The World Bank and the Internationa

The World Bank and the International Monetary Fund (IMF) are the two largest sources of foreign currency loans for poverty alleviation in the poorest countries of the world. At the same time, the poorest countries of the world owe more money to these two institutions than they do any other private or government institutions because most of these loans were so poorly designed that the borrowing countries have not reaped enough income to pay them back. In other cases, government officials and private contractors have siphoned off the funds into private bank accounts. This international debt problem has become such a crisis that many poor countries pay more money to the World Bank and the IMF each year than they receive in loans. The World Bank's own figures indicate that the IMF extracted a net US$1 billion from Africa in 1997 and 1998 more than they loaned to the continent.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ธนาคารโลกและกองทุนการเงินระหว่างประเทศ (IMF) เป็นสองที่ใหญ่ที่สุดแหล่งที่มาของเงินให้กู้ยืมเงินตราต่างประเทศสำหรับการบรรเทาความยากจนในประเทศที่ยากจนที่สุดของโลก ในเวลาเดียวกัน,ประเทศที่ยากจนที่สุดของโลกเป็นหนี้เงินมากขึ้นทั้งสองสถาบันกว่าที่พวกเขาทำสถาบันเอกชนหรือรัฐบาลอื่น ๆ เพราะส่วนใหญ่ของเงินให้สินเชื่อเหล่านี้ถูกออกแบบมาเพื่อไม่ดีว่าประเทศที่กู้เงินยังไม่ได้เก็บเกี่ยวรายได้เพียงพอที่จะจ่ายพวกเขากลับมา ในกรณีอื่น ๆ ที่เจ้าหน้าที่ของรัฐและเอกชนผู้รับเหมาได้หลอดเงินเข้าบัญชีธนาคารส่วนตัวปัญหาหนี้ระหว่างประเทศดังกล่าวได้กลายวิกฤติที่ประเทศยากจนหลายจ่ายเงินมากขึ้นในการธนาคารโลกและกองทุนการเงินระหว่างประเทศในแต่ละปีกว่าที่พวกเขาได้รับในการให้สินเชื่อ โลกของธนาคารตัวเลขของตัวเองแสดงให้เห็นว่ากองทุนการเงินระหว่างประเทศสกัดสุทธิเรา $ 1000000000 จากแอฟริกาในปี 1997 และ 1998 มากกว่าที่พวกเขายืมไปทวีป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นานาชาติเงินกองทุน (IMF) และธนาคารโลกเป็นแหล่งที่ใหญ่ที่สุดสองของสกุลเงินต่างประเทศสินเชื่อเพื่อบรรเทาความยากจนในประเทศยากจนที่สุดของโลก ในเวลาเดียวกัน ประเทศยากจนที่สุดของโลกเป็นหนี้เงินให้สถาบันเหล่านี้สองมากกว่าทำตัวอื่น ๆ หรือหน่วยงานของรัฐเนื่องจากส่วนใหญ่ของเงินกู้เหล่านี้ได้ดังนั้นงานมาว่า ประเทศที่กู้ยืมเงินมี reaped รายได้พอจ่ายไป ในบางกรณี เจ้าหน้าที่ของรัฐและผู้รับเหมาส่วนตัวมี siphoned ปิดเงินในบัญชีธนาคารส่วนตัว ปัญหาหนี้สินระหว่างประเทศนี้ได้กลายเป็น วิกฤตการณ์ดังกล่าวที่ประเทศยากจนจ่ายเงินธนาคารโลกและ IMF แต่ละปีกว่าจะได้รับเงินกู้ยืม ตัวเลขของธนาคารโลกเองระบุว่า IMF สกัดการสุทธิสหรัฐฯ $1 พันล้านจากแอฟริกาในปี 1997 และ 1998 มากกว่าให้ทวีปการกู้ยืมของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โลกธนาคารและกองทุนการเงินระหว่างประเทศ(ไอเอ็มเอฟ)ได้รับสองแหล่งแหล่งใหญ่ที่สุดของเงินกู้เงินตราต่างประเทศสำหรับนโยบายแก้ปัญหาความยากจนในประเทศยากจนที่สุดของโลก ในช่วงเวลาเดียวกันกับที่ประเทศยากจนที่สุดของโลกที่เป็นหนี้เงินมากขึ้นสองการกำกับสถาบันการเงินเหล่านี้มากกว่าที่ทำการกำกับสถาบันการเงินส่วนตัวหรือรัฐบาลอื่นใดเพราะเงินเหล่านี้ได้มากที่สุดก็ไม่ได้รับการออกแบบที่ประเทศเงินกู้ไม่ได้เก็บเกี่ยวรายได้มากพอที่จะจ่ายให้เขากลับมา ในกรณีอื่นๆเจ้าหน้าที่ของรัฐบาลและผู้รับเหมาก่อสร้างส่วนตัวได้ประการแรกเงินเข้าไปในบัญชีธนาคารส่วนตัวปัญหาตราสารหนี้ระหว่างประเทศแห่งนี้ได้กลายเป็นวิกฤติเศรษฐกิจที่ประเทศยากจนจำนวนมากแบบเสียค่าบริการเมื่อรับชมเงินมากกว่าเพื่อใช้ในประเทศและในแต่ละปีกว่าที่ได้รับในสินเชื่อ ตัวเลขของธนาคารโลกระบุว่ากองทุนที่ถูกแยกออกมาสุทธิ 1 พันล้านดอลลาร์จากแอฟริกาใต้ในปี 1997 และ 1998 มากกว่าคนถือครองตราสารหนี้ใน ภาค พื้นทวีป