My name is Doctor Watson. I worked

My name is Doctor Watson. I worked as a doctor in the British Army for several years. While I was in the army, I
travelled to many strange and interesting places. I had many
exciting adventures. Then one day, in Afghanistan, I was shoot in
the shoulder. My wound was deep and took many months to heal.
I nearly died from pain and fever. At last I got better, but I could
not work in the army any more. I retired from the army and came
back to England. That is why I was living in London with
Sherlock Holmes. I had known my friends for many years.
Our address was 221B Baker Street, in the centre of the city.
I enjoyed sharing an apartment with Holmes. My friend was a
very clever man. He was the most famous private detective in
London. He helped to solve crimes and catch criminals. When
People were in trouble or needed help, they came to Holmes.
Sometimes the police came to Holmes and asked for help in
catching a criminal. Sherlock Holmes did not care if his clients
were rich or poor. He enjoyed solving their interesting problems.
He was very happy when he was working. It was the most
Important thing in his life. One afternoon, I was reading a book
and Holmes was standing by the window in our sitting-room.
Usually he was very busy and active. But this afternoon he did not
seem very happy. I was worried about my friend. “what’s” the
matter with you today, Holmes?”I asked. “Come and stand at the
window, Watson,’ Holmes said Look out into the street. See how
uninteresting London is today.’ It was winter. The street outside
was almost empty. Everyone was at home in front of their warm
fires. ‘ need some work, Watson,’ said Holmes impatiently. ‘I
cannot live without interesting problems and mysteries. That’s
why I became a private detective. I love my work. It keeps my brain active. But when there are no crimes and no mysteries to solve –
ah, then life becomes very boring for me.’ He turned sadly away
from the window. At the moment, there was a knock at the door.
Our housekeeper came into the room. She was carrying a small
white card on a silver tray. Holmes pick up the card. ‘Miss Mary
Morstan,’ he read alound. ‘I don’t anyone of that name. Pleare ask
the lady to come in. Perhaps it is a new client.’ A few moment later,
Miss Morstan entered the room. She was young and not very
tall,with blonde hair and blue eyes. Her clothes were not
fashionable, but they were clean and tidy. She had a lovely face. I
noticed at once that she locked worried and unhappy. ‘Please sit
down, Miss Morstan,’ said Holmes said kindly. ‘I am Sherlock
Holmes and this is my good friend, Doctor Watson. Doctor Watson
and I have worked together many times.’ ‘I’m very please to meet
you both,’ said the young lady. Then she turned to Holmes and
looked at him with her lovely blue eyes. ‘Mr Holmes, I’ ve heard that
you give people good advice. I’m not a rich woman but I hope you
can help me too. Something very strange has happened. Mr Holmes,
I need your help!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชื่อของฉันคือ หมอวัตสัน ฉันทำงานเป็นแพทย์ในกองทัพอังกฤษหลายปี ในขณะที่ผมเป็นทหารบก ฉันเดินทางไปสถานแปลก และน่าสนใจมาก ผมมากการผจญภัยที่น่าตื่นเต้น แล้ว วันหนึ่ง ในอัฟกานิสถาน ผมยิงในสะพาย บาดแผลของฉันได้ลึก และใช้เวลาหลายเดือนเพื่อรักษาผมเกือบตายจากความเจ็บปวดและไข้ ในที่สุด ผมดีขึ้น แต่ฉันสามารถไม่ทำงานในกองทัพอีกด้วย ผมปลดเกษียณจากกองทัพ และมากลับไปยังอังกฤษ นั่นคือเหตุผลที่ผมอยู่ในลอนดอนเชอร์ล็อกโฮลมส์ ฉันได้รู้จักเพื่อนหลายปีของเราอยู่ถนน สาธร 221B ใจกลางเมืองเข้าร่วมตัวกับโฮลมส์ เพื่อนเป็นคนฉลาดมาก เขาเป็นนักสืบเอกชนมีชื่อเสียงมากที่สุดในลอนดอน เขาช่วยแก้ปัญหาอาชญากรรม และจับอาชญากร เมื่อคนมีปัญหา หรือต้องการความช่วยเหลือ พวกเขามาพร้อมกับโฮลมส์บางครั้งตำรวจมาถึงโฮลมส์ และขอความช่วยเหลือในจับอาชญากร เชอร์ล็อกโฮลมส์ไม่ดูแลถ้าลูกค้าของเขามีคน รวย เขาชอบแก้ปัญหาที่น่าสนใจเขามีความสุขมากเมื่อเขาทำงาน มันเป็นที่สุดสิ่งที่สำคัญในชีวิตของเขา บ่ายหนึ่ง ฉันกำลังอ่านหนังสือและโฮลมส์ยืนที่หน้าต่างในห้องนั่งเล่นของเราปกติเขาไม่ว่าง และใช้งาน แต่ตอนบ่ายก็ไม่ดูเหมือนมีความสุขมาก ผมกังวลเกี่ยวกับเพื่อนของฉัน "สิ่งของ"เรื่องกับคุณวันนี้ โฮลมส์" ถาม "มา และยืนหน้าต่าง Watson โฮลมส์กล่าวว่า ดูออกเป็นถนน ดูอย่างไรน้อย ๆ ในลอนดอนได้วันนี้ ' มันหนาว ถนนนอกถูกเกือบว่างเปล่า คนที่บ้านหน้าทั้งไฟไหม้ 'ต้องทำงานบาง Watson กล่าวว่า โฮลมส์ impatiently ' ฉันไม่สามารถอยู่ โดยไม่มีปัญหาที่น่าสนใจและลึกลับ นั่นก็คือทำไมผมกลายเป็นนักสืบ ชอบงานของฉัน มันทำให้สมองของฉันใช้งานอยู่ แต่ เมื่อมีอาชญากรรมไม่ลึกลับไม่แก้ –อา แล้วชีวิตกลายเป็นน่าเบื่อมากสำหรับฉัน.' เขาหันเศร้าจากหน้าต่าง ในขณะนี้ มีเสียงเคาะที่ประตูแม่บ้านของเรามาในห้อง เธอถูกถือครองขนาดเล็กบัตรสีขาวบนถาดเงิน โฮลมส์รับบัตร ' มิสแมรี่Morstan อ่าน alound ' ฉันชื่อที่ทุกคนไม่ สอบถาม Pleareผู้หญิงเข้ามา อาจจะเป็นลูกค้าใหม่ " บางช่วงเวลาภายหลังนางสาว Morstan ใส่ห้อง เธอเป็นเด็กดีไม่สูง มีผมสีบลอนด์และตาสีฟ้า เสื้อผ้าของเธอไม่ทันสมัย แต่พวกเขามี กระ เธอมีใบหน้าน่ารัก ฉันพบกันให้ เธอล็อกห่วง และไม่มีความสุข ' กรุณานั่งลง นางสาว Morstan กล่าวว่า โฮลมส์กรุณา ' ฉันเชอร์ล็อกโฮลมส์และนี้เป็นเพื่อนของฉันดี หมอวัตสัน หมอวัตสันและฉันได้ทำงานร่วมกันหลายครั้ง ' ' ดีเพียงเพื่อตอบสนองคุณทั้งสอง กล่าวว่า หญิงสาว จาก นั้นเธอหันไปโฮลมส์ และมองที่เขา มีตาสีฟ้าของเธอน่ารัก ' นายโฮลมส์ ฉัน ' ได้ยินมาว่าคุณให้คนแนะนำที่ดี ฉันไม่เป็นผู้หญิงรวย แต่หวังว่าคุณสามารถช่วยฉันเกินไป สิ่งแปลก ๆ ที่เกิดขึ้น นายโฮลมส์ฉันต้องการช่วยเหลือของคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชื่อของฉันคือคุณหมอวัตสัน ผมทำงานเป็นแพทย์ในกองทัพอังกฤษเป็นเวลาหลายปีที่ผ่านมา
ในขณะที่ผมอยู่ในกองทัพที่ผมเดินทางไปหลายสถานที่ที่แปลกและน่าสนใจ
ผมมีหลายการผจญภัยที่น่าตื่นเต้น
แล้ววันหนึ่งในอัฟกานิสถานผมยิงในไหล่ แผลของฉันคือลึกและใช้เวลาหลายเดือนในการรักษา.
ฉันเกือบตายจากความเจ็บปวดและมีไข้ ที่ล่าสุดผมได้ดีกว่า
แต่ผมจะไม่ทำงานในกองทัพใดๆ เพิ่มเติม
ผมออกจากกองทัพและมากลับไปอังกฤษ
นั่นคือเหตุผลที่ผมอาศัยอยู่ในลอนดอนกับเชอร์ล็อกโฮล์มส์ ฉันได้รู้จักเพื่อน ๆ ของฉันเป็นเวลาหลายปี.
ที่อยู่ของเราคือ 221b ถนนเบเกอร์ในใจกลางของเมือง.
ผมมีความสุขร่วมกันกับพาร์ทเมนต์โฮล์มส์
เพื่อนของฉันเป็นคนที่ฉลาดมาก
เขาเป็นนักสืบเอกชนที่มีชื่อเสียงที่สุดในกรุงลอนดอน เขาก็จะช่วยแก้ปัญหาอาชญากรรมและจับอาชญากร
เมื่อคนมีปัญหาหรือต้องการความช่วยเหลือก็มาถึงที่โฮล์มส์. บางครั้งตำรวจมาถึงโฮล์มส์และขอความช่วยเหลือในการจับความผิดทางอาญา Sherlock Holmes ไม่ได้สนใจว่าลูกค้าของเขาเป็นคนรวยหรือคนจน เขามีความสุขในการแก้ปัญหาที่น่าสนใจของพวกเขา. เขามีความสุขมากตอนที่เขาทำงาน มันเป็นส่วนใหญ่สิ่งที่สำคัญในชีวิตของเขา บ่ายวันหนึ่งผมได้อ่านหนังสือและโฮล์มส์กำลังยืนอยู่ริมหน้าต่างในห้องนั่งเล่นห้องพักของเรา. โดยปกติเขาก็ยุ่งมากและการใช้งาน แต่ช่วงบ่ายวันนี้เขาไม่ได้ดูเหมือนจะมีความสุขมาก ฉันเป็นห่วงเกี่ยวกับเพื่อนของฉัน "มีอะไรที่" เรื่องกับคุณในวันนี้โฮล์มส์? "ผมถาม "มายืนอยู่ที่หน้าต่างวัตสัน 'โฮล์มส์กล่าวว่ามองออกไปที่ถนน ดูวิธีการที่น่าทึ่งลอนดอนในวันนี้. มันเป็นฤดูหนาว ถนนด้านนอกเป็นเกือบจะว่างเปล่า ทุกคนที่บ้านในด้านหน้าของพวกเขาอย่างอบอุ่นที่เกิดเพลิงไหม้ 'ต้องทำงานบางอย่างวัตสัน' โฮล์มส์กล่าวว่าไม่สบอารมณ์ "ผมไม่สามารถอยู่ได้โดยไม่มีปัญหาที่น่าสนใจและความลึกลับ นั่นเป็นเหตุผลที่ผมกลายเป็นนักสืบเอกชน ฉันรักการทำงานของฉัน มันช่วยให้สมองของฉันที่ใช้งาน แต่เมื่อไม่มีการก่ออาชญากรรมและความลึกลับที่ไม่มีการแก้ปัญหา - อาแล้วชีวิตจะกลายเป็นที่น่าเบื่อมากสำหรับฉัน. เขาหันไปอย่างเศร้าใจจากหน้าต่าง ในขณะที่มีการเคาะประตู. แม่บ้านของเราเข้ามาในห้อง เธอได้รับการดำเนินการที่มีขนาดเล็กบัตรสีขาวบนถาดเงิน โฮล์มส์รับบัตร 'มิสแมรี่Morstan' เขาอ่าน alound 'ฉันทำไม่ได้ทุกคนที่ชื่อ Pleare ถามผู้หญิงที่จะมาใน. บางทีมันอาจจะเป็นลูกค้าใหม่. ช่วงเวลาไม่กี่ต่อมานางสาว Morstan เข้ามาในห้อง เธอเป็นเด็กและไม่ได้เป็นอย่างสูงที่มีผมบลอนด์และดวงตาสีฟ้า เสื้อผ้าของเธอไม่ได้เป็นแฟชั่น แต่พวกเขาก็สะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อย เธอมีความน่ารักใบหน้า ผมสังเกตเห็นได้ในครั้งเดียวที่เธอถูกขังกังวลและไม่มีความสุข 'กรุณานั่งลงนางสาว Morstan' โฮล์มส์กล่าวว่ากล่าวว่าความกรุณา 'ผมเชอร์ล็อกโฮล์มส์และนี้เป็นเพื่อนที่ดีของฉันหมอวัตสัน วัตสันหมอและผมได้ทำงานร่วมกันหลายครั้ง. 'ฉันโปรดมากที่ได้พบคุณทั้งสองกล่าวว่าหญิงสาว จากนั้นเธอก็หันไปโฮล์มส์และมองไปที่เขามีตาสีฟ้าน่ารักของเธอ นายโฮล์มส์, ฉันได้ได้ยินมาว่าคุณจะให้คำแนะนำที่ดีคน ฉันไม่ได้เป็นผู้หญิงที่อุดมไปด้วย แต่ฉันหวังว่าคุณสามารถช่วยฉันด้วย บางสิ่งบางอย่างที่แปลกมากที่ได้เกิดขึ้น นายโฮล์มส์ที่ฉันต้องการความช่วยเหลือของคุณ!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชื่อของฉันคือคุณหมอวัตสัน ผมทำงานเป็นแพทย์ในกองทัพอังกฤษหลายปี ในขณะที่ผมอยู่ในกองทัพ ฉัน
เดินทางสถานที่แปลกและน่าสนใจมาก ผมมีการผจญภัยที่น่าตื่นเต้นมาก

แล้ววัน หนึ่งในอัฟกานิสถาน ผมยิง
ไหล่ แผลของฉันลึกและใช้เวลาหลายเดือนในการรักษา .
ผมเกือบตายจากอาการไข้ ที่ล่าสุดผมได้ดีกว่านี้ แต่ผม
ไม่ทำงานในกองทัพใด ๆเพิ่มเติม ฉันเกษียณจากกองทัพมา
กลับไปอังกฤษ นั่นคือเหตุผลที่ผมอยู่ในลอนดอนกับ
Sherlock Holmes ผมได้รู้จักเพื่อนของฉันเป็นเวลาหลายปี .
ที่อยู่ของเราคือ 221B ถนนเบเกอร์ในศูนย์กลางของเมือง .
ผมชอบแชร์ห้องเช่ากับโฮล์มส์ เพื่อนของฉันคือ
ฉลาดมากนะ เขาเป็นนักสืบที่มีชื่อเสียงที่สุดใน
ลอนดอนเขาช่วยในการไขคดี และจับอาชญากร เมื่อมีปัญหาหรือต้องการ
คนช่วยเขาขึ้นมา โฮล์มส์
บางครั้งตำรวจมา และถามเพื่อขอความช่วยเหลือใน
จับอาชญากร เชอร์ล็อค โฮล์มส์ ไม่ได้ดูแลถ้า
ลูกค้าของเขารวยหรือจน เขาชอบแก้ปัญหาที่น่าสนใจของพวกเขา .
เขามีความสุขมากเมื่อเขาได้ทำงาน มันที่สุด
สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเขาบ่ายวันหนึ่ง ฉันได้อ่านและหนังสือ
โฮล์มส์ยืนอยู่ที่หน้าต่างในห้องรับแขกของเรา .
โดยปกติเขายุ่งมาก และใช้งาน แต่เมื่อตอนบ่าย เขาไม่ได้
ดูเหมือนมีความสุขมาก ฉันกังวลเกี่ยวกับเพื่อนของฉัน " มีอะไร "
ไม่ว่าวันนี้คุณโฮล์มส์ ? " ฉันถาม " มายืนที่หน้าต่าง
วัตสันโฮล์มส์กล่าวว่า ' มองออกไปสู่ถนน ดูวิธีการ
จืดลอนดอนวันนี้' มันเป็นฤดูหนาว ถนนข้างนอก
เกือบจะว่างเปล่า ทุกคนที่บ้านในด้านหน้าของไฟอบอุ่น
. ' ต้องการงานวัตสันโฮล์มส์อย่างหงุดหงิด ' . ' ผม
ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้โดยปราศจากปัญหาที่น่าสนใจและความลึกลับ นั่น
ทำไมฉันเป็นนักสืบเอกชน ฉันรักงานของฉัน มันทำให้สมองของฉันที่ใช้งานอยู่ แต่เมื่อไม่มีอาชญากรรม ไม่มีความลึกลับที่จะแก้ปัญหา -
อ่าแล้วชีวิตจะน่าเบื่อมากสำหรับฉัน เขาก็เศร้าไป
จากหน้าต่าง ในขณะนี้มีการเคาะที่ประตู
แม่บ้านเข้ามาในห้อง เธอมีบัตรขนาดเล็ก
สีขาวบนถาดเงิน โฮล์มส์รับบัตร มิสแมรี่
morstan ' เขาอ่าน alound . ' ผมไม่ใครชื่อนั้น pleare ถาม
ผู้หญิงเข้ามา บางทีมันอาจเป็นลูกค้าใหม่ เดี๋ยววันหลัง
' ,นางสาว morstan เข้ามาในห้อง เธอยังเด็กและไม่ค่อย
สูงกับผมสีบลอนด์และตาสีฟ้า เสื้อผ้าของเธอไม่ได้
แฟชั่น แต่พวกเขามีความสะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อย เธอมีใบหน้าที่น่ารัก ผมสังเกตเห็นทันทีว่าเธอล็อก
กังวลและไม่มีความสุข กรุณานั่ง
ลง คุณ morstan ' โฮล์มส์กล่าวอย่างอ่อนโยน ' ผมเชอร์ล็อค โฮมส์ และนี่คือ
เพื่อนรัก คุณหมอวัตสัน คุณหมอวัตสัน
และฉันได้ทำงานด้วยกันหลายครั้ง ผมรู้สึกยินดีที่ได้พบท่านทั้งสอง
' สาวน้อย แล้วเธอก็หันมา และมองเขาด้วยสายตา
น่ารักสีฟ้าของเธอ ' คุณโฮมส์ ฉัน ' เคยได้ยิน
คุณให้คำแนะนำผู้คน ผมไม่ใช่คนรวย แต่ฉันหวังว่าคุณสามารถช่วยฉันด้วย
. มีเรื่องแปลกๆ เกิดขึ้น คุณโฮมส์
ฉันต้องการความช่วยเหลือของคุณ !