Are you comfortable?""Yea."Darelyn

Are you comfortable?"
"Yea."
Darelyn put herself deeper into Volk's arms. She wrapped her arms around his waist as if she was clinging to him for warmth.
Suddenly Volk said.
"Do you remember that wooden bouquet that I gave you?"
"Of course, there's no way I could forget the bouquet that you proposed to me with."
Darelyn still had the bouquet. She had gotten a diamond ring in reality but she could never forget the bouquet that she was proposed to with.
"I couldn't prepare a better gift since I didn't have much money and now it's the one year anniversary of our marriage."
"The bouquet was enough. But..."
"But what? Is there anything else that you wanted?"
Volk was curious and asked her. If she wanted anything he would get it for her.
"Rather than a bouquet, I would have wanted a sculpture of the two of us. Even though we are one, we are also two."
"Honey!"
Volk and Darelyn were thrilled with each other. They were looking at each other with the sweet eyes of a couple!
That was why the Dark Gamers deliberately didn't invite them out for drinks.
Then Volk said in regretfully.
"I couldn't find the sculptor who carved the bouquet though."
"He wasn't in Rosenheim?"
"He already left Serabourg. By the time I proposed to you, he was long gone and my attempts to find him were useless. I tried to finally track him down at the Pyramid and Lion Sculpture after I confessed to you but I could not find him."
"I heard that rumor, that the sculptor that made the pyramid was the one that made my bouquet."
"He was the best sculptor that I knew."
"It's too bad. I would be surprised if you were able to meet him again."
"Me too. But I think that he and I have a special connection that will bring us back together. Just like you and I.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุณใจสบายหรือไม่""ใช่"Darelyn ใส่ตัวเองลึกลงไปในแขนของโฟล์ค เธอห่อแขนรอบเอวของเขาว่าเธอไม่เข้าใจเขาอบอุ่นทันใดนั้นโฟล์คกล่าวว่า"คุณจำที่ช่อไม้ที่ให้กับคุณหรือไม่""แน่นอน มีเป็นวิธีฉันสามารถลืมช่อดอกไม้ที่คุณเสนอให้ฉันด้วย"นอกจากนี้ Darelyn ยังมีช่อดอกไม้ เธอได้รับแหวนเพชรในความเป็นจริง แต่เธอไม่สามารถลืมช่อดอกไม้ที่เธอถูกเสนอชื่อให้ด้วย"ฉันไม่สามารถจัดเตรียมของขวัญดีกว่าเนื่องจากไม่มีเงิน และตอนนี้ ก็ครบรอบหนึ่งปีของการแต่งงานของเรา""ช่อได้เพียงพอ แต่...""แต่อย่างไร คือมีสิ่งใดที่คุณต้องการโฟล์คอยากรู้ และถามเธอ ถ้าเธอต้องการอะไรเขาจะได้รับสำหรับเธอ"แทนช่อ ฉันจะต้องแกะสลักของเราทั้งสอง ถึงแม้ว่าเราเป็นหนึ่ง เรากำลังขึ้น""น้ำผึ้ง"โฟล์คและ Darelyn ได้ตื่นตาตื่นใจกัน พวกเขากำลังมองกัน ด้วยสายตาหวานของคู่ที่มีเหตุผลเล่นมืดโดยเจตนาไม่ได้เชิญพวกเขาออกสำหรับเครื่องดื่มแล้ว โฟล์คกล่าวใน regretfully"ฉันไม่พบประติมากรที่สลักช่อว่า""ไม่ได้ใน Rosenheim""เขาซ้ายแล้ว Serabourg โดยเวลาผมเสนอให้คุณ เขาหายไปนาน และฉันพยายามที่ค้นหาให้เขาได้ประโยชน์ พยายามสุดท้าย ติดตามเขาที่ปิรามิดและประติมากรรมสิงห์หลังจากที่ผมสารภาพกับคุณ แต่ฉันไม่พบเขา""ผมได้ยินข่าวลือว่า ว่า ประติมากรที่สร้างปิรามิดถูกที่ทำช่อดอกไม้ของฉัน""เขาเป็นประติมากรที่ดีที่สุดที่ฉันรู้""ก็แย่ ฉันจะได้แปลกใจถ้าคุณเคยได้พบเขาอีกครั้ง""ฉันเกินไป แต่คิดว่า เขาและฉันมีการเชื่อมต่อพิเศษที่จะนำเรามารวมกัน เหมือนคุณและผม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณพอใจ? "
"ใช่."
Darelyn ใส่ตัวเองอยู่ลึกเข้าไปในอ้อมแขนของ Volk. เธอห่อแขนของเธอรอบเอวของเขาราวกับว่าเธอได้รับการยึดมั่นกับเขาเพื่อความอบอุ่น.
ทันใดนั้น Volk กล่าวว่า.
"คุณจำไว้ว่าช่อไม้ที่ฉันให้คุณ? "
"แน่นอนไม่มีทางที่ฉันจะลืมช่อที่คุณเสนอให้ฉันด้วย no."
Darelyn ยังคงมีช่อ. เธอมีอากาศแหวนเพชรในความเป็นจริง แต่เธอก็ไม่เคยลืมช่อดอกไม้ที่เธอได้รับการเสนอให้กับ.
" ฉันไม่สามารถจัดเตรียมของที่ระลึกดีกว่าเพราะผมไม่ได้มีเงินมากและตอนนี้ก็ครบรอบหนึ่งปีของการแต่งงานของเรา. "
"ช่อก็เพียงพอแล้ว แต่ ... "
"แต่สิ่งที่? มีอะไรอีกที่คุณต้องการ? "
Volk อยากรู้อยากเห็นและถามเธอ. ถ้าเธอต้องการอะไรที่เขาจะได้รับมันสำหรับเธอ.
"แทนที่จะช่อผมจะได้อยากประติมากรรมของเราสองคน แม้ว่าเราจะเป็นส่วนหนึ่งเรานี้ยังมีสอง. "
"น้ำผึ้ง"
Volk และ Darelyn ตื่นเต้นกับแต่ละอื่น ๆ . พวกเขากำลังมองหาที่แต่ละอื่น ๆ ที่มีสายตาหวาน ๆ ของทั้งคู่!
นั่นคือเหตุผลว่าทำไมนักเล่นเกมเข้มจงใจไม่ได้เชิญ พวกเขาออกสำหรับเครื่องดื่ม.
แล้ว Volk กล่าวในการเศร้า.
"ฉันไม่สามารถหาประติมากรที่แกะสลักช่อแม้ว่า."
"เขาไม่ได้อยู่ใน Rosenheim?"
"แล้วเขาเหลือ Serabourg โดยทุกครั้งที่ผมเสนอให้คุณเขาก็หายไปนานและความพยายามของฉันไปหาเขาก็ไร้ประโยชน์ ผมพยายามที่จะติดตามเขาในที่สุดก็ลงที่ปิรามิดและสิงโตประติมากรรมหลังจากที่ผมสารภาพกับคุณ แต่ฉันไม่สามารถหาเขา. "
"ผมได้ยินข่าวลือว่าที่ประติมากรที่ทำให้ปิรามิดเป็นคนหนึ่งที่ทำช่อดอกไม้ของฉัน."
"เขา เป็นประติมากรที่ดีที่สุดที่ผมรู้ว่า. "
"มันเลวร้ายเกินไป ฉันจะประหลาดใจถ้าคุณมีโอกาสที่จะพบกับเขาอีกครั้ง ".
"ฉันเกินไป แต่ผมคิดว่าเขาและฉันมีการเชื่อมต่อพิเศษที่จะนำเรากลับมารวมกัน เช่นเดียวกับคุณและฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณสบายดีมั้ย ? " " อืม

" darelyn ใส่ตัวเองลงไปในอ้อมแขนของโฟล์ค . เธอห่อแขนของเธอรอบเอวของเขาราวกับว่าเธอยึดมั่นกับเขา ให้ความอบอุ่น จู่ๆ โฟล์คบอก
.
" จำได้ไม้ช่อที่ฉันให้คุณ ?
" แน่นอน ไม่มีทางที่ฉันจะลืมช่อดอกไม้ที่คุณขอฉันแต่งงานด้วย "
darelyn ยังมีช่อดอกไม้เธอได้แหวน เพชร ในความเป็นจริง แต่เธอไม่เคยลืมช่อดอกไม้ที่เธอถูกขอแต่งงานด้วย .
" ฉันจะไม่ได้เตรียมของขวัญดีกว่าเพราะผมไม่ได้มีเงินมากและตอนนี้ก็ครบรอบหนึ่งปีของการแต่งงาน "
" ช่อก็เพียงพอ แต่ . . . . . . . "
" แต่อะไร ? มีอะไรที่คุณต้องการ ?
โฟล์คสงสัยและถามเธอ หากเธอต้องการอะไรเขาจะเอามาให้เธอ
" แทนที่จะเป็นช่อดอกไม้ ฉันต้องการเป็นปฏิมากรรมของเราสองคน แม้ว่าเราเป็นหนึ่ง เรายังมีสอง "
" ที่รัก "
โฟล์ค darelyn และตื่นเต้นกับแต่ละอื่น ๆ พวกเขามองกันและกันด้วยสายตาหวานของคู่รัก
นั่นคือเหตุผลที่เกมมืดจงใจไม่เชิญพวกเขาออกไปดื่มกัน แล้วโฟล์คว่า

อย่างน่าผิดหวัง" ผมไม่สามารถหารูปปั้นที่แกะสลักดอกไม้นะ "
" เขาไม่ได้ใน Rosenheim ? "
" เขาแล้ว serabourg . โดยเวลาที่ฉันเสนอให้คุณ เขาหายไปนาน และความพยายามของฉันที่จะหาเขาไร้ประโยชน์ ฉันพยายามจะติดตามเขาลงพีระมิดและรูปปั้นสิงโตหลังจากที่ผมสารภาพรักกับเธอ แต่ฉันไม่สามารถหาเขา "
" ผมได้ยินข่าวลือที่ประติมากรที่สร้างพีระมิดคือคนที่ทำให้ช่อดอกไม้ของฉัน "
" เขาเป็นยอดนักปั้นที่ผมรู้จัก "
" มันแย่เกินไป ผมจะประหลาดใจถ้าคุณได้เจอเขาอีกครั้ง "
" ฉันก็เหมือนกัน แต่ ผม คิด ว่า เขา และผมมีความสัมพันธ์ที่พิเศษที่จะทำให้เรากลับมาอยู่ด้วยกัน เหมือนคุณและฉัน