The Arctic wolf (Canis lupus arctos

The Arctic wolf (Canis lupus arctos), also known as the Melville Island wolf is a possible subspecies of gray wolf native to the Canadian Arctic Archipelago, from Melville Island to Ellesmere Island. It is a medium-sized subspecies, distinguished from the northwestern wolf by its smaller size, its whiter coloration, its narrower braincase, and larger carnassials. Since 1930, there has been a progressive reduction in size in Arctic wolf skulls, which is likely the result of wolf-dog hybridization.

Contrary to its mainland counterparts, the Arctic wolf has never been seriously hunted or pursued, as the high Arctic holds few human settlements. As a result, the Arctic wolf is relatively unafraid of people, and can be coaxed to approach people in some areas. It has occasionally acted aggressively toward humans. Otto Sverdrup wrote that during the Fram expedition, a pair of wolves attacked one of his team-mates, who defended himself with a skiing pole. In 1977, a pair of scientists were approached by six wolves on Ellesmere Island, with one animal leaping at one of the scientists and grazing a cheek. A number of incidents involving aggressive wolves have occurred in Alert, Nunavut, where the wolves have lived in close proximity to the local weather station for decades and become habituated to humans.

The Arctic wolf was first described as a distinct subspecies by British zoologist Reginald Pocock in 1935, after having examined a single skull from Melville Island. As of 2005, the Arctic wolf is still recognized as a distinct subspecies by MSW3. However, studies undertaken on Arctic wolf autosomal microsatellite DNA and mtDNA data indicate that the Arctic wolf has no unique haplotypes, thus indicating that its colonization of the Arctic Archipelago from the North American mainland was relatively recent, and thus not sufficient to warrant subspecies status. However, the research of Chambers et al. (2012) that dismissed the Arctic wolf's genetic integrity became controversial, forcing the USF&WS to commission a peer review of it, known as NCAES (2014). This peer review highlighted numerous flaws in the research such as the erroneous merging of the coastal BC island wolves with the inland Canis lupus nubilus as well as suggesting that gray wolves never lived in the eastern third of the US, etc, and thus concluded unanimously that the Chambers' review "is not accepted as consensus scientific opinion or best available science".

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขั้วโลกเหนือหมาป่า (กลุ่มดาวสุนัข arctos ไต), เรียกอีก อย่างว่าหมาป่าเกาะ Melville เป็นชนิดย่อยที่สุดของหมาป่าดั้งเดิมไปแคนาดาขั้วโลกเหนือหมู่เกาะ เกาะ Melville เกาะเอลสเมียร์ ตัวขนาดกลางชนิดย่อย แตกต่างไปจากหมาป่าตะวันตกเฉียงเหนือ โดยขนาดเล็ก การย้อมสีขึ้นขาวขึ้น braincase แคบลง ความ carnassials ใหญ่ได้ ตั้งแต่ 1930 มีแล้วขนาดหมาป่าขั้วโลกเหนือทิ้งอยู่ระเกะระกะ ลดแบบก้าวหน้าซึ่งอาจเป็นผลของ hybridization สุนัขหมาป่าขัดกับคู่ของแผ่นดินใหญ่ หมาป่าขั้วโลกเหนือไม่ถูกอย่างจริงจังล่าสัตว์หรือค้า หรือ ติดตาม ตามอาร์กติกสูงเก็บชำระเพียงไม่กี่คน ดัง หมาป่าขั้วโลกเหนือค่อนข้าง unafraid คน และสามารถ coaxed วิธีคนในบางพื้นที่ มันมีบางครั้งได้ปฏิบัติแสดงความก้าวร้าวต่อมนุษย์ ออตโต Sverdrup เขียนว่า ระหว่างเร่งติด คู่ของหมาป่าโจมตีเขาเพื่อนร่วมทีม ผู้ปกป้องตัวเองด้วยเล่นสกีอย่างใดอย่างหนึ่ง ใน 1977 คู่นักวิทยาศาสตร์ถูกทาบทาม โดยหมาป่า 6 เกาะ Ellesmere กับสัตว์หนึ่งกระโจนที่หนึ่งที่นักวิทยาศาสตร์ และ grazing แก้ม หมายเลขของเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับหมาป่าก้าวร้าวเกิดในการแจ้งเตือน นูนาวุต ที่หมาป่าได้อาศัยอยู่ใกล้กับสถานีท้องถิ่นสำหรับทศวรรษที่ผ่านมา และกลายเป็น habituated กับมนุษย์หมาป่าขั้วโลกเหนือถูกแรกอธิบายเป็นชนิดย่อยหมดธรณีวิทยาอังกฤษ Reginald Pocock ในปี 1935 หลังจากมีการตรวจสอบกะโหลกศีรษะเดียวจากเกาะ Melville ณ ปี 2005 หมาป่าขั้วโลกเหนือจะยังรู้จักเป็นชนิดย่อยทั้งหมด โดย MSW3 อย่างไรก็ตาม ทำหมาป่าขั้วโลกเหนือชนิด autosomal microsatellite DNA และ mtDNA ข้อมูลการศึกษาบ่งชี้ว่า หมาป่าขั้วโลกเหนือมี haplotypes ไม่เฉพาะ จึง บ่งชี้ว่า ของอาณานิคมหมู่เกาะอาร์กติกจากแผ่นดินใหญ่อเมริกาเหนือค่อนข้างล่าสุด และดังนั้นไม่เพียงพอที่จะรับประกันสถานะชนิดย่อย อย่างไรก็ตาม การวิจัยของแชมเบอร์ส et al. (2012) ที่ไล่ความสมบูรณ์ทางพันธุกรรมของหมาป่าขั้วโลกเหนือกลายเป็นแย้ง บังคับให้เลาและ WS ไปทบทวนเพื่อนของมัน เป็น NCAES (2014) เห็นเพื่อนเน้นข้อบกพร่องต่าง ๆ ในการวิจัยเช่นการผสานข้อผิดพลาดของหมาป่าเกาะ BC ชายฝั่งบริเวณกลุ่มดาวสุนัขไต nubilus เป็นแนะนำว่า หมาป่าสีเทาไม่เคยอาศัยอยู่ในภาคตะวันออกของสหรัฐอเมริกา ฯลฯ และดังนั้นจึง ได้มีมติเป็นเอกฉันท์ว่า หอตรวจสอบ "ไม่ยอมรับมติความเห็นทางวิทยาศาสตร์หรือวิทยาศาสตร์ที่มีส่วน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หมาป่าอาร์กติก (Canis lupus ทฤษฎี) ยังเป็นที่รู้จักในฐานะหมาป่าเกาะเมลวิลล์เป็นชนิดย่อยเป็นไปได้ของหมาป่าสีเทาพื้นเมืองแคนาดาบริเวณอาร์กติกจากเกาะเมลวิลล์เพื่อ Ellesmere เกาะ มันเป็นชนิดย่อยขนาดกลางแตกต่างจากหมาป่าตะวันตกเฉียงเหนือตามขนาดเล็ก, สีขาวของกะโหลกที่แคบและ carnassials ขนาดใหญ่ ตั้งแต่ปี 1930 ได้มีการลดลงของความก้าวหน้าในขนาดในกะโหลกหมาป่าอาร์กติกซึ่งมีแนวโน้มผลมาจากการผสมข้ามพันธุ์หมาป่าสุนัข. ตรงกันข้ามกับคู่แผ่นดินใหญ่ของหมาป่าอาร์กติกไม่เคยได้รับตามล่าอย่างจริงจังหรือไล่ตามเป็นอาร์กติกสูงถือไม่กี่ ตั้งถิ่นฐานของมนุษย์ เป็นผลให้หมาป่าอาร์กติกค่อนข้างกลัวของผู้คนและสามารถเกลี้ยกล่อมที่จะเข้าใกล้คนที่อยู่ในบางพื้นที่ มันได้ทำหน้าที่เป็นครั้งคราวอุกอาจที่มีต่อมนุษย์ อ็อตโต Sverdrup เขียนว่าในระหว่างการเดินทาง Fram, คู่ของหมาป่าโจมตีหนึ่งในเพื่อนร่วมทีมของเขาที่ปกป้องตัวเองกับเสาสกี ในปี 1977 ทั้งคู่ของนักวิทยาศาสตร์ที่ได้รับการทาบทามหกหมาป่าใน Ellesmere เกาะกับสัตว์ตัวหนึ่งกระโจนที่หนึ่งของนักวิทยาศาสตร์และปศุสัตว์แก้ม จำนวนอุบัติเหตุที่เกี่ยวข้องกับหมาป่าก้าวร้าวที่เกิดขึ้นในการแจ้งเตือนนูนาวุตหมาป่าที่อาศัยอยู่ในบริเวณใกล้เคียงกับสถานีสภาพอากาศในท้องถิ่นมานานหลายทศวรรษและกลายเป็นเคยตัวกับมนุษย์. หมาป่าอาร์กติกเป็นครั้งแรกเป็นชนิดย่อยที่แตกต่างกันโดยอังกฤษสัตววิทยาเรจินัลคอร์ก ในปี 1935 หลังจากที่มีการตรวจสอบกะโหลกศีรษะเดียวจากเกาะเมลวิลล์ ขณะที่ 2005 หมาป่าอาร์กติกได้รับการยอมรับว่าเป็นสายพันธุ์ที่แตกต่างกันโดย MSW3 อย่างไรก็ตามการศึกษาที่ดำเนินการเกี่ยวกับหมาป่าอาร์กติกดีเอ็นเอไมโคร autosomal และข้อมูล mtDNA ระบุว่าหมาป่าอาร์กติกมี haplotypes ไม่ซ้ำกันเลยจึงแสดงให้เห็นว่าการล่าอาณานิคมของหมู่เกาะอาร์กติกจากแผ่นดินใหญ่ในทวีปอเมริกาเหนือค่อนข้างที่ผ่านมาจึงไม่เพียงพอที่จะรับประกันย่อยสถานะ อย่างไรก็ตามการวิจัยของ Chambers และคณะ (2012) ที่ไล่ความสมบูรณ์ทางพันธุกรรมหมาป่าอาร์กติกกลายเป็นที่ถกเถียงกันบังคับให้ USF & WS ไปยังคณะกรรมการทบทวนของมันเป็นที่รู้จักกัน NCAES (2014) ทบทวนจะเน้นข้อบกพร่องจำนวนมากในการวิจัยเช่นการควบรวมที่ผิดพลาดของหมาป่าเกาะ BC ชายฝั่งทะเลที่มีน้ำจืดหมาป่า Nubilus เช่นเดียวกับที่บอกว่าหมาป่าสีเทาไม่เคยอาศัยอยู่ในภาคตะวันออกที่สามของสหรัฐอเมริกา ฯลฯ และได้ข้อสรุปจึงมีมติเป็นเอกฉันท์ว่า ห้องของการตรวจสอบ "ไม่ได้รับการยอมรับเป็นฉันทามติความเห็นทางวิทยาศาสตร์หรือวิทยาศาสตร์ที่ดีที่สุด"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หมาป่าอาร์คติก ( คานิส ลูปัส arctos ) หรือที่เรียกว่า Melville เกาะหมาป่าเป็นไปได้ชนิดย่อยสีเทาหมาป่าพื้นเมืองของหมู่เกาะอาร์กติกของแคนาดาจาก Melville เกาะ Ellesmere เกาะ มันเป็นขนาดกลางชนิดย่อยที่โดดเด่นจากหมาป่าทางตะวันตก โดยขนาดของ ขาว สี มันแคบ braincase และ carnassials ขนาดใหญ่ ตั้งแต่ 1930มีการลดขนาดในอาร์กติกหมาป่ากะโหลกศีรษะ ซึ่งน่าจะเป็นผลของลูกผสมสุนัขหมาป่า

ต่อของแผ่นดินใหญ่ counterparts หมาป่าอาร์กติกไม่เคยเอาจริงล่าหรือติดตามเป็นสูงอาร์กติกมีการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์น้อย ผลคือ หมาป่าอาร์กติกค่อนข้างไม่กลัวคน และสามารถเกลี้ยกล่อมให้เข้าถึงประชาชนในบางพื้นที่มันมีบางครั้งทำตัวก้าวร้าวต่อมนุษย์ อ๊อดโต้ sverdrup เขียนว่าในเฟรม Expedition , คู่ของหมาป่าโจมตีหนึ่งในเพื่อนร่วมทีม ที่ปกป้องตัวเองกับการเล่นสกีที่เสา ในปี 1977 , คู่ของนักวิทยาศาสตร์ที่ถูกทาบทามโดยหกหมาป่าบนเกาะ Ellesmere ที่มีรูปสัตว์ กระโจน หนึ่งในนักวิทยาศาสตร์และยิ้มแก้มจำนวนของเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับหมาป่าก้าวร้าวเกิดขึ้นในการแจ้งเตือน , นูนาวุต , ที่อาศัยอยู่ในป่าใกล้กับสถานีสภาพอากาศท้องถิ่นสำหรับทศวรรษที่ผ่านมาและเป็น habituated เพื่อมนุษย์

หมาป่าอาร์กติกเป็นครั้งแรกที่อธิบายเป็นชนิดย่อยแตกต่างกันโดยชาวอังกฤษนักสัตววิทยา เรจินัลด์ คอร์กในปี 1935 , หลังจากที่มีการตรวจสอบกะโหลกเดียวจากเกาะเมลวิลล์ . ใน 2005หมาป่าอาร์กติกยังยอมรับว่าเป็นชนิดย่อยแตกต่างกันโดย msw3 . อย่างไรก็ตาม การศึกษาดำเนินการในอาร์กติกหมาป่ายีนไมโครแซทเทลไลท์ดีเอ็นเอและแสดงข้อมูลบ่งชี้ว่าหมาป่าอาร์กติกไม่มีผลเฉพาะ จึงระบุว่า มีการตั้งอาณานิคมของหมู่เกาะอาร์กติกจากฝั่งอเมริกาค่อนข้างล่าสุด จึงไม่เพียงพอที่จะรับรองสถานะของสายพันธุ์ อย่างไรก็ตามงานวิจัยของห้อง et al . ( 2012 ) ที่ออกอาร์กติกหมาป่าพันธุสมบูรณ์กลายเป็นข้อโต้แย้ง บังคับ USF & WS ให้คณะกรรมการทบทวนเลย เรียกว่า ncaes ( 2014 )ตรวจสอบนี้เน้นหลายข้อบกพร่องในงานวิจัย เช่น การผิดพลาดของบีซีชายฝั่งเกาะหมาป่ากับลูก nubilus ภายในประเทศอยู่ รวมทั้งบอกว่าสีเทาหมาป่าไม่เคยอยู่สามทางทิศตะวันออกของเรา ฯลฯ จึงได้มีมติเป็นเอกฉันท์ว่า ห้อง ' ทบทวน " ไม่ได้รับการยอมรับอย่างเอกฉันท์ หรือความเห็นทางวิทยาศาสตร์ที่ดีที่สุด ของวิทยาศาสตร์ "