There was once upon a time a little

There was once upon a time a little village girl, the prettiest ever seen or known, of whom her mother was dotingly fond. Her grandmother was even fonder of her still, and had a little red hood made for the child, which suited her so well, that wherever she went, she was known by the name of Little Red Riding-Hood.

One day, her mother having baked some cakes, said to her, “Go and see how your grandmother is getting on, for I have been told she is ill; take her a cake and this little jar of butter.” Whereupon Little Red Riding-Hood started off without delay towards the village in which her grandmother lived. On her way she had to pass through a wood, and there she met that sly old fellow, Mr Wolf, who felt that he should very much like to eat her up on the spot, but was afraid to do so, as there were woodcutters at hand in the forest. He asked her which way she was going, and the poor child, not knowing how dangerous it is to stop and listen to a wolf, answered, “I am going to see my grandmother, and am taking a cake and a little jar of butter, which my mother has sent her.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กาลครั้งหนึ่งมีหมู่บ้านสาวน้อย สวยที่สุดเคยเห็น หรือรู้จัก กัน ของที่แม่ของเธอรัก dotingly ยายคือแม้ fonder ของเธอยังคง และเครื่องดูดควันสีแดงน้อยมีสำหรับเด็ก ที่เหมาะกับเธอดี ที่ไหนก็ได้เธอไป เธอถูกเรียกตามชื่อของเล็ก ๆ สีแดงหมวกว่า วันหนึ่ง แม่ของเธอมีอบเค้กบาง และของเธอ ไปดูวิธีการรับของคุณยายบน การบอกเธอจะป่วย เวลาเธอเค้ก และขวดนี้น้อยเนย " Whereupon น้อยแดงหมวกเริ่มต้นปิดโดยไม่ชักช้าต่อหมู่บ้านยายอาศัยอยู่ ในแบบของเธอ ที่เธอได้ผ่านไม้ และมีได้พบเพื่อนเก่าที่กลับกลอก นายหมาป่า คนรู้สึกว่า เขาควรมากอยากกินเธอในจุด แต่กลัวดัง เป็น woodcutters ที่มีในป่า เขาถามเธอแบบที่เธอกำลัง และเด็กยากจน ไม่รู้ว่าอันตรายมันจะหยุด และฟังหมาป่า ตอบ "ฉันจะไปหายายของฉัน และกำลังทำเค้กและกระปุกน้อยของเนย ที่แม่ส่งเธอ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีเด็กผู้หญิงที่หมู่บ้านเล็กๆ ที่เคยเห็นหรือรู้จักกัน ซึ่งแม่ของเธอ dotingly รัก . คุณยายของเธอก็ fonder ของเธอยังและมีเครื่องดูดควันสีแดงเล็ก ๆน้อย ๆให้กับเด็ก ซึ่งเหมาะกับเธอมาก ทุกที่ที่เธอไป เธอเป็นที่รู้จักกันโดยชื่อของหนูน้อยหมวกแดง

วันนึง แม่ของเธอกำลังอบเค้ก บอกกับเธอ" ไปดูว่าคุณย่าของเธอขึ้น ผมเคยบอกว่าเธอป่วยเอาเค้กและขวดเล็ก ๆน้อย ๆของเนย " แล้วหนูน้อยหมวกแดงเริ่มต้นโดยไม่ล่าช้า ไป หมู่บ้าน ซึ่งคุณยายของเธออยู่ ระหว่างทาง เธอต้องผ่านป่า และที่นั่นเธอได้พบกับไอ้แก่นั่น คุณหมาป่า ที่รู้สึกว่าเขาควรจะมากชอบกินเธอขึ้นบนจุดแต่กลัวที่จะทำเช่นนั้น เพราะมี woodcutters มือในป่า เขาถามเธอที่เธอจะไป และเด็กยากจน ไม่รู้ว่ามันอันตรายแค่ไหนที่จะหยุดและฟังหมาป่า ตอบว่า " ผมจะเห็นคุณยายของฉันและฉันทำเค้ก และ ขวดเล็ก ๆน้อย ๆของเนย ซึ่งแม่ได้ส่งเธอ " .