Although aspartame and sucralose di

Although aspartame and sucralose did not differ significantly
(p < 0.05) from sucrose, aspartame had higher average scores as
compared to sucrose. This enhancement of the aspartame was
observed by Cloninger and Baldwin (1974) in certain ingredients
such as gums, gelatin and orange-flavored noncarbonated
beverage. The highest overall linking found in passion fruit juice
sweetened with aspartame can be due to this sweetener had a
significantly higher intensity of fruit-flavor than the other sweeteners
evaluated (Cloninger & Baldwin, 1974). Similar result was also
reported by Cavallini and Bollini (2005) in mango juices, once
despite the sample sweetened with sucrose had a higher intensity
of fruit flavor, aspartame elicited significantly longer persistence of
fruitiness, suggesting an intensification effect on fruitiness of
mango juice. In addition, aspartame is generally more potent in
products at room temperature than in frozen or hot foods (Candido
& Campos, 1996), and all samples of this study were presented at
room temperature.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถึงแม้ว่าแอสปาร์แตมและ sucralose ได้ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ(p < 0.05) จากซูโครส แอสปาร์แตมมีคะแนนเฉลี่ยสูงขึ้นเป็นเมื่อเทียบกับซูโครส การเพิ่มประสิทธิภาพของแอสปาร์แตมถูกตรวจสอบ โดย Cloninger และบอลด์วิน (1974) ในส่วนผสมบางเช่นเหงือก ตุ๋น และ รสส้ม noncarbonatedเครื่องดื่ม การเชื่อมโยงโดยรวมสูงสุดพบในน้ำผลไม้หวานกับแอสปาร์แตมจะเนื่องจากสารให้ความหวานนี้มีความอย่างมีนัยสำคัญสูงกว่าความเข้มของรสผลไม้กว่าสารให้ความหวานอื่น ๆประเมิน (Cloninger & บอลด์วิน 1974) ผลคล้ายถูกยังรายงาน โดย Cavallini และ Bollini (2005) ในน้ำผลไม้มะม่วง ครั้งแม้ มีตัวอย่างใสกับซูโครสมีความเข้มสูงผลไม้รส แอสปาร์แตม elicited คงอยู่นานกว่าของfruitiness แนะนำผลกระทบแรง fruitiness ของน้ำผลไม้ นอกจากนี้ แอสปาร์แตมเป็นโดยทั่วไปมีศักยภาพมากขึ้นในผลิตภัณฑ์ที่อุณหภูมิห้องมากกว่าในอาหารแช่แข็ง หรือน้ำร้อน (Candido& Campos, 1996), และตัวอย่างทั้งหมดของการศึกษานี้ได้นำที่อุณหภูมิห้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าสารให้ความหวานและซูคราโลสไม่แตกต่าง
( P < 0.05 ) โดยมีค่าเฉลี่ยคะแนนเป็นสารให้ความหวาน
เมื่อเปรียบเทียบกับซูโครส นี้การเพิ่มประสิทธิภาพของสารให้ความหวานคือ
สังเกตโดย cloninger บอลด์วิน ( 1974 ) และในบางวัสดุ
เช่นเหงือก เจลาติน และรสส้มเครื่องดื่ม noncarbonated
. รวมสูงสุดของการเชื่อมโยงที่พบในน้ำผลไม้
เสาวรสหวานกับสารให้ความหวานสารให้ความหวานนี้ได้เนื่องจากมี
สูงกว่าความเข้มของรสผลไม้กว่าสารให้ความหวานอื่น ๆ ( cloninger
ประเมิน& Baldwin , 1974 ) ผลที่คล้ายกันยัง
รายงานและ cavallini bollini ( 2005 ) ในผลไม้ มะม่วง เมื่อ
แม้จะมีตัวอย่างหวานจากน้ำตาลซูโครสมีความเข้มสูง
ของผลไม้รสสารให้ความหวานอย่างมีนัยสำคัญความคงทน
ได้มาอีกต่อไปfruitiness ชี้ให้เห็นผลของแรงใน fruitiness
น้ำมะม่วง นอกจากนี้ สารให้ความหวานที่โดยทั่วไปมีศักยภาพมากขึ้นใน
ผลิตภัณฑ์ที่อุณหภูมิห้องกว่าแช่แข็งหรืออาหารร้อน คันดิโด
& Campos , 1996 ) , และจำนวนที่นำเสนอที่
อุณหภูมิห้อง