Sir Leonhard did not refute me. He

Sir Leonhard did not refute me.
He remained silent, expression grave. He offered no temporary words of diversion, but that was very much like him.
Even if the reality was hard, he would never cover it up with a kind lie, and his honesty was what I loved about him.

My expression softened with the strength of my feelings.

“However, I’m sure it won’t be because he is cold and unfeeling. My kind brother will surely suffer from worry, because he treasures me and Johan a lot.”

The night the royal palace was attacked, I had believed him to be able to use me for his purpose.
He needed to be able to draw a line between the two; it was not a matter of him using his little sister, but being capable of making the princess fulfill her duties. I myself wished to be useful, so there was no need for him to feel indebted to me.

And yet, Chris had protected me the way an older brother would his little sister. He had spoiled me, and hugged me close.
Even though he was probably the same when it came to not having anyone to spoil him.

Like hell I’d be able to tell someone like that to, Use me for what you need.

“My real intention is, very simply, commonplace selfishness.”

I was still content to be a child.
I’ll stay his spoiled little sister.

Until my brother does not “use” me, and places his confidence in and “trust” in me.

“I have no desire to be used by my brother, and I don’t want to let him use me, either.”

“…………”

Sir Leonhard stared at me, and a long silence fell inside the carriage. Only the sound of the wheels hitting the ground was audible, but it wasn’t unpleasant.

How much time has passed, I wondered.
Sir Leonhard sighed briefly and smiled.
He wasn’t upset with my outrageously selfish reasons, and only looked upon me kindly.

“I understand. If it is as you have you said, this conversation will go no farther than us.”

“Sir Leon…thank you very much.”

“Not at all.”

It is not something you should give thanks for, he smiled wryly.
The next second, his expression became serious, and he bowed his head.

“I am merely your lowly servant, but I have overstepped my bounds. Please, forgive me.”

It was apology that would accept nothing but a clear explanation of what he thought of himself.
I also liked this side of him a lot. But, it felt like I was being pushed away, so I felt lonely.

If I wasn’t the princess, would he be more willing to be at ease with me? I wondered.
But if that were the case, he wouldn’t be able to protect me like this.

“Your Royal Highness? What is the matter?”

“…………”

If I thought about it, his interactions with the Priestess was because she was the Priestess.
He didn’t just pamper her. He scolded her, and at times, he cheered her on as well. He called her name with that deep voice. And patted her head with that big hand of his.

How nice… It wasn’t fair.

I also want that big hand to pat me. You’re silly, I want him to joking say to me. I want him to give me a light poke and affectionately say, There’s no helping you.

“Sorry. It’s nothing.”

But, none of it was possible. As the princess, I had my limits, and it was a wish that could never come true.
A whim as impossible as asking for the moon.

It was saddening, but that was reality.
There was no use hoping, so I couldn’t bring trouble to Sir Leonhard again.

I made up my mind, and smiled at him to put him at ease, but…

“Your Royal Highness.”

“Um…y-yes?”

“It does not appear to be nothing.”

Sir Leonhard wasn’t deceived at all.
On the contrary…he looked a little angry. Was it just my imagination?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นฮาร์ดรักไม่โต้ผม เขาก็ยังคงเงียบ หลุมฝังศพของนิพจน์ เขาเสนอคำผันไม่ชั่ว แต่ที่เป็นเหมือนเขามาก แม้ว่าความเป็นจริงยาก เขาจะไม่เคยปกปิดเรื่องการโกหกประเภท และความซื่อสัตย์ของเขาคือ สิ่งที่ชอบเกี่ยวกับเขา นิพจน์ของฉันที่แต่งแต้ม ด้วยความแรงของความรู้สึกของฉัน "อย่างไรก็ตาม ฉันแน่ใจว่า มันจะไม่ เพราะเขามีเย็น และ unfeeling พี่ใจจะย่อมมีปัญหากังวล เพราะเขาสมบัติฉันและโยฮันมาก" คืนพระราชวังถูกโจมตี ผมก็เชื่อว่าเขาสามารถใช้ฉันสำหรับวัตถุประสงค์ของเขา เขาต้องการเพื่อให้สามารถวาดเส้นระหว่างสอง มันไม่ใช่เรื่องของเขาใช้น้องสาวของเขา แต่ไม่สามารถทำให้เจ้าหญิงปฏิบัติตามหน้าที่ของเธอ ผมเองอยากให้เป็นประโยชน์ ไม่จำเป็นสำหรับเขาที่จะรู้สึกว่าหนี้ผมจะ และยัง คริสได้ป้องกันฉันวิธีจะเป็นพี่ชายน้องสาวของเขา เขามีนิสัยเสียฉัน และทุกกอดฉันปิด เขาเองก็คงเหมือนกันไปไม่มีใครให้เขา เช่นนรก ฉันจะสามารถบอกผู้อื่นต้องการ ใช้ฉันสำหรับสิ่งที่คุณต้อง "ความตั้งใจจริงของผมคือ มากเพียง ความเห็นแก่ตัวธรรมดา" เนื้อหายังคงจะ เด็กได้ ท่านน้องสาวของเขาเสีย จนพี่ชายไม่ได้ "ใช้" ฉัน และสถานของเขาอย่างมั่นใจและ "ความเชื่อ" ฉัน "ผมไม่ปรารถนาที่จะใช้ โดยพี่ชายของฉัน และฉันไม่ต้องการให้เขาใช้ฉัน อย่างใดอย่างหนึ่ง" “…………” รักนฮาร์ดจ้องที่ฉัน และเงียบนานล้มลงในการขนส่ง เพียงเสียงล้อที่ตีพื้นดินก็เสียง แต่มันไม่ได้ที่ไม่พึงประสงค์ เท่าใดเวลาผ่านไป ฉันสงสัยว่า นฮาร์ดรักถอนหายใจสั้น ๆ และยิ้ม เขาไม่ได้อารมณ์เสียกับเหตุผลของฉันกลางคืนเห็นแก่ตัว และเท่า ที่มองฉันโปรด "ผมเข้าใจ ถ้าคุณมีคุณกล่าวว่า สนทนานี้จะไปไม่ไกลกว่าเรา" " Sir Leon...ขอบคุณมากครับ. " "ไม่เลย" มันไม่สิ่งที่คุณควรให้ขอบคุณสำหรับ ยิ้ม wryly วินาทีถัดไป นิพจน์ของเขากลายเป็นร้ายแรง และเขาโค้งคำนับหัวของเขา "ฉันเพียงราชาต่ำต้อย แต่ฉันมี overstepped ขอบเขตของฉัน กรุณา ยกโทษให้ฉันด้วย" ขอโทษที่จะยอมรับอะไรแต่คำอธิบายที่ชัดเจนของสิ่งที่เขาคิดว่า ของตัวเอง ได้ อันดับด้านนี้ของเขามากขึ้น แต่ มันรู้สึกเหมือนฉันก็ถูกผลักออกไป ดังนั้นผมรู้สึกเหงา ถ้าผมไม่ได้เจ้าหญิง เขาจะยอมจะสะดวกสบายกับฉัน สงสัย แต่ถ้าที่เป็นกรณี เขาจะไม่สามารถปกป้องฉันเช่นนี้ "ฝ่าบาทราช เป็นอะไร" “…………” ถ้าฉันคิดเกี่ยวกับมัน ปฏิสัมพันธ์ของเขากับ Priestess การแก้ไขเพราะเธอ Priestess การ เขาไม่เพียงแค่ดูแลเธอ เขา scolded เธอ และเวลา เขาโห่ร้องเธออยู่เช่นกัน เขาเรียกชื่อเธอ ด้วยเสียงที่ลึก และโรคกลัวหัวของเธอ ด้วยมือที่ใหญ่ของเขา ดี... มันไม่ยุติธรรม อยากให้มือใหญ่ได้ลูบผม คุณต้องเขาล้อเล่นพูดกับฉัน โง่ อยากเป็นเขาให้ฉันการสะกิดเบา ๆ และบอก ว่า เสน่หา มีไม่ช่วย "ขออภัย มันคืออะไร" แต่ มันไม่ได้ เป็นเจ้าหญิง มีขีดจำกัดของฉัน และก็ทางที่อาจไม่เป็นจริง ราชประสงค์เป็นไปไม่ได้เป็นการขอจากดวงจันทร์ เป็น saddening แต่ที่จริง ก็ไม่มีหวัง การใช้จึงไม่สามารถนำปัญหาการนฮาร์ดรักอีกครั้ง ผมขึ้นใจของฉัน และยิ้มที่เขาทำให้เขาสบายใจ แต่... "ของสมเด็จพระเจ้า" "อืมม... y ใช่หรือไม่? " "มันไม่ใช่จะไม่มีอะไรกัน" นฮาร์ดรักไม่หลอกเลย ตรงกันข้าม...เขาดูโกรธเล็กน้อย มันเป็นเพียงจินตนาการของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เซอร์ Leonhard ไม่ได้ลบล้างฉัน.
เขายังคงเงียบหลุมฝังศพของการแสดงออก เขาเสนอไม่มีคำชั่วคราวของการเบี่ยงเบน แต่นั่นก็เป็นอย่างมากเช่นเขา.
แม้ว่าในความเป็นจริงเป็นเรื่องยากที่เขาจะไม่ครอบคลุมมันขึ้นกับความเท็จชนิดและความซื่อสัตย์ของเขาคือสิ่งที่ฉันรักเกี่ยวกับเขา. การแสดงออกของฉันนิ่มที่มีความแข็งแรง ของความรู้สึกของฉัน. " แต่ผมมั่นใจว่ามันจะไม่เป็นเพราะเขาเป็นคนเย็นชาและไร้ความรู้สึก พี่ชายของชนิดของฉันก็จะต้องทนทุกข์ทรมานจากความวิตกกังวลเพราะเขาสมบัติฉันและโจฮานเป็นจำนวนมาก. " คืนพระราชวังถูกโจมตีผมเชื่อว่าเขาจะสามารถที่จะใช้ฉันสำหรับวัตถุประสงค์ของเขา. เขาต้องการเพื่อให้สามารถวาดเส้น ระหว่างสอง; มันก็ไม่ใช่เรื่องของเขาโดยใช้น้องสาวคนเล็กของเขา แต่ความสามารถในการทำเจ้าหญิงปฏิบัติตามหน้าที่ของเธอ ตัวผมเองอยากจะเป็นประโยชน์จึงมีความจำเป็นสำหรับเขาที่จะรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณกับผม. และยังคริสได้รับการคุ้มครองฉันทางพี่ชายจะน้องสาวคนเล็กของเขา เขาได้นิสัยเสียฉันและกอดผมสั้น. ถึงแม้ว่าเขาอาจจะเป็นคนเดียวกันเมื่อมันมาถึงไม่ได้มีใครที่จะเสียเขา. เช่นนรกฉันสามารถที่จะบอกใครสักคนที่ต้องการที่จะให้ใช้ฉันสำหรับสิ่งที่คุณต้องการ. " จุดประสงค์ที่แท้จริงของฉันคือมากเพียงเห็นแก่ตัวธรรมดา. " ฉันก็ยังคงเนื้อหาที่จะเป็นเด็ก. ฉันจะอยู่ที่น้องสาวคนเล็กของเขานิสัยเสีย. จนกระทั่งพี่ชายของฉันไม่ได้" ใช้ "ฉันและสถานที่ความเชื่อมั่นของเขาในและ" ความไว้วางใจ "ใน ฉัน. "ผมไม่มีความปรารถนาที่จะนำมาใช้โดยพี่ชายของฉันและฉันไม่ต้องการที่จะปล่อยให้เขาใช้ฉันอย่างใดอย่างหนึ่ง." " ............ " เซอร์ Leonhard จ้องที่ผมและเงียบไปนานลดลงภายในสายการบิน เพียงเสียงของล้อกระแทกพื้นเป็นเสียง แต่มันก็ไม่เป็นที่พอใจ. เวลาเท่าไหร่ได้ผ่านฉันสงสัย. เซอร์ Leonhard ถอนหายใจสั้น ๆ และยิ้ม. เขาไม่พอใจกับเหตุผลที่เห็นแก่ตัวอุกอาจของฉันและมีเพียงมองว่า ฉันกรุณา. "ผมเข้าใจ ถ้ามันเป็นที่คุณมีคุณกล่าวว่าการสนทนานี้จะไม่ไปไกลกว่าเรา. " " เซอร์ลีออง ... ขอบคุณมาก. " " ไม่ at all. " มันไม่ได้เป็นสิ่งที่คุณควรจะให้ขอบคุณสำหรับเขายิ้มถึงคราว. สองต่อไปการแสดงออกของเขากลายเป็นที่ร้ายแรงและเขาก็ก้มศีรษะลง. "ผมเป็นเพียงคนรับใช้ที่ต่ำต้อยของคุณ แต่ฉันได้ทำเกินขอบเขตของฉัน โปรดยกโทษให้ฉัน. " มันเป็นคำขอโทษที่จะยอมรับอะไร แต่คำอธิบายที่ชัดเจนของสิ่งที่เขาคิดว่าตัวเอง. ฉันยังชอบด้านข้างของเขาเป็นจำนวนมากนี้ แต่มันให้ความรู้สึกเหมือนฉันกำลังถูกผลักออกไปดังนั้นฉันรู้สึกเหงา. ถ้าฉันไม่ได้เป็นเจ้าหญิงเขาจะเต็มใจที่จะจะสบายใจกับผมได้ไหม ฉันสงสัย. แต่ถ้าพบว่ากรณีเขาจะไม่สามารถที่จะปกป้องฉันเช่นนี้. "เจ้าฟ้าของคุณ? อะไรคือเรื่อง? " " ............ " ถ้าฉันคิดเกี่ยวกับมันปฏิสัมพันธ์ของเขากับพระเป็นเพราะเธอเป็น Priestess. เขาไม่ได้เพียงแค่ปรนเปรอเธอ เขาดุเธอและในช่วงเวลาที่เขาให้กำลังใจเธอในการเป็นอย่างดี เขาเรียกชื่อของเธอด้วยเสียงลึกที่ และตบหัวของเธอกับมือใหญ่ของเขา. วิธีดี ... มันก็ไม่ยุติธรรม. ฉันยังต้องการที่มือใหญ่ลูบผม คุณโง่ผมต้องการให้เขาพูดเล่นพูดกับผม ผมต้องการให้เขาให้ฉันโผล่แสงและเสน่หาบอกว่าไม่มีการช่วยให้คุณ. "ขอโทษ มันไม่มีอะไร. " แต่ไม่มีของมันเป็นไปได้ ในฐานะที่เป็นเจ้าหญิงผมก็มีข้อ จำกัด ของฉันและมันก็เป็นความปรารถนาที่ไม่อาจเป็นจริงขึ้นมาได้. ราชประสงค์เป็นไปไม่ได้ที่เป็นขอดวงจันทร์. มันก็เสียใจ แต่นั่นก็เป็นความจริง. มีใช้ไม่ได้หวังเป็นดังนั้นฉันไม่สามารถทำได้ นำปัญหากับเซอร์ Leonhard อีกครั้ง. ฉันทำขึ้นในใจของฉันและยิ้มให้เขาที่จะทำให้เขาสบายใจ แต่ ... "พระราชอำนาจของคุณ." "อืม ... Y-yes?" "มันไม่ได้ดูเหมือนจะเป็นอะไร." เซอร์ Leonhard ไม่ได้ถูกหลอกลวง at all. ในทางตรงกันข้าม ... เขามองโกรธเล็กน้อย มันเป็นเพียงแค่จินตนาการของฉัน?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ท่านเลออนฮาร์ด ไม่ปฏิเสธฉันเขายังคงเงียบร้ายแรง , การแสดงออก เขาเสนอให้มีคำใช้ชั่วคราว แต่มันมากเหมือนเขาถ้าเป็นจริง ก็ยากที่เขาจะไม่ครอบคลุมมันขึ้นกับประเภทโกหก และความซื่อสัตย์ของเขา คือสิ่งที่ฉันรักเกี่ยวกับเขาสีหน้าผมนิ่มด้วยความแรงของความรู้สึก" แต่ฉันว่าคงไม่ใช่เพราะเขาเย็นชาและทารุณ . พี่ชายใจดีของผมย่อมจะประสบจากความกังวล เพราะเขาหวงฉันและโยมาก .คืนพระราชวังถูกโจมตี ผมเชื่อว่าเขาสามารถใช้ฉันเพื่อจุดประสงค์ของเขาเขาต้องการที่จะสามารถวาดเส้นระหว่างสอง ; มันก็ไม่สำคัญ เขาใช้น้องสาวของเขา แต่ถูกทำให้เจ้าหญิงหน้าที่ของเธอ ฉันปรารถนาที่จะเป็นประโยชน์ ดังนั้นไม่มีความจำเป็นสำหรับเขาที่จะรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณฉันและยังได้ คริส ได้ปกป้องฉันวิธีที่พี่ชายจะน้องสาวตัวน้อยของเขา เขาปล้นฉันและกอดฉันไว้ใกล้ๆแม้ว่าเขาอาจจะเหมือนกันเมื่อมันมาถึงไม่มีใครที่จะทำลายเขาเหมือนนรก ผมจะได้บอกคนที่ชอบที่จะใช้ในสิ่งที่คุณต้องการ" ความตั้งใจจริงของผม คือ ง่าย ๆ ธรรมดา ความเห็นแก่ตัว "ผมยังหาเป็นเด็กผมจะอยู่ที่น้องสาวของเขาเสียแล้วจนพี่ชายของฉันไม่ได้ " ใช้ " ฉันและสถานที่ ความเชื่อมั่นของเขา และ " เชื่อ " ในตัวฉัน" ฉันมีความปรารถนาที่จะใช้โดยพี่ชายของฉัน และฉันไม่ต้องการให้เขาใช้ฉันเหมือนกัน "" . "ท่านเลออนฮาร์ด จ้องหน้าผม และเงียบนานอยู่ภายในรถม้า เพียงเสียงล้อกระทบพื้นเกิดเสียง แต่มันไม่ได้แน่ๆเวลาผ่านไปเท่าไหร่แล้ว ผมก็สงสัยว่าท่านเลินฮาร์ดถอนหายใจสั้นๆ และยิ้มเขาไม่ได้โกรธด้วยเหตุผลที่เห็นแก่ตัว อุกอาจ และมองฉันอย่างอ่อนโยน" ผมเข้าใจ ถ้าเป็นอย่างที่คุณเคยพูด การสนทนานี้จะไม่ไปไกลกว่าเรา" ท่านลีออน . . . . . . . ขอบคุณมากครับ "" ไม่เลย "มันไม่ได้เป็นสิ่งที่คุณควรจะขอบคุณ เขายิ้มอย่างบิดเบี้ยว .วินาทีถัดไป สีหน้าของเขาจริงจัง เขาก้มศีรษะคารวะ" ฉันเป็นเพียงทาสผู้ต่ำต้อย แต่ฉันได้ล้ำเส้น . โปรดให้อภัยผมด้วย "มันเป็นคำขอโทษจะยอมรับอะไร แต่คำอธิบายที่ชัดเจนของสิ่งที่เขาคิดกับตัวเองผมก็ชอบด้านนี้ของเค้ามาก แต่มันรู้สึกเหมือนกำลังถูกผลักออกไป ผมรู้สึกเหงาถ้าฉันไม่ใช่เจ้าหญิง เขาเต็มใจจะสบายใจกับผม ? ผมสงสัยว่าแต่ถ้าเป็นกรณีนี้ , เขาก็จะไม่สามารถปกป้องฉันแบบนี้" องค์รัชทายาท ? เกิดอะไรขึ้น ? "" . "ถ้าฉันคิดถึงมัน , ปฏิสัมพันธ์ของเขากับนักพรต เพราะเธอเป็นนักพรตเขาไม่ได้แค่ปรนเปรอเธอ เขาด่าเธอ และเวลาที่เขาคอยให้กำลังใจเธอด้วย เขาเรียกชื่อเธอด้วยเสียงที่ลึก แล้วตบหัวเธอด้วย มือใหญ่ของเขาดีจัง . . . . . . . มันไม่ยุติธรรมฉันยังต้องการมือใหญ่จะตบฉัน เจ้าโง่ ข้าอยากให้เขาพูดเล่นพูดกับฉัน ฉันต้องการให้เขาให้ฉันจิ้มเบาและให้ชื่อว่า ไม่มีใครช่วยคุณ" ขอโทษ มันไม่มีอะไร "แต่ไม่มีอะไรที่เป็นไปได้ เป็นเจ้าหญิง ฉันก็มีขีดจำกัด และมีความปรารถนาที่ไม่มีวันเป็นจริงตอนนี้เท่าที่เป็นไปไม่ได้ขอพระจันทร์มันน่าเศร้าแต่มันจริงไม่มีใช้ หวังว่า คงไม่นำความเดือดร้อนมาให้ท่านเลออนฮาร์ด อีกครั้งผมตัดสินใจ และยิ้มให้เขา เพื่อให้เขาสบายใจ แต่ . . . . . . ." องค์รัชทายาท "" อืม . . . . . . . ครับ "" มันไม่ได้ดูเหมือนจะไม่มีอะไร .ท่านเลออนฮาร์ด ไม่หลอกเลยในทางตรงกันข้าม . . . เขาดูโมโหนิดหน่อย มันเป็นแค่จินตนาการของฉัน