The second approach, which will be

The second approach, which will be used here, follows
the arguments of Ransan (1955) and Albrecht et al.
(1988) that the effectiveness of internal auditing is
not a computable reality, but rather is determined by
the subjective evaluations assigned to this function by
management. In other words, the success of any internal
audit can only be measured against the expectations
of the relevant stakeholders (Albrecht et al. 1988).
This approach requires the development of systematic
and generally valid measures by which to gauge IA
effectiveness (Schneider 1984; Dittenhofer 2001). One
of the early efforts in this regard is that of Hoag
(1981), who designed a questionnaire designed to elicit
managerial feedback for each internal auditing activity
in an organisation. The questionnaire covered four
issues: planning and preparation; the quality of the
audit report; the timing of the audit; and the quality
of communication between the relevant actors. Based
on managers’ responses, an average score was calculated
for the effectiveness of a given auditing task.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามวิธีที่สอง ที่จะใช้ที่นี่อาร์กิวเมนต์ของ Ransan (1955) และอัล et al(1988) ที่มีประสิทธิภาพของการตรวจสอบภายในไม่เป็น computable จริง แต่แทนที่จะ เป็นไปตามกำหนดให้ฟังก์ชันนี้โดยประเมินตามอัตวิสัยการจัดการ ในคำอื่น ๆ ความสำเร็จใด ๆ ภายในสามารถวัดตรวจสอบกับความคาดหวังเท่านั้นเสียทุกกลุ่มเกี่ยวข้อง (อัล et al. 1988)วิธีการนี้ต้องการการพัฒนาระบบและมาตรการที่ถูกต้องโดยทั่วไปซึ่งวัด IAประสิทธิภาพ (ชไนเดอร์ 1984 Dittenhofer 2001) หนึ่งเริ่มต้นความพยายามในเรื่องนี้คือ Hoag(1981), ผู้ออกแบบสอบถามที่ออกแบบมาเพื่อให้ได้รับความคิดเห็นจัดการสำหรับแต่ละกิจกรรมตรวจสอบภายในในองค์การ แบบสอบถามครอบคลุม 4ปัญหา: การวางแผนและการเตรียม คุณภาพของการตรวจสอบรายงาน ระยะเวลาของการตรวจสอบ และคุณภาพการสื่อสารระหว่างตัวแสดงที่เกี่ยวข้อง ตามในการตอบสนองของผู้จัดการ คำนวณคะแนนเฉลี่ยสำหรับประสิทธิผลของงานตรวจสอบกำหนดให้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แนวทางที่สองซึ่งจะถูกนำมาใช้ที่นี่ต่อไปนี้ข้อโต้แย้งของ Ransan (1955) และอัลเบรท et al. (1988) ที่มีประสิทธิผลของการตรวจสอบภายในเป็นไม่เป็นความจริงคำนวณแต่จะถูกกำหนดโดยการประเมินผลอัตนัยที่กำหนดให้กับฟังก์ชั่นนี้โดยการจัดการ ในคำอื่น ๆ ความสำเร็จของภายในใด ๆการตรวจสอบเท่านั้นที่สามารถวัดกับความคาดหวัง. ผู้มีส่วนได้เสียที่เกี่ยวข้อง (. Albrecht et al, 1988) วิธีนี้ต้องมีการพัฒนาระบบและมาตรการที่ถูกต้องโดยทั่วไปซึ่งจะวัด IA ประสิทธิภาพ (ชไนเดอ 1984; Dittenhofer 2001) หนึ่งของความพยายามในช่วงต้นเรื่องนี้เป็นที่ของ Hoag (1981) ซึ่งได้รับการออกแบบแบบสอบถามที่ออกแบบมาเพื่อล้วงเอาข้อเสนอแนะการบริหารจัดการสำหรับแต่ละกิจกรรมการตรวจสอบภายในในองค์กร แบบสอบถามที่ครอบคลุมสี่ประเด็น: การวางแผนและการเตรียม คุณภาพของรายงานการตรวจสอบ; ระยะเวลาของการตรวจสอบนั้น และคุณภาพของการสื่อสารระหว่างนักแสดงที่เกี่ยวข้อง ขึ้นอยู่กับการตอบสนองผู้จัดการ'คะแนนเฉลี่ยที่คำนวณได้เพื่อให้เกิดประสิทธิภาพของงานที่ได้รับการตรวจสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิธีที่สอง ซึ่งจะใช้ที่นี่ ดังนี้
ข้อโต้แย้งของ ransan ( 1955 ) และ Albrecht et al .
( 1988 ) ประสิทธิผลของการตรวจสอบภายในเป็น
ไม่ใช่ความเป็นจริงที่สามารถคำนวณได้ แต่แทนที่จะถูกกำหนดโดยการประเมินผลอัตนัย
มอบหมายให้ฟังก์ชันนี้โดยการจัดการ . ในคำอื่น ๆความสำเร็จของการตรวจสอบภายในสามารถวัด

กับความคาดหวังของผู้มีส่วนได้เสียที่เกี่ยวข้อง ( Albrecht et al . 1988 ) .
วิธีนี้ต้องมีการพัฒนาระบบและมาตรการที่ถูกต้องโดยทั่วไป

( เพื่อวัดประสิทธิผลของ IA ชไนเดอร์ 1984 ; dittenhofer 2001 ) หนึ่ง
ของความพยายามในเรื่องนี้ คือ ต้นที่โฮก
( 1981 ) , ที่ออกแบบแบบสอบถามเพื่อศึกษาการจัดการข้อมูลสำหรับแต่ละการตรวจสอบภายใน

กิจกรรมในองค์กรแบบสอบถามที่ครอบคลุมประเด็นที่ 4
: การวางแผนและเตรียมการ ; คุณภาพของรายงานการตรวจสอบ ; เวลาในการตรวจสอบ และคุณภาพ
ของการสื่อสารระหว่างนักแสดงที่เกี่ยวข้อง โดย
ต่อการตอบสนองของผู้จัดการ มีคะแนนเฉลี่ยคำนวณ
เพื่อประสิทธิผลของงานให้บริการตรวจสอบบัญชี