Anyway, the more the paradigm of le

Anyway, the more the paradigm of lean supply chain is spreading, the more the actors involved and their mutual interrelations increase in number and therefore vulnerability and risk exposure grow.
The measure of such vulnerability is known as “resilience”. This subject has received specific attention in literature, indeed many authors attempted to clarify the meaning and the implications of supply chain resilience (SCR). Although each definition considers this term under a different perspective, unpredictability and reactivity are recurring elements. To cite a few, Barroso
et al. define SCR as “the ability to react to the negative effects caused by disturbances that occur at a given moment in order to maintain the supply chain objectives”,and Falasca et al. consider SCR as “the ability of a supply chain system to reduce the probabilities of a disruption, to reduce the consequences of those disruptions once they occur, and to reduce the time to recover
normal performance”, to this end examples and case studies on supply chain disruptions can be found in Longo and Ören .
Moreover another, rather similar, definition of SCR can be found in Sceffi , where SCR is the “ability of an organization to successfully confront the unforeseen”, and many other definitions can be found in Stravos [17] where a detailed review on
SCR is proposed. In addition, when it comes to SCR other important factors include flexibility, agility, velocity, visibility,
and redundancy [5]. However, SCR is not a matter of interest for the academic community only, but it is or even more important “in the business world”, both for global and for small and medium enterprises (SMEs). Indeed, as reported in “Understanding Supply Chain Risks; Mc Kinsey Global Survey”, 65% of the surveyed executives coming from global firms agree that risks are constantly emerging and growing in supply chains. Moreover, on that point, Jüttner and Ziegenbein [18] confirm that this topic is equally important to SMEs, because “they are often exposed to the same risks as their large international firm counterparts
but they miss the necessary resources, structures and processes”.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อย่างไรก็ตามที่มากกว่ากระบวนทัศน์ของห่วงโซ่อุปทานยันมีการแพร่กระจายที่มากกว่าที่นักแสดงที่เกี่ยวข้องและสัมพันธ์ซึ่งกันและกันของพวกเขาเพิ่มขึ้นในจำนวนและดังนั้นจึงความเสี่ยงและความเสี่ยงเติบโต.
วัดของช่องโหว่ดังกล่าวเป็นที่รู้จักกันว่าเป็น "ความยืดหยุ่น" เรื่องนี้ได้รับความสนใจเฉพาะในวรรณคดีจริงผู้เขียนหลายความพยายามที่จะชี้แจงความหมายและผลกระทบของความยืดหยุ่นห่วงโซ่อุปทาน (SCR) แม้ว่าความหมายแต่ละพิจารณาระยะนี้อยู่ภายใต้มุมมองที่ต่างคาดการณ์และการเกิดปฏิกิริยาเป็นองค์ประกอบที่เกิดขึ้น เพื่อยกไม่กี่บาร์โรโซและอัล
กำหนด SCR เป็น "ความสามารถในการตอบสนองต่อผลกระทบที่เกิดจากการรบกวนที่เกิดขึ้นในขณะที่กำหนดเพื่อรักษาวัตถุประสงค์ของห่วงโซ่อุปทาน" และ Falasca et al, พิจารณา SCR เป็น
"ความสามารถของระบบห่วงโซ่อุปทานเพื่อลดความน่าจะเป็นของการหยุดชะงักเพื่อลดผลกระทบจากการหยุดชะงักเหล่านั้นเมื่อพวกเขาเกิดขึ้นและเพื่อลดเวลาในการกู้คืนประสิทธิภาพการทำงานปกติ" ตัวอย่างเหตุนี้และกรณีศึกษาในการจัดหา การหยุดชะงักของห่วงโซ่สามารถพบได้ในลองโกและเร็น.
นอกจากนี้ยังมีอีกค่อนข้างคล้ายกันนิยามของ SCR สามารถพบได้ใน Sceffi ที่ SCR คือ "ความสามารถขององค์กรที่ประสบความสำเร็จเผชิญหน้าที่ไม่คาดคิดว่า" และคำจำกัดความอื่น ๆ อีกมากมายสามารถพบได้ใน Stravos [17] ที่การตรวจสอบรายละเอียดเกี่ยวกับ
SCR เสนอ นอกจากนี้เมื่อมันมาถึง SCR ปัจจัยที่สำคัญอื่น ๆ
รวมถึงความยืดหยุ่นคล่องตัวความเร็วการมองเห็นและความซ้ำซ้อน[5] อย่างไรก็ตาม SCR ไม่ได้เป็นเรื่องที่น่าสนใจสำหรับชุมชนวิชาการเท่านั้น แต่มันเป็นหรือมากขึ้นที่สำคัญ "ในโลกธุรกิจ" ทั้งในระดับโลกและสำหรับผู้ประกอบการขนาดกลางและขนาดย่อม (SMEs) แท้จริงเป็นรายงานใน "การทำความเข้าใจความเสี่ยงซัพพลายเชน; Mc Kinsey การสำรวจทั่วโลก "65% ของผู้บริหารที่สำรวจมาจาก บริษัท ที่ทั่วโลกยอมรับว่ามีความเสี่ยงที่เกิดขึ้นใหม่อย่างต่อเนื่องและการเจริญเติบโตในห่วงโซ่อุปทาน นอกจากนี้ในจุดที่Jüttnerและ Ziegenbein [18] ยืนยันว่าหัวข้อนี้เป็นสิ่งสำคัญอย่างเท่าเทียมกันเพื่อประกอบการ SMEs เพราะ "พวกเขากำลังเผชิญมักจะมีความเสี่ยงเช่นเดียวกับคู่ของ บริษัท ต่างประเทศที่มีขนาดใหญ่ของพวกเขา
แต่พวกเขาพลาดทรัพยากรที่จำเป็นโครงสร้างและกระบวนการ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อยู่ดี ยิ่งรูปแบบโซ่อุปทานลีนกระจาย ยิ่งดารานักแสดงที่เกี่ยวข้อง และ interrelations ซึ่งกันและกันของพวกเขาเพิ่มจำนวน และดังนั้นจึง ช่องโหว่ และความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้น .
วัดเช่นช่องโหว่เป็นที่รู้จักกันเป็น " ความยืดหยุ่น " เรื่องนี้ได้รับความสนใจเฉพาะในวรรณคดีจริงๆแล้วผู้เขียนหลายคนพยายามที่จะอธิบายถึงความหมายและผลกระทบของความยืดหยุ่นของห่วงโซ่อุปทาน ( SCR ) แม้ว่าแต่ละความละเอียดจะพิจารณาในระยะนี้ ในมุมมองที่แตกต่างกัน และมีการคาดการณ์การองค์ประกอบที่เกิดขึ้น . ไม่กี่ที่จะ
et al .กําหนด SCR เป็น " ความสามารถในการตอบสนองต่อผลกระทบที่เกิดจากการรบกวนที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาในการรักษาห่วงโซ่อุปทานวัตถุประสงค์ " และ falasca et al . พิจารณา SCR เป็น " ความสามารถของระบบห่วงโซ่อุปทานเพื่อลดความน่าจะเป็นของการหยุดชะงักเพื่อลดผลกระทบของการหยุดชะงักที่เมื่อพวกเขาเกิดขึ้น และลดเวลาในการกู้คืน
" ปกติงานนี้จบตัวอย่างและกรณีศึกษาในการจัดหาการหยุดชะงักห่วงโซ่อุปทานสามารถพบได้ในÖ Longo และเรน
ส่วนอื่น ที่คล้ายกันค่อนข้าง คำนิยามของ SCR สามารถพบได้ใน sceffi ที่ SCR คือ " ความสามารถขององค์กรในการได้เผชิญหน้ากับ " และความหมายอื่น ๆอีกมากมายสามารถพบได้ใน stravos [ 17 ] ที่ตรวจสอบรายละเอียดบน
SCR จะเสนอนอกจากนี้เมื่อมันมาถึง SCR ปัจจัยที่สำคัญอื่น ๆได้แก่ ความยืดหยุ่น ความคล่องตัว และความเร็ว การมองเห็น
) [ 5 ] อย่างไรก็ตาม , SCR ไม่ได้เป็นเรื่องที่น่าสนใจสำหรับชุมชนนักวิชาการเท่านั้น แต่มันเป็น หรือแม้แต่ สำคัญมากในโลกธุรกิจ " ทั้งในระดับโลกและวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม ( SMEs ) แน่นอน ตามที่ได้รายงานใน " ความเข้าใจความเสี่ยงห่วงโซ่อุปทาน ;แมคคินซีย์สำรวจโลก " 65% ของการสำรวจผู้บริหารที่มาจาก บริษัท ทั่วโลกยอมรับว่า ความเสี่ยงที่เกิดขึ้นใหม่ตลอดเวลา และเติบโตในโซ่อุปทาน นอกจากนี้ ในประเด็นนั้น ยือ ttner และ ziegenbein [ 18 ] ยืนยันว่า หัวข้อนี้สำคัญพอๆ กับ SMEs เพราะ " พวกเขามักจะเผชิญกับความเสี่ยงของ บริษัท ขนาดใหญ่ระหว่างประเทศเช่นเดียวกับ counterparts
แต่พวกเขาขาดทรัพยากรที่จำเป็นโครงสร้างและกระบวนการ "