Tokugawa ShogunateSamurai were the

Tokugawa Shogunate

Samurai were the ruling class during the Tokugawa shogunate.

Miyamoto Musashi, Self-portrait, Ronin, writer and artist, c. 1640
During the Tokugawa shogunate, samurai increasingly became courtiers, bureaucrats, and administrators rather than warriors. With no warfare since the early 17th century, samurai gradually lost their military function during the Tokugawa era (also called the Edo period). By the end of the Tokugawa era, samurai were aristocratic bureaucrats for the daimyo, with their daisho, the paired long and short swords of the samurai (cf. katana and wakizashi) becoming more of a symbolic emblem of power rather than a weapon used in daily life. They still had the legal right to cut down any commoner who did not show proper respect kiri-sute gomen (斬り捨て御免?), but to what extent this right was used is unknown. When the central government forced daimyos to cut the size of their armies, unemployed rōnin became a social problem.

Theoretical obligations between a samurai and his lord (usually a daimyo) increased from the Genpei era to the Edo era. They were strongly emphasized by the teachings of Confucius and Mencius (ca 550 BC), which were required reading for the educated samurai class. Bushido was formalized by several influential leaders and families before the Edo Period. Bushido was an ideal, and it remained fairly uniform from the 13th century to the 19th century — the ideals of Bushido transcended social class, time and geographic location of the warrior class.

Bushido was formalized by samurai such as Imagawa Ryoshun as early as the 13th century. The conduct of samurai served as role model behavior for the other social classes. With time on their hands, samurai spent more time in pursuit of other interests such as becoming scholars.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รัฐบาลโชกุนโทะกุงะวะซามูไรได้ชั้นปกครองระหว่างรัฐบาลโชกุนโทะกุงะวะมิยาโมโตะมุซาชิ ภาพเหมือนตนเอง Ronin นักเขียน และ ศิลปิน ราวค.ศ. 1640ในช่วงรัฐบาลโชกุนโทะกุงะวะ ซามูไรมากขึ้นกลายเป็น courtiers, bureaucrats และผู้ดูแล มากกว่านักรบ ด้วยไม่มีสงครามตั้งแต่ช่วงต้นศตวรรษที่ 17 ซามูไรค่อย ๆ สูญเสียการทำงานของทหารในช่วงยุคโทะกุงะวะ (เรียกว่ายุคเอะโดะ) โดยจุดสิ้นสุดของยุคโทะกุงะวะ ซามูไรถูก bureaucrats รูปสำหรับไดเมียว กับของบริษัทไดโช ดาบที่สั้น และระยะยาวจัดเป็นคู่ของซามูไร (มัทธิวพบและ wakizashi) เป็นของตราแผ่นดินสัญลักษณ์ของพลังงานมากกว่าอาวุธที่ใช้ในชีวิตประจำวัน นอกจากนี้พวกเขายังมีสิทธิตามกฎหมายในการตัด ลงผันใด ๆ ที่ไม่ได้แสดงการเคารพสม gomen sute คีรี (斬り捨て御免), แต่ไหนใช้สิทธินี้ไม่รู้จัก เมื่อรัฐบาลกลางบังคับ daimyos การตัดขนาดของกองทัพของพวกเขา โรนิงคนตกงานกลายเป็น ปัญหาสังคมทฤษฎีข้อผูกมัดระหว่างซามูไรกับพระเจ้าของเขา (โดยปกติแล้วไดเมียว) เพิ่มจากยุค Genpei ยุคเอโดะ พวกเขาได้ขอย้ำตามคำสอนของลัทธิขงจื้อ และ Mencius (ca 550 BC), ซึ่งจำเป็นต้องอ่านสำหรับซามูไรที่ศึกษาระดับชั้น Bushido เป็นอย่างเป็นทาง โดยผู้นำที่มีอิทธิพลและครอบครัวหลายก่อนยุคเอะโดะนั้น Bushido เหมาะ และยังคงค่อนข้างสม่ำเสมอจากศตวรรษ 13 ถึงศตวรรษที่ 19 ซึ่งอุดมคติของ Bushido transcended ชนชั้น เวลา และสถานทางภูมิศาสตร์ชั้นนักรบBushido เป็นอย่างเป็นทาง โดยซามูไรเช่น Imagawa Ryoshun เป็นช่วงต้นศตวรรษ 13 ประพฤติของซามูไรที่เป็นลักษณะการทำงานแบบที่เรียนทางสังคม มีเวลาในมือของพวกเขา ซามูไรใช้เวลาแสวงหาผลประโยชน์อื่น ๆ เช่นนักวิชาการมาเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

งาวะซามูไรเป็นชนชั้นปกครองในช่วงงาวะผู้สำเร็จราชการ. มูซาชิโมะภาพตนเองนินนักเขียนและศิลปินค 1640 ในช่วงงาวะซามูไรมากขึ้นกลายเป็นข้าราชบริพารข้าราชการและผู้บริหารมากกว่านักรบ ด้วยสงครามตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 17 ไม่มีซามูไรค่อยๆหายไปฟังก์ชั่นของทหารในช่วงยุคงาวะ (ที่เรียกว่าสมัยเอโดะ) ในตอนท้ายของยุคงาวะซามูไรเป็นข้าราชการชนชั้นสูงสำหรับเมียวกับ Daisho ของพวกเขาดาบยาวและระยะสั้นจับคู่ของซามูไร (cf Katana และ wakizashi) กลายเป็นสัญลักษณ์ของสัญลักษณ์ของอำนาจมากกว่าอาวุธที่ใช้ในการ ชีวิตประจำวัน. พวกเขายังคงมีสิทธิตามกฎหมายที่จะลดปุถุชนใด ๆ ที่ไม่ได้แสดงความเคารพที่เหมาะสม Gomen ฮาราคีรี-sute (斬り捨て御免?) แต่สิ่งที่ขอบเขตที่ใช้สิทธินี้ไม่เป็นที่รู้จัก เมื่อรัฐบาลกลางบังคับให้น daimyos ที่จะลดขนาดของกองทัพของพวกเขา, Ronin ว่างงานกลายเป็นปัญหาสังคม. ข้อผูกพันระหว่างทฤษฎีและซามูไรนายของเขา (มักจะเป็นเมียว) เพิ่มขึ้นจากยุค Genpei ในยุคเอโดะ พวกเขาได้รับการเน้นย้ำอย่างมากจากคำสอนของขงจื้อและ Mencius (ca 550 BC) ที่ถูกต้องอ่านสำหรับระดับการศึกษาซามูไร บูชิโดเป็นทางการโดยผู้นำที่มีอิทธิพลหลายและครอบครัวก่อนสมัยเอโดะ บูชิโดเป็นที่เหมาะและมันยังคงค่อนข้างสม่ำเสมอจากศตวรรษที่ 13 ถึงศตวรรษที่ 19 - อุดมคติของบูชิโดข่ายสังคมชั้นสูง, เวลาและที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของชนชั้นนักรบ. บูชิโดเป็นทางการโดยซามูไรเช่น Imagawa Ryoshun เร็วที่สุดเท่าที่ 13 ศตวรรษ การดำเนินการของซามูไรทำหน้าที่เป็นพฤติกรรมแบบอย่างสำหรับชนชั้นทางสังคมอื่น ๆ ด้วยเวลาในมือของพวกเขาซามูไรใช้เวลามากขึ้นในการแสวงหาผลประโยชน์อื่น ๆ เช่นการเป็นนักวิชาการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โทคุกาวะ

ซามูไรเป็นชนชั้นปกครอง ระหว่างโทคุกาวะ

มิยาโมโตะ มุซาชิ ตนเองบุคคล , กวดวิชา , นักเขียนและศิลปิน , C . 461
ในระหว่างโทะกุงะวะโชกุน ซามูไรมากขึ้นกลายเป็น ข้าราชบริพาร ข้าราชการ และผู้บริหารมากกว่านักรบ ไม่มีสงครามตั้งแต่ช่วงต้นศตวรรษที่ 17 ,ซามูไรค่อยหายฟังก์ชันของทหารในยุคโตกุกาว่า ( ที่เรียกว่าเอโดะ ) โดยจุดสิ้นสุดของยุคโตกุกาว่า ซามูไรเป็นขุนนางชนชั้นสูงสำหรับไดเมียว กับ Daisho , คู่สั้นยาว ดาบของซามูไร ( CF . คาตานะและวากิซาชิ ) มากขึ้นจากสัญลักษณ์สัญลักษณ์ของอำนาจมากกว่าอาวุธที่ใช้ในชีวิตประจําวันพวกเขายังคงมีสิทธิที่จะตัดคนธรรมดาที่ไม่ได้แสดงความเคารพที่เหมาะสม คีรี sute โกเมน ( 斬り捨て御免 ? ) แต่สิ่งที่ขอบเขตนี้ถูกใช้เป็นที่ไม่รู้จัก เมื่อรัฐบาลกลางบังคับ daimyos ลดขนาดกองทัพของพวกเขาตกงานโรนิงกลายเป็นปัญหาทางสังคม .

ทฤษฎีพันธะระหว่างซามูไรกับเจ้านายของเขา ( มักจะเป็นไดเมียว ) เพิ่มขึ้นจาก Genpei สมัยยุคเอโดะ พวกเขาถูกขอโดยเน้นคำสอนของขงจื้อและเม่งจื้อ ( CA พ.ศ. 550 ) ที่ต้องอ่านเพื่อการศึกษาซามูไรชั้น บูชิโดคือเป็นทางการโดยหลายผู้นำที่มีอิทธิพลและครอบครัวก่อนสมัยเอโดะ บูชิโดก็เหมาะและมันยังคงค่อนข้างสม่ำเสมอจากศตวรรษที่ 13 - ศตวรรษที่ 19 อุดมคติของบูชิโดต่อสังคม เวลา และสถานที่ทางภูมิศาสตร์ของนักรบชั้น

บูชิโดที่เป็นทางการโดยซามูไร เช่น imagawa ryoshun เร็วศตวรรษที่ 13 . ความประพฤติของซามูไรรับใช้เป็นแบบอย่างพฤติกรรมอื่น ๆในสังคมชนชั้น กับเวลาในมือของพวกเขาซามูไร ใช้เวลาในการแสวงหาผลประโยชน์อื่น ๆเช่น การเป็นนักวิชาการ