Still Salvador did not feel that th

Still Salvador did not feel that there was anything wrong. During the night, his strange new friend showed by his conversation that he knew far too much for an ordinary man not only about this world, but about others, too. He spoke of places, cities, and people that made Salvador a little afraid.

Salvador asked him what part of the earth he came from. He answered, We do not live on this planet. We come from another planet far away, but we know much about your world. Of course Salvador did not believe him right away. In fact, thought these two men were playing a joke on him. Besides, the second man’s smile annoyed him. Several times he thought they were making fun of him.

Poor Salvador ! By the time dawn broke he did not know what to think. After sunrise his companions said they had to leave. They invited him to go to see their machine. Salvador accepted their kind invitation and followed them through the bushes across a very wet piece of land. Onwards they walked, his two visitors leading the way. The ground became much wetter. Frequently he sank into muddy water almost up his knees. But he was surprised to observe that the men in front of him did not sink at all. On the contrary, when their feet, which were inside the grey suit, touched the muddy places, the mud sprang away from them as if pushed by some invisible force. They remained clean, but Salvador’s boots were covered with mud.

Salvador wonder how they could walk over the muddy pools without getting dirty and what strange force make their belts shine brightly each time this happened. At last they stepped out of the bushes into a wide field.

There the simple Mexcican saw a great shining machine unlike anything he had ever seen. It was shaped like two huge soup plates joint together at the outer edge. The top was a small dome with round windows in it. The entire machine, about forty feet in diameter, stood on three giant metal landing balls. As they approached, a faint sound started to come from within the machine and a lower part of it opened outwards to from a short flight of stairs up which the two men walked into the machine. At the top of the steps they turned and one said, Would you like to come inside with us? Salvador could only shake his head. He thought of his wife, his seven children, his home, his job….all the things he knew and loved suddenly seemed important to him. He turned and ran as fast as he could. When he reached the road he was out of breath.

When finally he looked back to see what was happening among the bushes, he saw something glowing white slowly rise. Then, gaining speed, it moved backward and forward like a pendulum. After it reached an altitude of several hundred feet it glowed more brightly and,making a faint swishing sound, shot straight up into the air with unbelievable speed. In a few seconds it had disappeared.

Salvador told no one. It was the next night before he got back home. His wife noticed at once the worried look on his face and asked him what was wrong. First he made sure that none of the children were listening and then he told her what had happened. He was sure that she would think him mad. But to his surprise, she said, You are my husband. I know you and I don’t think that you would deceive me. But others…… others will certainly never believe you. Promise me that you will tell no one.

This is why Salvador never told anybody his story until one day a Mexican newspaper printed some stories about strange flying saucers that different people had seen in different place. Salvador decided to tell his story to a newspaper man.

Since then many people talked to him about his unusual visitors, and they came away convinced that he had been telling the truth.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยัง ซัลวาดอร์ได้ไม่รู้สึกว่า มีอะไรผิดพลาด ในตอนกลางคืน เพื่อนใหม่ของเขาแปลกพบ โดยการสนทนาของเขาว่า เขารู้มากเกินไปสำหรับคนธรรมดาไม่เพียงแต่ เกี่ยวกับโลกนี้ แต่ เกี่ยวกับคน อื่น ๆ เกินไป เขาพูดของสถาน เมือง และคนที่ทำน้อยกลัวซัลวาดอร์ ซัลวาดอร์ถามเขาของเขามาจากโลก เขาตอบ เราไม่ได้อยู่บนโลกนี้ เรามาจากดาวเคราะห์อื่นไกล แต่เรารู้มากเกี่ยวกับโลกของคุณ ของซัลวาดอร์ไม่เชื่อเขาทันที ในความเป็นจริง คิดว่า ทั้งสองคนได้เล่นตลกกับเขา นอกจาก รอยยิ้มของคนที่สองรำคาญเขา หลายครั้งเขาคิดว่า พวกเขามีการทำของเขา ซัลวาดอร์ดี โดยเวลารุ่งยากจนเขาไม่รู้อะไรคิดว่า หลังจากพระอาทิตย์ สหายของเขากล่าวว่า พวกเขาไป ก็เชิญเขาไปดูเครื่องของพวกเขา ซัลวาดอร์รับเชิญของพวกเขาเอง และตามพุ่มไม้โดยข้ามจากผืนดินเปียกมาก ไปเดิน เขาชมสองที่นำทาง พื้นดินเป็น wetter มาก บ่อยเขาจมอยู่ในน้ำโคลนเกือบขึ้นหัวเข่าของเขา แต่เขาก็แปลกใจสังเกตว่า ผู้ชายหน้าเขาได้ไม่จมเลย ดอก เมื่อเท้าของพวกเขา ซึ่งภายในชุดสีเทา สัมผัสสถานโคลน โคลน sprang จากเขาว่าผลักดัน โดยแรงที่มองไม่เห็นบางอย่าง พวกเขายังคงทำความสะอาด ได้รองเท้าของซัลวาดอร์ถูกปกคลุมไป ด้วยโคลน ซัลวาดอร์สงสัยว่า พวกเขาสามารถเดินผ่านสระว่ายน้ำโคลนไม่สกปรกและแรงอะไรแปลกทำเข็มขัดของพวกเขาส่องแสงสดใสทุกครั้งที่เกิดขึ้น ในที่สุด พวกเขาก้าวออกจากพุ่มไม้ลงในเขตข้อมูลกว้าง มี Mexcican อย่างที่เห็นเครื่องส่องดีต่างจากสิ่งที่เขาเคยเห็น มันมีรูปร่างคล้ายแผ่นใหญ่ซุปสองร่วมกันที่ขอบด้านนอก ด้านบนมีโดมขนาดเล็กกับ windows รอบใน เครื่องจักรทั้งหมด สี่สิบฟุตเส้นผ่านศูนย์กลาง ยืนบนลูกบอลยักษ์จอดโลหะสาม ขณะที่พวกเขาประดับ เสียงลมเริ่มมาจากภายในเครื่องและส่วนล่างของมันเปิด outwards จากเที่ยวบินสั้นบันไดขึ้นที่ชายทั้งสองเดินเข้าไปในเครื่อง ขั้นตอนที่ จะเปิด และหนึ่งกล่าว ว่า คุณต้องการเข้าไปข้างในกับเรา ซัลวาดอร์ได้เพียงสั่นศีรษะ เขาคิดว่า ภรรยาของเขา ลูกเจ็ด บ้าน งาน...ทุกสิ่งที่เขารู้ และรักก็ดูเหมือนสิ่งที่สำคัญ เขาเปิด และวิ่งเร็วที่สุดเท่าที่เขาสามารถ เมื่อเขาอยู่ เขาได้หายใจ เมื่อในที่สุด เขาดูกลับไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างพุ่มไม้ เขาเห็นสิ่งเร่าร้อนขาวช้าขึ้น แล้ว ได้เร็ว มันย้ายย้อนหลัง และไปข้างหน้าเช่นเป็นลูกตุ้ม หลังจากมาถึงระดับความสูงหลายร้อยฟุต มัน glowed มากขึ้นสดใส และ ทำให้มัว swishing เสียง ยิงตรงขึ้นไปในอากาศด้วยความเร็วไม่น่าเชื่อ ในไม่กี่วินาที มันหายไป ซัลวาดอร์บอกใคร คืนถัดไปก่อนที่เขาได้กลับบ้านได้ ภรรยาครั้งสังเกตดูกังวลบนใบหน้าของเขา และถามเขาว่าผิด ครั้งแรก เขาทำแน่ ใจว่า ไม่มีเด็กได้ฟังแล้ว เขาบอกเธอว่ามีเกิดอะไรขึ้น เขาไม่แน่ใจว่า เธอคิดว่า เขาบ้า แต่แปลกใจของเขา เธอบอก คุณมีสามี ทราบว่าคุณ และผมไม่คิดว่า คุณจะหลอกลวงฉัน แต่คนอื่น...คนอื่นจะไม่แน่นอนเชื่อ สัญญาฉันว่า คุณจะบอกใคร นี่คือเหตุผลที่ซัลวาดอร์ไม่เคยบอกใครเรื่องของเขาจนกระทั่งวันหนึ่งหนังสือพิมพ์เม็กซิกันพิมพ์เรื่องราวบางอย่างเกี่ยวกับ saucers บินแปลก ๆ ที่คนเห็นในอื่น ซัลวาดอร์ตัดสินใจเล่าเรื่องของเขาจะเป็นคนหนังสือพิมพ์ ตั้งแต่นั้น หลายคนพูดคุยกับเขาเกี่ยวกับผู้เยี่ยมชมของเขาผิดปกติ และพวกเขามาจากความเชื่อมั่นว่า เขามีการบอกความจริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซัลวาดอยังไม่ได้รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติ ในช่วงเวลากลางคืนเพื่อนใหม่ของเขาแสดงให้เห็นว่าแปลกจากการสนทนาของเขาว่าเขารู้ว่าไกลมากเกินไปสำหรับคนธรรมดาไม่เพียง แต่เกี่ยวกับโลกนี้ แต่เกี่ยวกับคนอื่นมากเกินไป เขาพูดถึงสถานที่ในเมืองและคนที่ทำให้ซัลวาดอเล็ก ๆ น้อย ๆ กลัว. ซัลวาดอถามเขาว่าเป็นส่วนหนึ่งของโลกเขามาจาก เขาตอบว่าเราไม่ได้มีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ เรามาจากดาวเคราะห์ดวงอื่นที่อยู่ห่างไกล แต่เรารู้มากเกี่ยวกับโลกของคุณ แน่นอนซัลวาดอไม่เชื่อเขาทันที ในความเป็นจริงคิดว่าทั้งสองคนกำลังเล่นเรื่องตลกเกี่ยวกับเขา นอกจากนี้รอยยิ้มของชายคนที่สองของเขารำคาญ หลายต่อหลายครั้งที่เขาคิดว่าพวกเขาทำให้ความสนุกของเขา. แย่ซัลวาดอ! โดยรุ่งอรุณเวลาที่ยากจนเขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่คิด หลังจากพระอาทิตย์ขึ้นสหายของเขากล่าวว่าพวกเขาต้องออกจาก พวกเขาได้รับเชิญให้เขาไปดูเครื่องของพวกเขา ซัลวาดอตอบรับคำเชิญชนิดของพวกเขาและตามพวกเขาผ่านพุ่มไม้ทั่วชิ้นเปียกมากของที่ดิน เป็นต้นไปพวกเขาเดินสองผู้เข้าชมของเขานำวิธีการ พื้นดินกลายเป็นเปียกมาก บ่อยเขาจมลงไปในน้ำโคลนเกือบจะขึ้นหัวเข่าของเขา แต่เขารู้สึกประหลาดใจที่จะสังเกตเห็นว่าคนที่อยู่ตรงหน้าเขาไม่ได้จมเลย ในทางตรงกันข้ามเมื่อเท้าของพวกเขาซึ่งเป็นภายในสูทสีเทาสัมผัสสถานที่ที่เต็มไปด้วยโคลนโคลนผุดห่างจากพวกเขาเช่นถ้าผลักดันโดยแรงที่มองไม่เห็น พวกเขายังคงสะอาด แต่รองเท้าของซัลวาดอถูกปกคลุมไปด้วยโคลน. ซัลวาดอสงสัยว่าพวกเขาจะเดินไปสระว่ายน้ำโดยไม่ได้รับเต็มไปด้วยโคลนและสิ่งสกปรกแรงแปลกเข็มขัดของพวกเขาให้เปล่งปลั่งสดใสทุกครั้งที่เกิดขึ้นนี้ ที่สุดท้ายที่พวกเขาก้าวออกมาจากพุ่มไม้ลงไปในทุ่งกว้าง. มี Mexcican ง่ายเห็นเครื่องส่องแสงที่ดีแตกต่างจากสิ่งที่เขาเคยเห็น มันมีรูปร่างเหมือนสองแผ่นซุปขนาดใหญ่ร่วมกันที่ขอบด้านนอก ด้านบนเป็นโดมขนาดเล็กที่มีหน้าต่างรอบในนั้น เครื่องทั้งหมดประมาณสี่สิบฟุตเส้นผ่าศูนย์กลางยืนอยู่บนสามลูกที่เชื่อมโยงไปถึงโลหะยักษ์ ขณะที่พวกเขาเดินเสียงลมเริ่มต้นที่จะมาจากภายในเครื่องและส่วนล่างของมันเปิดออกไปจากเที่ยวบินระยะสั้นของบันไดขึ้นซึ่งทั้งสองคนเดินเข้ามาในเครื่อง ที่ด้านบนของขั้นตอนที่พวกเขาหันมาและกล่าวว่าคุณต้องการที่จะเข้ามาข้างในกับเรา? ซัลวาดอเท่านั้นที่สามารถสั่นศีรษะของเขา เขาคิดว่าภรรยาของเขาเจ็ดลูก ๆ ของเขาที่บ้านของเขาในการทำงานของเขา ... โดยง่ายสิ่งที่เขารู้จักและรักก็ดูเหมือนความสำคัญกับเขา เขาหันและวิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เมื่อเขาไปถึงถนนเขาก็ออกจากลมหายใจ. ในที่สุดเมื่อเขามองกลับไปดูสิ่งที่เกิดขึ้นในหมู่พุ่มไม้เขาเห็นบางสิ่งบางอย่างที่เร่าร้อนสีขาวเพิ่มขึ้นอย่างช้าๆ จากนั้นได้รับความเร็วที่มันเคลื่อนไปข้างหลังและข้างหน้าเหมือนลูกตุ้ม หลังจากที่มันไปถึงระดับความสูงหลายร้อยฟุตมันส่องแสงสดใสมากขึ้นและทำให้เสียง swishing ลมยิงตรงขึ้นไปในอากาศด้วยความเร็วที่ไม่น่าเชื่อ ในไม่กี่วินาทีมันก็หายไป. ซัลวาดอบอกว่าไม่มีใคร มันเป็นคืนถัดไปก่อนที่เขาจะได้กลับบ้าน ภรรยาของเขาสังเกตเห็นได้ในครั้งเดียวดูกังวลบนใบหน้าของเขาและขอให้เขาในสิ่งที่ผิด ครั้งแรกที่เขาทำให้แน่ใจว่าไม่มีเด็กฟังแล้วเขาบอกเธอว่าเกิดอะไรขึ้น เขาแน่ใจว่าเธอจะคิดว่าเขาบ้า แต่การที่จะทำให้เขาประหลาดใจที่เธอบอกว่าคุณเป็นสามีของฉัน ฉันรู้ว่าคุณและผมไม่คิดว่าคุณจะหลอกฉัน แต่คนอื่น ๆ ...... คนอื่น ๆ อย่างแน่นอนจะไม่เชื่อว่าคุณ ผมสัญญาว่าคุณจะบอกไม่มีใคร. นี่คือเหตุผลที่ซัลวาดอไม่เคยบอกใครเรื่องของเขาจนกระทั่งวันหนึ่งหนังสือพิมพ์เม็กซิกันที่พิมพ์เรื่องราวบางอย่างเกี่ยวกับจานบินแปลกที่คนที่แตกต่างกันได้เห็นในสถานที่ที่แตกต่างกัน ซัลวาดอตัดสินใจที่จะบอกเล่าเรื่องราวของเขาที่จะเป็นคนหนังสือพิมพ์. ตั้งแต่นั้นมาหลายคนได้พูดคุยกับเขาเกี่ยวกับผู้เข้าชมผิดปกติของเขาและพวกเขาออกมาเชื่อว่าเขาได้รับการบอกความจริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยังเอลซัลวาดอร์ ไม่ได้รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติ ในตอนกลางคืน เพื่อนใหม่ของเขาแปลกพบโดยการสนทนาของเขาที่เขารู้ว่ามันไกลเกินไปสำหรับคนธรรมดาที่ไม่เพียง แต่เกี่ยวกับโลกนี้ แต่กับคนอื่นด้วย เขาพูดของสถานที่ เมือง และผู้คนที่ทำให้เอลซัลวาดอร์ กลัว

เอลซัลวาดอร์ ถามเขาสิ่งที่เป็นส่วนหนึ่งของโลกที่เขาจากมา เขาตอบ เราไม่ได้มีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้พวกเรามาจากดาวเคราะห์ดวงอื่นที่ห่างไกลออกไป แต่เรารู้เกี่ยวกับโลกของคุณ แน่นอน เอลซัลวาดอร์ ไม่ได้เชื่อเขาทันที ในความเป็นจริง คิดว่าสองคนนี้กำลังเล่นตลกอะไรกับเขา นอกจากยิ้ม ชายคนที่สองก็รำคาญเขา หลายครั้งที่เขาคิดว่าเขาถูกล้อเลียน

น่าสงสารซัลวาดอร์ ! โดยเวลารุ่งอรุณยากจนเขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่ต้องคิดหลังจากที่พระอาทิตย์ขึ้นสหายของเขากล่าวว่าพวกเขาต้องไป พวกเขาได้รับเชิญให้เขาไปดูเครื่องของพวกเขา เอลซัลวาดอร์ ตอบรับคำเชิญชนิดและตามพวกเขาผ่านพุ่มไม้ทั่วชิ้นส่วนเปียกมากของที่ดิน เป็นต้นไป พวกเขาเดินของเขา สองชม นำวิถี พื้นดินกลายมาก ชุ่มฉ่ำกว่า บ่อยเขาจมลงไปในโคลนเกือบถึงหัวเข่าแต่เขาก็แปลกใจที่จะสังเกตว่าผู้ชายตรงหน้าเขาไม่ได้จมเลย ในทางตรงกันข้าม เมื่อเท้าของพวกเขา ซึ่งอยู่ในชุดสูทสีเทา สัมผัสสถานที่โคลน , โคลนดีดตัวห่างจากพวกเขาถูกผลักด้วยแรงบางอย่างที่มองไม่เห็น พวกเขายังคงสะอาด แต่เอลซัลวาดอร์ บู๊ทส์

ถูกปกคลุมด้วยโคลนเอลซัลวาดอร์ สงสัยว่า พวกเขาสามารถเดินข้ามแอ่งโคลนโดยไม่ได้รับสกปรกและสิ่งที่พลังประหลาดทำให้เข็มขัดของพวกเขาเปล่งประกายทุกครั้งที่เกิดเรื่องขึ้น ในที่สุดก็ก้าวออกมาจากพุ่มไม้ในทุ่งกว้าง

มี mexcican ง่ายเห็นมากส่องเครื่องแตกต่างจากสิ่งที่เขาเคยเห็น มันมีรูปร่างเหมือนสองซุปจานขนาดใหญ่ร่วมกันที่ขอบด้านนอกด้านบนเป็นโดมเล็กๆ ที่มีรอบหน้าต่างใน เครื่องทั้งหมดประมาณสี่สิบฟุตในเส้นผ่าศูนย์กลาง , ยืนอยู่บนสามยักษ์โลหะลงลูก เช่นที่พวกเขาเข้าหา เสียงลมเริ่มมาจากภายในเครื่อง และส่วนล่างของมันเปิดออกไปจากเที่ยวบินสั้นๆของบันไดที่คนทั้งสองเดินเข้าไปในเครื่อง ที่ด้านบนของขั้นตอนที่พวกเขาเปิดและกล่าวว่าคุณอยากเข้าไปข้างในกับเรา ? เอลซัลวาดอร์ ได้แต่สั่นศีรษะของเขา เขาคิดว่าภรรยาของเขา เด็กเจ็ดของเขาที่บ้านของเขา งานของเขา . . . . . . . ทุกอย่างที่เขารู้ และรักก็เห็นว่าสำคัญสำหรับเขา เขาหันหลังและวิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาสามารถ เมื่อเขาไปถึงถนนเขาออกจากลมหายใจ

เมื่อในที่สุดเขาก็มองกลับไปดูสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างพุ่มไม้