After finishing our dinner, we left

After finishing our dinner, we left the diner. The scarlet moon was at the zenith which showed that it was quite late already.

As I breathed out, I realized that my breath was slightly warm.

It’s not like I was feverish. But, maybe a little bit of the kids energy was shared with me. I felt like that.

Was it fun? Yeah, it was. I had fun.

Without thinking about anything stupid or useless, I simply chatted and ate with my comrades, with the kids.

I was reminded that it could be this much fun. The time where we don’t have to think like a Brave or a Hero could be so calming, we were reminded of that once again.

“Did you eat to your heart’s content?”

“Yes. I ate a lot.”

“Then, it’d be nice if your height grew a little as well.”

“Yes…….”

Answering energetically, then soon answering in a small voice, I laughed at such a Souichi.

“Thank you very much Renji-oniisan for treating us.”(yayoi)

“As you’d expect, it’d be embarrassing to share the bill with kids after all.”

“fufu.”

“After graduating when you get a job….then I’ll have you guys treat me.”

“Sure.”

Yayoi-chan, as usual, sounded the most mature even though she was the youngest.

“………..”

And Aya was silent while hanging her head.

She became like this soon after when I said that we should go back. Seriously this girl. I began to think.

“Oi Souichi.”

“Yes?”

Calling him, I threw Ermenhilde to him.

He panicked a bit due to my sudden action but did somehow catch it properly with his both hands.

Probably because he’s living at school now, he’s grown slightly relaxed/careless. Well, that should be normal though.

A life where you’re cautious 24/7 would break you sooner or later. That’s why, this is fine. For that reason, Utano-san sent these kids to school I think.

[What happened Renji?]

“I’ll be back after walking a bit with Aya. I’ll come with you guys properly to your dorms later so don’t worry.”

“As usual, that came out of nowhere Renji-niisan.”

“Don’t mind it, it’s usual right.”

Saying that, I started walking. Ermenhilde was saying something but I acted like I didn’t hear. On glancing back a little, Yayoi-chan was giving a thumbs up. What are you doing? I sighed.

“………”

“………….”

Silence.

But there was no complaint against what I said suddenly either.

When I glanced at Aya walking beside me, she was looking properly forward like walking now.

Fuyou Aya. Childhood friends to the Amagi siblings and probably the greatest and strongest magician of this world.

I—cannot understand this girl. Why did she come to talk to me, what did she expect of me.

Back then, I had saved her quite a few times. From monsters, accidents, diseases. From back then, I feel like she has matured a lot.

Just one year. But it was enough for a girl to grow up a lot, I think. Her height has grown from being around my chest to coming close to my shoulders. Her hair has also grown longer and expression has also become more adult-like. Even though she laughs childishly when talking with Souichi, right now her expression is calm.

“Did you grow taller?”

“Only—a bit.”

The conversation ended.

I am good at continuing conversation with people but I think I suck at starting a conversation myself.

It’s different if I have an objective but like now when there’s no such objective in my mind I think I’d be satisfied with just walking around like this. I’d think there’s no really need for conversation.

Moving my gaze away from Aya, I looked up at the night sky while walking beside her.

“Your uniform really suits.”

“Thank you very much.”

It’s not like I had anything to talk about.

But I felt that Aya had something she wanted to say to me.

That’s I waited patiently for Aya to talk . Care freely, while gazing at the night sky. The walk with no destination felt great.

People who live in this world sleep early. That’s because they have nothing to do. The most they have for enjoyment is either alcohol and gambling. But even casinos exist only in the area where nobles live. And even that’s not an actual legal one. Those who like such things might be awake till late but it’d be only us who’d take a walk at such a time.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจากอาหารเย็นของเรา เราเหลือช๊อบ ดวงจันทร์สีแดงถูกที่สุดยอดซึ่งแสดงให้เห็นว่า ดื่มแล้วเป็นผมลมหายใจออก ฉันรู้ว่า ลมหายใจของฉันถูกอุ่นเล็กน้อยไม่ต้องไข้ได้ แต่ ทีพลังงานที่เด็กน้อยถูกใช้ร่วมกันกับฉัน ผมรู้สึกเช่นนั้นไม่สนุก ใช่ มันเป็น สนุกได้โดยไม่คิดอะไรโง่ หรือไร้ประโยชน์ ฉันเพียงแค่ chatted และกับสหายของฉัน กับเด็กผมนึกถึงว่า มันอาจจะสนุกมากนี้ เวลาที่เราไม่ต้องนึกความกล้าหรือพระเอกเป็นสงบดังนั้น เรามีการแจ้งเตือนที่อีกครั้ง"กินไปที่เนื้อหาหัวใจของคุณ""ใช่ ฉันกินมากขึ้น""แล้ว มันจะดีถ้าความสูงของคุณเติบโตเพียงเล็กน้อยเช่นกัน""ใช่..."ตอบมี เร็ว ๆ นี้ตอบเสียงเล็ก ผมเยาะ Souichi ดังกล่าว"ขอบคุณมากเพิลส์ oniisan รักษาเรา" (ยาโยอิ)"คุณคาดหวัง มันจะน่าอายเพื่อแบ่งปันรายการกับเด็กหลังจาก""ฟูฟุ""หลังจากจบการศึกษาเมื่อคุณได้รับงาน... แล้วจะมีพวกคุณรักษาผม.""แน่"ยาโยอิจัง ตามปกติ ฟังผู้ใหญ่มากที่สุดแม้ว่าเธออายุน้อยที่สุด“………..”และอาเงียบขณะห้อยหัวของเธอเธอกลายเป็นเช่นนี้หลังจากเมื่อผมพูดว่า เราควรจะกลับไป อย่างนี้สาว เริ่มต้น"Oi Souichi""ใช่หรือไม่"ฉันเรียกเขา โยน Ermenhilde เขาเขาพอบิตเนื่องจากการกระทำของฉับพลัน แต่ไม่อย่างใดจับมันอย่างกับมือทั้งสองอาจจะ เพราะเขาจะอยู่ที่โรงเรียนตอนนี้ เขาจะปลูกเล็กน้อยผ่อนคลาย/ประมาท ดี ที่ควรจะเป็นปกติแม้ว่าชีวิตที่คุณต้องระมัดระวังตลอด 24 ชั่วโมง 7 คุณจะหยุดพักช้า จึง นี้จะปรับ สำหรับเหตุผลที่ ธโฮซังส่งเด็กเหล่านี้คิดว่า โรงเรียน[เพิลส์เกิดอะไรขึ้น]"ฉันจะทำได้หลังจากเดินแบบกับอา ฉันจะมากับพวกคุณอย่างถูกต้องการพักของคุณในภายหลังจึงไม่ต้องกังวล""ตามปกติ ที่มาจากไหนเลย niisan เพิลส์นี้""ไม่ทราบ เป็นขวาปกติ"พูด ที่เริ่มต้นเดิน Ermenhilde พูดบางสิ่งบางอย่าง แต่ฉันทำหน้าที่เหมือนไม่ได้ยิน บนสวยกลับน้อย ยาโยอิจังถูกให้นิ้วหัวแม่มือขึ้น คุณทำอะไรอยู่ ผม sighed“………”“………….”ความเงียบแต่มีไม่มีเรื่องร้องเรียนกับสิ่งที่ผมกล่าวก็เป็นเมื่อฉัน glanced ที่อาเดินข้างฉัน เธอกำลังมองไปข้างหน้าอย่างเช่นเดินตอนนี้Fuyou Aya เพื่อนวัยเด็กพี่น้องคูและคงวิเศษมากที่สุด และแรงที่สุดของโลกนี้ฉัน — ไม่เข้าใจผู้หญิงคนนี้ ทำไมเธอไม่ได้มาพูดคุยกับฉัน สิ่งที่เธอไม่คาดของฉันกลับมาแล้ว ฉันได้บันทึกไว้เธอค่อนข้างไม่กี่ครั้ง จากมอนสเตอร์ อุบัติเหตุ โรค จากกลับมาแล้ว ฉันรู้สึกเหมือนเธอมีสุกมากเพียงหนึ่งปี แต่มันก็เพียงพอสำหรับสาวเติบโตขึ้นมาก คิด ความสูงของเธอได้เติบโตขึ้นเป็นรอบอกของฉันมาใกล้กับไหล่ของฉัน ผมยังเติบโตอีกต่อไป และแสดงออกได้กลายเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นเช่น ถึงแม้ว่าเธอหัวเราะ childishly เมื่อคุยกับ Souichi ขวา เดี๋ยวนี้แสดงเป็นที่สงบ"คุณเติบโตสูงหรือไม่""เฉพาะ — บิต"การสนทนาสิ้นสุดลงผมที่ต่อบทสนทนากับคนดี แต่ผมคิดว่า ผมดูดที่เริ่มต้นการสนทนาด้วยตนเองแตกต่างกันคือถ้าผมมีวัตถุประสงค์ แต่ชอบตอนนี้เมื่อมีวัตถุประสงค์ดังกล่าวไม่มีในใจผมคิดว่า จะพอใจกับการเดินเช่นนี้ ผมคิดว่า ไม่จำเป็นสำหรับการสนทนาย้ายสายตาของฉันออกจากอา ฉันมองขึ้นท้องฟ้ายามค่ำคืนในขณะที่เดินข้างเธอ"ของคุณเหมือนกันจริง ๆ เหมาะสมกับงาน""ขอบคุณมากครับ"ก็ไม่เหมือนมีการพูดคุยเกี่ยวกับแต่รู้สึกว่า อามีบางสิ่งบางอย่างที่เธอต้องการพูดกับฉันที่ฉันจะอดทนรออาพูดคุย ดูแลได้อย่างอิสระ ชมท้องฟ้ายามค่ำคืน การเดิน ด้วยปลายไม่รู้สึกดีขึ้นคนที่อยู่ในโลกนี้ที่ไหน นั่นเป็น เพราะพวกเขาไม่มี ส่วนใหญ่ที่พวกเขามีความสุขเป็นสุราและการพนัน แต่แม้กระทั่งคาสิโนที่อยู่ในพื้นที่ที่อยู่อาศัยของขุนนาง และก็ไม่มีจริงทางกฎหมาย ผู้ที่ชอบสิ่งต่าง ๆ อาจทำงานจนถึงดึกแต่มันจะเป็นเพียงเราที่ต้องเดินในครั้งนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากเสร็จสิ้นงานเลี้ยงอาหารค่ำของเราเราออกจากร้านอาหาร ดวงจันทร์สีแดงเข้มเป็นสุดยอดซึ่งแสดงให้เห็นว่ามันก็ค่อนข้างปลายแล้ว. ขณะที่ผมสูดลมหายใจออกฉันตระหนักว่าลมหายใจของฉันอบอุ่นเล็กน้อย. มันไม่เหมือนที่ผมเป็นไข้ แต่อาจจะเล็กน้อยของพลังงานที่เด็กถูกใช้ร่วมกันกับฉัน ฉันรู้สึกเหมือนว่า. มันสนุก? ใช่มันเป็น ผมสนุก. โดยไม่ต้องคิดเกี่ยวกับอะไรโง่หรือไร้ประโยชน์ผมก็พูดคุยและกินกับเพื่อนสนิทของฉันกับเด็ก. ผมนึกถึงว่ามันอาจจะสนุกมากนี้ เวลาที่เราจะได้ไม่ต้องคิดเช่นกล้าหาญหรืออาจจะเป็นฮีโร่ที่สงบเงียบเพื่อให้เราได้นึกถึงว่าอีกครั้ง. "คุณกินเพื่อเนื้อหาหัวใจของคุณ?" "ใช่ ฉันกินมาก. " " จากนั้นก็ต้องการจะดีถ้าความสูงของคุณเพิ่มขึ้นเล็กน้อยเช่นกัน. " " ใช่ ...... . " ตอบอย่างกระฉับกระเฉงแล้วเร็ว ๆ นี้ตอบด้วยเสียงเล็ก ๆ ผมหัวเราะที่ดังกล่าว Souichi. " ขอบคุณ มาก Renji-oniisan สำหรับการรักษาเรา. "(Yayoi) " ในขณะที่คุณคาดหวังมันจะน่าอายที่จะแบ่งปันการเรียกเก็บเงินกับเด็กหลังจากทั้งหมด. " " fufu. " " หลังจากจบการศึกษาเมื่อคุณได้รับงาน ... แล้วฉันจะมีพวกคุณปฏิบัติกับฉัน. " " แน่นอน. " ยาโยอิจังตามปกติฟังผู้ใหญ่มากที่สุดแม้ว่าเธอจะเป็นลูกคนสุดท้อง. " ......... .. " และอายะก็เงียบในขณะที่ห้อยหัวของเธอ. เธอ กลายเป็นเช่นนี้เมื่อเร็ว ๆ นี้หลังจากที่ผมบอกว่าเราควรกลับไป ผู้หญิงคนนี้อย่างจริงจัง ผมเริ่มที่จะคิดว่า. "เฮ้ย Souichi." "ใช่?" เรียกเขาว่าฉันโยน Ermenhilde กับเขา. เขาตื่นตระหนกเล็กน้อยเนื่องจากการกระทำอย่างฉับพลันของฉัน แต่อย่างใดจับได้อย่างถูกต้องด้วยมือทั้งสองของเขา. อาจจะเป็นเพราะเขาอาศัยอยู่ที่โรงเรียนในขณะนี้ เขาเติบโตขึ้นเล็กน้อยผ่อนคลาย / ประมาท ดีที่ควรจะเป็นตามปกติแม้ว่า. ชีวิตที่คุณระมัดระวัง 24/7 จะทำลายคุณไม่ช้าก็เร็ว นั่นเป็นเหตุผลที่นี้เป็นที่ดี สำหรับเหตุผลที่ Utano ซังส่งเด็กเหล่านี้ไปโรงเรียนผมคิดว่า. [Renji เกิดอะไรขึ้น?] "ฉันจะกลับมาหลังจากที่เดิน bit กับอายะ ฉันจะมาพร้อมกับพวกคุณอย่างถูกต้องเพื่อพักอาศัยของคุณในภายหลังจึงไม่ต้องกังวล. " " ตามปกติที่มาจากที่ไหนเลย Renji-niisan. " " ไม่ทราบมันเป็นสิทธิตามปกติ. " บอกว่าผมเริ่ม ที่เดิน Ermenhilde ถูกพูดอะไรบางอย่าง แต่ผมทำตัวเหมือนฉันไม่ได้ยิน บนวินาศภัยหลังเล็ก ๆ น้อย ๆ , ยาโยอิจังได้ให้นิ้วหัวแม่มือขึ้น คุณกำลังทำอะไร? ผมถอนใจ. " ......... " " ............ ." เงียบ. แต่มีการร้องเรียนกับสิ่งที่ผมพูดอย่างกระทันหันทั้ง no. เมื่อฉันเหลือบมองไปที่อายะเดินข้างๆเธอกำลังมองไปข้างหน้าอย่างถูกต้องเหมือนเดินในขณะนี้. Fuyou Aya เพื่อนในวัยเด็กกับพี่น้อง Amagi และน่าจะเป็นนักมายากลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและแข็งแกร่งที่สุดของโลกนี้. ฉันไม่สามารถเข้าใจเธอคนนี้ ทำไมเธอไม่มาพูดคุยกับผมว่าสิ่งที่เธอไม่คาดหวังของฉัน. กลับมาแล้วผมเคยช่วยเธอค่อนข้างไม่กี่ครั้ง จากมอนสเตอร์อุบัติเหตุโรค จากด้านหลังแล้วฉันรู้สึกเหมือนเธอได้ครบกำหนดเป็นจำนวนมาก. เพียงหนึ่งปี แต่มันก็เพียงพอแล้วสำหรับสาวที่จะเติบโตขึ้นมากผมคิดว่า ความสูงของเธอได้เติบโตขึ้นจากการถูกบริเวณหน้าอกของฉันที่จะมาใกล้กับไหล่ของฉัน ผมของเธอนอกจากนี้ยังมีการเติบโตได้อีกต่อไปและการแสดงออกก็จะกลายเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นเหมือน แม้ว่าเธอหัวเราะ childishly เมื่อพูดคุยกับ Souichi ตอนนี้การแสดงออกของเธอคือความสงบ. "คุณเติบโตสูง?" "เพียงเล็กน้อย." การสนทนาจบลง. ผมที่ดีในการสนทนากับผู้คนอย่างต่อเนื่อง แต่ผมคิดว่าผมดูดที่เริ่มต้น การสนทนากับตัวเอง. มันแตกต่างกันถ้าฉันมีวัตถุประสงค์ แต่ชอบตอนนี้เมื่อไม่มีวัตถุประสงค์ดังกล่าวในใจของฉันฉันคิดว่าฉันต้องการจะมีความพึงพอใจที่มีเพียงแค่เดินไปรอบ ๆ เช่นนี้ ฉันคิดว่าไม่มีจริงๆต้องสำหรับการสนทนา. ย้ายสายตาของฉันออกไปจากอายะผมมองขึ้นไปบนท้องฟ้าคืนในขณะที่เดินข้างๆเธอ. "เครื่องแบบของคุณจริงๆเหมาะสม." "ขอบคุณมาก." มันไม่เหมือนที่ฉันมีอะไร พูดคุยเกี่ยวกับ. แต่ผมรู้สึกว่าอายะมีอะไรบางอย่างที่เธออยากจะพูดกับผม. นั่นคือฉันรอคอยอย่างอดทนสำหรับอายะที่จะพูดคุย ดูแลได้อย่างอิสระในขณะที่จ้องมองท้องฟ้ายามค่ำคืน เดินกับปลายทางไม่รู้สึกดีมาก. ประชาชนที่อาศัยอยู่ในการนอนหลับโลกนี้ในช่วงต้น นั่นเป็นเพราะพวกเขาไม่มีอะไรจะทำ ส่วนใหญ่พวกเขามีเพื่อความบันเทิงเป็นทั้งเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และการเล่นการพนัน แต่คาสิโนได้อยู่เฉพาะในพื้นที่ที่อาศัยอยู่ขุนนาง และแม้กระทั่งที่ไม่ได้เป็นหนึ่งในทางกฎหมายที่เกิดขึ้นจริง ผู้ที่ชอบสิ่งนั้นอาจจะตื่นขึ้นมาจนดึก แต่ต้องการจะมีเพียงเราที่ต้องการใช้เวลาเดินในเวลาดังกล่าว