During pregnancy, as gestational ag

During pregnancy, as gestational age progresses, the

size of the placenta increases. There is a rise in the levels

of pregnancy-associated hormones like estrogen, progesterone,

cortisol and placental lactogen in the maternal circulation

[8, 9] accompanied by an increasing insulin resistance.

This usually begins between 20 and 24 weeks of

gestation. As the mother goes through parturition and

delivers the fetus, the placental hormone production

stops, and so does the illness of GDM, which strongly suggests

that these hormones cause GDM [10] .

Human placental lactogen raises approximately 10-

fold in the second half of the pregnancy. It stimulates lipolysis,

which leads to an increase in free fatty acids in

order to provide a different fuel to the mother and to conserve

glucose and amino acids for the fetus. In turn, the

increase in free fatty acid levels directly interferes with the

insulin-directed entry of glucose into cells. Therefore, human

placental lactogen is considered as a potent antagonist

of insulin action during pregnancy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในระหว่างตั้งครรภ์ เป็นอายุครรภ์ยะ การขนาดที่เพิ่มรก มีการเพิ่มขึ้นในระดับเชื่อมโยงตั้งครรภ์ฮอร์โมนเช่นฮอร์โมนหญิง โปรเจสเตอโรcortisol และรกลอก lactogen ในการไหลเวียนของแม่[8, 9] พร้อมกับการต้านทานอินซูลินเพิ่มขึ้นนี้มักจะเริ่มต้นระหว่าง 20 และ 24 สัปดาห์ของครรภ์ เป็นแม่ไป โดย parturition และให้ทารกในครรภ์ การผลิตฮอร์โมนรกลอกหยุด และไม่เจ็บป่วยของ GDM ซึ่งขอแนะนำว่า ฮอร์โมนเหล่านี้ทำให้เกิด GDM [10]รกลอก lactogen มนุษย์เพิ่มประมาณ 10-พับในครึ่งหลังของการตั้งครรภ์ มันกระตุ้นการผลิตระหว่างประเทศซึ่งนำไปสู่การเพิ่มขึ้นของกรดไขมันอิสระในเชื้อเพลิงต่าง ๆ ให้แม่และถนอมกลูโคสและกรดอะมิโนสำหรับทารกในครรภ์ กลับ การเพิ่มระดับกรดไขมันอิสระโดยตรงรบกวนการรายการที่อินซูลินนำน้ำตาลกลูโคสเข้าเซลล์ ดังนั้น มนุษย์lactogen รกลอกถือเป็นปฏิปักษ์ที่มีศักยภาพของอินซูลินที่การดำเนินการในระหว่างตั้งครรภ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในระหว่างตั้งครรภ์เช่นอายุครรภ์ดำเนินขนาดของการเพิ่มขึ้นของรก มีการเพิ่มขึ้นในระดับที่เป็นของฮอร์โมนการตั้งครรภ์ที่เกี่ยวข้องเช่นสโตรเจนฮอร์โมนคอร์ติซอและรก lactogen ในการไหลเวียนของมารดา[8, 9] มาพร้อมกับความต้านทานต่ออินซูลินเพิ่มขึ้น. นี้มักจะเริ่มต้นระหว่างวันที่ 20 และ 24 สัปดาห์ของการตั้งครรภ์ ในฐานะที่เป็นแม่จะต้องผ่านการคลอดและทารกในครรภ์ให้การผลิตฮอร์โมนรกหยุดและเพื่อไม่เจ็บป่วยของ GDM ซึ่งแสดงให้เห็นว่าฮอร์โมนเหล่านี้ก่อให้เกิด GDM [10]. lactogen รกมนุษย์เพิ่มประมาณ 10 เท่าในช่วงครึ่งหลังของ การตั้งครรภ์ มันจะช่วยกระตุ้นการสลายไขมัน, ซึ่งนำไปสู่การเพิ่มขึ้นของกรดไขมันอิสระในเพื่อที่จะให้น้ำมันเชื้อเพลิงที่แตกต่างกันเพื่อแม่และเพื่อการอนุรักษ์กลูโคสและกรดอะมิโนสำหรับทารกในครรภ์ ในทางกลับกันการเพิ่มขึ้นของระดับกรดไขมันอิสระโดยตรงรบกวนกับรายการอินซูลินกำกับของน้ำตาลกลูโคสเข้าสู่เซลล์ ดังนั้นมนุษย์รก lactogen ถือเป็นศัตรูที่มีศักยภาพของการกระทำอินซูลินในระหว่างตั้งครรภ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในระหว่างการตั้งครรภ์ที่อายุครรภ์ดำเนิน

ขนาดรกมากขึ้น มีการเพิ่มขึ้นในระดับ

ของการตั้งครรภ์ฮอร์โมน estrogen , progesterone ที่เกี่ยวข้อง

cortisol และคนไทยในมารดา การแลคโตเย่น

[ 8 , 9 ] พร้อม ด้วยการเพิ่มความต้านทานต่ออินซูลิน .

นี้มักจะเริ่มต้นระหว่าง 20 และ 24 สัปดาห์

ทารกเป็นแม่ไปคลอด

ส่งเด็กที่คนไทยผลิตฮอร์โมน

หยุด และไม่ดังนั้น การเจ็บป่วยของ GDM ซึ่งขอแนะนำ

ที่ฮอร์โมนเหล่านี้ก่อให้เกิดภาวะ [ 10 ] .

มนุษย์คนไทยแลคโตเย่นเพิ่มประมาณ 10 -

พับในครึ่งหลังของการตั้งครรภ์ กระตุ้น lipolysis

, ซึ่งนำไปสู่การเพิ่มขึ้นของกรดไขมันอิสระใน

เพื่อให้แตกต่างกับแม่และเชื้อเพลิงประหยัด

กลูโคสและกรดอะมิโนสำหรับทารกในครรภ์ ในการเปิด ,

เพิ่มกรดไขมันอิสระระดับโดยตรงรบกวน

อินซูลินกำกับรายการของกลูโคสเข้าสู่เซลล์ ดังนั้น มนุษย์

คนไทยแลคโตเย่นถือเป็นปฏิปักษ์ที่มีศักยภาพของการกระทํา



อินซูลินในระหว่างตั้งครรภ์