responsibilities in the initiative.

responsibilities in the initiative. In describing the future of academic and student affairs
partnerships, Colwell (2006) suggests,
the academic and student affairs partnership will be nourished by the collegial and
personal ethos of the small college; the institution places significant value on
meaningful individual interactions, between faculty and students both in and out
of the classroom, between staff and students, and between academic and student
affairs staff. (p. 65)
This is consistent with what the researcher found at McFeely College. There is a high
degree of personal regard among members of the faculty toward both their colleagues and
the student affairs staff. However, often faculty members, who are very comfortable in
the context of the classroom, are less comfortable in other, less structured contexts such
as the residence hall or on experiential learning trips. They may also have less expertise
or experience in managing the logistics of cocurricular or experiential events. Making
sure faculty members understand their role and what is expected of them can help them
be successful in the execution of an event or activity and, hopefully, more willing to
reprise that role in the future. Similarly, faculty members need to help student affairs
personnel understand their role. This requires purposeful dialog and planning in an
environment characterized by mutual respect and trust.
By developing a common understanding of institutional goals and providing
structures to support collaboration, administrators can help foster and nurture
collaborative ventures, leading to the enhancement of student learning and the
accomplishment of student learning outcomes. As Shushok and Sriram (2010) noted in
summarizing their research of an academic affairs and student affairs partnership in the
development of a residential living-learning community, “when this gap [between
111
academic affairs and student affairs] is bridged and the two areas work collaboratively,
the satisfaction, persistence, learning, and personal development of students increase” (p.
76).
Recommendation 3: The institution needs to articulate what it means by
terms like “experiential learning” and “co-curricular programming” as well as its
expectation of its faculty in these initiatives. While speaking with faculty members,
the researcher was struck by the number of references that were made to Liberation to
Lead, the institution’s educational philosophy document, and with the way that the
language of that document was the same language used by them to name both their
individual goals and their understanding of the institution’s developmental goals for
students. There was an obvious high level of enculturation of the themes and vocabulary
of this document among the faculty. In contrast, what the researcher did not find was a
common definition or understanding of other key terms from documents, like the
strategic plan, such as integrative learning, experiential learning, and co-curricular
programming. At McFeely, there was much confusion about these different terms, or
buzzwords as some faculty members deemed them, and the expectation or expectations
that accompanied them. It was the observation of the researcher that faculty members
were fervently attempting to meet unclear and undefined expectations, driven by the
threat of the regional accreditation process. In this context, a survival mentality had
emerged and this is not conducive to seeking to accomplish goals collaboratively.
Of particular note, many faculty members associated the change in terms from
integrative learning to experiential learning with the change in administrative leadership

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รับผิดชอบในการริเริ่ม ในอนาคตของกิจการสถาบันการศึกษาและนักเรียนอธิบาย
หุ้น Colwell (2006) แนะนำ,
หุ้นส่วนกิจการของสถาบันการศึกษาและนักเรียนที่จะจัด โดยการ collegial และ
ปัดส่วนบุคคลของวิทยาลัยขนาดเล็ก สถาบันสำคัญค่าบน
ความหมายแต่ละการโต้ตอบ ระหว่างคณาจารย์และนักศึกษาทั้งใน และนอก
ของห้องเรียน ระหว่างเจ้าหน้าที่และนักเรียน และ ระหว่างสถาบันการศึกษาและนักเรียน
กิจการบริการ (p. 65)
โดยสอดคล้องกับสิ่งที่นักวิจัยพบในวิทยาลัย McFeely มีความสูง
ระดับของสัมมาคารวะบุคคลของคณะต่อเพื่อนร่วมงานของพวกเขาทั้งสอง และ
พนักงานกิจการนักศึกษา อย่างไรก็ตาม มักคณาจารย์ ที่พักใน
บริบทของห้องเรียน สะดวกสบายในอื่น ๆ น้อยโครงสร้างบริบทดังกล่าวน้อย
เป็นหอพัก หรือเดินทางผ่านการเรียนรู้ พวกเขามีความเชี่ยวชาญน้อย
หรือมีประสบการณ์ในการจัดการโลจิสติกส์ของ cocurricular หรือผ่านการ ทำ
คณาจารย์เข้าใจบทบาทของตน และสิ่งคาดว่าพวกเขาสามารถช่วยให้พวกเขา
ประสบความสำเร็จในการดำเนินการของเหตุการณ์หรือกิจกรรม และ หวัง เพิ่มเติมยินดี
reprise บทบาทนั้นในอนาคต ในทำนองเดียวกัน ต้องช่วยกิจการนักศึกษาคณาจารย์
บุคลากรเข้าใจบทบาทของตน ต้องโต้ตอบ purposeful และวางแผนในการ
สิ่งแวดล้อมโดยให้ความเคารพและเชื่อถือ
โดยการพัฒนาความเข้าใจร่วมกันของสถาบันเป้าหมาย และให้
โครงสร้างเพื่อสนับสนุนความร่วมมือ ผู้ดูแลสามารถช่วยกระชับ และบำรุง
ร่วมกิจการ นำไปสู่การเพิ่มประสิทธิภาพของนักเรียนที่เรียนรู้และ
ความสำเร็จของนักเรียนผลการเรียนรู้ Shushok และ Sriram (2010) เสียงใน
สรุปการศึกษาวิจัยของพวกเขากิจการและหุ้นส่วนกิจการนักศึกษาในการ
พัฒนาเรียนรู้ชีวิตที่อยู่อาศัยชุมชน, "เมื่อมีช่องว่าง [ระหว่าง
111
วิชาการและกิจการนักเรียน] อยู่ระหว่างกาล และสองพื้นที่ทำงานร่วมกัน,
ความพึงพอใจ คงอยู่ เรียนรู้ การพัฒนาส่วนบุคคลของนักเรียนเพิ่มขึ้น " (p.
76) .
แนะนำ 3: สถาบันที่ต้องการบอกความหมายโดย
เงื่อนไขเช่น"เรียนรู้ผ่าน"และ"บริษัทเสริมโปรแกรม" เป็นของ
ความคาดหวังของคณะในโครงการเหล่านี้ ในขณะที่พูดกับคณาจารย์,
หลง โดยหมายเลขอ้างอิงที่ทำการปลดปล่อยให้นักวิจัย
นำ สถาบันการศึกษาปรัชญาเอกสาร และวิธีที่
ภาษาของเอกสารที่เป็นภาษาเดียวที่ใช้นั้นชื่อทั้งสองของ
แต่ละเป้าหมายและความเข้าใจของเป้าหมายการพัฒนาของสถาบันสำหรับ
นักเรียน มี enculturation ของชุดรูปแบบและคำศัพท์ระดับสูงชัดเจน
ของเอกสารนี้ในหมู่คณะ ในทางตรงกันข้าม สิ่งที่นักวิจัยไม่พบมีการ
คำจำกัดความหรือความเข้าใจของเงื่อนไขสำคัญอื่น ๆ จากเอกสาร ชอบ
แผนเชิงกลยุทธ์ เช่นแบบบูรณาการเรียนรู้ ผ่านเรียน และบริษัทเสริม
เขียน ที่ McFeely มีความสับสนมากเกี่ยวกับคำศัพท์เหล่านี้แตกต่างกัน หรือ
buzzwords เป็นคณาจารย์บางถือว่าพวก เขา และความคาดหวัง หรือความคาดหวัง
ที่มาพร้อมกับพวกเขา มันเป็นที่สังเกตของนักวิจัยที่คณาจารย์
fervently พยายามจะตอบสนองไม่ชัดเจน และไม่ได้กำหนดความคาดหวัง ขับเคลื่อนด้วย
ภัยคุกคามของการรับรองระดับภูมิภาค ในบริบทนี้ มีความคิดความอยู่รอด
ชุมนุม และไม่เอื้อต่อการแสวงหาเพื่อให้บรรลุเป้าหมายร่วมกัน
เฉพาะตั๋ว คณาจารย์มากเกี่ยวข้องการเปลี่ยนแปลงเงื่อนไขจาก
เรียนรู้แบบบูรณาการเพื่อการเรียนรู้ที่ผ่านมีการเปลี่ยนแปลงผู้บริหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความรับผิดชอบในความคิดริเริ่ม ในการอธิบายในอนาคตของนักวิชาการและกิจการนักศึกษา
ห้างหุ้นส่วน Colwell (2006) แสดงให้เห็น
ถึงความร่วมมือทางวิชาการและกิจการนักศึกษาจะได้รับการหล่อเลี้ยงด้วยนักศึกษาและ
ร๊อคส่วนตัวของวิทยาลัยเล็ก สถาบันการศึกษาค่าสถานที่สำคัญใน
การติดต่อบุคคลที่มีความหมายระหว่างอาจารย์และนักศึกษาทั้งในและนอก
ห้องเรียนระหว่างเจ้าหน้าที่และนักศึกษาและระหว่างนักวิชาการและนักศึกษา
พนักงานกิจการ (หน้า 65)
ซึ่งสอดคล้องกับสิ่งที่นักวิจัยพบได้ที่ McFeely วิทยาลัย มีสูง
ระดับของเรื่องส่วนบุคคลในหมู่สมาชิกของคณะที่มีต่อทั้งเพื่อนร่วมงานของพวกเขาและ
พนักงานกิจการนักศึกษา แต่มักจะเป็นอาจารย์ที่มีความสะดวกสบายมากใน
บริบทของการเรียนการสอนที่มีความสะดวกสบายน้อยลงในการอื่น ๆ ที่มีโครงสร้างน้อยบริบทดังกล่าว
เป็นห้องโถงบ้านหรือในการเดินทางเรียนรู้จากประสบการณ์ นอกจากนี้ยังอาจมีความเชี่ยวชาญน้อย
หรือมีประสบการณ์ในการจัดการโลจิสติกของเหตุการณ์ cocurricular หรือประสบการณ์ ทำให้
แน่ใจว่าอาจารย์มีความเข้าใจบทบาทของพวกเขาและสิ่งที่คาดหวังของพวกเขาสามารถช่วยให้พวกเขา
ประสบความสำเร็จในการดำเนินการของเหตุการณ์หรือกิจกรรมและหวังว่ายินดีที่มากขึ้นในการ
ปฏิบัติหน้าที่ว่าในอนาคต ในทำนองเดียวกันอาจารย์ต้องช่วยกิจการนักศึกษา
บุคลากรมีความเข้าใจบทบาทของพวกเขา นี้ต้องโต้ตอบเด็ดเดี่ยวและการวางแผนใน
สภาพแวดล้อมที่โดดเด่นด้วยความเคารพซึ่งกันและกันและความไว้วางใจ
โดยการพัฒนาความเข้าใจร่วมกันของสถาบันและเป้าหมายให้
โครงสร้างที่จะสนับสนุนการทำงานร่วมกันของผู้ดูแลระบบสามารถช่วยอุปถัมภ์และบำรุง
กิจการร่วมกันนำไปสู่การเพิ่มประสิทธิภาพของการเรียนรู้ของนักเรียนและ
ความสำเร็จ ของผลการเรียนรู้ของนักเรียน เป็น Shushok และ Sriram (2010) ที่ระบุไว้ใน
การสรุปการวิจัยของงานวิชาการและความร่วมมือในกิจการนักศึกษาของพวกเขา
การพัฒนาของชุมชนที่อยู่อาศัยการเรียนรู้ที่อยู่อาศัย "เมื่อช่องว่างนี้ [ระหว่าง
111
งานวิชาการและกิจการนักศึกษา] เป็นสะพานและทั้งสองพื้นที่ ทำงานร่วมกัน,
ความพึงพอใจของความคงทนในการเรียนรู้และการพัฒนาส่วนบุคคลของนักเรียนเพิ่ม "(พี
76)
แนะนำ 3: สถาบันการศึกษาที่ต้องการให้ชัดเจนว่ามันหมายถึงโดย
คำเช่น "เรียนรู้จากประสบการณ์" และ "การเขียนโปรแกรมร่วมหลักสูตร" ได้เป็นอย่างดี เป็นที่
คาดหวังของคณาจารย์ในการริเริ่มเหล่านี้ ในขณะที่พูดกับสมาชิกในคณะ
นักวิจัยได้รับการตีด้วยจำนวนของการอ้างอิงที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อปลดปล่อยให้
นำเอกสารปรัชญาการศึกษาของสถาบันและมีวิธีการที่
ภาษาของเอกสารที่เป็นภาษาเดียวกับที่ใช้โดยพวกเขาจะตั้งชื่อทั้งสองของพวกเขา
เป้าหมายของแต่ละบุคคลและความเข้าใจในเป้าหมายของการพัฒนาสถาบันการศึกษาสำหรับ
นักเรียน มีระดับสูงที่ชัดเจนของการเรียนรู้วัฒนธรรมของรูปแบบและคำศัพท์ที่เป็น
ของเอกสารนี้ในหมู่คณะ ในทางตรงกันข้ามสิ่งที่นักวิจัยไม่พบความ
หมายหรือความเข้าใจร่วมกันของข้อตกลงที่สำคัญอื่น ๆ จากเอกสารเช่น
แผนกลยุทธ์เช่นการเรียนรู้บูรณาการเรียนรู้จากประสบการณ์และร่วมหลักสูตร
การเขียนโปรแกรม McFeely ที่มีความสับสนมากเกี่ยวกับเงื่อนไขการใช้ที่แตกต่างกันเหล่านี้หรือ
buzzwords เป็นอาจารย์บางคนถือว่าพวกเขาและความคาดหวังหรือความคาดหวัง
ที่มาพร้อมกับพวกเขา มันเป็นข้อสังเกตของนักวิจัยที่อาจารย์
ได้เร่าร้อนพยายามที่จะตอบสนองความต้องการที่ไม่ชัดเจนและไม่ได้กำหนดแรงผลักดันจาก
การคุกคามของกระบวนการพิสูจน์ในระดับภูมิภาค ในบริบทนี้ความคิดอยู่รอดได้
โผล่ออกมาและนี้ไม่ได้เอื้อต่อการแสวงหาหนทางที่จะบรรลุเป้าหมายร่วมกัน
ของโปรดโดยเฉพาะอาจารย์มากมายที่เกี่ยวข้องการเปลี่ยนแปลงในแง่จาก
การเรียนรู้แบบบูรณาการการเรียนรู้ประสบการณ์กับการเปลี่ยนแปลงในการเป็นผู้นำในการบริหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความรับผิดชอบในการริเริ่ม ในการอธิบายอนาคตของวิชาการและกิจการนักศึกษา
ห้างหุ้นส่วน คอลเวลล์ ( 2006 ) แนะนำ
วิชาการและกิจการนักศึกษา หุ้นส่วน จะได้รับการหล่อเลี้ยงจากผู้ร่วมงานและ
ethos ส่วนบุคคลของวิทยาลัยขนาดเล็ก ; สถาบันสถานที่สำคัญในแต่ละค่ามีความหมาย
ปฏิสัมพันธ์ระหว่างอาจารย์และนักศึกษาทั้งในและนอก
ของห้องเรียนระหว่างนักศึกษาและเจ้าหน้าที่ และระหว่างนักวิชาการและนักศึกษาพยาบาล ฝ่ายเจ้าหน้าที่ ( หน้า 65 )
ซึ่งสอดคล้องกับสิ่งที่พบใน mcfeely วิทยาลัย มีสูง
: เรื่องส่วนบุคคลของสมาชิกของคณะต่อทั้งเพื่อนร่วมงานและ
กิจการนักเรียนนักศึกษาพนักงาน แต่บ่อยครั้งที่อาจารย์ที่มีความสะดวกสบายใน
บริบทของห้องเรียนมีความสะดวกสบายน้อยกว่า ใน อื่น ๆ , น้อยกว่าโครงสร้างบริบทเช่น
เป็นหอพักหรือในการเดินทางการเรียนรู้จากประสบการณ์ . พวกเขายังอาจจะน้อยกว่าความเชี่ยวชาญ
หรือประสบการณ์ในการจัดการโลจิสติกส์ของ cocurricular เหตุการณ์หรือประสบการณ์ . ทำให้อาจารย์เข้าใจ
ว่าบทบาทและสิ่งที่คาดหวังของพวกเขาสามารถช่วยให้พวกเขา
ประสบความสําเร็จในการดําเนินการของเหตุการณ์หรือกิจกรรม และ หวังเต็มใจ
reprise บทบาทในอนาคต ในทํานองเดียวกัน อาจารย์ต้องช่วยให้บุคลากรฝ่ายกิจการ
นักเรียนเข้าใจบทบาทของตนเอง มันต้องเด็ดเดี่ยว โต้ตอบ และการวางแผนใน
สภาพแวดล้อมลักษณะการเคารพซึ่งกันและกันและความไว้วางใจ .
โดยการพัฒนาความเข้าใจร่วมกันในเป้าหมายของสถาบัน และให้
โครงสร้างเพื่อสนับสนุนการร่วมมือกันจะช่วยเสริมสร้างและบำรุง
ผู้บริหารฝ่ายกิจการด้านการส่งเสริมการเรียนรู้ของนักเรียนและนักศึกษา
/ ผลการเรียนรู้ และเป็น shushok sriram ( 2010 ) ตั้งข้อสังเกตใน
สรุปการวิจัยของของวิชาการ และหุ้นส่วนกิจการนักเรียนในการพัฒนาที่อยู่อาศัยของชุมชนการเรียนรู้ชีวิต " เมื่อช่องว่างระหว่าง
0
[ฝ่ายวิชาการและกิจการนักศึกษา ] คือวันพุธและสองพื้นที่ทำงานร่วมกัน
, ความพึงพอใจ , การติดตา , การเรียนรู้ และการพัฒนาส่วนบุคคลของนักเรียนเพิ่มขึ้น " ( P .

3 : 76 ) แนะนำสถาบันต้องประกบมันหมายถึงอะไรโดย
คำเช่น " เรียนรู้ " จากประสบการณ์และ " Co " หลักสูตรการเขียนโปรแกรมเป็นอย่างดี ตามความคาดหวังของ
ของคณะในโครงการเหล่านี้ในขณะที่พูดกับสมาชิกคณะ
ผู้วิจัยหลงโดยหมายเลขอ้างอิงที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อปลดปล่อย

นำเอกสาร ปรัชญาการศึกษาของสถาบัน และด้วยวิธีการที่
ภาษาของเอกสารที่ใช้ภาษาเดียวกัน โดยเขาชื่อทั้งสองของพวกเขา
บุคคลเป้าหมายและความเข้าใจของสถาบัน พัฒนาเป้าหมาย
นักเรียนมีชัดสูงระดับการเรียนรู้ของชุดรูปแบบและคำศัพท์
เอกสารนี้ในหมู่คณะ ในทางตรงกันข้าม , สิ่งที่ผู้วิจัยไม่พบเป็น
นิยามทั่วไปหรือความเข้าใจในแง่อื่น ๆที่สำคัญจากเอกสาร เช่น
แผนยุทธศาสตร์ เช่น การเรียนรู้ การบูรณาการ การเรียนรู้จากประสบการณ์และร่วมหลักสูตร
การเขียนโปรแกรม mcfeely ที่ ,มีความสับสนมากเกี่ยวกับเงื่อนไขต่าง ๆเหล่านี้ หรือสมาชิกบางคณะ
buzzwords ถือว่าพวกเขาและความคาดหวัง หรือความคาดหวัง
ที่มาพร้อมกับพวกเขา มันคือการสังเกตของผู้วิจัยที่อาจารย์ได้เริ่มพยายามที่จะตอบสนอง
ไม่ชัดเจนและความคาดหวัง undefined , ขับเคลื่อนโดย
คุกคามของกระบวนการรับรองคุณภาพในระดับภูมิภาค ในบริบทนี้ จิตมี
อยู่รอดโผล่ออกมา และไม่เอื้อต่อการแสวงหาเพื่อบรรลุเป้าหมายร่วมกัน .
หมายเหตุเฉพาะคณาจารย์มากมายที่เกี่ยวข้องในการเปลี่ยนแปลง เงื่อนไข จากการเรียนรู้ การเรียนรู้จากประสบการณ์
บูรณาการกับการเปลี่ยนแปลงภาวะผู้นำ