Medical professionals require data

Medical professionals require data about the structure and delivery of dermatological services in primary and secondary care in order to identify and tackle variations in standards and monitor the impact of healthcare reforms. The British Association of Dermatologists (BAD) commissioned an audit of the provision of care for patients with psoriasis.
OBJECTIVES:
To assess the staffing and facilities in dermatology units in the U.K. with a focus on the provision of care for patients with psoriasis.
METHODS:
Data were collected from 100 dermatology units in the U.K. for 1 year using a questionnaire and a web-based collection system.
RESULTS:
Key results are as follows. Eighteen per cent (18/98) of units had fewer than 2.0 whole-time equivalent consultants and 20% had no specialist dermatology nurse. Only 23% of units collected diagnostic data on outpatients, and half were unable to supply details about the number of attendances for psoriasis. Seventy-seven units reported admitting patients to dedicated dermatology beds, general medical beds, or both; three-quarters of units had access to dedicated adult dermatology beds. Pharmacy services were not always available for dermatology patients. Only 21 units (21%) had dedicated clinics for patients with psoriasis and 56% of units lacked a clinical psychology service willing to accept adult dermatology patients; 59% (55/93) lacked psychological services for children. Fifty-five per cent had no systemic drug monitoring clinic. Phototherapy was run by dermatology nurses in 93% (88/95) of the units and by physiotherapists in 11% (10/94). Biologics for psoriasis were prescribed in 75% (73/97) of units and in 88% (64/73) of these the BAD guidelines for the use of biologics were known to be followed. Of the seventy-three units prescribing biologic therapies, 64% had a nurse trained in the assessment and administration of biologics, 71% had facilities for outpatient infusions (e.g. for infliximab) and 39% were restricted in prescribing biologic agents because of financial constraints. A quality-of-life score was either inadequately or never recorded in outpatient records in 81% of units, increasing to 88% for inpatient records. The Psoriasis Area and Severity Index score was inadequately or never recorded in 79% of outpatient records and 82% of inpatient records.
CONCLUSIONS:
Units varied in their capacity to meet BAD guidelines and standards. Among the most significant deficiencies identified were a shortage of specialist dermatology nurses, treatment delivery by untrained nurses and financial constraints on the prescription of biologics for psoriasis. Gaps in data collection and record keeping jeopardize efforts to improve standards of care.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แพทย์ต้องการข้อมูลเกี่ยวกับโครงสร้างและการจัดส่งบริการผิวหนังดูแลประถม และมัธยมเพื่อระบุ และแก้ไขปัญหาการเปลี่ยนแปลงในมาตรฐาน และตรวจสอบผลกระทบของการปฏิรูปสุขภาพ อังกฤษสมาคมการแพทย์ (เลว) รับการตรวจสอบประมาณการหนี้สินของการดูแลผู้ป่วยโรคสะเก็ดเงินวัตถุประสงค์:การประเมินพนักงานและสิ่งอำนวยความสะดวกในหน่วยโรคผิวหนังในอังกฤษ โดยมุ่งเน้นให้การดูแลสำหรับผู้ป่วยโรคสะเก็ดเงินวิธีการ:ข้อมูลถูกรวบรวมจาก 100 หน่วยโรคผิวหนังในอังกฤษ 1 ปีโดยใช้แบบสอบถามและรวบรวมเว็บระบบผลลัพธ์:ผลลัพธ์ที่สำคัญมีดังนี้ ร้อยละสิบแปด (18/98) ของหน่วยมีปรึกษาเทียบเท่าเต็มเวลาน้อยกว่า 2.0 และ 20% มีพยาบาลโรคผิวหนังผู้เชี่ยวชาญไม่ เพียง 23% ของหน่วยรวบรวมข้อมูลการวินิจฉัยส่องกล้องเพื่อวินิจฉัย และครึ่งหนึ่งก็ไม่สามารถจัดหารายละเอียดเกี่ยวกับหมายเลขของ attendances สำหรับโรคสะเก็ดเงิน 66 หน่วยรายงานยอมรับผู้ป่วยเฉพาะโรคผิวหนังเตียง เตียงแพทย์ทั่วไป หรือทั้ง สอง สามในสี่ของหน่วยได้ถึงเตียงหนังผู้ใหญ่โดยเฉพาะ บริการร้านขายยาไม่ได้เสมอสำหรับผู้ป่วยโรคผิวหนัง หน่วยที่ 21 (21%) มีคลินิกสำหรับผู้ป่วยโรคสะเก็ดเงินโดยเฉพาะ และ 56% ของหน่วยขาดจิตวิทยาคลินิกบริการยินดีที่ยอมรับผู้ป่วยโรคผิวหนังสำหรับผู้ใหญ่ 59% (55/93) ขาดบริการทางจิตวิทยาสำหรับเด็ก ห้าร้อยมียาเสพติดที่ไม่มีระบบการตรวจสอบคลินิก เรียกใช้แฮร์ โดยพยาบาลโรคผิวหนังใน 93% (88/95) ของหน่วย และนักกายภาพบำบัดใน 11% (10/94) Biologics สำหรับโรคสะเก็ดเงินถูกกำหนดไว้ใน (73/97) ร้อยละ 75 ของหน่วย และ 88% (64/73) เหล่านี้ เป็นที่รู้จักแนวทางที่ไม่ดีสำหรับการใช้ biologics จะต้องปฏิบัติตาม เจ็ดสิบสามหน่วยกำหนดรักษา biologic, 64% มีพยาบาลฝึกอบรมในการประเมินและการบริหารงานของ biologics, 71% มีสิ่งอำนวยความสะดวกสำหรับผู้ป่วยนอก infusions (สำหรับ infliximab) และ 39% ถูกจำกัดในการสั่งจ่ายยา biologic แทนเนื่องจากข้อจำกัดทางการเงิน คะแนนคุณภาพชีวิต inadequately หรือไม่เคยบันทึกไว้ในระเบียนผู้ป่วยนอกใน 81% ของหน่วย เพิ่มขึ้น 88% สำหรับระเบียนผู้ป่วยใน คะแนนดัชนีความรุนแรงและโรคสะเก็ดเงินบริเวณ inadequately หรือไม่บันทึกใน 79% ของผู้ป่วยนอกและ 82% ของผู้ป่วยในสรุป:หน่วยที่แตกต่างกันในความสามารถในการตอบสนองแนวทางที่ไม่ดีและมาตรฐาน ในข้อบกพร่องที่สำคัญที่สุดที่ระบุมีปัญหาการขาดแคลนพยาบาลผู้เชี่ยวชาญทางด้านผิวพรรณ ส่งรักษาพยาบาลที่ได้รับการฝึกฝนและข้อจำกัดทางการเงินบนใบสั่งยาของ biologics สำหรับโรคสะเก็ดเงิน ช่องว่างในการเก็บรวบรวมข้อมูลและเก็บบันทึกอันตรายต่อความพยายามในการปรับปรุงมาตรฐานการดูแล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์ต้องการข้อมูลเกี่ยวกับโครงสร้างและการส่งมอบบริการในการดูแลผิวหนังประถมศึกษาและมัธยมศึกษาเพื่อระบุและแก้ไขปัญหาการเปลี่ยนแปลงในมาตรฐานและการตรวจสอบผลกระทบของการปฏิรูปการดูแลสุขภาพ สมาคมอังกฤษของแพทย์ผิวหนัง (ไม่ดี) รับหน้าที่ตรวจสอบของบทบัญญัติของการดูแลสำหรับผู้ป่วยที่มีโรคสะเก็ดเงิน.
วัตถุประสงค์:
เพื่อประเมินพนักงานและสิ่งอำนวยความสะดวกในหน่วยโรคผิวหนังในสหราชอาณาจักรที่มีความสำคัญในการให้การดูแลผู้ป่วยโรคสะเก็ดเงินได้.
วิธีการ:
เก็บรวบรวมข้อมูลจาก 100 หน่วยโรคผิวหนังในสหราชอาณาจักรเป็นเวลา 1 ปีโดยใช้แบบสอบถามและ Web-based ระบบคอลเลกชัน.
ผลการศึกษา:
ผลที่สำคัญมีดังนี้ ร้อยละสิบแปด (18/98) ของหน่วยมีน้อยกว่า 2.0 ทั้งเวลาที่ปรึกษาเทียบเท่าและ 20% ไม่มีและพยาบาลผู้เชี่ยวชาญโรคผิวหนัง เพียง 23% ของหน่วยเก็บรวบรวมข้อมูลการวินิจฉัยผู้ป่วยนอกและครึ่งหนึ่งไม่สามารถที่จะจัดหารายละเอียดเกี่ยวกับจำนวนการเข้าร่วมสำหรับโรคสะเก็ดเงิน เจ็ดสิบเจ็ดหน่วยรายงานยอมรับว่าผู้ป่วยที่จะทุ่มเทเตียงผิวหนังเตียงทางการแพทย์ทั่วไปหรือทั้งจำทั้งปรับ สามในสี่ของหน่วยมีการเข้าถึงเตียงโรคผิวหนังเฉพาะผู้ใหญ่ บริการร้านขายยาไม่สามารถใช้ได้สำหรับผู้ป่วยโรคผิวหนังเสมอ เพียง 21 หน่วย (21%) มีความมุ่งมั่นที่คลินิกสำหรับผู้ป่วยที่มีโรคสะเก็ดเงินและ 56% ของหน่วยบริการขาดจิตวิทยาคลินิกยินดีที่จะรับผู้ป่วยผู้ใหญ่โรคผิวหนัง; 59% (55/93) ขาดการบริการทางจิตวิทยาสำหรับเด็ก ร้อยละห้าสิบห้าไม่มีการตรวจสอบคลินิกยาเสพติดอย่างเป็นระบบ ส่องไฟดำเนินการโดยพยาบาลโรคผิวหนังใน 93% (88/95) ของหน่วยงานและนักกายภาพบำบัดใน 11% (10/94) ชีวสำหรับโรคสะเก็ดเงินที่ถูกกำหนดไว้ใน 75% (73/97) ของหน่วยงานและใน 88% (64/73) เหล่านี้แนวทางที่ไม่ดีสำหรับการใช้ไบโอโลจิกเป็นที่รู้จักกันที่จะปฏิบัติตาม เจ็ดสิบสามหน่วยการสั่งยา biologic บำบัด, 64% มีพยาบาลที่ผ่านการฝึกอบรมในการประเมินและการบริหารงานของชีววิทยา 71% มีสิ่งอำนวยความสะดวกสำหรับการฉีดผู้ป่วยนอก (เช่น infliximab) และ 39% ถูก จำกัด ในการสั่งยาตัวแทนทางชีววิทยาเพราะข้อ จำกัด ทางการเงิน คุณภาพชีวิตของคะแนนเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งไม่เพียงพอหรือไม่เคยบันทึกไว้ในระเบียนผู้ป่วยนอก 81% ของหน่วยที่เพิ่มขึ้นถึง 88% สำหรับระเบียนผู้ป่วยใน สะเก็ดเงิน Area และดัชนีความรุนแรงคะแนนได้รับไม่เพียงพอหรือไม่เคยบันทึกไว้ใน 79% ของระเบียนผู้ป่วยนอกและ 82% ของระเบียนผู้ป่วย.
สรุป
หน่วยที่แตกต่างกันในความสามารถของพวกเขาให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์และมาตรฐาน BAD ในบรรดาข้อบกพร่องที่สำคัญที่สุดระบุมีปัญหาการขาดแคลนพยาบาลโรคผิวหนังผู้เชี่ยวชาญการส่งมอบการรักษาพยาบาลได้รับการฝึกฝนและข้อ จำกัด ทางการเงินเกี่ยวกับการกำหนดชีววิทยาสำหรับโรคสะเก็ดเงินที่ ช่องว่างในการเก็บรวบรวมข้อมูลและการเก็บบันทึกเป็นอันตรายต่อความพยายามที่จะปรับปรุงมาตรฐานของการดูแล