SynopsisGiorgio de Chirico was a pi

Synopsis

Giorgio de Chirico was a pioneer in the revival of Classicism that flourished into a Europe-wide phenomenon in the 1920s. His own interest was likely encouraged by his childhood experiences of being raised in Greece by Italian parents. And, while living in PARIS in the 1910s, his homesickness may have led to the mysterious, classically-inspired pictures of empty town squares for which he is best known. It was work in this style that encouraged him to form the short-lived Metaphysical Art movement, along with the painter Carlo Carrà. His work in this mode attracted considerable notice, particularly in France, where the Surrealists championed him as a precursor. But de Chirico was instinctively more conservative than the PARIS avant-garde, and in the 1920s his style began to embrace qualities of Renaissance and Baroque art, a move that soon drew criticism from his old supporters. For many years afterwards, the Surrealists' disapproval of his late work shaped the attitude of critics. The artist's reputation was also not helped by his later habits of creating new versions of his Metaphysical paintings and of backdating his work, as if those pictures had been created back in the 1910s. In recent years, however, his work of that period has attracted more interest, and it was certainly influential on a new generation of Italian painters in the 1980s.

Key Ideas

De Chirico is most famous for the eerie mood and strange artificiality of the cityscapes he painted in the 1910s. Their great achievement lies in the fact that he treats the scenes not as conventional cityscapes - as perspectives on places full of movement and everyday incident - but rather as the kinds of haunted streets we might encounter in dreams. They are backdrops for pregnant symbols or even, at times, for collections of objects that resemble still lifes. De Chirico's innovative approach to these pictures - an approach rather like that of a theatrical set designer - has encouraged critics to describe them as "dream writings." They are, in other words, disordered collections of symbols. And this points to their difference from the so-called "dream images" of later Surrealists such as Salvador Dalí, which appear to want to capture the contents of a dream with a camera.
Key to de Chirico's work is his love of the classical past. He came to this through his appreciation for German Romanticism, and it was this that revealed to him new ways of looking at the Classics, and ways of treating themes of tragedy, enigma, and melancholy. For de Chirico, the themes and motifs of the Greek and Roman Classics remained valid even in the modern world. However, he recognized that the clash of the past and present produced strange effects - suggesting sorrow, disorientation, nostalgia - and some of the most powerful qualities in his work of the 1910s come from staging this contrast.
Much of the impact of de Chirico's pictures is derived from the restrained clarity of his style. He achieved this by rejecting the formal innovations of much modern art since Impressionism and by instead opting for a frank, realistic manner that allowed him to depict objects with simplicity. The result was a style that, rather like René Magritte's, is rich in evocative mystery despite the straightforward character of the depiction.
De Chirico always believed that his early academic training was vital in preparing him for his later work, and this conservative attitude set him apart from other modernists - particularly from the Surrealists who did so much to elevate his reputation. In the 1920s this outlook grew into a renewed belief in the value of craftsmanship and the Old Masters tradition, and it directed a shift in his style towards greater detail, richer color, and more conventionally accurate modeling of forms and volumes, as well as more emphatic references to Renaissance and Baroque art.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องย่อจอร์โจเดอ Chirico เป็นผู้บุกเบิกในการคืนชีพของคลาสที่เจริญรุ่งเรืองเป็นปรากฏการณ์ยุโรปกว้างในปี ค.ศ. 1920 ที่น่าสนใจของตัวเองได้รับการสนับสนุนโดยมีแนวโน้มที่ประสบการณ์ในวัยเด็กของเขาถูกยกขึ้นในกรีซโดยพ่อแม่ของอิตาลี และในขณะที่อาศัยอยู่ในกรุงปารีสใน 1910s ที่คิดถึงบ้านของเขาอาจจะนำไปสู่การลึกลับภาพคลาสสิกแรงบันดาลใจของสี่เหลี่ยมเมืองที่ว่างเปล่าที่เขาเป็นที่รู้จักกันดีที่สุด มันเป็นงานในรูปแบบที่สนับสนุนให้เขาในรูปแบบการเคลื่อนไหวศิลปะเลื่อนลอยสั้นนี้พร้อมกับจิตรกรคาร์โลCarrà ผลงานของเขาในโหมดนี้ดึงดูดความสนใจมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศฝรั่งเศสที่ Surrealists ปกป้องเขาเป็นสารตั้งต้น แต่ Chirico เป็นสัญชาตญาณอนุรักษ์นิยมมากขึ้นกว่า PARIS เปรี้ยวจี๊ดและในปี ค.ศ. 1920 สไตล์ของเขาเริ่มที่จะโอบกอดคุณภาพของเรเนสซองและศิลปะบาโรกย้ายที่เร็ว ๆ นี้เข้ามาวิจารณ์จากผู้สนับสนุนเก่าของเขา เป็นเวลาหลายปีหลังจากนั้นไม่พอใจ Surrealists 'ของการทำงานของเขาที่มีรูปทรงทัศนคติของนักวิจารณ์ ชื่อเสียงของศิลปินที่ได้รับไม่ได้ช่วยโดยนิสัยของเขาในภายหลังของการสร้างรุ่นใหม่ของภาพวาดของเขาเลื่อนลอยและ backdating การทำงานของเขาราวกับว่าภาพเหล่านั้นได้รับการสร้างขึ้นกลับมาอยู่ใน 1910s ในปีที่ผ่านมา แต่การทำงานของเขาในยุคนั้นได้ดึงดูดความสนใจมากขึ้นและมันก็แน่นอนอิทธิพลต่อคนรุ่นใหม่ของจิตรกรชาวอิตาลีในปี 1980. ไอเดียสำคัญDe Chirico มีชื่อเสียงมากที่สุดสำหรับอารมณ์ที่น่าขนลุกและยศที่แปลกประหลาดของ cityscapes เขา วาดใน 1910s ผลสัมฤทธิ์ที่ดีของพวกเขาอยู่ในความจริงที่ว่าเขาปฏิบัติต่อฉากไม่เป็น cityscapes ธรรมดา - เป็นมุมมองเกี่ยวกับสถานที่ที่เต็มไปด้วยการเคลื่อนไหวและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวัน - แต่เป็นชนิดของถนนผีสิงที่เราอาจพบในความฝัน พวกเขาเป็นฉากหลังสำหรับสัญลักษณ์ที่ตั้งครรภ์หรือแม้กระทั่งในบางครั้งสำหรับคอลเลกชันของวัตถุที่มีลักษณะภาพนิ่ง De Chirico วิธีการใหม่ของภาพเหล่านี้ - วิธีการที่ค่อนข้างชอบของนักออกแบบชุดการแสดงละคร - การได้สนับสนุนให้นักวิจารณ์ที่จะอธิบายว่า "งานเขียนของความฝัน." พวกเขาเป็นในคำอื่น ๆ คอลเลกชันระเบียบของสัญลักษณ์ และจุดนี้เพื่อความแตกต่างของพวกเขาจากสิ่งที่เรียกว่า "ภาพฝัน" ของ Surrealists ภายหลังเช่น Salvador Dali, ซึ่งดูเหมือนจะต้องการที่จะจับเนื้อหาของความฝันที่มีกล้อง. ที่สำคัญที่จะทำงาน Chirico คือความรักของเขาที่ผ่านมาคลาสสิก . เขามาถึงนี้ผ่านการแข็งค่าของเขาสำหรับเยอรมันยวนและมันก็เป็นที่เปิดเผยกับเขารูปแบบใหม่ของการมองที่คลาสสิกและวิธีการของการรักษารูปแบบของโศกนาฏกรรมปริศนาและความเศร้าโศก สำหรับ Chirico, รูปแบบและลวดลายคลาสสิกของกรีกและโรมันยังคงถูกต้องแม้จะอยู่ในโลกสมัยใหม่ แต่เขาได้รับการยอมรับว่าการปะทะกันของอดีตและปัจจุบันที่ผลิตผลกระทบที่แปลก - บอกความเศร้าโศกสับสนคิดถึง -. และบางส่วนของคุณภาพที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในการทำงานของเขาใน 1910s มาจากการแสดงละครทางตรงกันข้ามนี้มากของผลกระทบของภาพเดอChirico ของ มาจากความชัดเจนของการยับยั้งสไตล์ของเขา เขาประสบความสำเร็จนี้ด้วยการปฏิเสธนวัตกรรมใหม่อย่างเป็นทางการของศิลปะสมัยใหม่มากตั้งแต่ฤษีและแทนที่จะเลือกสำหรับตรงไปตรงมาลักษณะที่เป็นจริงที่อนุญาตให้เขาเพื่อให้เห็นภาพวัตถุด้วยความเรียบง่าย ผลที่ได้คือรูปแบบที่ค่อนข้างชอบRené Magritte ของที่อุดมไปด้วยความลึกลับที่นำมาซึ่งแม้จะมีตัวละครที่ตรงไปตรงมาของภาพได้. De Chirico เชื่อเสมอว่าการฝึกอบรมทางวิชาการของเขาในช่วงต้นเป็นสิ่งสำคัญในการเตรียมเขาสำหรับการทำงานของเขาในภายหลังและทัศนคติอนุรักษ์นิยมนี้ตั้งเขา นอกเหนือจากธรรมเนียมอื่น ๆ - โดยเฉพาะอย่างยิ่งจาก Surrealists ที่ไม่มากเพื่อที่จะยกระดับชื่อเสียงของเขา ในปี ค.ศ. 1920 แนวโน้มนี้กลายเป็นความเชื่อต่ออายุในคุณค่าของงานฝีมือและประเพณีที่เจ้านายเก่าและจะกำกับให้มีการเปลี่ยนแปลงในรูปแบบของเขาต่อรายละเอียดมากขึ้นสีที่ดียิ่งขึ้นและอื่น ๆ การสร้างแบบจำลองที่ถูกต้องตามอัตภาพของรูปแบบและปริมาณเช่นเดียวกับที่อื่น ๆ อ้างอิงเน้นการฟื้นฟูศิลปวิทยาพิสดารและศิลปะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องย่อ

Giorgio de Chirico เป็นผู้บุกเบิกในการฟื้นตัวของคลาสสิกที่เจริญรุ่งเรืองในยุโรปกว้างปรากฏการณ์ในปี ค.ศ. 1920 . ความสนใจของเขาเองก็อาจได้รับการสนับสนุนจากประสบการณ์ในวัยเด็กของเขาที่ถูกเลี้ยงดูมาโดยพ่อแม่ของ กรีซ อิตาลี และในขณะที่อาศัยอยู่ในปารีสในปารีสคิดถึงบ้าน , เขาอาจจะนำไปสู่ลึกลับคลาสสิกแรงบันดาลใจจากภาพของเมืองสี่เหลี่ยมว่างเปล่าที่เขารู้จักดีที่สุด . มันทำงานในลักษณะที่สนับสนุนเขาในรูปแบบสั้น ๆศิลปะการเคลื่อนไหวเลื่อนลอยพร้อมกับจิตรกรคาร์โล Carr ล่าสุด . การทำงานในโหมดนี้ ดึงดูดให้มาก โดยเฉพาะในฝรั่งเศส ซึ่งเป็นสารตั้งต้น surrealists สนับสนุนเขา .แต่ De Chirico มีสัญชาตญาณอนุรักษ์นิยมมากขึ้นกว่าเปรี้ยวจี๊ด - ปารีส และในช่วงปี ค.ศ. 1920 สไตล์ของเขาเริ่มที่จะยอมรับคุณภาพของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาและพิสดารศิลปะ , ย้ายที่เร็วดึงวิจารณ์จากผู้สนับสนุนเก่าของเขา หลายปีภายหลัง surrealists ' ไม่เห็นด้วยงานสายของเขารูปร่างทัศนคติของนักวิจารณ์ชื่อเสียงของศิลปินก็ไม่ได้ช่วยให้นิสัยของเขาในภายหลังของการสร้างเวอร์ชันใหม่ของภาพวาดที่เลื่อนลอยของเขา และของ backdating งานของเขา เช่น ถ้ารูปพวกนั้นถูกสร้างขึ้นกลับมาในปารีส ในปีล่าสุด แต่ผลงานของเขาในช่วงนั้นได้ดึงดูดความสนใจมากขึ้นและมันก็แน่นอนที่ทรงอิทธิพลในรุ่นใหม่ อิตาลีจิตรกรในยุค 80 .



ที่สำคัญความคิดDe Chirico มีชื่อเสียงมากที่สุดสำหรับอารมณ์ประหลาดและเทียมแปลกของ cityscapes เขาทาสีในคริสต์ทศวรรษ 1890 . ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ของพวกเขาอยู่ในความเป็นจริงที่เขาถือว่าเป็นฉากที่ไม่ปกติและ cityscapes - ในมุมมองที่เต็มรูปแบบของการเคลื่อนไหวและเหตุการณ์ - ทุกวัน แต่เป็นชนิดของถนนที่หลอนเราอาจพบในความฝันพวกเขาเป็นฉากหลังสำหรับสัญลักษณ์ตั้งครรภ์ หรือแม้แต่ในบางครั้งสำหรับคอลเลกชันของวัตถุที่คล้ายกับสิ่งมีชีวิตยังคง ของ De Chirico วิธีการใหม่ให้กับภาพเหล่านี้ วิธีการค่อนข้างชอบที่ของนักออกแบบ - ละครชุดสนับสนุนนักวิจารณ์อธิบายพวกเขาเป็น " เขียนฝัน พวกเขา ในคำอื่น ๆที่ไม่เป็นระเบียบและคอลเลกชันของสัญลักษณ์และจุดของความแตกต่างจากสิ่งที่เรียกว่า " ภาพฝัน " ของ surrealists ในภายหลัง เช่น ซัลบาดอร์ ดาลี ซึ่งปรากฏต้องการจับภาพเนื้อหาในความฝันกับกล้อง
คีย์ของ De Chirico งานความรักของเขาของอดีตคลาสสิก เขามาด้วยความชื่นชมของเขาสำหรับความโรแมนติกของเยอรมัน และมันก็เป็นแบบนี้ ที่ให้เขาพบวิธีใหม่ในการดูคลาสสิกและวิธีการรักษารูปแบบของโศกนาฏกรรม , Enigma และเศร้าสร้อย สำหรับ de Chirico , รูปแบบและลวดลายของกรีกและโรมันคลาสสิกยังคงถูกต้องแม้ในโลกสมัยใหม่ อย่างไรก็ตาม เขายอมรับว่า การปะทะกันของอดีตและปัจจุบันผลิตแปลกผล - แนะนำความเศร้าโศก , disorientation ,คิดถึง - และบางคุณสมบัติที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในการทำงานของปารีสมาแสดงความคมชัดนี้ .
มากผลกระทบของ De Chirico ภาพได้มาจากความควบคุมของสไตล์ของเขา เขาบรรลุนี้โดยการปฏิเสธนวัตกรรมอย่างเป็นทางการของศิลปะสมัยใหม่มาก ตั้งแต่ ฤษี และแทนที่จะเลือกสำหรับแฟรงค์มีเหตุผลอย่างที่อนุญาตให้เขาวาดภาพวัตถุ มีความเรียบง่าย ผลที่ได้คือลักษณะที่ค่อนข้างเหมือน เรน จากรูปภาพนี้ รวยในความลึกลับนี้แม้จะมีนิสัยตรงไปตรงมาของการพรรณนา
de Chirico เชื่อเสมอว่าอบรมวิชาการของเขาก่อนเป็นสำคัญ ในการเตรียมเขาทำงานในภายหลังของเขาและทัศนคติที่อนุรักษ์นิยมชุดนี้เขานอกจากคนสมัยใหม่ - อื่น ๆ โดยเฉพาะจาก surrealists ใครมากที่จะยกระดับชื่อเสียงของเขา ในปี ค.ศ. 1920 Outlook นี้เป็นชนวนต่ออายุความเชื่อในคุณค่าของฝีมือและนายเก่าประเพณี และกำกับการเปลี่ยนแปลงในสไตล์ของเขาที่มีรายละเอียดมากขึ้นและถูกต้องยิ่งขึ้นสีมากขึ้นโดยทั่วไปแบบของรูปแบบและปริมาณเช่นเดียวกับการอ้างอิงสำคัญมากขึ้นในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาและบาโรกงานศิลปะ