงเบน(เกระแสเป็นแบบปรับได้หลายระดับในพื้นที่ระบายน้ำที่แตกต่าง โดยทั่วไปแล้วในพื้นที่แบบกึ่งแห้งแล้งให้เปลี่ยน สภาพ อากาศมีบทบาทลดลงในการลดเกระแสการเปรียบเทียบด้วยสาเหตุอื่นๆในขณะที่อยู่ในพื้นที่แบบกึ่ง - ความชื้นที่จะทำให้เกิดมีสัดส่วนสูงกว่าและปรับได้ของการผูกกับการเบี่ยงเบน(เกระแสตามหมายถึงช่วง