interattion' of tourists with locals, the 'tour systpm, and tourism impacts. At the same time, he concluded that the "sociology of tourism" had failed to integrate theory with method. True, there had been some
progress in the conceptualization of tourists and tourism, but this had not been substantiated by systematic empirical research. Similarly,
while there-were many' piecemeal empirical studies, these were often
deficient in theoretical insight. As a result, one was often left with either sociographic data of little relevance or unsubstantiated theoretical speculation. Many of these points are reflected in this article, but in order not to go over identical ground, they are placed within a different framework- that of the previously articulated general sociological perspectives. Several examples of such theoretical approaches are introduced and discussed here.
Developmental (Evolutionary and Cyclical) Perspectives
Tourism has been treated at the macro-level or "from above" in sever-
al studies. In the tradition of grand theory, the emphasis in these works is placed primarily on the manner in which tourism has become institu-
tionalized, rather than how individual participants are affected by it.
Many of these studies adopt an evolutionary approach. Thus Knebel (1960), for instance, contrasts early and late forms of tourism along a continuum of polarized variables. So too do chroniclers of the social history of tourism when they describe the transition from the aristocrat-
ic grand tour to contemporary versions of mass tourism.. Even the critic Boorstin (1964) employs such a framework when he speaks of the development of tourism from traveler to tourist, by nostalgically sug-
gesting that the way "we were" was far better than the way "we are."
For many, the principal institutional development is that tourism has undergone a process of industrialization (Hiller 1976) and internationalization (Lanfant 1980). According to these views, tourism usually begins on a small scale through the efforts of entrepreneurs. Later it becomes "nationalized" and then internationalized, as powerful external economic forces seek to exploit the touristic potential of the destination on a scale which surpasses local resources.
Other exponents prefer to adopt a cyclical, rather than a unilinear, evolutionary model of development. The approach was first proposed by geographers in terms of a resort cycle. The idea was subsequently taken up on a more general sociological level by Machlis and Burch (1983), who made one of the few recent attempts to propose a general theory of tourism in cyclical terms in order to integrate it with wider sociological concerns. Their theory is highly complex and speculative. It is, however, marked by the virtues of novelty and imagination, as well as a welcome attempt to suggest empirical measurements for their theoretical arguments. In fact, Machlis and Burch follow along several lines the process of structural change produced by the industrialization and internationalization of tourism and its implications at the experi-
ential level (that of "meaning"). Maintaining that after the peaking of a touristic destination, there comes an inevitable period of decline, they examine in detail the characteristics of both the upward and downward trend of the cycle. Additionally, they postulate covariation between the
interattion' of tourists with locals, the 'tour systpm, and tourism impacts. At the same time, he concluded that the "sociology of tourism" had failed to integrate theory with method. True, there had been some
progress in the conceptualization of tourists and tourism, but this had not been substantiated by systematic empirical research. Similarly,
while there-were many' piecemeal empirical studies, these were often
deficient in theoretical insight. As a result, one was often left with either sociographic data of little relevance or unsubstantiated theoretical speculation. Many of these points are reflected in this article, but in order not to go over identical ground, they are placed within a different framework- that of the previously articulated general sociological perspectives. Several examples of such theoretical approaches are introduced and discussed here.
Developmental (Evolutionary and Cyclical) Perspectives
Tourism has been treated at the macro-level or "from above" in sever-
al studies. In the tradition of grand theory, the emphasis in these works is placed primarily on the manner in which tourism has become institu-
tionalized, rather than how individual participants are affected by it.
Many of these studies adopt an evolutionary approach. Thus Knebel (1960), for instance, contrasts early and late forms of tourism along a continuum of polarized variables. So too do chroniclers of the social history of tourism when they describe the transition from the aristocrat-
ic grand tour to contemporary versions of mass tourism.. Even the critic Boorstin (1964) employs such a framework when he speaks of the development of tourism from traveler to tourist, by nostalgically sug-
gesting that the way "we were" was far better than the way "we are."
For many, the principal institutional development is that tourism has undergone a process of industrialization (Hiller 1976) and internationalization (Lanfant 1980). According to these views, tourism usually begins on a small scale through the efforts of entrepreneurs. Later it becomes "nationalized" and then internationalized, as powerful external economic forces seek to exploit the touristic potential of the destination on a scale which surpasses local resources.
Other exponents prefer to adopt a cyclical, rather than a unilinear, evolutionary model of development. The approach was first proposed by geographers in terms of a resort cycle. The idea was subsequently taken up on a more general sociological level by Machlis and Burch (1983), who made one of the few recent attempts to propose a general theory of tourism in cyclical terms in order to integrate it with wider sociological concerns. Their theory is highly complex and speculative. It is, however, marked by the virtues of novelty and imagination, as well as a welcome attempt to suggest empirical measurements for their theoretical arguments. In fact, Machlis and Burch follow along several lines the process of structural change produced by the industrialization and internationalization of tourism and its implications at the experi-
ential level (that of "meaning"). Maintaining that after the peaking of a touristic destination, there comes an inevitable period of decline, they examine in detail the characteristics of both the upward and downward trend of the cycle. Additionally, they postulate covariation between the
การแปล กรุณารอสักครู่..
interattion ' ของนักท่องเที่ยวกับชาวบ้าน , ทัวร์ systpm และผลกระทบต่อการท่องเที่ยว ในเวลาเดียวกัน เขาสรุปว่า " สังคมวิทยาการท่องเที่ยว " ล้มเหลวในการรวมทฤษฎีด้วยวิธี ความจริงมี
ความคืบหน้าในแนวความคิดของนักท่องเที่ยวและการท่องเที่ยว แต่นี้ไม่ได้ถูกพิสูจน์โดยการวิจัยเชิงประจักษ์ที่เป็นระบบ โดย
ในขณะที่มีหลายชิ้นการศึกษาเชิงประจักษ์ เหล่านี้มักจะถูก
ขาดทฤษฎีเชิงลึก ผล คือ มักจะทิ้งให้ sociographic ข้อมูลหรือทฤษฎี unsubstantiated ของความเกี่ยวข้องเพียงเล็กน้อยเท่านั้น หลายจุดเหล่านี้จะสะท้อนให้เห็นในบทความนี้ แต่เพื่อไม่ให้ไปเหมือนดินพวกเขาจะอยู่ภายในกรอบที่แตกต่างกันของก่อนหน้านี้ก้องทั่วไปทางสังคมวิทยามุมมอง หลายตัวอย่าง เช่น ทฤษฎี วิธีการแนะนำและกล่าวถึงที่นี่
พัฒนาการ ( วิวัฒนาการและเป็นวงกลม ) การท่องเที่ยวมุมมอง
มีการปฏิบัติในระดับมหภาคหรือ " เบื้องบน " ตัด -
ลศึกษา ในประเพณีของทฤษฎีที่ยิ่งใหญ่เน้นในงานนี้คือวางหลักในลักษณะที่การท่องเที่ยวได้กลายเป็น institu -
tionalized มากกว่าว่าผู้เข้าร่วมแต่ละคนจะได้รับผลกระทบจากมัน
มากการศึกษานี้ใช้วิธีการวิวัฒนาการ ดังนั้น เนบเบิล ( 1960 ) , เช่น , ความเร็วและช้าในรูปแบบของการท่องเที่ยวตามความต่อเนื่องของขั้วตัวแปรเหมือนกันทำเหตุการณ์ในอดีตของประวัติศาสตร์สังคมของการท่องเที่ยวเมื่อพวกเขาอธิบายถึงการเปลี่ยนแปลงจากขุนนาง -
IC ทัวร์แกรนด์ร่วมสมัยรุ่นมวลการท่องเที่ยว . . . . . . . แม้นักวิจารณ์บูร์สติน ( 1964 ) พนักงานดังกล่าวเป็นกรอบเวลาเขาพูดของการพัฒนาการท่องเที่ยวจากนักเดินทางไปท่องเที่ยว โดย nostalgically ซัค -
gesting วิธีที่ " เรา " ดีกว่า " เรา "
หลายการพัฒนาสถาบันหลักคือการท่องเที่ยวได้รับกระบวนการของอุตสาหกรรม ( Hiller 1976 ) และเป็นสากล ( lanfant 1980 ) ตามมุมมองเหล่านี้ การท่องเที่ยวมักจะเริ่มต้นในขนาดเล็กผ่านความพยายามของผู้ประกอบการ ต่อมาก็กลายเป็น " ของกลาง " แล้วสากล ,บังคับทางเศรษฐกิจภายนอกที่มีประสิทธิภาพแสวงหาเพื่อใช้ประโยชน์จากศักยภาพนักท่องเที่ยวของปลายทางในระดับที่เกินกว่าทรัพยากรท้องถิ่น
เลขยกกำลัง อื่น ๆ ชอบที่จะนำตลาดมากกว่า unilinear รูปแบบวิวัฒนาการของการพัฒนา วิธีการแรกที่เสนอโดยนักภูมิศาสตร์ในแง่ของรีสอร์ทรอบความคิดและนำขึ้นในระดับสังคมทั่วไปและโดย machlis Burch ( 1983 ) ที่ทำให้หนึ่งในไม่กี่ที่ผ่านมาพยายามเสนอทฤษฎีของการท่องเที่ยวในบริษัทในแง่เพื่อบูรณาการกับสังคมที่กว้างขึ้น คงที่ ทฤษฎีของพวกเขาจะมีความซับซ้อนสูง และเก็ง มันเป็น , อย่างไรก็ตาม , การทำเครื่องหมายโดยคุณธรรมของนวัตกรรมและจินตนาการรวมทั้งพยายามต้อนรับแนะนำวัดเชิงประจักษ์ของทฤษฎีเหตุผล ในความเป็นจริง และ machlis Burch ตามมาหลายสายกระบวนการผลิตโดยการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างอุตสาหกรรมและเป็นสากลของการท่องเที่ยวและผลกระทบของมันที่ประสบการ -
ential ระดับของ " ความหมาย " ) การรักษาที่หลังจาก peaking ของปลายทางที่นักท่องเที่ยว ,ถึงระยะเวลาที่แน่นอนของการปฏิเสธที่พวกเขาตรวจสอบในรายละเอียดลักษณะของทั้งสองขึ้น และแนวโน้มลดลงของรอบ นอกจากนี้ พวกเขาทึกทักเอาว่า covariation ระหว่าง
การแปล กรุณารอสักครู่..