2. The Causes of High Unemployment2

2. The Causes of High Unemployment
2.1 Economic growth
The Green Paper on unemployment (Committee on Employment Opportunities
1993), and the resultant Working Nation policy (Keating 1994), strongly emphasised the
importance of the rate of economic growth as a determinant of the rate of unemployment,
and its main conclusion was that the rate of economic growth needed to be increased to
substantially reduce unemployment. Its main prescription as a result (alongside a
considerable expansion of labour market programs), was to maintain or increase the rate
of microeconomic reform, in order to raise the rate of economic growth.
Since that time, the unemployment debate appears to have reflected a growing view
that while raising the rate of economic growth is a good aim, we should not place too
much emphasis on this as a solution to the unemployment problem (see for example
Borland 1997).
One paper in this conference, however, that strongly asserts the importance of growth
is Dungey and Pitchford (1998). They point out that:
‘Historically, periods of high activity and growth such as in World War 2 and during 1945–75
were accompanied by low unemployment. It would be surprising if growth were not the cause
of such favourable employment experience’.
They also emphasise the benefit to be had from less drastic recessions. Nonetheless,
they point out that higher growth is not a panacea because it brings with it the potential
for rising inflation. They suggest that we should aim to achieve as high a rate of growth
as is possible without causing rising inflation. They also provide an estimate of the
‘steady inflation rate of growth’ (SIRG) for Australia, since the floating of the Australian
dollar, of 4.37 per cent per annum. They suggest that, as a result, it may be possible to
get unemployment down to 5 or 6 per cent over the next four years, without causing rising
inflation.
How optimistic their scenarios are, depend partly on the assumed rate of wage
inflation. If real wages increase at half the rate of economic growth, we get about a one
per cent lower unemployment outcome in four years than if they increase at the same rate
as output growth. This highlights how both economic growth and real wages are
influential in determining the rate of unemployment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2. สาเหตุของการว่างงานสูง2.1 เศรษฐกิจกระดาษสีเขียวที่ว่างงาน (คณะกรรมการโอกาสการจ้างงาน1993), และผลแก่ประเทศที่ทำงานนโยบาย (คีทติง 1994), ขอ emphasisedความสำคัญของอัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจเป็นดีเทอร์มิแนนต์เป็นอัตราการว่างงานและสรุปเป็นหลักได้ว่า อัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจต้องได้เพิ่มขึ้นลดการว่างงานมาก ใบสั่งยาเป็นหลักเป็นผล (ควบคู่ไปกับการมากการขยายตัวของตลาดแรงงานโปรแกรม), ไม่ต้อง รักษา หรือเพิ่มอัตราของ microeconomic ปฏิรูป เพื่อเพิ่มอัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจตั้งแต่เวลา การอภิปรายงานปรากฏให้ ได้สะท้อนมุมมองมากขึ้นในขณะที่เพิ่มอัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจเป็นจุดมุ่งหมายดี เราควรไม่ทำเกินไปเน้นมากนี้เป็นการแก้ไขปัญหาการว่างงาน (ดูตัวอย่างBorland 1997)กระดาษหนึ่งในการประชุมนี้ อย่างไร ตามที่ขอยืนยันความสำคัญของการเจริญเติบโตเป็น Dungey และ Pitchford (1998) พวกเขาชี้ให้เห็นว่า:' ประวัติ รอบระยะเวลาของกิจกรรมสูงและเติบโตเช่น ในสงครามโลกครั้งที่ 2 และช่วง 1945 – 75ได้มา โดยการว่างงานต่ำ มันจะน่าแปลกใจหากการเจริญเติบโตไม่ได้สาเหตุประสบการณ์ทำงานที่ดีเช่น 'นอกจากนี้พวกเขายังย้ำประโยชน์ที่จะได้จากรุนแรงน้อย recessions กระนั้นพวกเขาชี้ให้เห็นว่า เจริญเติบโตสูงไม่เป็นยาครอบจักรวาลเนื่องจากมันจะมีศักยภาพสำหรับอัตราเงินเฟ้อที่เพิ่มขึ้น พวกเขาแนะนำว่า เราควรมุ่งมั่นที่จะประสบความสำเร็จเป็นสูงอัตราการเจริญเติบโตเป็นไปได้โดยไม่ทำให้เกิดการเพิ่มขึ้นของอัตราเงินเฟ้อ ทำให้การประเมินการ'มั่นคงอัตราเงินเฟ้อโต' (SIRG) ในออสเตรเลีย ตั้งแต่น้ำของออสเตรเลียดอลลาร์ ของ 4.37 ร้อยละต่อปี พวกเขาแนะนำให้ เป็นผล อาจสามารถรับงานลงไป 5 หรือ 6 ร้อยกว่าสี่ปีถัดไป โดยไม่ก่อให้เกิดขึ้นอัตราเงินเฟ้อในเชิงบวกว่าสถานการณ์ของพวกเขา ขึ้นอยู่กับอัตราค่าจ้างปลอมบางส่วนอัตราเงินเฟ้อ ถ้าค่าจ้างที่แท้จริงเพิ่มอัตราครึ่งหนึ่งของเศรษฐกิจ เราได้รับเกี่ยวกับความต่ำกว่าร้อยละว่างงานผลลัพธ์ในเวลา 4 ปีกว่าถ้าจะเพิ่มในอัตราเดียวกันเป็นการเจริญเติบโตของผลผลิต นี้เน้นการเติบโตทางเศรษฐกิจและค่าจ้างที่แท้จริงอย่างไรทรงอิทธิพลในการกำหนดอัตราการว่างงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2. สาเหตุของการว่างงานสูง
2.1
การเติบโตทางเศรษฐกิจกระดาษสีเขียวว่างงาน(คณะกรรมการเกี่ยวกับโอกาสการจ้างงานปี 1993) และผลนโยบายการทำงานแห่งชาติ (คีด 1994) ขอเน้นความสำคัญของอัตราการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจเป็นปัจจัยของอัตราที่ของการว่างงานและข้อสรุปหลักของมันคือว่าอัตราการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจที่จำเป็นในการจะเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญลดการว่างงาน การกําหนดหลักของมันเป็นผล (ควบคู่ไปกับการขยายตัวมากของโปรแกรมตลาดแรงงาน) คือการรักษาหรือเพิ่มอัตราของการปฏิรูปเศรษฐศาสตร์จุลภาคในการสั่งซื้อที่จะเพิ่มอัตราการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ. ตั้งแต่เวลานั้นการอภิปรายการว่างงานดูเหมือนจะสะท้อนให้เห็น มุมมองการเจริญเติบโตในขณะที่การเพิ่มอัตราการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจเป็นจุดมุ่งหมายที่ดีเราไม่ควรมากเกินไปเน้นมากเกี่ยวกับเรื่องนี้เป็นวิธีการแก้ปัญหาการว่างงาน(ดูตัวอย่างเช่นบอร์แลนด์ 1997). เอกสารฉบับหนึ่งในการประชุมครั้งนี้ แต่ที่ขออ้าง ความสำคัญของการเจริญเติบโตเป็นDungey และ Pitchford (1998) พวกเขาชี้ให้เห็นว่า: 'ประวัติศาสตร์ระยะเวลาของกิจกรรมและการเจริญเติบโตสูงเช่นในสงครามโลกครั้งที่ 2 และในช่วง 1945-1975 ติดตามมาด้วยการว่างงานต่ำ มันจะน่าแปลกใจหากการเจริญเติบโตไม่ได้สาเหตุของประสบการณ์การจ้างงานที่ดีดังกล่าว. พวกเขายังเน้นผลประโยชน์ที่จะได้จากการถดถอยที่รุนแรงน้อยกว่า อย่างไรก็ตามพวกเขาชี้ให้เห็นว่าการเติบโตที่สูงขึ้นไม่ใช่ยาครอบจักรวาลเพราะมันทำให้มีศักยภาพสำหรับอัตราเงินเฟ้อที่เพิ่มสูงขึ้น พวกเขาแสดงให้เห็นว่าเราควรจะมุ่งมั่นที่จะประสบความสำเร็จสูงอัตราการเจริญเติบโตที่เป็นไปได้โดยไม่ทำให้อัตราเงินเฟ้อที่เพิ่มสูงขึ้น นอกจากนี้ยังให้การประมาณการของอัตราเงินเฟ้ออย่างต่อเนื่องของการเจริญเติบโต (SIRG) ออสเตรเลียตั้งแต่ลอยตัวออสเตรเลียดอลลาร์ร้อยละ4.37 ต่อปี พวกเขาแสดงให้เห็นว่าเป็นผลมันอาจจะเป็นไปได้ที่จะได้รับการว่างงานลงไปที่ 5 หรือร้อยละ 6 ในอีกสี่ปีที่ไม่ก่อให้เกิดการเพิ่มขึ้นของอัตราเงินเฟ้อ. วิธีมองโลกในแง่สถานการณ์ของพวกเขาขึ้นอยู่กับส่วนหนึ่งในอัตราค่าจ้างสันนิษฐานของอัตราเงินเฟ้อ หากค่าจ้างที่แท้จริงเพิ่มขึ้นในช่วงครึ่งปีอัตราการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจที่เราได้รับเกี่ยวกับหนึ่งร้อยละผลการว่างงานที่ลดลงในช่วงสี่ปีกว่าถ้าพวกเขาเพิ่มขึ้นในอัตราเดียวกับการเจริญเติบโตการส่งออก นี้ไฮไลท์วิธีทั้งการเติบโตทางเศรษฐกิจและค่าจ้างที่แท้จริงที่มีอิทธิพลในการกำหนดอัตราการว่างงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 . สาเหตุของการว่างงานสูง 2.1 การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ

กระดาษสีเขียวในการว่างงาน ( คณะกรรมการโอกาสการจ้างงาน
1993 ) และประเทศทำงานผลนโยบาย Keating 1994 ) ขอเน้น
ความสำคัญของอัตราการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจเป็นปัจจัยของอัตราการว่างงาน
สรุปหลักของมันคือว่าอัตรา การเจริญเติบโตของเศรษฐกิจที่จะต้องเพิ่มขึ้น

ช่วยลดการว่างงาน ใบสั่งยาของหลักผล ( ควบคู่ไปกับการขยายตัวของตลาดแรงงานมาก
โปรแกรม ) เพื่อรักษาหรือเพิ่มอัตรา
ปฏิรูปเศรษฐศาสตร์จุลภาคเพื่อเพิ่มอัตราการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ
ตั้งแต่เวลา การอภิปรายจะปรากฏขึ้นเพื่อสะท้อนการเติบโตที่ดู
ในขณะที่เพิ่มอัตราการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ เป็นจุดมุ่งหมายที่ดีเราไม่ควรวางด้วย
มากเน้นนี้เป็นวิธีการแก้ปัญหาการว่างงาน ( เห็นตัวอย่าง
Borland 1997 )
1 ในการประชุมนี้ อย่างไรก็ตาม ขอยืนยันความสำคัญของการเป็น dungey
และ พิชเฟิร์ด ( 1998 ) พวกเขาชี้ให้เห็นว่า :
'historically ระยะเวลาของกิจกรรมสูงและการเจริญเติบโต เช่น ในสงครามโลกครั้งที่ 2 และในช่วงปี 1945 – 75
คือมีการว่างงานต่ำมันคงจะแปลกถ้าการเจริญเติบโต คือ ไม่ใช่สาเหตุของการจ้างงานที่ดีเช่นประสบการณ์

' . พวกเขายังเน้นผลประโยชน์ที่จะได้จากภาวะถดถอยที่รุนแรงน้อยลง โดย
พวกเขาชี้ให้เห็นว่าอัตราการเติบโตที่สูงขึ้นไม่ใช่ยาครอบจักรวาล เพราะมันมาด้วยศักยภาพ
สำหรับอัตราเงินเฟ้อที่เพิ่มขึ้น . พวกเขาแนะนำว่าเราควรจะมุ่งมั่นที่จะบรรลุสูงอัตราการเจริญเติบโต
เท่าที่เป็นไปได้โดยไม่ก่อให้เกิดเงินเฟ้อ . พวกเขายังให้การประเมินของ
'steady เงินเฟ้ออัตราการเจริญเติบโตของ ' ( sirg ) ออสเตรเลีย เนื่องจากการลอยตัวของค่าเงินดอลลาร์ออสเตรเลีย
, 4.37 เปอร์เซ็นต์ต่อปี เขาแนะว่า ผล มันอาจเป็นไปได้

ได้ป่วยลง 5 หรือ 6 เปอร์เซ็นต์ในช่วงสี่ปีถัดไป โดยไม่ก่อให้เกิดเงินเฟ้อเพิ่มขึ้น

.วิธีมองโลกในแง่ดี สถานการณ์ของพวกเขาจะขึ้นอยู่กับบางส่วนในอัตราค่าจ้าง
ถือว่าอัตราเงินเฟ้อ ถ้าค่าจ้างที่แท้จริงเพิ่มขึ้นในครึ่งหนึ่งของอัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจที่เราได้รับเกี่ยวกับหนึ่ง
เปอร์เซ็นต์ลดการว่างงาน ผลสี่ปีมากกว่าถ้าพวกเขาเพิ่มขึ้นในอัตราเดียวกัน
การเจริญเติบโตผลผลิต นี้เน้นว่าทั้งการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจและค่าจ้างที่แท้จริงคือ
ผู้มีอิทธิพลในกำหนดอัตราการว่างงาน