In a variety of disciplinary fields

In a variety of disciplinary fields (including architecture, environmental psychology, human geography, and sociology among others), the concept of place (also variously referred to as sense of place, place attachment, and place identity) has emerged as a prominent focus for exploring the relationship between humans and the environment. Invigorated by the emergence in the late 1960s of a humanistic critique in geography, the concept gained prominence among phenomenological researchers in architecture and geography in the 1970s with the publication of work such as Norberg-Schulz’s (1980) Genius Loci: Towards a Phenomenology of Architecture, Relph’s (1976) Place and Placelessness, and Tuan’s (1977) Space and Place: The Perspective of Experience. Interest in the concept of place was initially slow to spread beyond phenomenological researchers and humanistic geographers
due to the dominance of quantitative and positivistic philosophies in environment and behavior research (Low &Altman, 1992). Over the last two decades, however, place has attracted considerable attention from researchers in a variety of research traditions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในความหลากหลายของวินัย (รวมถึงสถาปัตยกรรม จิตวิทยาสิ่งแวดล้อม ภูมิศาสตร์มนุษย์ และสังคมวิทยาหมู่คนอื่น ๆ), แนวคิดของสถานที่ (นอกจากนี้ยังเพิ่มเรียกว่าเป็นความรู้สึกของสถานที่ วางแนบ และทำประจำ) ได้ผงาดขึ้นเป็นความโดดเด่นในความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์และสิ่งแวดล้อม Invigorated โดยเกิดขึ้นในปี 1960 ปลายของวิจารณ์ humanistic ในภูมิศาสตร์ แนวคิดรับความโดดเด่นในหมู่นักวิจัย phenomenological ในสถาปัตยกรรมและภูมิศาสตร์ในทศวรรษ 1970 มีการเผยแพร่งานเช่น Norberg Schulz (1980) จีเนียส: ต่อแบบ Phenomenology สถาปัตยกรรม ของ Relph เพลส (1976) และ Placelessness และทวนของพื้นที่ (1977) และสถานที่: มุมมองของประสบการณ์ สนใจในแนวคิดที่ถูกช้าเริ่มแพร่กระจายนอกเหนือจากนักวิจัย phenomenological และว่า humanisticเนื่องจากการครอบงำของปรัชญาเชิงปริมาณ และ positivistic ในสภาพแวดล้อมและลักษณะการทำงานวิจัย (ต่ำและ Altman, 1992) ทศวรรษสอง อย่างไรก็ตาม ได้ดึงดูดความสนใจมากจากนักวิจัยในหลากหลายประเพณีวิจัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในหลากหลายสาขาทางวินัย (รวมถึงสถาปัตยกรรมจิตวิทยาสิ่งแวดล้อมภูมิศาสตร์มนุษย์และสังคมวิทยาท่ามกลางคนอื่น) แนวคิดของสถานที่ (เรียกว่านานัปการถึงความรู้สึกของสถานที่สิ่งที่แนบสถานที่และตัวตนของสถานที่) ได้กลายเป็นที่โดดเด่นสำหรับโฟกัส การสำรวจความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์และสิ่งแวดล้อม invigorated โดยเกิดขึ้นในช่วงปลายทศวรรษที่ 1960 ของการวิจารณ์เห็นอกเห็นใจในทางภูมิศาสตร์แนวคิดได้ดีในหมู่นักวิจัยปรากฏการณ์ในงานสถาปัตยกรรมและสภาพทางภูมิศาสตร์ในปี 1970 ด้วยการตีพิมพ์ของการทำงานเช่น Norberg-Schulz ของ (1980) อัจฉริยะสถานะ: สู่ปรากฏการณ์สถาปัตยกรรมศาสตร์ , Relph ของ (1976) สถานที่และ Placelessness และ Tuan ของ (1977) พื้นที่และสถานที่: มุมมองของประสบการณ์ ที่น่าสนใจในแนวคิดของสถานที่ที่เป็นคนแรกที่ช้าในการแพร่กระจายเกินกว่านักวิจัยปรากฏการณ์วิทยาและนักภูมิศาสตร์อกเห็นใจ
เนื่องจากการปกครองของปรัชญาเชิงปริมาณและเชิง positivistic ในสภาพแวดล้อมและการวิจัยพฤติกรรม (ต่ำ & Altman, 1992) ในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา แต่สถานที่ที่ได้รับความสนใจมากจากนักวิจัยในหลากหลายของประเพณีการวิจัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในหลากหลายสาขา รวมทั้งสถาปัตยกรรม สิ่งแวดล้อมทางภูมิศาสตร์มนุษย์และสังคมวิทยา , จิตวิทยา , หมู่คนอื่น ๆ ) , แนวคิดของสถานที่ ( ยังหลากหลาย เรียกว่าความรู้สึกของสถานที่ , สิ่งที่แนบมา , สถานที่และสถานที่ที่ตัวตน ) ได้กลายเป็นโฟกัสที่โดดเด่นสำหรับความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับสิ่งแวดล้อมมีชีวิตชีวาด้วยการเกิดขึ้นในปลายทศวรรษที่ 1960 ของผู้วิจารณ์มนุษยภูมิศาสตร์ แนวคิดที่ได้รับชื่อเสียงในหมู่นักวิจัยในสถาปัตยกรรมเชิงปรากฏการณ์วิทยาและภูมิศาสตร์ในปี 1970 กับสิ่งพิมพ์ เช่น งานของ นอร์เบิร์ก ชูลซ์ ( 1980 ) อีเอสพีเอ็น : ต่อปรากฏการณ์ของสถาปัตยกรรม relph ( 1976 ) สถานที่และ placelessness และ Tuan ( 1977 ) พื้นที่และสถานที่ :มุมมองของประสบการณ์ ความสนใจในแนวคิดของสถานที่ ได้เริ่มต้นช้าที่จะแพร่กระจายเกินกว่านักวิจัยเชิงปรากฏการณ์วิทยา และเห็นอกเห็นใจนักภูมิศาสตร์
เนื่องจากการปกครองของปริมาณและ positivistic ปรัชญาในสิ่งแวดล้อมและพฤติกรรมการวิจัย ( ต่ำ& อัลท์แมน , 1992 ) ในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา อย่างไรก็ตามสถานที่ดึงดูดความสนใจมากจากนักวิจัยในความหลากหลายของประเพณีการวิจัย .