A perfect example from this book is

A perfect example from this book is Templeton the rat. Yes, he ends up helping Charlotte and Wilbur many times but the way the author writes it, it’s obvious he doesn’t care, really, about anyone but himself. This becomes abundantly clear at the end of the book. He does his final good deed for Wilbur- taking down Charlotte’s egg sac to bring back to the barn- but he demanded something out of it; this being the first to eat out of Wilbur’s trough. This small detail was the turning point. It's now apparent that Templeton is a dreadful character.
But I feel like the author needed to write him like this. This is all children know- there are good people and then there are bad. Without it, they would be lost; it’s like food to them.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัวอย่างที่สมบูรณ์แบบจากหนังสือเล่มนี้เป็นหนูเทมเปิล ใช่เขาจบลงด้วยการช่วยให้ charlotte และ wilbur หลายครั้ง แต่วิธีที่ผู้เขียนเขียนมันก็ชัดเจนว่าเขาไม่สนใจจริงๆเกี่ยวกับทุกคน แต่ตัวเอง นี้กลายเป็นที่ชัดเจนมากที่ส่วนท้ายของหนังสือเล่มนี้ที่เขาทำโฉนดที่ดีของเขาสุดท้ายสำหรับ wilbur-การลง charlotte ของถุงไข่ที่จะนำกลับไปที่โรงนา แต่เขาเรียกร้องอะไรบางอย่างออกมาจากมันนี้เป็นครั้งแรกที่จะกินออกจากราง wilbur ของ รายละเอียดเล็ก ๆ นี้เป็นจุดเปลี่ยน ก็ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าเทมเปิลเป็นตัวละครที่น่ากลัว.
แต่ฉันรู้สึกเหมือนผู้เขียนที่จำเป็นในการเขียนของเขาเช่นนี้นี่คือเด็กทุกคนรู้มีคนดีและไม่ดีมี ไม่ว่าพวกเขาจะหายไปมันก็เหมือนอาหารให้กับพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตัวอย่างที่สมบูรณ์แบบจากหนังสือเล่มนี้เป็นบทรับหนู ใช่ เขาสิ้นสุดลงช่วยชาร์ลอตต์และ Wilbur หลายครั้ง แต่วิธีผู้เขียนเขียนนั้น เป็นที่ชัดเจนเขาไม่ดูแล จริง ๆ คนตัวเอง นี้จะอุดมสมบูรณ์ชัดเจนในตอนท้ายของหนังสือ เขาทำหนังสือดีของเขาสุดท้ายสำหรับการ Wilbur ลง sac ไข่ของชาร์ลอตต์จะนำกลับไปยุ้งข้าว - แต่เขาต้องการอะไรมัน นี้แรกกินจากรางของ Wilbur รายละเอียดขนาดเล็กนี้เป็นจุดเปลี่ยน ขณะนี้ชัดเจนว่า ริคคาร์ตันอยู่ dreadful อักขระ
แต่ผมรู้สึกว่าผู้เขียนต้องเขียนเขาเช่นนี้ นี่คือเด็กทุกคนมีรู้เป็นคนดี และมีดี โดยไม่ได้ พวกเขาจะหายไป มันเป็นเหมือนอาหารไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตัวอย่างที่สมบรูณ์แบบจากหนังสือเล่มนี้คือ templeton หนู ใช่เขาจะสิ้นสุดลงได้ช่วยให้ Charlotte , Wilbur Cross และอีกหลายครั้งแต่ทางที่ผู้เขียนจะเขียนมันเป็นอย่างเห็นได้ชัดได้เขาก็จะไม่ได้รับการดูแลอย่างแท้จริงเกี่ยวกับใครแต่ตัวเขาเอง โรงแรมแห่งนี้จะกลายเป็นใสเข้ามาอย่างมากมายในตอนท้ายของหนังสือเล่มนี้เขาไม่การกระทำที่ดีครั้งสุดท้ายของเขาสำหรับ, Wilbur Cross - การลงมาทางตันไข่ของ Charlotte เพื่อนำกลับไปที่โรงนา - แต่เขาถามอะไรบางอย่างออกมาจากโรงแรมแห่งนี้เป็นครั้งแรกที่จะรับประทานอาหารออกจากร่องความกดอากาศต่ำของ, Wilbur Cross รายละเอียดขนาดเล็กแห่งนี้เป็นจุดหมุน โรงแรมคือความโดดเด่นในตอนนี้ว่า templeton คือตัวอักขระอย่างน่ากลัว.
แต่ผมรู้สึกเหมือนว่าผู้เขียนที่จำเป็นในการเขียนให้เขาอย่างนี้โรงแรมแห่งนี้คือเด็กทั้งหมดทราบดีว่า - มีคนดีและก็ยังมีอยู่ไม่ดี โดยไม่มีพวกเขาจะสูญเสียมันจะเป็นเหมือนกับอาหารให้