Motivation for exercise is a multi-

Motivation for exercise is a multi-dimensional
psychological characteristic influenced by an individual’s
intrinsic aspects, such as preferences, desires and fears,
and their extrinsic experiences, such as social acceptance,
friendship, abilities and competences (Weinberg & Gould,
2011). At a time when the adoption of physically active habits
has been promoted in all sectors of the population (Haskell
et al., 2007; WHO, 2010), it is essential that the main motives
for specific population groups to exercise be evident, seeking
to contribute to their adherence and minimize possible
dropouts. The present study aimed to identify motivational
factors associated with exercise in a representative sample
of university students. This approach enables the identification
of the motivational characteristics of different strata
of individuals who exercise or could be exercising, making
available relevant information that promotes more effective
interventions aimed at encouraging exercise in the university
environment.
In general, disease prevention was the main factor of
motivation for exercise indicated by university students. The
following factors pointed out by them were also associated
with extrinsic motivation: physical fitness, body weight
management, physical appearance and stress management.
An important finding was the fact that leisure/well-being
and affiliation, two relevant factors associated with intrinsic
motivation, ranked significantly lower than other factors
traditionally associated with extrinsic motivation and similarly
to health rehabilitation. Factors associated with competition
and social recognition were ranked as attributes with a lower
motivational level by university students. When the reasons
to exercise were analyzed by sex, women were found to
attribute a significantly higher level of importance to body
weight management and physical appearance, whereas men
considered the motives associated with physical fitness and
competition to be more important. Evidence available in the
literature confirms the trend of females selecting aesthetical
reasons to exercise more frequently than men, who tended
to value attributes associated with challenge and personal
competence (Andrade Bastos et al., 2006; Brunet & Sabiston,
2011; Cagas et al., 2010; Kilpatrick et al., 2005; Wilson & Rodgers, 2002). This is an interesting finding, as it suggests
the occurrence of similarities in the level of importance given
by women and men to the attributes associated with intrinsic
motivation and the existence of significant differences in
the attributes associated with extrinsic motivation between
sexes.
With regard to age, although the mean values found for
competition were comparatively lower than the remaining
motivational factors, university students aged < 20 years
attributed a significantly higher importance to this factor
than others aged > 30 years, thus confirming the typical
predisposition of younger individuals to face challenges and
test their personal competence (Yan & Mccullagh, 2004).
University students aged > 30 years reported they were significantly
more motivated to exercise for reasons associated
with disease prevention, body weight management and
health rehabilitation than younger students. Similar results
were identified in previous studies (Andrade Bastos et al.,
2011; Brunet & Sabiston, 2011; Netz & Raviv, 2004) and they
can be justified by the concern for health inherent in the
advance of age.
It is hypothesized that the theoretical model of adherence
to exercise associated with the belief in health can provide a
plausible explanation for the significant differences
observed in this context. In this case, even when considering
that the harm to health caused by physical inactivity can be
present from an early age, individuals only tend to adopt
concepts of health promotion and disease prevention/
rehabilitation with regard to exercise when they grow older,
as they perceive the threat of and their vulnerability to
diseases.
Previous studies have also pointed to favorable evidence
of the possible relationship between economic class and
motivational factors for exercise (Withall et al., 2011). In the
present study, university students belonging to higher family
economic classes were significantly more motivated to
exercise than less privileged students, as observed through
body weight management and physical appearance. In this
case, in agreement with the results found in studies with
adolescents (Ingledew & Sullivan, 2002), it is assumed that,
due to the context in which university students are found,
those with a higher family economic level would be more
concerned about aesthetical reasons to exercise, causing
them to seek to achieve a slim body and a body image that
meets the aesthetic standards imposed by modern society.
Among the university students who reported exercising, the
level of motivation associated with stress management,
leisure/well-being and affiliation became significantly higher
with the increase in the level of experience with exercise.
The level of motivation associated with disease prevention,
health rehabilitation and social recognition did not have any
significant impact on the intention to exercise and length of
experience with exercise. However, university students who
reported not exercising or exercising for less than six months
attributed significantly less importance to stress management,
leisure/well-being and affiliation and, inversely,
significantly more importance to body weight management
and physical appearance than those with longer experience
with exercise.
These results are consistent with the findings from other
studies that reported different motivations for adherence to
and maintenance of exercise (Frederick-Recascino &
Schuster-Smith, 2003; Malby & Day, 2001). In the present
study, although rewards associated with extrinsic motivation
are defined as key aspects in the initial stages of adherence
to exercise, theoretical and empirical pieces of evidence point
to the importance of rewards related to intrinsic motivation
for the maintenance of such practice (Ryan et al., 1997).
Likewise, beginners are usually more oriented towards
results, unlike those who are more experienced and report
their preference for reasons associated with subjective
aspects of exercise, such as pleasure, well-being, satisfaction
and the opportunity to be with friends (Buckworth &
Dishman, 2002). A possible reason for this behavior could
be associated with the fact of individuals who have begun
exercising more recently not being yet aware of the benefits
that exercising can provide to the psycho-social dimension.
However, from the moment that these benefits are perceived,
they begin to act as a powerful incentive to continue
exercising.
With regard to the impact that the BMI, an indicator
associated with overweight and obesity, can have on
motivational factors for exercise, the level of motivation of
the two factors related to aesthetics, body weight management
and physical appearance, rose significantly according
to increasing values of body weight, especially among
women. This observation confirms the results of previous
studies with regard to the concern and dissatisfaction with
one’s body image expressed by young adults with
overweight and obesity (Ingledew & Sullivan, 2002; Kim &
Lee, 2011), thus having repercussions on the level of
importance attributed to aesthetical reasons to exercise.
Additionally, health reasons were more valued by
university students with overweight. Those with a BMI > 30
kg/m2 reported they were more motivated to exercise due to
factors associated with disease prevention and health
rehabilitation than others with a BMI < 25 kg/m2. These
findings show that obese students have a clear perception
of the risks of excess weight to health and, consequently,
they can adhere to exercise motivated by this context. In
contrast, types of behavior regulated by the intrinsic
dimensions of motivation, represented by factors associated
with stress management, leisure/well-being and affiliation,
were more significant motivational agents for university
students with a normal weight to exercise than others with
overweight or obesity. The findings of this study can be
interpreted in the light of the self-determination theory (Deci
& Ryan, 1985; Hagger & Chatzisarantis, 2008). In this case,
when intrinsically motivated, it seems that physically active
individuals tend to become involved with exercise for the
pleasure and satisfaction inherent in their own practice, when
in fact this practice meets their psychological needs for
autonomy, competence and self-realization. When extrinsically
motivated, individuals seek to become involved with exercise primarily to meet the externally imposed demands
or to obtain rewards that are attributed through their practice.
Thus, different motivational approaches can lead to distinct
cognitive, emotional and behavioral consequences.
A longitudinal follow-up has shown that reasons
identified in intrinsic dimensions, rather than extrinsic ones,
are more effective and likely to be maintained for longer
(Vierling, Standage, & Treasure, 2007). Thus, individuals
intrinsically motivated to exercise should be more likely to
adhere to this practice than those extrinsically motivated. In
addition, experimental observations revealed that many
individuals begin exercising due to weight loss and health
reasons; however, few of them continue to exercise regularly
unless they find pleasure and satisfaction in their practice
(Weinberg & Gould, 2011).
The present study had some limitations that must be
taken into consideration. In this sense, it should be
emphasized that the information about motivational factors
for exercise were self-reported. However, self-reporting is a
procedure used in studies with these characteristics and the
most viable way to perform large scale surveys. On the other
hand, the sample size enables possible inaccuracy in the
es

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แรงจูงใจออกกำลังกายนั้นมีหลายระดับลักษณะทางจิตวิทยาของแต่ละที่มีผลต่อด้าน intrinsic ลักษณะ ความปรารถนา และความ กลัวและ ประสบการณ์การสึกหรอของพวกเขา เช่นการยอมรับทางสังคมมิตรภาพ ความสามารถ และ competences (Weinberg & Gould2011) ทีเมื่อของนิสัยการใช้งานจริงได้ส่งเสริมในทุกภาคส่วนของประชากร (Haskellร้อยเอ็ด al., 2007 , 2010) มันเป็นสิ่งสำคัญว่า หลักไม่สนคำครหาสำหรับกลุ่มประชากรเฉพาะการออกกำลังกายได้ชัด แสวงหาการมีส่วนร่วมต่าง ๆ ของพวกเขาลดได้ตก การศึกษามีวัตถุประสงค์เพื่อระบุหัดปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการออกกำลังกายในตัวอย่างพนักงานของนักศึกษามหาวิทยาลัย วิธีนี้ช่วยให้รหัสลักษณะการหัดของชั้นต่าง ๆบุคคล ที่ออกกำลังกาย หรืออาจจะออกกำลังกาย ทำมีข้อมูลที่เกี่ยวข้องอย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้นมาตรการที่มุ่งส่งเสริมการออกกำลังกายในมหาวิทยาลัยสภาพแวดล้อมทั่วไป การป้องกันโรคเป็นปัจจัยหลักของแรงจูงใจออกกำลังกายตามที่นักศึกษามหาวิทยาลัย ที่ปัจจัยต่อไปนี้ชี้ให้เห็น โดยพวกเขามีความเกี่ยวข้องมีแรงจูงใจที่สึกหรอ: กาย น้ำหนักจัดการ ลักษณะทางกายภาพ และความเครียดการค้นหาที่สำคัญมีความจริงที่ พัก/well-beingและ สังกัด สองปัจจัยที่เกี่ยวข้องสัมพันธ์กับ intrinsicแรงจูงใจ การจัดอันดับต่ำกว่าปัจจัยอื่น ๆประเพณีเกี่ยวข้องกับแรงจูงใจที่สึกหรอ และในทำนองเดียวกันการฟื้นฟูสุขภาพ ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการแข่งขันและยอมรับทางสังคมถูกจัดอันดับเป็นแอตทริบิวต์กับตัวล่างระดับหัด โดยนักศึกษามหาวิทยาลัย เมื่อเหตุผลการออกกำลังกายได้วิเคราะห์ตามเพศ ผู้หญิงพบกับแอตทริบิวต์ที่สำคัญร่างกายในระดับที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญน้ำหนักการจัดการและลักษณะทางกายภาพ ในขณะที่ผู้ชายถือว่าไม่สนคำครหาเกี่ยวข้องกับสมรรถภาพทางกาย และการแข่งขันเป็นสำคัญ หลักฐานในการเอกสารประกอบการยืนยันแนวโน้มของฉันเลือก aestheticalเหตุผลในการออกกำลังกายบ่อยมากกว่าคน มีแนวโน้มเพื่อค่าคุณลักษณะส่วนบุคคล และเชื่อมโยงกับความท้าทายความสามารถ (Andrade Bastos et al., 2006 Brunet & Sabiston2011 คา et al., 2010 คิลแพทริคมาร้อยเอ็ด al., 2005 Wilson & ร็อดเจอร์ส 2002) นี้เป็นการค้นหาที่น่าสนใจ แนะนำการเกิดขึ้นของความเหมือนกันในระดับความสำคัญที่กำหนดผู้หญิงและผู้ชายกับแอตทริบิวต์ที่เกี่ยวข้องกับ intrinsicแรงจูงใจและการดำรงอยู่ของความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญคุณลักษณะที่เกี่ยวข้องกับแรงจูงใจที่สึกหรอระหว่างเพศมีสัมมาคารวะกับอายุ ถึงแม้ว่าค่าเฉลี่ยที่พบแข่งขันไม่ต่ำกว่ากว่าเหลือปัจจัยหัด นักศึกษามหาวิทยาลัยอายุราคา < 20 ปีเกิดจากความสำคัญอย่างมีนัยสำคัญกับปัจจัยนี้อื่น ๆ อายุ > 30 ปี ดังนั้นยืนยันการทั่วไปpredisposition บุคคลอายุจะเผชิญกับความท้าทาย และทดสอบความสามารถของบุคคล (ย่านและแสดง 2004)รายงานนักศึกษามหาวิทยาลัยอายุ > 30 ปีพวกเขาอย่างมากแรงจูงใจมากกว่าการออกกำลังกายด้วยเหตุผลที่เกี่ยวข้องมีการป้องกันโรค ร่างกายลดน้ำหนัก และฟื้นฟูสุขภาพมากกว่านักเรียนอายุน้อยกว่า ผลคล้ายกันระบุในการศึกษาก่อนหน้า (Andrade Bastos et al.,2011 Brunet & Sabiston, 2011 Netz & Raviv, 2004) และพวกเขาสามารถได้รับการพิสูจน์ โดยคำนึงถึงสุขภาพในการล่วงหน้าอายุมีการตั้งสมมติฐานว่าที่รูปแบบต่าง ๆ ในทฤษฎีเชื่อมโยงกับความเชื่อด้านสุขภาพการออกกำลังกายสามารถให้การคำอธิบายที่เป็นไปได้สำหรับความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญสังเกตในบริบทนี้ ในกรณีนี้ แม้แต่เมื่อพิจารณาที่ทำร้ายสุขภาพที่เกิดจากสาเหตุทางกายภาพได้ปัจจุบันจากช่วงอายุ บุคคลเท่านั้นมักจะ นำมาใช้แนวคิดของการป้องกันโรคและส่งเสริมสุขภาพ /ฟื้นฟู ด้วยเกี่ยวกับการออกกำลังกายเมื่อพวกเขาเติบโตเก่าเป็นเหตุภัยคุกคามและช่องโหว่ของการโรคศึกษาก่อนหน้านี้ยังได้ชี้ไปที่หลักฐานอันความสัมพันธ์ระหว่างชนชั้นเป็นไปได้ และปัจจัยหัดออกกำลังกาย (Withall et al., 2011) ในปัจจุบันศึกษา นักศึกษามหาวิทยาลัยที่เป็นสมาชิกของครอบครัวสูงชนชั้นทางเศรษฐกิจได้มากแรงจูงใจให้ออกกำลังกายมากกว่านักเรียนที่มีสิทธิ์น้อยกว่า เท่าที่สังเกตผ่านควบคุมน้ำหนักตัวและรูปลักษณ์ ในที่นี้กรณี ยังคงผลที่พบในการศึกษาด้วยวัยรุ่น (Ingledew & ซัลลิแวน 2002), จะถือว่าเป็นที่เนื่องจากบริบทในมหาวิทยาลัยที่เรียนอยู่กับระดับทางเศรษฐกิจครอบครัวสูงจะเพิ่มมากขึ้นกังวลเกี่ยวกับเหตุผล aesthetical ออกกำลังกาย ทำให้เกิดให้หาร่างบางและร่างกายเป็นรูปที่ตรงตามมาตรฐานความงามที่กำหนด โดยสังคมสมัยใหม่ในหมู่นักศึกษามหาวิทยาลัยที่ออกกำลังกาย รายงานการระดับของแรงจูงใจที่เกี่ยวข้องกับการจัดการความเครียดพัก ผ่อน/well-being และสังกัดเป็นอย่างมีนัยสำคัญมีการเพิ่มขึ้นในระดับของประสบการณ์กับการออกกำลังกายระดับของแรงจูงใจที่เกี่ยวข้องกับการป้องกันโรคฟื้นฟูสุขภาพและการรับรู้ทางสังคมก็ไม่มีผลกระทบสำคัญต่อความตั้งใจที่จะออกกำลังกายและความยาวของพบกับการออกกำลังกาย อย่างไรก็ตาม นักศึกษามหาวิทยาลัยที่รายงานการไม่ออกกำลังกาย หรือออกกำลังกายน้อยกว่าหกเดือนเกิดจากความสำคัญน้อยมาก จัดการความเครียดพัก ผ่อน/well-being และสังกัด และ inverselyอย่างมีนัยสำคัญความสำคัญการบริหารน้ำหนักร่างกายและลักษณะทางกายภาพมากกว่าผู้ที่มีประสบการณ์ยาวนานด้วยการออกกำลังกายผลลัพธ์เหล่านี้จะสอดคล้องกับผลการวิจัยจากอื่น ๆการศึกษาที่รายงานโต่งต่าง ๆ สำหรับติดกับและการบำรุงรักษาการออกกำลังกาย (เฟรเดอริ Recascino &Schuster Smith, 2003 Malby & วัน 2001) ในปัจจุบันศึกษา ถึงแม้ว่ารางวัลที่เกี่ยวข้องกับแรงจูงใจที่สึกหรอกำหนดเป็นแง่มุมที่สำคัญในขั้นตอนเริ่มต้นของการติดการออกกำลังกาย ชิ้นทฤษฎี และประจักษ์หลักฐานชี้ให้ความสำคัญของแรงจูงใจที่เกี่ยวข้องกับ intrinsic รางวัลสำหรับการบำรุงรักษาดังกล่าวปฏิบัติ (Ryan et al., 1997)ในทำนองเดียวกัน ผู้เริ่มต้นมักจะมุ่งเน้นเพิ่มเติมต่อผล ซึ่งแตกต่างจากผู้ที่มีประสบการณ์มากขึ้น และรายงานกำหนดลักษณะของเหตุผลที่เกี่ยวข้องกับตามอัตวิสัยด้านของการออกกำลังกาย สุขภาพ ความสุข ความพึงพอใจและโอกาสที่จะ มีเพื่อน (Buckworth &Dishman, 2002) เหตุผลเป็นไปได้สำหรับปัญหานี้ได้สามารถเชื่อมโยงกับความเป็นจริงของผู้ที่ได้เริ่มออกกำลังกายเมื่อเร็ว ๆ นี้ ไม่ได้ตระหนักถึงประโยชน์การออกกำลังกายที่สามารถให้มิติ psycho-สังคมอย่างไรก็ตาม จากช่วงเวลาที่มีการรับรู้ประโยชน์เหล่านี้พวกเขาเริ่มทำหน้าที่เป็นการจูงใจที่มีประสิทธิภาพการออกกำลังกายเกี่ยวกับผลกระทบที่ BMI ตัวบ่งชี้สัมพันธ์กับน้ำหนักเกินและโรคอ้วน สามารถมีปัจจัยหัดออกกำลังกาย ระดับของแรงจูงใจของปัจจัยสองที่เกี่ยวข้องกับความสวยงาม ควบคุมน้ำหนักร่างกายและลักษณะทางกายภาพ กุหลาบอย่างมากตามการเพิ่มค่าของน้ำหนักร่างกาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่ผู้หญิง สังเกตนี้ยืนยันผลของก่อนหน้านี้studies with regard to the concern and dissatisfaction withone’s body image expressed by young adults withoverweight and obesity (Ingledew & Sullivan, 2002; Kim &Lee, 2011), thus having repercussions on the level ofimportance attributed to aesthetical reasons to exercise.Additionally, health reasons were more valued byuniversity students with overweight. Those with a BMI > 30kg/m2 reported they were more motivated to exercise due tofactors associated with disease prevention and healthrehabilitation than others with a BMI < 25 kg/m2. Thesefindings show that obese students have a clear perceptionof the risks of excess weight to health and, consequently,they can adhere to exercise motivated by this context. Incontrast, types of behavior regulated by the intrinsicdimensions of motivation, represented by factors associatedwith stress management, leisure/well-being and affiliation,were more significant motivational agents for universitystudents with a normal weight to exercise than others withoverweight or obesity. The findings of this study can beinterpreted in the light of the self-determination theory (Deci& Ryan, 1985; Hagger & Chatzisarantis, 2008). In this case,when intrinsically motivated, it seems that physically activeindividuals tend to become involved with exercise for thepleasure and satisfaction inherent in their own practice, whenin fact this practice meets their psychological needs forautonomy, competence and self-realization. When extrinsicallymotivated, individuals seek to become involved with exercise primarily to meet the externally imposed demandsor to obtain rewards that are attributed through their practice.Thus, different motivational approaches can lead to distinctcognitive, emotional and behavioral consequences.A longitudinal follow-up has shown that reasonsidentified in intrinsic dimensions, rather than extrinsic ones,are more effective and likely to be maintained for longer(Vierling, Standage, & Treasure, 2007). Thus, individualsintrinsically motivated to exercise should be more likely toadhere to this practice than those extrinsically motivated. Inaddition, experimental observations revealed that manyindividuals begin exercising due to weight loss and healthreasons; however, few of them continue to exercise regularlyunless they find pleasure and satisfaction in their practice(Weinberg & Gould, 2011).The present study had some limitations that must betaken into consideration. In this sense, it should beemphasized that the information about motivational factorsfor exercise were self-reported. However, self-reporting is aprocedure used in studies with these characteristics and themost viable way to perform large scale surveys. On the otherhand, the sample size enables possible inaccuracy in thees

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แรงจูงใจสำหรับการออกกำลังกายเป็นหลายมิติลักษณะทางจิตวิทยาที่ได้รับอิทธิพลจากบุคคลของด้านที่แท้จริงเช่นการตั้งค่าความปรารถนาและความกลัวและประสบการณ์ภายนอกของพวกเขาเช่นการยอมรับทางสังคมมิตรภาพความสามารถและความสามารถ(Weinberg และโกลด์2011) ในช่วงเวลาที่การยอมรับของพฤติกรรมการใช้งานร่างกายได้รับการส่งเสริมในทุกภาคส่วนของประชากร (Haskell et al, 2007;. WHO, 2010) มันเป็นสิ่งสำคัญที่แรงจูงใจหลักสำหรับกลุ่มประชากรที่เฉพาะเจาะจงในการออกกำลังกายมีความชัดเจนที่กำลังมองหาที่จะนำไปสู่การยึดมั่นของพวกเขาที่เป็นไปได้และลดdropouts การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างแรงบันดาลใจในการระบุปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการออกกำลังกายในตัวอย่างที่เป็นตัวแทนของนักศึกษามหาวิทยาลัย วิธีการนี้จะช่วยให้ประชาชนในลักษณะที่สร้างแรงบันดาลใจของชั้นที่แตกต่างกันของบุคคลที่ออกกำลังกายหรืออาจจะมีการออกกำลังกายทำให้ข้อมูลที่เกี่ยวข้องที่สามารถใช้ได้ที่ส่งเสริมการมีประสิทธิภาพมากขึ้นการแทรกแซงการมุ่งเป้าไปที่การส่งเสริมการออกกำลังกายในมหาวิทยาลัยสภาพแวดล้อม. โดยทั่วไปการป้องกันโรคเป็นปัจจัยหลักของการสร้างแรงจูงใจสำหรับการออกกำลังกายที่ระบุโดยนักศึกษามหาวิทยาลัย ปัจจัยต่อไปนี้ชี้ให้เห็นโดยพวกเขามีความสัมพันธ์ยังมีแรงจูงใจภายนอก: สมรรถภาพทางกายน้ำหนักตัว. การจัดการลักษณะทางกายภาพและการจัดการความเครียดหาที่สำคัญคือความจริงที่ว่าที่เดินทางมาพักผ่อน / เป็นอยู่ที่ดีและความร่วมมือสองปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการที่แท้จริงแรงจูงใจอันดับที่ต่ำกว่าปัจจัยอื่น ๆประเพณีที่เกี่ยวข้องกับแรงจูงใจภายนอกและในทำนองเดียวกันเพื่อการฟื้นฟูสุขภาพ ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการแข่งขันและการรับรู้ทางสังคมที่ได้รับการจัดอันดับให้เป็นคุณลักษณะที่มีต่ำกว่าระดับที่สร้างแรงบันดาลใจโดยนักศึกษามหาวิทยาลัย เมื่อเหตุผลของการออกกำลังกายที่ถูกนำมาวิเคราะห์โดยเพศหญิงพบว่าคุณลักษณะระดับที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญที่มีความสำคัญต่อร่างกายการควบคุมน้ำหนักและลักษณะทางกายภาพในขณะที่คนถือว่าเป็นแรงจูงใจที่เกี่ยวข้องกับการออกกำลังกายทางกายภาพและการแข่งขันที่จะมีความสำคัญมากขึ้น หลักฐานที่มีอยู่ในวรรณกรรมยืนยันแนวโน้มของเพศหญิงเลือกสุนทรียภาพเหตุผลที่จะออกกำลังกายบ่อยกว่าผู้ชายที่มีแนวโน้มที่จะคุณลักษณะค่าที่เกี่ยวข้องกับความท้าทายและส่วนบุคคลสามารถ(Andrade Bastos et al, 2006;. ผมสีน้ำตาลเข้มและ Sabiston, 2011; Cagas et al, 2010; คิล et al, 2005;. วิลสันและร็อดเจอร์ส, 2002) นี่คือการค้นพบที่น่าสนใจในขณะที่มันแสดงให้เห็นการเกิดขึ้นของความคล้ายคลึงกันในระดับความสำคัญที่กำหนดโดยผู้หญิงและผู้ชายที่จะคุณลักษณะที่เกี่ยวข้องกับการที่แท้จริงแรงจูงใจและการดำรงอยู่ของความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในคุณลักษณะที่เกี่ยวข้องกับแรงจูงใจภายนอกระหว่างเพศ. เกี่ยวกับอายุ แม้ว่าค่าเฉลี่ยพบการแข่งขันที่ได้เปรียบโดยเปรียบเทียบที่ต่ำกว่าส่วนที่เหลืออีกปัจจัยที่สร้างแรงบันดาลใจนักศึกษามหาวิทยาลัยอายุ<20 ปีประกอบกับความสำคัญที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญปัจจัยนี้กว่าคนอื่นๆ อายุ> 30 ปีดังนั้นยืนยันทั่วไปจูงใจของบุคคลที่อายุน้อยกว่าที่จะเผชิญกับความท้าทายและทดสอบความสามารถส่วนตัวของพวกเขา (Yan & McCullagh, 2004). นักศึกษามหาวิทยาลัยอายุ> 30 ปีรายงานว่าพวกเขาอย่างมีนัยสำคัญแรงจูงใจที่จะออกกำลังกายด้วยเหตุผลที่เกี่ยวข้องกับการป้องกันโรค, การควบคุมน้ำหนักของร่างกายและการฟื้นฟูสุขภาพมากกว่านักเรียนที่มีอายุน้อย ผลที่คล้ายกันถูกระบุไว้ในการศึกษาก่อนหน้า (Andrade Bastos, et al. 2011; ผมสีน้ำตาลเข้มและ Sabiston 2011; Netz และ Raviv, 2004) และพวกเขาสามารถเป็นธรรมโดยความกังวลสำหรับสุขภาพที่อยู่ในนั้น. ล่วงหน้าอายุมันคือการตั้งสมมติฐานว่ารูปแบบทางทฤษฎีของการยึดมั่นในการออกกำลังกายที่เกี่ยวข้องกับความเชื่อในการดูแลสุขภาพสามารถให้คำอธิบายที่เป็นไปได้สำหรับความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญที่สังเกตได้ในบริบทนี้ ในกรณีนี้แม้เมื่อพิจารณาว่าเป็นอันตรายต่อสุขภาพที่เกิดจากการขาดการออกกำลังกายสามารถเป็นปัจจุบันตั้งแต่อายุบุคคลเพียงมีแนวโน้มที่จะนำแนวคิดของการส่งเสริมสุขภาพและป้องกันโรค/ การฟื้นฟูสมรรถภาพในเรื่องเกี่ยวกับการออกกำลังกายเมื่อพวกเขาโตขึ้นขณะที่พวกเขารับรู้ภัยคุกคามของพวกเขาและความเสี่ยงที่จะเกิดโรค. ศึกษาก่อนหน้านี้ชี้ยังมีหลักฐานที่ดีของความสัมพันธ์ระหว่างระดับเศรษฐกิจและปัจจัยที่สร้างแรงบันดาลใจสำหรับการออกกำลังกาย(withall et al., 2011) ในการศึกษาครั้งนี้นักศึกษามหาวิทยาลัยเป็นของครอบครัวสูงกว่าการเรียนทางเศรษฐกิจอย่างมีนัยสำคัญแรงจูงใจที่จะออกกำลังกายกว่านักเรียนด้อยโอกาสเป็นที่สังเกตผ่านการควบคุมน้ำหนักของร่างกายและลักษณะทางกายภาพ ในการนี้กรณีในข้อตกลงกับผลลัพธ์ที่ได้พบในการศึกษากับวัยรุ่น(Ingledew & Sullivan, 2002) มันจะสันนิษฐานว่าเกิดจากการบริบทที่นักศึกษาจะได้พบผู้ที่มีระดับทางเศรษฐกิจของครอบครัวที่สูงขึ้นจะมีความกังวลเกี่ยวกับเหตุผลสุนทรียภาพในการออกกำลังกายทำให้พวกเขาที่จะหาทางที่จะบรรลุร่างกายบางและร่างภาพที่ตรงตามมาตรฐานความงามที่กำหนดโดยสังคมสมัยใหม่. ในหมู่นักศึกษาที่รายงานการออกกำลังกายที่ระดับของแรงจูงใจที่เกี่ยวข้องกับการจัดการความเครียดการพักผ่อน/ เป็นอยู่ที่ดี และกลายเป็นความร่วมมือที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญกับการเพิ่มขึ้นในระดับของประสบการณ์กับการออกกำลังกาย. ระดับของแรงจูงใจที่เกี่ยวข้องกับการป้องกันโรคการฟื้นฟูสุขภาพและการรับรู้ทางสังคมไม่ได้มีผลกระทบต่อความตั้งใจที่จะออกกำลังกายและความยาวของประสบการณ์กับการออกกำลังกาย อย่างไรก็ตามนักศึกษาที่รายงานไม่ได้ออกกำลังกายหรือการออกกำลังกายน้อยกว่าหกเดือนมาประกอบความสำคัญอย่างมีนัยสำคัญน้อยกว่าในการจัดการความเครียดการพักผ่อน/ ความเป็นอยู่และความร่วมมือและผกผัน, ความสำคัญอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นในการจัดการน้ำหนักตัวและลักษณะทางกายภาพกว่าผู้ที่มีประสบการณ์อีกต่อไปด้วย. การออกกำลังกายผลลัพธ์เหล่านี้มีความสอดคล้องกับผลการวิจัยจากอื่นๆการศึกษารายงานว่าแรงจูงใจที่แตกต่างกันสำหรับการยึดมั่นและการบำรุงรักษาของการออกกำลังกาย (เฟรเดอริ-Recascino และชูสเตอร์สมิธ , 2003; Malby & Day, 2001) ในปัจจุบันการศึกษาแม้ว่าผลตอบแทนที่เกี่ยวข้องกับแรงจูงใจภายนอกจะถูกกำหนดเป็นด้านที่สำคัญในขั้นเริ่มต้นของการยึดมั่นที่จะออกกำลังกายชิ้นทฤษฎีและเชิงประจักษ์ของจุดหลักฐานถึงความสำคัญของผลตอบแทนที่เกี่ยวข้องกับแรงจูงใจภายในในการบำรุงรักษาของการปฏิบัติดังกล่าว(ไรอันและ al., 1997). ในทำนองเดียวกันเริ่มต้นมักจะมุ่งเน้นมากขึ้นต่อผลซึ่งแตกต่างจากผู้ที่มีประสบการณ์มากขึ้นและรายงานค่าของพวกเขาด้วยเหตุผลที่เกี่ยวข้องกับทัศนะแง่มุมของการออกกำลังกายเช่นความสุขความผาสุกความพึงพอใจและมีโอกาสที่จะอยู่กับเพื่อน (Buckworth และDishman, 2002) เหตุผลที่เป็นไปได้สำหรับพฤติกรรมนี้อาจจะเชื่อมโยงกับความเป็นจริงของบุคคลที่ได้เริ่มออกกำลังกายมากขึ้นเมื่อเร็วๆ นี้ไม่เป็นยังตระหนักถึงผลประโยชน์ที่ว่าการออกกำลังกายสามารถให้กับมิติด้านจิตสังคม. แต่จากช่วงเวลาที่ว่าผลประโยชน์เหล่านี้จะรับรู้พวกเขาเริ่มต้นที่จะทำหน้าที่เป็นแรงจูงใจที่มีประสิทธิภาพเพื่อดำเนินการต่อการออกกำลังกาย. เกี่ยวกับผลกระทบที่ค่าดัชนีมวลกาย, ตัวบ่งชี้ที่เกี่ยวข้องกับการมีน้ำหนักเกินและโรคอ้วนจะมีปัจจัยที่สร้างแรงบันดาลใจสำหรับการออกกำลังกายระดับของแรงจูงใจของทั้งสองปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับความสวยงามของน้ำหนักตัวการจัดการและลักษณะทางกายภาพเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญตามการเพิ่มขึ้นของค่าของน้ำหนักตัวโดยเฉพาะในหมู่ผู้หญิง ข้อสังเกตนี้ยืนยันผลของการที่ก่อนหน้านี้การศึกษาเกี่ยวกับความกังวลและความไม่พอใจกับภาพร่างของคนแสดงโดยคนหนุ่มสาวที่มีน้ำหนักเกินและโรคอ้วน(Ingledew & Sullivan 2002; คิมและลี2011) จึงมีผลกระทบในระดับของความสำคัญมาประกอบเหตุผลสุนทรียภาพในการออกกำลังกาย. นอกจากนี้ด้วยเหตุผลด้านสุขภาพอื่น ๆ อีกมากมายที่ได้รับการยอมรับจากนักศึกษามหาวิทยาลัยที่มีน้ำหนักเกิน ผู้ที่มีค่าดัชนีมวลกาย> 30 กก. / m2 รายงานว่าพวกเขามีแรงจูงใจที่จะออกกำลังกายเนื่องจากการปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการป้องกันโรคและสุขภาพฟื้นฟูสมรรถภาพกว่าคนอื่นๆ ที่มีค่าดัชนีมวลกาย <25 กก. / m2 เหล่านี้ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่านักเรียนเป็นโรคอ้วนมีความเข้าใจที่ชัดเจนของความเสี่ยงของน้ำหนักส่วนเกินต่อสุขภาพและดังนั้นพวกเขาสามารถยึดติดกับการออกกำลังกายที่มีแรงจูงใจจากบริบทนี้ ในทางตรงกันข้ามชนิดของพฤติกรรมที่ควบคุมโดยแท้จริงขนาดของแรงจูงใจที่แสดงโดยปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการจัดการความเครียดการพักผ่อน/ ความเป็นอยู่และความร่วมมือเป็นตัวแทนสร้างแรงบันดาลใจอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นสำหรับมหาวิทยาลัยนักเรียนที่มีน้ำหนักปกติจะออกกำลังกายกว่าคนอื่นๆ ที่มีน้ำหนักเกินหรือเป็นโรคอ้วน. ผลการศึกษานี้สามารถตีความในแง่ของทฤษฎีการกำหนดวิถีชีวิตตนเอง (Deci แอนด์ไรอัน 1985; & Hagger Chatzisarantis 2008) ในกรณีนี้เมื่อมีแรงจูงใจจากภายในมันก็ดูเหมือนว่าใช้งานทางร่างกายบุคคลที่มีแนวโน้มที่จะมีส่วนร่วมกับการออกกำลังกายสำหรับความสุขและความพึงพอใจในการปฏิบัติโดยธรรมชาติของตัวเองเมื่อในความเป็นจริงการปฏิบัตินี้ตรงกับความต้องการทางด้านจิตใจของพวกเขาสำหรับอิสระสามารถและความตระหนักรู้ในตนเอง เมื่อภายนอกแรงจูงใจบุคคลที่ต้องการที่จะมีส่วนร่วมกับการออกกำลังกายเป็นหลักในการตอบสนองความต้องการที่กำหนดจากภายนอกหรือที่จะได้รับผลตอบแทนที่มีการบันทึกผ่านการปฏิบัติของพวกเขา. ดังนั้นวิธีการสร้างแรงบันดาลใจที่แตกต่างกันสามารถนำไปสู่การที่แตกต่างกันผลกระทบทางความคิดอารมณ์และพฤติกรรม. ยาวติดตาม แสดงให้เห็นว่าเหตุผลที่ระบุไว้ในมิติที่แท้จริงมากกว่าคนภายนอกที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นและมีแนวโน้มที่จะถูกเก็บรักษาไว้ได้นาน(Vierling, Standage และเทรเชอร์, 2007) ดังนั้นบุคคลภายในมีแรงจูงใจที่จะออกกำลังกายควรจะมีแนวโน้มที่จะยึดมั่นในการปฏิบัตินี้กว่าผู้ที่มีแรงจูงใจจากภายนอก ในนอกจากนี้การสังเกตการทดลองแสดงให้เห็นว่าหลายบุคคลที่จะเริ่มต้นการออกกำลังกายเนื่องจากการสูญเสียน้ำหนักและสุขภาพเหตุผล; แต่กี่ของพวกเขายังคงออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอจนกว่าพวกเขาจะพบความสุขและความพึงพอใจในการปฏิบัติของพวกเขา(Weinberg และโกลด์ 2011). การศึกษาครั้งนี้มีข้อ จำกัด บางอย่างที่จะต้องนำมาพิจารณา ในแง่นี้ก็ควรจะเน้นย้ำว่าข้อมูลเกี่ยวกับปัจจัยที่สร้างแรงบันดาลใจสำหรับการออกกำลังกายที่ถูกตนเองรายงาน อย่างไรก็ตามการรายงานตนเองเป็นขั้นตอนที่ใช้ในการศึกษาที่มีลักษณะเหล่านี้และวิธีการทำงานได้มากที่สุดที่จะดำเนินการสำรวจขนาดใหญ่ ในอื่น ๆมือขนาดของกลุ่มตัวอย่างที่เป็นไปได้ช่วยให้ความไม่ถูกต้องในเอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แรงจูงใจในการออกกำลังกายหลายมิติอิทธิพลของจิตลักษณะ

ภายในแต่ละด้าน เช่น ความต้องการ ความปรารถนา และกลัว
และประสบการณ์ภายนอก เช่น สังคมยอมรับ
มิตรภาพ ความสามารถและทักษะ ( Weinberg &โกลด์
2011 ) ในเวลาเมื่อการยอมรับใช้งานจริงนิสัย
ได้เลื่อนในทุกภาคส่วนของประชากร ( c
et al . , 2007 ; ที่ , 2010 ) , มันเป็นสิ่งจำเป็นที่แรงจูงใจหลักสำหรับกลุ่มประชากรเฉพาะ

ออกกำลังกายปรากฏชัด แสวงหาไปสู่การยึดมั่น และลดการอที่สุด

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการออกกำลังกายแรงบันดาลใจ

ตัวอย่างที่เป็นตัวแทนของนักศึกษาวิธีการนี้จะช่วยให้กำหนดลักษณะของแรงจูงใจที่แตกต่างกัน

ชั้นของบุคคลที่ออกกำลังกายหรือออกกำลังกาย ให้บริการข้อมูลที่เกี่ยวข้องส่งเสริมประสิทธิภาพ

มากกว่าการแทรกแซงเพื่อส่งเสริมการออกกำลังกายในมหาวิทยาลัย

ในสภาพแวดล้อมทั่วไป การป้องกันโรคคือปัจจัยหลักของ
แรงจูงใจในการออกกำลังกายแสดงโดยนักศึกษามหาวิทยาลัย
ตามปัจจัยที่ชี้ให้เห็น โดยพวกเขายังเกี่ยวข้องกับแรงจูงใจภายนอก

: สมรรถภาพทางกาย , การจัดการน้ำหนักร่างกาย ลักษณะทางกายภาพและการจัดการกับความเครียด การค้นหา
สำคัญคือความจริงที่ว่าว่าง / และความเป็นอยู่
สังกัด สองปัจจัยที่สัมพันธ์กับแรงจูงใจภายใน
,การจัดอันดับน้อยกว่าปัจจัยอื่น
ประเพณีที่เกี่ยวข้องกับแรงจูงใจภายนอกและในทํานองเดียวกัน
เพื่อฟื้นฟูสุขภาพ ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการแข่งขันและการยอมรับอยู่ในสังคม

เป็นแอตทริบิวต์ด้วยราคาจูงใจ โดยนักศึกษาระดับมหาวิทยาลัย เมื่อเหตุผล
ออกกำลังกายโดยใช้เพศ ผู้หญิง

) พบว่าคุณลักษณะระดับที่เพิ่มขึ้นของความสำคัญกับการจัดการน้ำหนัก
และลักษณะทางกายภาพ ในขณะที่ผู้ชาย
ถือเป็นแรงจูงใจที่เกี่ยวข้องกับสมรรถภาพทางกายและ
แข่งขันจะสำคัญมากขึ้น หลักฐานที่มีอยู่ใน
วรรณกรรมยืนยันแนวโน้มของผู้หญิงการเลือกเหตุผลสุนทรียะ
ออกกำลังกายบ่อยกว่าผู้ชายที่มีพฤติกรรม
ค่าคุณลักษณะที่เกี่ยวข้องกับความท้าทายและความสามารถส่วนตัว
( ที่ตั้ง Bastos et al . , 2006 ;
sabiston &คราวร้าย , 2011 ; cagas et al . , 2010 ; คิล et al . , 2005 ; วิลสัน& Rodgers , 2002 ) นี้คือการค้นหาที่น่าสนใจ ตามที่มันแนะนำ
การเกิดของความคล้ายคลึงกันในระดับของการให้ความสำคัญ
โดยผู้หญิงและผู้ชายกับคุณลักษณะที่เกี่ยวข้องกับเนื้อแท้