4.1. Individual symptomsThe course

4.1. Individual symptoms
The course of individual symptoms varied. A previous publication
has proposed that “irritability” should be used as a criterion of
depression in subjects with dementia as it may be regarded to
contain elements of dysphoria (Olin et al., 2002a). In the present
study 80.5% of the study population had dementia at baseline.
“Irritability” was the most prevalent, incident and persistent item
of the CSDD. This is in line with a study in geriatric psychiatry
services (Verkaik et al., 2009) and another addressing residents in
nursing homes (Ballard et al., 1996a), which both show that
“irritability” is highly prevalent among dementia sufferers with
comorbid depression. The study populations in these two studies
were somewhat different from the present, and neither of the two

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4.1. แต่ละอาการหลักสูตรของแต่ละอาการที่แตกต่างกัน การเผยแพร่ก่อนหน้านี้ได้เสนอว่า ควรใช้ "irritability" เป็นเงื่อนไขของภาวะซึมเศร้าในเรื่องกับสมองเสื่อมเพราะอาจจะถือประกอบด้วยองค์ประกอบของ dysphoria (Olin et al., 2002a) ในปัจจุบันศึกษา 80.5% ของประชากรที่ศึกษามีสมองเสื่อมที่พื้นฐาน"Irritability" ถูกที่สุดสินค้าแพร่หลาย เหตุการณ์ และแบบถาวรของ CSDD นี่คือ โดยการศึกษาในจิตเวช geriatricบริการ (Verkaik et al., 2009) และคนอื่นแก้ปัญหาในพยาบาลบ้าน (เรียลตี้บัล et al., 1996a), ซึ่งทั้งสองแสดงว่า"irritability" เป็นคำที่แพร่หลายระหว่างแพ้สมองเสื่อมกับภาวะซึมเศร้าของ comorbid ประชากรศึกษาในการศึกษาเหล่านี้สองไม่ต่างจากปัจจุบัน ไม่ทั้งสอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4.1 อาการส่วนบุคคลหลักสูตรของอาการที่แตกต่างกันของแต่ละบุคคล
สิ่งพิมพ์ที่ก่อนหน้านี้ได้เสนอว่า "หงุดหงิด" ควรจะนำมาใช้เป็นเกณฑ์ของภาวะซึมเศร้าในวิชาที่มีภาวะสมองเสื่อมในขณะที่มันอาจจะถูกมองว่าจะมีองค์ประกอบของdysphoria (แลง et al., 2002a) ในปัจจุบันการศึกษา 80.5% ของประชากรที่ศึกษามีภาวะสมองเสื่อมที่ baseline. "หงุดหงิด" เป็นที่แพร่หลายมากที่สุดเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและรายการที่ถาวรของCSDD ซึ่งสอดคล้องกับการศึกษาทางจิตเวชสูงอายุบริการ (Verkaik et al., 2009) และอื่น ๆ ที่อาศัยอยู่ในที่อยู่ในสถานพยาบาล(บัลลาร์ด et al., 1996a) ซึ่งทั้งสองแสดงให้เห็นว่า"หงุดหงิด" เป็นที่แพร่หลายอย่างมากในหมู่ผู้ประสบภัยภาวะสมองเสื่อมที่มีcomorbid ภาวะซึมเศร้า ประชากรในการศึกษาในการศึกษาทั้งสองเหล่านี้ค่อนข้างแตกต่างจากปัจจุบันและทั้งสอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4.1 . อาการแต่ละอาการ
หลักสูตรของแต่ละที่แตกต่างกัน a
เคยเผยแพร่ได้เสนอ " หงุดหงิด " ควรใช้เป็นเกณฑ์ของภาวะซึมเศร้าในผู้ที่มีภาวะสมองเสื่อม


มันอาจถือว่ามีองค์ประกอบของลื่นไหล ( โอลิน et al . , 2002a ) ในการศึกษา
80.5 % ของประชากร เป็นโรคจิตเสื่อม ที่ 0 .
" หงุดหงิด " มากที่สุด แพร่หลาย
รายการที่เกิดขึ้นและถาวรของ csdd . นี้จะสอดคล้องกับการศึกษาด้านจิตเวชศาสตร์
ผู้สูงอายุ ( verkaik et al . , 2009 ) และอีกที่อยู่ที่อาศัยอยู่ในบ้านพยาบาล (
, et al . , 1996a ) ซึ่งแสดงให้เห็นว่า
" หงุดหงิด " เป็นอย่างสูงที่แพร่หลายในหมู่ผู้ประสบภัยด้วย
comorbid ภาวะสมองเสื่อม ภาวะซึมเศร้า การศึกษาประชากรในเหล่านี้สองการศึกษา
เป็นค่อนข้างแตกต่างจากปัจจุบันและทั้งสอง