A couple of weeks ago I posted “bad

A couple of weeks ago I posted “bad research is worse than no research at all” on Twitter. Some thoughts, like that one, fit perfectly well in 140 characters. And it seems like a useful one too. And true.

The reasons for that statement seem pretty obvious to me. Better to know what you don’t know than to make business decisions based on false information and false conclusions. If the focus group said red is better than green, nobody dares to argue for green. Even if green is really better, and the focus group was off, distorted by one very articulate and engaging green hater. Red it is.

Seth Godin gave a great example on his blog a few days ago. He called it Learning from bad graphs and weak analysis. He takes some business charts and analysis from the New York Times and shows why it doesn’t actually show what it is supposed to show.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คู่ของสัปดาห์ที่ผ่านมาผมโพสต์ "วิจัยไม่ดีไม่แย่กว่าไม่มีงานวิจัยทั้งหมด" บนทวิตเตอร์ ความคิดบางอย่าง เช่นที่หนึ่ง พอดีได้อย่างสมบูรณ์แบบใน 140 ตัวอักษร และดูเหมือนหนึ่งมีประโยชน์เกินไป และเป็นจริงเหตุผลข้อดูเหมือนชัดเจนสวยครับ ดีกว่าที่จะรู้ว่าสิ่งที่คุณไม่รู้มากกว่าการตัดสินใจทางธุรกิจตามข้อมูลที่เป็นเท็จและเท็จข้อสรุป ถ้ากลุ่มโฟกัสบอกว่า สีแดง จะดีกว่าสีเขียว ไม่มีใครกล้าเถียงสำหรับสีเขียว แม้ว่าสีเขียวดีจริง ๆ และกลุ่มโฟกัส บิดเบือน โดยหนึ่งชัดมาก และค้าง hater สีเขียว สีแดงได้เซททุนให้ตัวอย่างที่ดีในบล็อกของเขามาหลายวันแล้ว เขาเรียกว่าการเรียนรู้จากกราฟที่ไม่ดีและอ่อนแอวิเคราะห์ เขาใช้เวลาบางแผนภูมิทางธุรกิจและการวิเคราะห์จากนิวยอร์กไทม์ส และแสดงทำไมไม่จริงแสดงว่ามันควรจะแสดง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สองสามสัปดาห์ที่ผ่านมาผมโพสต์ "การวิจัยที่ไม่ดีจะเลวร้ายยิ่งกว่าการวิจัยที่ไม่ทั้งหมด" บนทวิตเตอร์ ความคิดบางอย่างเช่นที่หนึ่งพอดีดีใน 140 ตัวอักษร และดูเหมือนว่ามีประโยชน์อย่างใดอย่างหนึ่งมากเกินไป และเป็นความจริง. เหตุผลในคำสั่งที่ดูเหมือนสวยที่เห็นได้ชัดกับผม ดีกว่าที่จะรู้ว่าสิ่งที่คุณไม่ทราบว่ากว่าที่จะตัดสินใจทางธุรกิจที่อยู่บนพื้นฐานของข้อมูลที่เป็นเท็จและข้อสรุปที่ผิดพลาด หากกลุ่มโฟกัสกล่าวว่าสีแดงจะดีกว่าสีเขียวไม่มีใครกล้าที่จะเถียงสีเขียว แม้ว่าสีเขียวจะดีกว่าจริงๆและกลุ่มถูกปิดบิดเบี้ยวโดยหนึ่งเกลียดสีเขียวเป็นปล้องมากและมีส่วนร่วม มันเป็นสีแดง. Seth Godin ให้เป็นตัวอย่างที่ดีในบล็อกของเขาไม่กี่วันที่ผ่านมา เขาเรียกมันว่าการเรียนรู้จากกราฟที่ไม่ดีและการวิเคราะห์ที่อ่อนแอ เขาใช้เวลาชาร์ตทางธุรกิจและการวิเคราะห์จาก New York Times และแสดงให้เห็นว่ามันไม่จริงแสดงให้เห็นสิ่งที่มันควรที่จะแสดง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สองสามสัปดาห์ที่ผ่านมาผมโพสต์ " วิจัยเลวก็เลวร้ายกว่าการไม่มีการวิจัยทั้งหมด " บน Twitter ความคิดบางอย่าง เช่นว่า หนึ่ง พอดีดีใน 140 ตัวอักษร และดูเหมือนว่ามีประโยชน์เหมือนกัน และเป็นความจริงเหตุผลที่ชี้แจงดูเหมือนชัดสวยค่ะ ดีกว่าที่จะรู้ในสิ่งที่คุณไม่รู้ กว่าจะตัดสินใจทางธุรกิจบนพื้นฐานของข้อมูลที่เป็นเท็จและข้อสรุปที่ผิดพลาด ถ้ากลุ่มโฟกัสกล่าวว่าสีแดงดีกว่าสีเขียว ไม่มีใครกล้าเถียงสำหรับสีเขียว ถ้าสีเขียวจะดีขึ้นจริงๆ และสนทนากลุ่มปิดบิดเบี้ยวโดยมากออกเสียงและมีส่วนร่วมเกลียดสีเขียว สีแดงมันคืออะไรSeth Godin ให้ตัวอย่างที่ดีในบล็อกของเขาเมื่อไม่กี่วันก่อน เขาเรียกมันว่า การเรียนรู้จากการวิเคราะห์กราฟไม่ดี และอ่อนแอ เขาใช้ธุรกิจแผนภูมิและการวิเคราะห์จาก The New York Times และแสดงให้เห็นว่าทำไมมันไม่ได้จริงๆ ดูแล้วมันควรจะแสดง