Violence against children takes man

Violence against children takes many different forms (for overviews see Krug et al 2002;
Pinheiro 2006; UNICEF, 2010). Maltreatment of children includes neglect, physical, sexual
and emotional abuse and happens at home, in school, in care institutions, prisons, at work
and in the community. In 1989 the United Nations Convention on the Rights of the Child set
out legally binding standards for the civil, political, economic, social, health and cultural
rights of children. The convention defines a child as persons under the age of 18. It is the
most widely accepted human rights treaty and it has been ratified by all UN member states,
except Somalia, South Sudan and the United States. Two optional protocols were adopted
on 25 May 2000. The First Optional Protocol restricts the involvement of children in
military conflicts, and the Second Optional Protocol prohibits the sale of children, child
prostitution and child pornography. Both protocols have been ratified by more than 150
states.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลายรูปแบบแตกต่างกัน (เพื่อดูภาพรวม Krug et al 2002 ใช้ความรุนแรงต่อเด็ก ปี 2006 Pinheiro องค์การยูนิเซฟ 2010) Maltreatment ของเด็กรวมถึงการละเลย กายภาพ เพศ และการละเมิดทางอารมณ์ และเกิดขึ้นที่บ้าน โรงเรียน ในสถาบันดูแล คุมขัง ที่ทำงาน และ ในชุมชน ตั้งในปี 1989 อนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยสิทธิของเด็ก ออกกฎหมายผูกมาตรฐานสุขภาพแพ่ง การเมือง เศรษฐกิจ สังคม และวัฒนธรรม สิทธิของเด็ก การประชุมกำหนดเด็กเป็นบุคคลอายุไม่เกิน 18 ปี มันเป็นการ สนธิสัญญาสิทธิมนุษยชนที่ยอมรับกันอย่างแพร่หลายและได้ถูกสำคัญ โดยรัฐทั้งหมดในสมาชิก UN ยกเว้นประเทศโซมาเลีย ซูดานใต้ และสหรัฐอเมริกา โพรโทคอเป็นตัวเลือกที่สองถูกนำมาใช้ บน 25 พฤษภาคม 2000 โพรโทคอลเป็นตัวเลือกแรกจำกัดการมีส่วนร่วมของเด็กใน ความขัดแย้งทางทหาร และโพรโทคอลเป็นตัวเลือกที่สองห้ามขายของเด็ก เด็ก สื่อลามกเด็กและการค้าประเวณี โปรโตคอลทั้งสองได้ถูกสำคัญ โดยมากกว่า 150 อเมริกา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความรุนแรงต่อเด็กจะใช้เวลาในรูปแบบที่แตกต่างกัน (สำหรับภาพรวมเห็น Krug et al, 2002;
Pinheiro 2006; ยูนิเซฟ, 2010) การกระทำผิดของเด็กรวมถึงการละเลยทางกายภาพทางเพศ
และการล่วงละเมิดทางอารมณ์และเกิดขึ้นที่บ้านในโรงเรียนในสถาบันดูแลเรือนจำในที่ทำงาน
และในชุมชน ในปี 1989 อนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยสิทธิเด็กที่กำหนด
ออกผลผูกพันตามกฎหมายมาตรฐานสำหรับพลเรือนการเมืองเศรษฐกิจสังคมสุขภาพและวัฒนธรรม
สิทธิของเด็ก การประชุมกำหนดเด็กเป็นบุคคลที่อายุต่ำกว่า 18 มันเป็น
ที่ยอมรับอย่างกว้างขวางมากที่สุดสนธิสัญญาสิทธิมนุษยชนและได้รับการยอมรับจากทุกประเทศสมาชิกสหประชาชาติ
ยกเว้นโซมาเลียซูดานใต้และสหรัฐอเมริกา โปรโตคอลสองตัวเลือกที่ถูกนำมาใช้
ในวันที่ 25 พฤษภาคม 2000 พิธีสารเลือกแรกจะ จำกัด การมีส่วนร่วมของเด็กใน
ความขัดแย้งทางทหารและประการที่สองถ้าต้องการพิธีสารห้ามขายเด็ก, เด็ก
การค้าประเวณีและสื่อลามกเด็ก โปรโตคอลทั้งสองได้รับการยอมรับจากกว่า 150
ประเทศสหรัฐอเมริกา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความรุนแรงต่อเด็กใช้เวลาหลายรูปแบบ ( สำหรับภาพรวมเห็นครัก et al , 2002 ;
Pinheiro 2006 ; ( 2010 ) การทารุณเด็กรวมถึงละเลยทางกายภาพและอารมณ์ และละเมิดทางเพศ
เกิดขึ้นในบ้าน ในโรงเรียน ในการดูแลสถาบัน เรือนจำที่
และในชุมชน ใน 2532 อนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยสิทธิเด็ก
ชุดออกมาตรฐานผลผูกพันตามกฎหมายสำหรับพลเมือง การเมือง เศรษฐกิจ สังคม สุขภาพ และสิทธิทางวัฒนธรรม
เด็ก การประชุมกำหนดเด็กเป็นบุคคลอายุต่ำกว่า 18 ปี มันคือ
ยอมรับสนธิสัญญาสิทธิมนุษยชนอย่างกว้างขวางและได้รับการยอมรับโดยประเทศสมาชิกสหประชาชาติ
ยกเว้นโซมาเลียเซาท์ซูดาน และสหรัฐอเมริกา 2 เลือกโปรโตคอลที่ใช้
เมื่อ 25 พฤษภาคม 2000พิธีสารต่อท้ายก่อนจำกัด ความเกี่ยวพันของเด็กในความขัดแย้งทางทหาร
และพิธีสารที่สองห้ามขายเด็ก การค้าประเวณีเด็ก
และสื่อลามกเด็ก ทั้งสองโปรโตคอลได้ให้สัตยาบันมากกว่า 150
สหรัฐอเมริกา