After a year abroad between high sc

After a year abroad between high school and college, Renee realized that she didn't have to be ashamed of her dyslexia. "Now, each semester I talk to professors and students about my disability. It's good to explain things and ask for what you need. It also helps people learn about your disability."
James had to advocate in order to be accepted into the woodworking course at NAIT. First, he had to convince the program head, who "nearly fell out of his chair" when he heard James' request but was won over after observing James in his own workshop. Next, James had to sway the reluctant instruc¬tor. After watching James use a table saw, the instructor said she couldn't turn him down.
continued next page

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจากปีต่างประเทศระหว่างโรงเรียนมัธยมและวิทยาลัย ทุ่งนารู้ว่า เธอไม่ต้องละอาย dyslexia ของเธอ "ตอนนี้ แต่ละภาคการศึกษาที่ฉันพูดกับอาจารย์และนักเรียนพิการของฉัน จึงควรอธิบายสิ่ง และขอให้สิ่งที่คุณต้องการ มันยังช่วยให้คนเรียนรู้เกี่ยวกับความพิการของคุณ"James ได้สนับสนุนการยอมรับในหลักสูตรงานไม้ที่ NAIT ครั้งแรก เขาจะโน้มน้าวให้หัวโปรแกรม ที่ "เกือบตกจากเก้าอี้ของเขา" เมื่อเขาได้ยินคำขอของ James แต่ชนะมากกว่าหลังจากสังเกต James ในเวิร์กช็อปของตัวเอง ถัดไป James ได้ฟัด instruc¬tor งี่ หลังจากที่ดูใช้ James ตารางเห็น ผู้สอนกล่าวว่า เธอไม่สามารถปิดเขาต่อหน้าถัดไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากปีที่ต่างประเทศระหว่างโรงเรียนมัธยมและวิทยาลัย Renee รู้ว่าเธอไม่ได้มีที่น่าละอายของดิสของเธอ "ตอนนี้ในแต่ละภาคการศึกษาที่ฉันพูดคุยกับอาจารย์และนักเรียนเกี่ยวกับความพิการของฉัน. เป็นเรื่องที่ดีที่จะอธิบายสิ่งต่าง ๆ และขอให้สิ่งที่คุณต้องการ. นอกจากนี้ยังช่วยให้ผู้คนเรียนรู้เกี่ยวกับความพิการของคุณ."
เจมส์มีการสนับสนุนเพื่อที่จะได้รับการยอมรับในหลักสูตรไม้ ที่ NAIT เป็นครั้งแรกที่เขาจะต้องโน้มน้าวให้หัวโปรแกรมที่ "เกือบหลุดออกมาจากเก้าอี้ของเขา" เมื่อเขาได้ยินคำขอเจมส์ แต่ได้รับรางวัลมากกว่าเจมส์หลังจากการเฝ้าสังเกตในการฝึกอบรมของเขาเอง ถัดไปเจมส์มีการแกว่งinstruc¬torลังเล หลังจากที่ดูเจมส์ใช้เลื่อยตารางอาจารย์กล่าวว่าเธอไม่สามารถเปิดเขาลง.
หน้าต่อไปอย่างต่อเนื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากปีในต่างประเทศระหว่างโรงเรียนมัธยมและวิทยาลัย , เรเน่ รู้ดีว่าเธอไม่ต้องอายดิสของเธอ " . ตอนนี้ แต่ละเทอม ผมคุยกับอาจารย์ และนักศึกษาเกี่ยวกับความพิการของฉัน มันที่ดีที่จะอธิบายสิ่งต่าง ๆและขอสิ่งที่คุณต้องการ มันยังช่วยให้ผู้คนได้เรียนรู้เกี่ยวกับความพิการของคุณ . "
เจมส์ต้องสนับสนุนเพื่อที่จะได้รับการยอมรับในงานช่างไม้ในเน็ต . ครั้งแรกเขาต้องทำให้หัวโปรแกรมที่ " เกือบตกเก้าอี้ของเขา " เมื่อเขาได้ยินเจมส์ขอแต่ชนะหลังจากการสังเกต เจมส์ ในการประชุมเชิงปฏิบัติการของเขาเอง หน้า เจมส์ ต้องแกว่งไม่เต็มใจ instruc ¬โต๋ . หลังจากดูเจมส์ใช้โต๊ะเลื่อย ผู้สอนบอกว่า เธอไม่สามารถปฏิเสธเขา หน้าต่อไป

ต่อไป