DISCUSSIONOur major finding was tha

DISCUSSION
Our major finding was that statistically significant kneeextension range-of-motion gains of 6.80 and 5.60 were maintained at 1 and 3 minutes poststretching, respectively. The range-of-motion gains returned to the baseline by 6 minutes after stretching. The inability to maintain significant knee-extension angles beyond 3 minutes in our study suggests that a temporary creep effect occurred in which the viscoelastic component of the hamstrings was not deformed enough to produce a permanent change. With respect to the contractile component of muscle, Bohannon proposed that the inability of the hip joint to maintain significant flexion angles after hamstring stretching was due to temporary sarcomere lengthening. Temporary sarcomere lengthening may have occurred with our hamstring stretch subjects. Bohannon recorded 1 of 2 follow-up measurements in an elapsed time frame similar to that incorporated in our study. Over the course of 3 consecutive days of 8-minute passive loading, Bohannon recorded statistically significant (P < .01) maintained angles of hip flexion of 3.00 (day 1), 3.30 (day 2), and 2.90 (day 3) at 10 minutes postloading. Ten minutes after cessation of an 8-minute static stretch, Bohannon recorded a statistically significant (P < .01) maintained angle of hip flexion of 3.00. The return of knee extension in our study to baseline at 6 minutes is similar to the inability of the hip joint in Bohannon's study to maintain any significant increase 10 minutes after cessation of the stretch. Although the 2 studies differed in procedure, the results suggest that the hamstring complex (including the hip and knee joints) may require greater durations of stretch or increased stretching repetitions in order to create more permanent changes in its contractile and noncontractile components. The ability of the stretching protocol to increase the angle of knee extension 6.80 (at 1 minute) was slightly less than the 8.00 and 9.20 reported by Worrell et al, and Sullivan et al, respectively. However, our study reported similar results with fewer stretches. All 3 studies incorporated a prebaseline warm-up, used the AKE test to measure knee joint range of motion, and had subjects perform a static stretching protocol in an upright position. The differences in the angle of knee extension at 1 minute recorded by Worrell et al and Sullivan et al may be the result of the number of stretches: 48 total stretches (15 stretching sessions performed over a 3-week

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนทนาOur major finding was that statistically significant kneeextension range-of-motion gains of 6.80 and 5.60 were maintained at 1 and 3 minutes poststretching, respectively. The range-of-motion gains returned to the baseline by 6 minutes after stretching. The inability to maintain significant knee-extension angles beyond 3 minutes in our study suggests that a temporary creep effect occurred in which the viscoelastic component of the hamstrings was not deformed enough to produce a permanent change. With respect to the contractile component of muscle, Bohannon proposed that the inability of the hip joint to maintain significant flexion angles after hamstring stretching was due to temporary sarcomere lengthening. Temporary sarcomere lengthening may have occurred with our hamstring stretch subjects. Bohannon recorded 1 of 2 follow-up measurements in an elapsed time frame similar to that incorporated in our study. Over the course of 3 consecutive days of 8-minute passive loading, Bohannon recorded statistically significant (P < .01) maintained angles of hip flexion of 3.00 (day 1), 3.30 (day 2), and 2.90 (day 3) at 10 minutes postloading. Ten minutes after cessation of an 8-minute static stretch, Bohannon recorded a statistically significant (P < .01) maintained angle of hip flexion of 3.00. The return of knee extension in our study to baseline at 6 minutes is similar to the inability of the hip joint in Bohannon's study to maintain any significant increase 10 minutes after cessation of the stretch. Although the 2 studies differed in procedure, the results suggest that the hamstring complex (including the hip and knee joints) may require greater durations of stretch or increased stretching repetitions in order to create more permanent changes in its contractile and noncontractile components. The ability of the stretching protocol to increase the angle of knee extension 6.80 (at 1 minute) was slightly less than the 8.00 and 9.20 reported by Worrell et al, and Sullivan et al, respectively. However, our study reported similar results with fewer stretches. All 3 studies incorporated a prebaseline warm-up, used the AKE test to measure knee joint range of motion, and had subjects perform a static stretching protocol in an upright position. The differences in the angle of knee extension at 1 minute recorded by Worrell et al and Sullivan et al may be the result of the number of stretches: 48 total stretches (15 stretching sessions performed over a 3-week

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การอภิปราย
ของเราค้นพบที่สำคัญคือการที่ kneeextension นัยสำคัญทางสถิติกำไรช่วงของการเคลื่อนไหวของ 6.80 และ 5.60 ได้รับการเก็บรักษาไว้ ณ วันที่ 1 และ 3 นาที poststretching ตามลำดับ กำไรช่วงของการเคลื่อนไหวกลับไปพื้นฐาน 6 นาทีหลังจากการยืด ไม่สามารถที่จะรักษามุมขยายเข่าอย่างมีนัยสำคัญเกิน 3 นาทีในการศึกษาของเราแสดงให้เห็นว่าผลกระทบที่เกิดขึ้นชั่วคราวคืบซึ่งองค์ประกอบหนืดของ hamstrings ไม่ได้พิการพอที่จะผลิตการเปลี่ยนแปลงอย่างถาวร ด้วยความเคารพต่อส่วนประกอบหดตัวของกล้ามเนื้อ Bohannon เสนอว่าการไร้ความสามารถของสะโพกจะรักษามุมงออย่างมีนัยสำคัญหลังจากที่เอ็นร้อยหวายยืดเป็นเพราะความยาวซีกชั่วคราว ชั่วคราวยาวซีกอาจจะเกิดขึ้นกับอาสาสมัครยืดเอ็นร้อยหวายของเรา Bohannon บันทึก 1 จาก 2 ติดตามวัดในกรอบเวลาที่ผ่านไปคล้ายกับที่จัดตั้งขึ้นในการศึกษาของเรา ในช่วง 3 วันติดต่อกันจาก 8 นาทีโหลดเรื่อย ๆ , Bohannon บันทึกนัยสำคัญทางสถิติ (p <0.01) การบำรุงรักษามุมของงอสะโพก 3.00 (วันที่ 1), 3.30 (วันที่ 2) และ 2.90 (วันที่ 3) 10 นาที postloading สิบนาทีหลังจากการหยุดชะงักของการยืดคง 8 นาที, Bohannon บันทึกนัยสำคัญทางสถิติ (p <0.01) มุมของการบำรุงรักษางอสะโพก 3.00 การกลับมาของการขยายหัวเข่าในการศึกษาของเราเพื่อพื้นฐานที่ 6 นาทีจะคล้ายกับการไร้ความสามารถของสะโพกในการศึกษา Bohannon ในการรักษาเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญใด ๆ 10 นาทีหลังจากการหยุดชะงักของการยืด แม้ว่า 2 การศึกษาที่แตกต่างกันในขั้นตอนผลการชี้ให้เห็นว่ามีความซับซ้อนเอ็นร้อยหวาย (รวมถึงสะโพกและข้อเข่า) อาจต้องใช้ระยะเวลามากขึ้นของการยืดหรือยืดเพิ่มขึ้นซ้ำในการที่จะสร้างการเปลี่ยนแปลงอย่างถาวรมากขึ้นในการหดตัวและส่วนประกอบของ noncontractile ความสามารถของโปรโตคอลการยืดเพื่อเพิ่มมุมของการขยายเข่า 6.80 (ณ วันที่ 1 นาที) เป็นน้อยกว่า 8.00 และ 9.20 รายงานโดยเรลล์และคณะและซัลลิแวนและคณะตามลำดับ แต่การศึกษาของเรารายงานผลที่คล้ายกับเหยียดน้อย ทั้งหมด 3 การศึกษาที่จัดตั้งขึ้นอบอุ่นขึ้น prebaseline ใช้ทดสอบเอกในการวัดช่วงข้อเข่าของการเคลื่อนไหวและมีอาสาสมัครดำเนินการโปรโตคอลยืดแบบคงที่ในตำแหน่งตั้งตรง ความแตกต่างในมุมของการขยายหัวเข่าที่ 1 นาทีบันทึกโดยเรลล์และคณะและซัลลิแวนและคณะอาจจะเป็นผลมาจากจำนวนเหยียด: 48 เหยียดทั้งหมด (15 ครั้งยืดดำเนินการในช่วง 3 สัปดาห์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การอภิปราย
หาหลักของเราคือ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ kneeextension ช่วงของการเคลื่อนไหวเพิ่มขึ้นของ 6.80 และ 5.60 ยังคงที่ 1 และ 3 นาที poststretching ตามลำดับ ช่วงของการเคลื่อนไหวได้รับกลับไปพื้นฐานโดย 6 นาที หลังจากยืดการรักษาที่สำคัญขยายมุมเข่าเกิน 3 นาทีในการศึกษาของเราแสดงให้เห็นว่าผลคืบชั่วคราวที่เกิดขึ้นในที่ส่วนประกอบเข้มข้น hamstrings ไม่ได้พิการเพียงพอในการผลิตการเปลี่ยนแปลงที่ถาวร ด้วยความเคารพในองค์ประกอบด้านการหดตัวของกล้ามเนื้อโบ นนได้เสนอว่า การไร้ความสามารถของสะโพกเพื่อรักษางอเป็นมุมฉากที่สำคัญหลังจากเอ็นร้อยหวายยืดเนื่องจากชั่วคราวซาร์โคเมียร์ยืดออก ชั่วคราวซาร์โคเมียร์ยาวอาจจะเกิดขึ้นกับวิชายืดเอ็นร้อยหวายของเรา โบ นน 1 2 บันทึกการวัดผลในเวลากรอบคล้ายกับที่รวมอยู่ในการศึกษาของเราผ่านหลักสูตร 3 วันติดต่อกัน 8-minute โหลดเรื่อยๆ , โบ นนบันทึกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < . 01 ) รักษาของข้อสะโพก 3.00 มุม ( วันที่ 1 ) 3.30 ( วันที่ 2 ) และ 2.90 ( วันที่ 3 ) 10 นาที postloading . สิบนาทีหลังจากที่หยุดการ 8-minute แบบคงที่ยืด , โบ นนบันทึกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < . 01 ) รักษามุมของข้อสะโพก 3.00 .ผลตอบแทนของการขยายเข่าในการศึกษาของเราระดับที่ 6 นาที จะคล้ายคลึงกับการไร้ความสามารถของสะโพกโบ นนก็ศึกษาการรักษามีเพิ่มขึ้น 10 นาทีหลังจากการยืด . ถึงแม้ว่าการศึกษาแตกต่างกัน ใน 2 ขั้นตอนพบว่า เอ็นร้อยหวาย คอมเพล็กซ์ ( รวมทั้งสะโพกและข้อเข่า ) อาจต้องใช้ระยะเวลามากกว่ายืดยืดหรือเพิ่มขึ้น repetitions เพื่อที่จะสร้างการเปลี่ยนแปลงที่ถาวรมากขึ้นในคอมที่หดตัวและโดพลาสมิก . ความสามารถในการยืดพิธีสารเพิ่มมุมของหัวเข่าส่งเสริม 6.80 ( 1 นาที ) เป็นเพียงเล็กน้อยน้อยกว่า 8 และ 9 .20 รายงานโดยเวอร์เริลล์ et al , และซัลลิแวน et al , ตามลำดับ อย่างไรก็ตาม การรายงานผลที่คล้ายกันกับน้อยเหยียด 3 การศึกษารวม prebaseline อุ่นเครื่องใช้เอก ทดสอบวัดเข่า ช่วงของการเคลื่อนไหว และมีคนแสดงโพรโทคอลแบบคงที่ยืดตั้งตรงความแตกต่างในมุมของหัวเข่าที่ขยาย 1 นาที ที่บันทึกโดยเวอร์เริลล์ et al และซัลลิแวน et al อาจเป็นผลจากจำนวนทั้งหมด ( 15 : 48 ยืดเหยียดยืดรอบแสดงกว่าแบบใดแบบ