Locke's Political PhilosophyJohn Locke (1632–1704) is among the most i การแปล - Locke's Political PhilosophyJohn Locke (1632–1704) is among the most i ไทย วิธีการพูด

Locke's Political PhilosophyJohn Lo

Locke's Political Philosophy
John Locke (1632–1704) is among the most influential political philosophers of the modern period. In the Two Treatises of Government, he defended the claim that men are by nature free and equal against claims that God had made all people naturally subject to a monarch. He argued that people have rights, such as the right to life, liberty, and property, that have a foundation independent of the laws of any particular society. Locke used the claim that men are naturally free and equal as part of the justification for understanding legitimate political government as the result of a social contract where people in the state of nature conditionally transfer some of their rights to the government in order to better ensure the stable, comfortable enjoyment of their lives, liberty, and property. Since governments exist by the consent of the people in order to protect the rights of the people and promote the public good, governments that fail to do so can be resisted and replaced with new governments. Locke is thus also important for his defense of the right of revolution. Locke also defends the principle of majority rule and the separation of legislative and executive powers. In the Letter Concerning Toleration, Locke denied that coercion should be used to bring people to (what the ruler believes is) the true religion and also denied that churches should have any coercive power over their members. Locke elaborated on these themes in his later political writings, such as the Second Letter on Toleration and Third Letter on Toleration.
For a more general introduction to Locke's history and background, the argument of the Two Treatises, and the Letter Concerning Toleration, see Section 1, Section 3, and Section 4, respectively, of the main entry on John Lockein this encyclopedia. The present entry focuses on seven central concepts in Locke's political philosophy.
1. The Law of Nature
Perhaps the most central concept in Locke's political philosophy is his theory of natural law and natural rights. The natural law concept existed long before Locke as a way of expressing the idea that there were certain moral truths that applied to all people, regardless of the particular place where they lived or the agreements they had made. The most important early contrast was between laws that were by nature, and thus generally applicable, and those that were conventional and operated only in those places where the particular convention had been established. This distinction is sometimes formulated as the difference between natural law and positive law.
Natural law is also distinct from divine law in that the latter, in the Christian tradition, normally referred to those laws that God had directly revealed through prophets and other inspired writers. Natural law can be discovered by reason alone and applies to all people, while divine law can be discovered only through God's special revelation and applies only to those to whom it is revealed and who God specifically indicates are to be bound. Thus some seventeenth-century commentators, Locke included, held that not all of the 10 commandments, much less the rest of the Old Testament law, were binding on all people. The 10 commandments begin “Hear O Israel” and thus are only binding on the people to whom they were addressed (Works 6:37). As we will see below, even though Locke thought natural law could be known apart from special revelation, he saw no contradiction in God playing a part in the argument, so long as the relevant aspects of God's character could be discovered by reason alone. In Locke's theory, divine law and natural law are consistent and can overlap in content, but they are not coextensive. Thus there is no problem for Locke if the Bible commands a moral code that is stricter than the one that can be derived from natural law, but there is a real problem if the Bible teaches what is contrary to natural law. In practice, Locke avoided this problem because consistency with natural law was one of the criteria he used when deciding the proper interpretation of Biblical passages.
In the century before Locke, the language of natural rights also gained prominence through the writings of such thinkers as Grotius, Hobbes, and Pufendorf. Whereas natural law emphasized duties, natural rights normally emphasized privileges or claims to which an individual was entitled. There is considerable disagreement as to how these factors are to be understood in relation to each other in Locke's theory. Leo Strauss, and many of his followers, take rights to be paramount, going so far as to portray Locke's position as essentially similar to that of Hobbes. They point out that Locke defended a hedonist theory of human motivation (Essay 2.20) and claim that he must agree with Hobbes about the essentially self-interested nature of human beings. Locke, they claim, only recognizes natural law obligations in those situations where our own preservation is not in conflict, further emphasizing that our right to preserve ourselves trumps any duties we may have.
On the other end of the spectrum, more scholars have adopted the view of Dunn, Tully, and Ashcraft that it is natural law, not natural rights, that is primary. They hold that when Locke emphasized the right to life, liberty, and property he was primarily making a point about the duties we have toward other people: duties not to kill, enslave, or steal. Most scholars also argue that Locke recognized a general duty to assist with the preservation of mankind, including a duty of charity to those who have no other way to procure their subsistence (Two Treatises 1.42). These scholars regard duties as primary in Locke because rights exist to ensure that we are able to fulfill our duties. Simmons takes a position similar to the latter group, but claims that rights are not just the flip side of duties in Locke, nor merely a means to performing our duties. Instead, rights and duties are equally fundamental because Locke believes in a “robust zone of indifference” in which rights protect our ability to make choices. While these choices cannot violate natural law, they are not a mere means to fulfilling natural law either.
Another point of contestation has to do with the extent to which Locke thought natural law could, in fact, be known by reason. Both Strauss and Peter Laslett, though very different in their interpretations of Locke generally, see Locke's theory of natural law as filled with contradictions. In the Essay Concerning Human Understanding, Locke defends a theory of moral knowledge that negates the possibility of innate ideas (Essay Book 1) and claims that morality is capable of demonstration in the same way that Mathematics is (Essay 3.11.16, 4.3.18–20). Yet nowhere in any of his works does Locke make a full deduction of natural law from first premises. More than that, Locke at times seems to appeal to innate ideas in the Second Treatise (2.11), and in The Reasonableness of Christianity (Works 7:139) he admits that no one has ever worked out all of natural law from reason alone. Strauss infers from this that the contradictions exist to show the attentive reader that Locke does not really believe in natural law at all. Laslett, more conservatively, simply says that Locke the philosopher and Locke the political writer should be kept very separate.
More recent scholarship has tended to reject this position. Yolton, Colman, Ashcraft, Grant, Simmons, Tuckness and others all argue that there is nothing strictly inconsistent in Locke's admission inThe Reasonableness of Christianity. That no one has deduced all of natural law from first principles does not mean that none of it has been deduced. The supposedly contradictory passages in the Two Treatises are far from decisive. While it is true that Locke does not provide a deduction in the Essay, it is not clear that he was trying to. Section 4.10.1–19 of that work seems more concerned to show how reasoning with moral terms is possible, not to actually provide a full account of natural law. Nonetheless, it must be admitted that Locke did not treat the topic of natural law as systematically as one might like. Attempts to work out his theory in more detail with respect to its ground and its content must try to reconstruct it from scattered passages in many different texts.
To understand Locke's position on the ground of natural law it must be situated within a larger debate in natural law theory that predates Locke, the so-called “voluntarism-intellectualism,” or“voluntarist-rationalist” debate. At its simplest, the voluntarist declares that right and wrong are determined by God's will and that we are obliged to obey the will of God simply because it is the will of God. Unless these positions are maintained, the voluntarist argues, God becomes superfluous to morality since both the content and the binding force of morality can be explained without reference to God. The intellectualist replies that this understanding makes morality arbitrary and fails to explain why we have an obligation to obey God.
With respect to the grounds and content of natural law, Locke is not completely clear. On the one hand, there are many instances where he makes statements that sound voluntarist to the effect that law requires a law giver with authority (Essay 1.3.6, 4.10.7). Locke also repeatedly insists in the Essays on the Law of Nature that created beings have an obligation to obey their creator (ELN 6). On the other hand there are statements that seem to imply an external moral standard to which God must conform (Two Treatises 2.195; Works 7:6). Locke clearly wants to avoid the implication that the content of natural law is arbitrary. Several solutions have been proposed. One solution suggested by Herzog makes Locke an intellectualist by grounding our obligation to obey God on a prior duty of gratitude that exists independent of God. A second option, suggested by Simmons, is simply to ta
0/5000
จาก: -
เป็น: -
ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]
คัดลอก!
ปรัชญาการเมืองของล็อก
จอห์นล็อก (1632–1704) เป็นนักปรัชญาทางการเมืองมีอิทธิพลมากที่สุดของยุคนั้น ในสอง Treatises ของรัฐบาล เขาปกป้องเรียกร้องที่ผู้ชาย โดยธรรมชาติฟรี และเท่ากับร้องเรียนว่าพระเจ้าได้ทำทุกคนโดยธรรมชาติอาจเป็นพระมหากษัตริย์ เขาโต้เถียงว่า ผู้มีสิทธิ เช่นสิทธิในชีวิต เสรีภาพ และ ทรัพย์สิน ที่มีรากฐานที่ขึ้นอยู่กับกฎหมายของสังคมหนึ่ง ๆ ล็อกใช้อ้างที่ผู้ชายมีธรรมชาติฟรี และเท่ากับเป็นส่วนหนึ่งของเหตุผลของการเข้าใจรัฐบาลถูกต้องตามกฎหมายทางการเมืองเป็นผลของสัญญาทางสังคมที่คนในรัฐธรรมชาติอย่างมีเงื่อนไขโอนย้ายบางส่วนของสิทธิรัฐบาลเพื่อดีใจคอก ความเพลิดเพลินความสะดวกสบายของชีวิตของพวกเขา เสรีภาพ และทรัพย์สิน เนื่องจากรัฐบาลมีอยู่ โดยความยินยอมของประชาชนเพื่อปกป้องสิทธิของประชาชน และส่งเสริมประชาชนดี รัฐบาลที่ล้มเหลวในการทำงานสามารถเป็น resisted และแทนที่ ด้วยรัฐบาลใหม่ ล็อกยังจึงสำคัญสำหรับเขาการป้องกันสิทธิของการปฏิวัติ ล็อกปกป้องหลักการของกฎส่วนใหญ่และแบ่งแยกอำนาจผู้บริหาร และสภา ในการคติการเกี่ยวกับจดหมาย ล็อกปฏิเสธว่า ควรใช้แกมบังคับคนนำมาให้ (สิ่งที่ไม้เชื่อว่า เป็น) ศาสนาที่เที่ยงแท้ และยัง ปฏิเสธว่า คริสตจักรควรมีอำนาจใด ๆ coercive กว่าคน ล็อก elaborated บนชุดรูปแบบเหล่านี้ในของเขาในภายหลังทางการเมืองงานเขียน เช่นจดหมายสองคติและจดหมายสามบนคติ
แนะนำเพิ่มเติมประวัติของล็อกและพื้นหลัง อาร์กิวเมนต์ Treatises สอง และในคติการเกี่ยวกับอักษร การ 1 ส่วน ส่วน 3 และ 4 ส่วน ตามลำดับ รายการหลักในจอห์น Lockein สารานุกรมนี้ รายการนำเสนอเน้นแนวคิดกลางเจ็ดในล็อกของการเมืองปรัชญา
1 กฎหมายธรรมชาติ
อาจเป็นกลางที่สุดในปรัชญาการเมืองของล็อกเป็นทฤษฎีกฎหมายธรรมชาติและสิทธิธรรมชาติของเขา แนวคิดกฎหมายธรรมชาติอยู่นานก่อนที่จะล็อกการแสดงความคิดว่า มีแน่นอนสัจธรรมคุณธรรมที่นำไปใช้กับทุกคน โดยเฉพาะสถานที่ที่พวกเขาอาศัยอยู่หรือข้อตกลงที่พวกเขาได้ทำ มีความคมชัดช่วงสำคัญระหว่างกฎหมายที่ โดย ธรรมชาติ และดังนั้นโดยทั่วไปสามารถใช้ได้ และผู้ที่มีปกติ และดำเนินในสถานเหล่านั้นที่มีการสร้างการประชุมเฉพาะ ความแตกต่างบางครั้งเป็นสูตรเป็นความแตกต่างระหว่างกฎหมายธรรมชาติและกฎหมายบวก.
กฎหมายธรรมชาติก็แตกต่างจากกฎหมายของพระเจ้าที่หลัง ในประเพณีคริสเตียน ปกติอ้างถึงกฎหมายที่พระเจ้าได้เปิดเผยผ่านศาสดาพยากรณ์และอื่น ๆ โดยตรงเป็นแรงบันดาลใจนักเขียน กฎหมายธรรมชาติสามารถพบได้ โดยเหตุผลเพียงอย่างเดียว และใช้กับทุกคน กฎหมายพระเจ้าสามารถค้นพบหาพระวิวรณ์พิเศษเฉพาะ และใช้เฉพาะกับ ผู้ที่มีการเปิดเผยและที่พระเจ้าระบุว่า เฉพาะที่จะ ดังนั้นบาง seventeenth ศตวรรษแสดง ล็อกรวม ถือว่า ไม่ใช่ทั้งหมดของบัญญัติ 10 มากน้อยของกฎหมายพันธ ถูกผูกบนทุกคน บัญญัติ 10 เริ่มต้น "ได้ยินอิสราเอล O" และจึง เป็นเพียงผูกกับคนที่เขามีอยู่ (ทำงาน 6:37) เราจะเห็นด้านล่าง แม้ว่าจะล็อกความคิดกฎหมายธรรมชาติสามารถทราบจากวิวรณ์พิเศษ เขาเห็นไม่ขัดแย้งในพระเล่นเป็นส่วนหนึ่งในอาร์กิวเมนต์ เป็นด้านที่เกี่ยวข้องของพระอักขระสามารถค้นพบ ด้วยเหตุผลเพียงอย่างเดียว ในทฤษฎีของล็อก กฎหมายพระเจ้าและกฎธรรมชาติสอดคล้อง และสามารถทับซ้อนกันในเนื้อหา แต่ไม่ coextensive จึง มีปัญหาในล็อกถ้าคัมภีร์รหัสทางศีลธรรมที่เข้มงวดกว่าสามารถสืบทอดมาจากกฎหมายธรรมชาติ แต่มีปัญหาจริงถ้าพระคัมภีร์สอนว่า จะขัดกับกฎหมายธรรมชาติ ในทางปฏิบัติ ล็อกหลีกเลี่ยงปัญหานี้ได้เนื่องจากความสอดคล้องกับกฎธรรมชาติเป็นหนึ่งในเงื่อนไขที่เขาใช้ตัดสินความเหมาะสมของคัมภีร์ทางเดิน
ในศตวรรษก่อนล็อก ภาษาของสิทธิธรรมชาติยังได้รับความโดดเด่นผ่านงานเขียนของเช่น thinkers Grotius มัสฮอบส์ และ Pufendorf ในขณะที่กฎหมายธรรมชาติเน้นหน้าที่ สิทธิธรรมชาติปกติเน้นสิทธิ์หรือเรียกร้องที่บุคคลได้รับ มีกันมากเป็นไรปัจจัยเหล่านี้จะทำให้เข้าใจเกี่ยวกับแต่ละอื่น ๆ ในทฤษฎีของล็อก สโทรสเลโอ และจำนวนมากของผู้ติดตามของเขา ใช้สิทธิ์จะพาราเม้าท์ ที่ไปจนเป็นการวาดภาพของล็อกตำแหน่งเป็นหลักคล้ายกับมัสฮอบส์ พวกเขาชี้ออกมาว่า ล็อกปกป้องทฤษฎี hedonist แรงจูงใจมนุษย์ (เรียง 2.20) และอ้างว่า เขาต้องตกลงกับมัสฮอบส์เกี่ยวกับธรรมชาติของมนุษย์สนใจตนเองเป็นหลัก ล็อก พวกเขาอ้าง เฉพาะรู้จักกฎธรรมชาติข้อผูกมัดในที่เก็บรักษาของเราเองไม่เกิดความขัดแย้ง เราเน้นว่า ของเราขวาเพื่อรักษาตนเอง trumps หน้าที่ใด ๆ เพิ่มเติม อาจมีงาน
ในส่วนอื่น ๆ ของสเปกตรัมการ นักวิชาการหลายได้นำมุมมองของดันน์ จัดงาน และ Ashcraft จึงเป็นกฎธรรมชาติ ธรรมชาติไม่สิทธิ์ ที่เป็นหลักการ พวกเขาถือที่เมื่อล็อกเน้นด้านขวาเพื่อชีวิต เสรีภาพ และคุณสมบัติเขาถูกหลักจุดเกี่ยวกับหน้าที่เรามีต่อผู้อื่น: หน้าที่ไม่ให้ฆ่า อาชญากร หรือขโมย นักวิชาการส่วนมากยังโต้เถียงว่า ล็อกรู้จักหน้าที่ทั่วไปเพื่อช่วยอนุรักษ์ของมนุษย์ รวมถึงหน้าที่ขององค์กรการกุศลที่มีวิธีอื่น ๆ จัดหาชีพของพวกเขา (สอง Treatises 1.42) นักวิชาการเหล่านี้เกี่ยวกับหน้าที่เป็นหลักในล็อกเนื่องจากสิทธิที่มีอยู่เพื่อให้แน่ใจว่า เราจะสามารถตอบสนองหน้าที่ของเรา ซิมมอนส์ใช้ตำแหน่งคล้ายกับกลุ่มหลัง แต่อ้างสิทธิไม่เพียงพลิกด้านหน้าที่ในล็อก ไม่เพียงหมายถึงการทำหน้าที่ของเรา แทน สิทธิและหน้าที่เป็นพื้นฐานอย่างเท่าเทียมกัน เพราะล็อกเชื่อใน "แข็งแกร่งโซนของท่าน" ซึ่งสิทธิในการป้องกันของเราความสามารถในการ ในขณะที่ตัวเลือกเหล่านี้ไม่สามารถละเมิดกฎธรรมชาติ พวกเขาจะไม่หมายถึงเพียงการดำเนินการตามกฎหมายธรรมชาติอาจ
จุดอื่นของ contestation ได้ทำการล็อกที่คิดกฎหมายธรรมชาติได้ จริง ทราบ โดยเหตุผลขอบเขต สโทรสและปีเตอร์ Laslett แต่แตกต่างกันมากในการตีความของล็อกทั่วไป ดูล็อกของทฤษฎีกฎหมายธรรมชาติเต็มไป ด้วยกันก็ ในเรียงความเกี่ยวกับความเข้าใจของมนุษย์ ทฤษฎีของความรู้คุณธรรมที่ช่วยขจัดความเป็นไปได้ของแนวคิดข้อสอบ (เรียงความสมุด 1) และอ้างศีลธรรมว่า เป็นความสามารถในการสาธิตเหมือนคณิตศาสตร์ที่ ปกป้องล็อก (เรียง 3.11.16, 4.3.18–20) ยัง ไม่มีที่ไหนในผลงานของเขา ไม่ล็อกได้หักเต็มรูปแบบของกฎหมายธรรมชาติจากสถานที่แรก มากกว่านั้น ล็อกที่น่าดึงดูดความคิดข้อสอบในตำรับสอง (2.11), และในเดอะ Reasonableness ของศาสนาคริสต์ (งาน 7:139) เขายอมรับว่า ไม่มีใครเคยทำงานของกฎหมายธรรมชาติจากเหตุผลเพียงอย่างเดียว สโทรส infers จากนี้กันก็มีการแสดงมาอ่านว่า ล็อกจริง ๆ เชื่อในกฎธรรมชาติที่ Laslett เพิ่ม conservatively เพียงแค่กล่าวว่า นักปราชญ์ที่ล็อกและล็อกทางการเมืองผู้เขียนควรเก็บไว้มากแยก
ทุนล่าสุดได้มีแนวโน้มที่จะ ปฏิเสธตำแหน่งนี้ Yolton คอลแมน Ashcraft เงินช่วยเหลือ ซิมมอนส์ Tuckness และผู้อื่นทั้งหมดโต้เถียงที่ไม่มีสิ่งใดที่ไม่สอดคล้องกันใน inThe เข้าล็อกของ Reasonableness ศาสนาคริสต์อย่างเคร่งครัด มีการ deduced ว่า ใครมี deduced ธรรมดาจากหลักแรกทั้งหมดไม่ได้หมายความ ที่มันไม่มี มีทางเดินขัดแย้งคาดคะเนใน Treatises สองพักเด็ดขาด จริงอยู่ว่า ล็อกไม่ให้หักในการเรียงความ มันไม่ชัดเจนว่า เขาพยายาม 4.10 ส่วน1–19 งานที่ดูเหมือนเกี่ยวข้องเพิ่มเติมเพื่อแสดงว่าเป็นไปได้ ไม่ให้จริง บัญชีเต็มรูปแบบของกฎหมายธรรมชาติเหตุผลเงื่อนไขคุณธรรม กระนั้น มันต้องยอมรับว่า ล็อกได้ไม่รักษาหัวข้อของกฎหมายธรรมชาติเป็นระบบที่หนึ่งอาจต้องการ ความพยายามในการทำงานจากทฤษฎีของเขาในรายละเอียดเกี่ยวกับเนื้อหาและพื้นความต้องพยายามสร้างจากทางเดินกระจายในหลายแตกต่างกันข้อความ
เข้าใจตำแหน่งของล็อกบนพื้นดินจะต้องอยู่ภายในการอภิปรายใหญ่ในทฤษฎีกฎหมายธรรมชาติที่ตั้งล็อก ที่เรียกว่า "voluntarism-intellectualism กฎหมายธรรมชาติ หรือ"voluntarist-rationalist"อภิปราย ที่ง่าย voluntarist ที่ประกาศกำหนดว่า ขวาและไม่ถูกต้อง โดยพระเจ้า และว่า เรามีหน้าที่ต้องเชื่อฟังของพระเจ้าเพียง เพราะเป็นของพระเจ้า เว้นแต่ตำแหน่งเหล่านี้จะรักษา voluntarist ที่จน พระเจ้าจะไม่จำเป็นเพื่อศีลธรรมเนื่องจากสามารถอธิบายเนื้อหาและแรงผูกศีลธรรมโดยไม่อ้างอิงพระเจ้า Intellectualist ที่ตอบว่า ความเข้าใจนี้ทำให้ศีลธรรมกำหนด และไม่สามารถอธิบายว่า ทำไมเรามีหน้าที่ในการเชื่อฟังพระเจ้า
เกี่ยวกับเหตุผลและเนื้อหาของกฎหมายธรรมชาติ ล็อกไม่มีไม่ คง มีหลายอย่างที่เขาทำให้คำสั่งที่ voluntarist เสียงลักษณะพิเศษที่ว่า กฎหมายต้อง giver กฎหมาย มีอำนาจ (เรียง 1.3.6, 4.10.7) ล็อกซ้ำยังเหม็นบทความเกี่ยวกับกฎหมายของธรรมชาติที่สร้างสิ่งมีชีวิตมีหน้าที่เชื่อฟังผู้สร้างพวกเขา (ELN 6) คง มีคำที่ดูเหมือนจะบ่งบอกถึงมาตรฐานทางศีลธรรมภายนอกที่พระเจ้าต้องสอดคล้อง (สอง Treatises 2.195 ทำงาน 7:6) ล็อกอย่างชัดเจนต้องการหลีกเลี่ยงเนื่องจากว่าเนื้อหาของกฎหมายธรรมชาติกำหนด แก้ไขปัญหาต่าง ๆ ได้รับการเสนอชื่อ โซลูชั่นหนึ่งที่แนะนำ โดย Herzog ทำล็อก intellectualist การ โดยกฟผข้อผูกมัดของการเชื่อฟังพระเจ้าหน้าที่ทราบของความกตัญญูที่มีอยู่ขึ้นอยู่กับพระเจ้า ตัวเลือกที่สอง เหนือกว่า แนะนำนั้นก็คือตา
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]
คัดลอก!
Locke's Political Philosophy
John Locke (1632–1704) is among the most influential political philosophers of the modern period. In the Two Treatises of Government, he defended the claim that men are by nature free and equal against claims that God had made all people naturally subject to a monarch. He argued that people have rights, such as the right to life, liberty, and property, that have a foundation independent of the laws of any particular society. Locke used the claim that men are naturally free and equal as part of the justification for understanding legitimate political government as the result of a social contract where people in the state of nature conditionally transfer some of their rights to the government in order to better ensure the stable, comfortable enjoyment of their lives, liberty, and property. Since governments exist by the consent of the people in order to protect the rights of the people and promote the public good, governments that fail to do so can be resisted and replaced with new governments. Locke is thus also important for his defense of the right of revolution. Locke also defends the principle of majority rule and the separation of legislative and executive powers. In the Letter Concerning Toleration, Locke denied that coercion should be used to bring people to (what the ruler believes is) the true religion and also denied that churches should have any coercive power over their members. Locke elaborated on these themes in his later political writings, such as the Second Letter on Toleration and Third Letter on Toleration.
For a more general introduction to Locke's history and background, the argument of the Two Treatises, and the Letter Concerning Toleration, see Section 1, Section 3, and Section 4, respectively, of the main entry on John Lockein this encyclopedia. The present entry focuses on seven central concepts in Locke's political philosophy.
1. The Law of Nature
Perhaps the most central concept in Locke's political philosophy is his theory of natural law and natural rights. The natural law concept existed long before Locke as a way of expressing the idea that there were certain moral truths that applied to all people, regardless of the particular place where they lived or the agreements they had made. The most important early contrast was between laws that were by nature, and thus generally applicable, and those that were conventional and operated only in those places where the particular convention had been established. This distinction is sometimes formulated as the difference between natural law and positive law.
Natural law is also distinct from divine law in that the latter, in the Christian tradition, normally referred to those laws that God had directly revealed through prophets and other inspired writers. Natural law can be discovered by reason alone and applies to all people, while divine law can be discovered only through God's special revelation and applies only to those to whom it is revealed and who God specifically indicates are to be bound. Thus some seventeenth-century commentators, Locke included, held that not all of the 10 commandments, much less the rest of the Old Testament law, were binding on all people. The 10 commandments begin “Hear O Israel” and thus are only binding on the people to whom they were addressed (Works 6:37). As we will see below, even though Locke thought natural law could be known apart from special revelation, he saw no contradiction in God playing a part in the argument, so long as the relevant aspects of God's character could be discovered by reason alone. In Locke's theory, divine law and natural law are consistent and can overlap in content, but they are not coextensive. Thus there is no problem for Locke if the Bible commands a moral code that is stricter than the one that can be derived from natural law, but there is a real problem if the Bible teaches what is contrary to natural law. In practice, Locke avoided this problem because consistency with natural law was one of the criteria he used when deciding the proper interpretation of Biblical passages.
In the century before Locke, the language of natural rights also gained prominence through the writings of such thinkers as Grotius, Hobbes, and Pufendorf. Whereas natural law emphasized duties, natural rights normally emphasized privileges or claims to which an individual was entitled. There is considerable disagreement as to how these factors are to be understood in relation to each other in Locke's theory. Leo Strauss, and many of his followers, take rights to be paramount, going so far as to portray Locke's position as essentially similar to that of Hobbes. They point out that Locke defended a hedonist theory of human motivation (Essay 2.20) and claim that he must agree with Hobbes about the essentially self-interested nature of human beings. Locke, they claim, only recognizes natural law obligations in those situations where our own preservation is not in conflict, further emphasizing that our right to preserve ourselves trumps any duties we may have.
On the other end of the spectrum, more scholars have adopted the view of Dunn, Tully, and Ashcraft that it is natural law, not natural rights, that is primary. They hold that when Locke emphasized the right to life, liberty, and property he was primarily making a point about the duties we have toward other people: duties not to kill, enslave, or steal. Most scholars also argue that Locke recognized a general duty to assist with the preservation of mankind, including a duty of charity to those who have no other way to procure their subsistence (Two Treatises 1.42). These scholars regard duties as primary in Locke because rights exist to ensure that we are able to fulfill our duties. Simmons takes a position similar to the latter group, but claims that rights are not just the flip side of duties in Locke, nor merely a means to performing our duties. Instead, rights and duties are equally fundamental because Locke believes in a “robust zone of indifference” in which rights protect our ability to make choices. While these choices cannot violate natural law, they are not a mere means to fulfilling natural law either.
Another point of contestation has to do with the extent to which Locke thought natural law could, in fact, be known by reason. Both Strauss and Peter Laslett, though very different in their interpretations of Locke generally, see Locke's theory of natural law as filled with contradictions. In the Essay Concerning Human Understanding, Locke defends a theory of moral knowledge that negates the possibility of innate ideas (Essay Book 1) and claims that morality is capable of demonstration in the same way that Mathematics is (Essay 3.11.16, 4.3.18–20). Yet nowhere in any of his works does Locke make a full deduction of natural law from first premises. More than that, Locke at times seems to appeal to innate ideas in the Second Treatise (2.11), and in The Reasonableness of Christianity (Works 7:139) he admits that no one has ever worked out all of natural law from reason alone. Strauss infers from this that the contradictions exist to show the attentive reader that Locke does not really believe in natural law at all. Laslett, more conservatively, simply says that Locke the philosopher and Locke the political writer should be kept very separate.
More recent scholarship has tended to reject this position. Yolton, Colman, Ashcraft, Grant, Simmons, Tuckness and others all argue that there is nothing strictly inconsistent in Locke's admission inThe Reasonableness of Christianity. That no one has deduced all of natural law from first principles does not mean that none of it has been deduced. The supposedly contradictory passages in the Two Treatises are far from decisive. While it is true that Locke does not provide a deduction in the Essay, it is not clear that he was trying to. Section 4.10.1–19 of that work seems more concerned to show how reasoning with moral terms is possible, not to actually provide a full account of natural law. Nonetheless, it must be admitted that Locke did not treat the topic of natural law as systematically as one might like. Attempts to work out his theory in more detail with respect to its ground and its content must try to reconstruct it from scattered passages in many different texts.
To understand Locke's position on the ground of natural law it must be situated within a larger debate in natural law theory that predates Locke, the so-called “voluntarism-intellectualism,” or“voluntarist-rationalist” debate. At its simplest, the voluntarist declares that right and wrong are determined by God's will and that we are obliged to obey the will of God simply because it is the will of God. Unless these positions are maintained, the voluntarist argues, God becomes superfluous to morality since both the content and the binding force of morality can be explained without reference to God. The intellectualist replies that this understanding makes morality arbitrary and fails to explain why we have an obligation to obey God.
With respect to the grounds and content of natural law, Locke is not completely clear. On the one hand, there are many instances where he makes statements that sound voluntarist to the effect that law requires a law giver with authority (Essay 1.3.6, 4.10.7). Locke also repeatedly insists in the Essays on the Law of Nature that created beings have an obligation to obey their creator (ELN 6). On the other hand there are statements that seem to imply an external moral standard to which God must conform (Two Treatises 2.195; Works 7:6). Locke clearly wants to avoid the implication that the content of natural law is arbitrary. Several solutions have been proposed. One solution suggested by Herzog makes Locke an intellectualist by grounding our obligation to obey God on a prior duty of gratitude that exists independent of God. A second option, suggested by Simmons, is simply to ta
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]
คัดลอก!
ล๊อคทางการเมืองปรัชญา
จอห์น ล็อค ( 1857 –ค.ศ. 1704 ) เป็นหนึ่งในนักปรัชญาการเมืองที่มีอิทธิพลมากที่สุดของยุคทันสมัย ในสองบทความของรัฐบาลเขา defended อ้างว่าผู้ชายโดยธรรมชาติทัดเทียมกันกับอ้างว่าพระเจ้าทำให้คนทั้งหมดตามธรรมชาติภายใต้พระมหากษัตริย์ . เขาแย้งว่า ประชาชนมีสิทธิ เช่น สิทธิในชีวิต เสรีภาพและทรัพย์สินที่มูลนิธิอิสระ กฎหมายของสังคมใด ๆโดยเฉพาะ ล็อคใช้อ้างว่าผู้ชายมีธรรมชาติฟรี และเท่ากับเป็นส่วนหนึ่งของเหตุผลสำหรับความเข้าใจของรัฐบาลทางการเมืองที่ถูกต้องผลของสัญญาทางสังคมที่ผู้คนในรัฐของธรรมชาติ เงื่อนไขการโอนบางส่วนของสิทธิของรัฐบาลเพื่อให้มั่นใจเสถียรภาพความสบายของชีวิต เสรีภาพและทรัพย์สิน เนื่องจากรัฐบาลอยู่ โดยความยินยอมของประชาชน เพื่อที่จะปกป้องสิทธิของประชาชน และส่งเสริมประชาชนดี รัฐบาลว่า ล้มเหลวที่จะทำเช่นนั้นอาจถูกต่อต้านและถูกแทนที่ด้วยรัฐบาลใหม่ ล็อคจึงยังสำคัญสำหรับการป้องกันของขวาของการปฏิวัติล็อคและปกป้องหลักการเสียงข้างมากและการแบ่งแยกอำนาจนิติบัญญัติและบริหาร ในหนังสือเกี่ยวกับการล็อคการปฏิเสธว่า ควรใช้ให้คน ( ที่ผู้ปกครองเชื่อว่า ) ศาสนาที่แท้จริง และยังปฏิเสธว่า คริสตจักรควรมีการให้อำนาจสมาชิก . ล็อค elaborated ในรูปแบบเหล่านี้ในทางการเมืองของเขาต่อมางานเขียนเช่นจดหมายที่สองในขันติธรรมและตัวอักษรที่สามในขันติธรรม .
สำหรับบทนำทั่วไปมากขึ้นเพื่อล๊อค ประวัติความเป็นมา การโต้แย้งจากสองบทความ และหนังสือเกี่ยวกับการดูมาตรา 1 มาตรา 3 และมาตรา 4 ( ทางเข้าหลักบนจอ lockein นี้สารานุกรมรายการปัจจุบันเน้นเจ็ดกลางแนวคิดในปรัชญาทางการเมืองของล็อค
1 กฎหมายของธรรมชาติ
บางทีแนวคิดกลางส่วนใหญ่ในปรัชญาทางการเมืองของล็อคคือทฤษฎีของเขาของกฎหมายธรรมชาติและสิทธิทางธรรมชาติ แนวคิดกฎหมายธรรมชาติมีอยู่นานก่อนล็อคเป็นวิธีการของการแสดงความคิดว่ามีบางอย่างที่ใช้กับคุณธรรม จริยธรรม ความจริงทั้งหมดไม่เฉพาะสถานที่ที่พวกเขาอาศัยอยู่ หรือข้อตกลงที่พวกเขาทำ ส่วนต้นที่สำคัญที่สุดคือระหว่างกฎหมายที่โดยธรรมชาติและดังนั้นโดยทั่วไปใช้ และผู้ที่ปกติและดำเนินการเฉพาะในสถานที่เหล่านั้นที่อนุสัญญาใดที่เกิดขึ้นความแตกต่างนี้บางครั้งจึงเป็นข้อแตกต่างระหว่างกฎหมายธรรมชาติและกฎหมายบวก .
กฎหมายธรรมชาติยังแตกต่างจากกฎหมายของพระเจ้าที่หลังในคริสเตียนประเพณี ปกติอ้างถึงกฎหมายที่พระเจ้าได้โดยตรงเปิดเผยผ่านผู้พยากรณ์และแรงบันดาลใจจากนักเขียน กฎหมายธรรมชาติสามารถพบได้ด้วยเหตุผลเพียงอย่างเดียว และใช้กับทุกคนในขณะที่กฎหมายศักดิ์สิทธิ์ สามารถค้นพบผ่านการเปิดเผยพิเศษของพระเจ้าและใช้เฉพาะกับผู้ที่ได้ถูกเปิดเผย และผู้ที่พระเจ้าโดยเฉพาะบ่งชี้ที่จะผูกพัน ดังนั้นบางคนแสดงความเห็น , ศตวรรษที่สิบเจ็ดล็อครวม ถือว่าไม่ทั้งหมดของบัญญัติ 10 ประการ น้อยกว่าส่วนที่เหลือของกฎหมายในพระคัมภีร์เดิม ถูกผูกพันกับคนทั้งหมดบัญญัติ 10 ประการเริ่มต้น " ได้ยินโอ อิสราเอล " และดังนั้นจึงจะมีผลผูกพันกับประชาชนผู้ซึ่งเขา addressed ( ทำงาน 6 : 37 ) ที่เราจะเห็นด้านล่าง ทั้งๆที่ล๊อคคิดว่ากฎหมายธรรมชาติสามารถเป็นที่รู้จักกันจากการเปิดเผยพิเศษ เขาเห็นขัดแย้งในพระเจ้าเล่นเป็นส่วนหนึ่งในการโต้แย้ง ตราบใดที่แง่มุมที่เกี่ยวข้องของตัวละครของพระเจ้าจะถูกเปิดเผยด้วยเหตุผลเพียงอย่างเดียวในทฤษฎีของล็อค กฎหมายของพระเจ้าและกฎหมายธรรมชาติมีความสอดคล้องและสามารถทับซ้อนกันในเนื้อหา แต่พวกเขาจะไม่ coextensive . จึงไม่มีปัญหาสำหรับล็อคถ้าพระคัมภีร์สั่งรหัสทางศีลธรรมที่เข้มงวดกว่าที่ได้มาจากกฎหมายธรรมชาติ แต่มันมีปัญหาจริง ถ้าพระคัมภีร์สอนอะไรที่ขัดกับกฎหมายธรรมชาติ ในการปฏิบัติล็อคหลีกเลี่ยงปัญหานี้ เพราะสอดคล้องกับกฎหมายธรรมชาติเป็นหนึ่งในเกณฑ์ที่เขาใช้เมื่อตัดสินใจที่เหมาะสมของการตีความพระคัมภีร์ไบเบิลทางเดิน .
ในศตวรรษก่อน ล็อค ภาษาของธรรมชาติยังได้รับสิทธิโดดผ่านงานเขียนของนักคิดเช่นรายการ ฮอบส์ และ pufendorf . ในขณะที่กฎหมายธรรมชาติเน้นหน้าที่สิทธิทางธรรมชาติปกติเน้นสิทธิประโยชน์หรือเรียกร้อง ซึ่งแต่ละคนก็มีสิทธิ มีข้อขัดแย้งมากเป็นอย่างไร ปัจจัยเหล่านี้จะเข้าใจในความสัมพันธ์กับแต่ละอื่น ๆในทฤษฎีของล็อค ลีโอสเตราส์และผู้ติดตาม ใช้สิทธิการเป็นมหา ไปให้ไกลเท่าที่จะวาดภาพของล็อคตำแหน่งเป็นหลักคล้ายกับที่ของฮอบส์พวกเขาชี้ให้เห็นว่าล็อคป้องกันคนเจ้าสำราญทฤษฎีแรงจูงใจของมนุษย์ ( เรียงความ 2.20 ) และเรียกร้องว่าเขาต้องเห็นด้วยกับฮอบส์เกี่ยวกับหลักตนเองสนใจธรรมชาติของมนุษย์ ล็อค พวกเขาเรียกร้องเพียงตระหนักถึงภาระหน้าที่กฎหมายธรรมชาติในสถานการณ์ที่การดูแลรักษาของเราเองไม่ได้อยู่ในความขัดแย้งเพิ่มเติมเน้นที่สิทธิของเราที่จะรักษาตนเองเท่านั้น หน้าที่ใด ๆเราอาจจะมี
อีกด้านของสเปกตรัม นักวิชาการมากขึ้น ได้ใช้มุมมองของ ดันน์ ทูลลี่ย์ และ แอชแครฟต์ว่ามันเป็นกฎหมายธรรมชาติ ธรรมชาติไม่ได้สิทธินั้นเป็นหลัก พวกเขาถือว่าเมื่อล็อคเน้นสิทธิในชีวิต เสรีภาพและทรัพย์สินที่เขาถูกสร้างประเด็นเกี่ยวกับหน้าที่ที่เรามีต่อบุคคลอื่น : หน้าที่ไม่ได้ฆ่า เป็นทาส หรือขโมย นักวิชาการส่วนใหญ่ยังยืนยันว่า ล๊อค รู้จักหน้าที่ทั่วไปเพื่อช่วยในการเก็บรักษาของมนุษยชาติ รวมทั้งภาระหน้าที่ขององค์กรการกุศลเพื่อผู้ที่ไม่มีหนทางอื่นที่จะได้รับการดำรงชีวิตของพวกเขา ( สองบทความ 1.42 )นักวิชาการเหล่านี้เกี่ยวกับหน้าที่หลักในล็อคเพราะสิทธิที่มีอยู่เพื่อให้แน่ใจว่า เราสามารถที่จะเติมเต็มหน้าที่ของเรา ซิมมอนส์จะเป็นตำแหน่งคล้ายกับกลุ่มหลัง แต่การเรียกร้องสิทธิมนุษยชน ที่ไม่ใช่เพียงแค่พลิกหน้าที่ในล๊อค ไม่เพียงหมายถึงการทำหน้าที่ของเรา แทนสิทธิและหน้าที่ขั้นพื้นฐานอย่างเท่าเทียมกัน เพราะล็อคเชื่อใน " โซนที่แข็งแกร่งของความไม่แยแส " ซึ่งสิทธิปกป้องความสามารถของเราในการเลือก ในขณะที่ตัวเลือกเหล่านี้ไม่สามารถละเมิดกฎหมายธรรมชาติ พวกเขาจะไม่ได้เป็นเพียงวิธีการที่จะปฏิบัติตามกฎหมายธรรมชาติเหมือนกัน .
อีกจุดของการต่อสู้ได้จะทำอย่างไรกับขอบเขตที่ล็อคความคิดกฎหมายธรรมชาติได้ ความจริง รู้จักเหตุผลทั้งสเตราส์และปีเตอร์ laslett , แต่แตกต่างในการตีความของล็อคทั่วไป ดู ล็อค เป็นทฤษฎีกฎหมายธรรมชาติที่เต็มไปด้วยความขัดแย้ง . ในเรียงความเกี่ยวกับความเข้าใจของมนุษย์ล็อคปกป้องทฤษฎีของจริยธรรม ความรู้ที่ขัดแย้งกับความเป็นไปได้ของความคิดโดยธรรมชาติ ( เรียงความเล่ม 1 ) และอ้างว่ามีคุณธรรมมีความสามารถในการสาธิตในทางเดียวกันว่า คณิตศาสตร์ ( เรียงความ 3.11.16 4.3.18 ( , 20 ) ยังไม่มีที่ไหนในใด ๆของงานของเขาจะล๊อคให้หักเต็มของกฎหมายธรรมชาติจากสถานที่แรก มากกว่านั้นล็อคในเวลาที่ดูเหมือนว่าจะดึงดูดความคิดพื้นฐานในบทความที่สอง ( 2.11 ) และในความมีเหตุผลของศาสนาคริสต์ ( งาน 7:139 ) เขายอมรับว่าไม่มีใครเคยทำงานออกทั้งหมดของกฎหมายธรรมชาติ จากเหตุผลเพียงอย่างเดียว สเตราส์อนุมานจากที่สิ่งที่ขัดแย้งกันเพื่อแสดงใส่ใจผู้อ่าน ล๊อคไม่ได้เชื่อในกฎธรรมชาติที่ทั้งหมด laslett อนุรักษ์นิยมมากกว่า ,เพียงแค่บอกว่าล็อคนักปรัชญาและล็อคทางการเมือง นักเขียนควรจะเก็บไว้มากต่างหาก
ทุนการศึกษาล่าสุดมีแนวโน้มที่จะปฏิเสธตำแหน่งนี้ yolton Ashcraft โคลแมน , , , อนุญาต , ซิมมอนส์ tuckness และอื่น ๆ ทั้งหมดยืนยันว่าไม่มีอะไรอย่างที่ไม่สอดคล้องในล๊อคเข้าในความมีเหตุผลของศาสนาคริสต์ที่ไม่มีใครได้ทั้งหมดของกฎหมายธรรมชาติจากหลักการแรกไม่ได้หมายความว่าไม่มีมีว่า . หัวข้อ : ขัดแย้งในสองบทความที่ห่างไกลจากเด็ดขาด ในขณะที่มันเป็นความจริงว่าล็อคไม่ได้ให้หักในเรียงความ มันไม่ชัดเจนว่าเขาพยายาม ส่วน 4.10 .1 - 19 ของงานที่ดูเหมือนว่ากังวลมากขึ้นแสดงให้เห็นว่าเหตุผลกับคุณธรรมที่เป็นไปได้ ไม่ต้องให้บัญชีเต็มรูปแบบของกฎหมายธรรมชาติ อย่างไรก็ตาม ก็ต้องยอมรับว่าล็อคไม่ได้ดูแลเรื่องกฎหมายธรรมชาติเป็นระบบเป็นหนึ่งอาจจะชอบพยายามที่จะทำงานออกทฤษฎีของเขาในรายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับพื้นดินและเนื้อหาจะต้องพยายามที่จะสร้างมันจากกระจายข้อความในข้อความที่แตกต่างกันมาก .
เข้าใจตำแหน่งล๊อคบนพื้นดินของกฎหมายธรรมชาติ มันต้องอยู่ในการอภิปรายใหญ่ในทฤษฎีกฎหมายธรรมชาติก่อน ล็อค ที่เรียกว่า " voluntarism ทางสติปัญญา , " หรือ " voluntarist คนมีเหตุผล " อภิปรายที่ง่ายที่สุด , voluntarist ประกาศว่าผิดและถูกกำหนดโดยพระเจ้า และเราต้องปฏิบัติตามพระประสงค์ของพระเจ้า เพียงเพราะมันเป็นพระประสงค์ของพระเจ้า นอกจากตำแหน่งเหล่านี้จะดูแล , voluntarist แย้ง พระเจ้าจะกลายเป็นฟุ่มเฟือยเพื่อคุณธรรม เพราะทั้งเนื้อหาและบังคับผูกพันของศีลธรรม สามารถอธิบายได้โดยปราศจากการอ้างอิงถึงพระเจ้าการ intellectualist ตอบกลับว่า ความเข้าใจนี้ทำให้ศีลธรรมเผด็จการและล้มเหลวที่จะอธิบายว่าทำไมเรามีภาระผูกพันที่จะเชื่อฟังพระเจ้า .
ด้วยความเคารพเหตุผลและเนื้อหาของกฎหมายธรรมชาติ ล็อคจะไม่สมบูรณ์ชัดเจน ในมือข้างหนึ่งก็มีหลายครั้งที่เขาให้ปากคำว่า เสียง voluntarist ผลที่กฎหมายต้องการให้กฎหมายกับผู้มีอำนาจ ( เรียงความ : 4.10.7 , )ล็อคยังซ้ำยืนยันในบทความเกี่ยวกับกฎของธรรมชาติ ที่สร้างมนุษย์มีหน้าที่เชื่อฟังผู้สร้างของพวกเขา ( บรรดา 6 ) บนมืออื่น ๆมีงบที่ดูเหมือนจะบ่งบอกถึงมาตรฐานจริยธรรมภายนอกซึ่งพระเจ้าต้องสอดคล้อง ( สองบทความ 901 ; ทำงาน 7 : 6 ) ล็อคอย่างชัดเจนต้องการหลีกเลี่ยงนัยว่า เนื้อหาของกฎหมายธรรมชาติเป็นโดยพลการหลายโซลูชั่นที่ได้รับการเสนอ หนึ่งในโซลูชั่นที่แนะนำโดย Herzog ทำให้ล็อคเป็น intellectualist สายดินภาระหน้าที่ของเราที่จะเชื่อฟังพระเจ้าในหน้าที่เดิมของความกตัญญูที่มีอยู่อิสระของพระเจ้า ตัวเลือกที่สองที่แนะนำโดยซิมมอนส์ เพียงแค่ทา
การแปล กรุณารอสักครู่..
 
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.

Copyright ©2024 I Love Translation. All reserved.

E-mail: