In addition to the mainstream, ther

In addition to the mainstream, there are also some other benchmarking approaches. Customized benchmarks, as discussed by Cohen et al. (2006), can take account of individual areas or energy end-uses, i.e. the breakdown of energy use into its components, hence it will allow the most meaningful and fairest assessments of a building’s energy use. It is not hard to imagine the considerable time and effort needed to establish such a benchmark. And that is why it is very rare at present. Model-based benchmarking, as the name indicates, establishes energy consumption benchmarks by using mathematical models. The principle is to construct a benchmark that represents the minimum amount of energy required to meet a set of basic functional requirements of the building. The ratio of the bench-mark to the actual consumption is an effectiveness metric, which enables energy performance of buildings to be compared, even if they are with dissimilar features and functional requirements (Federspiel et al., 2002).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นอกจากหลัก ยังมีบางวิธีการเปรียบเทียบอื่น ๆ เกณฑ์มาตรฐานที่กำหนดเอง ตามที่กล่าวไว้โดยโคเฮน et al. (2006), สามารถใช้บัญชีของแต่ละพื้นที่หรือพลังงานมา เช่นรายละเอียดของการใช้พลังงานเป็นองค์ประกอบ ดังนั้น มันจะช่วยให้การประเมินผลมีความหมายมากที่สุด และเป็นธรรมของการใช้พลังงานของอาคาร มันไม่ยากที่จะจินตนาการมากเวลาและความพยายามเพื่อสร้างเกณฑ์มาตรฐานดังกล่าว และนั่นคือ ทำไมมันหายากมากในปัจจุบัน เปรียบเทียบตามรุ่น ตามชื่อบ่งชี้ สร้างมาตรฐานการใช้พลังงาน โดยใช้แบบจำลองทางคณิตศาสตร์ หลักการคือการ สร้างมาตรฐานที่แสดงถึงจำนวนพลังงานที่จำเป็นเพื่อตอบสนองชุดของฟังก์ชันการใช้งานพื้นฐานของอาคารต่ำสุด อัตราส่วนของม้านั่งหมายถึงปริมาณการใช้จริงเป็นการวัดประสิทธิภาพ ช่วยให้ประสิทธิภาพพลังงานของอาคารที่จะเปรียบเทียบ แม้ว่าจะ มีคุณสมบัติแตกต่างกันและการใช้งาน (Federspiel et al. 2002)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นอกเหนือไปจากกระแสหลักยังมีบางวิธีการเปรียบเทียบอื่น ๆ มาตรฐานที่กำหนดเองตามที่กล่าวโดยโคเฮน, et al (2006) สามารถใช้บัญชีของแต่ละพื้นที่หรือพลังงานสิ้นการใช้งานเช่นรายละเอียดของการใช้พลังงานเป็นส่วนประกอบของตนด้วยเหตุนี้มันจะช่วยให้การประเมินผลที่มีความหมายมากที่สุดและสังขารของการใช้พลังงานของอาคาร มันไม่ยากที่จะจินตนาการถึงเวลาและความพยายามที่จำเป็นในการสร้างมาตรฐานดังกล่าว และนั่นคือเหตุผลที่มันเป็นเรื่องยากมากในปัจจุบัน แบบที่ใช้การเปรียบเทียบเป็นชื่อที่บ่งบอกถึงกำหนดมาตรฐานการใช้พลังงานโดยใช้แบบจำลองทางคณิตศาสตร์ หลักการคือการสร้างมาตรฐานที่แสดงถึงจำนวนเงินขั้นต่ำของพลังงานที่จำเป็นเพื่อตอบสนองชุดของความต้องการการทำงานพื้นฐานของอาคารได้ อัตราส่วนของม้านั่งเครื่องหมายเพื่อการบริโภคที่เกิดขึ้นจริงเป็นตัวชี้วัดประสิทธิภาพซึ่งจะช่วยให้ประสิทธิภาพการใช้พลังงานของอาคารที่จะเปรียบเทียบถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีคุณสมบัติที่แตกต่างกันและความต้องการการทำงาน (Federspiel et al., 2002)