A mathematical model, based on curr

A mathematical model, based on current knowledge of gas exchange and physiology of marine mammals,
was used to predict blood and tissue tension N2 (PN2 ) using field data from three beaked whale species:
northern bottlenose whales, Cuvier’s beaked whales, and Blainville’s beaked whales. The objective was
to determine if physiology (body mass, diving lung volume, dive response) or dive behaviour (dive depth
and duration, changes in ascent rate, diel behaviour) would lead to differences in PN2 levels and thereby
decompression sickness (DCS) risk between species. Diving lung volume and extent of the dive response
had a large effect on end-dive PN2 . The dive profile had a larger influence on end-dive PN2 than body mass
differences between species. Despite diel changes in dive behaviour, PN2 levels showed no consistent trend.
Model output suggested that all three species live with tissue PN2 levels that would cause a significant
proportion of DCS cases in terrestrial mammals. Cuvier’s beaked whale diving behaviour appears to put
them at higher risk than the other species, which may explain their prevalence in strandings after the use
of mid-frequency sonar.
© 2009 Elsevier B.V. All rights reserved.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แบบจำลองทางคณิตศาสตร์อยู่บนพื้นฐานของความรู้ในปัจจุบันของการแลกเปลี่ยนก๊าซและสรีรวิทยาของการเลี้ยงลูกด้วยนมทางทะเลถูกใช้ในการคาดการณ์ในเลือดและความตึงเครียดเนื้อเยื่อ N2 (PN2) โดยใช้ข้อมูลภาคสนามจากสามสายพันธุ์ปลาวาฬจงอย: ปลาวาฬขวดเหนือเด็ดเดี่ยวของปลาวาฬจงอยและ Blainville ของปลาวาฬจงอย . โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบว่าสรีรวิทยา (มวลกายปริมาณปอดดำน้ำดำน้ำการตอบสนอง) หรือพฤติกรรมการดำน้ำ (ลึกดำน้ำและระยะเวลาการเปลี่ยนแปลงในอัตราขึ้นพฤติกรรมDiel) จะนำไปสู่ความแตกต่างในระดับ PN2 และจึงบีบอัดเจ็บป่วย(DCS) ความเสี่ยง ระหว่างเผ่าพันธุ์ ปริมาณปอดดำน้ำและขอบเขตของการตอบสนองต่อการดำน้ำมีผลกระทบขนาดใหญ่บน PN2 สิ้นการดำน้ำ รายละเอียดการดำน้ำที่มีอิทธิพลขนาดใหญ่บน PN2 สิ้นการดำน้ำกว่ามวลของร่างกายแตกต่างระหว่างสายพันธุ์ แม้จะมีการเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรม Diel ดำน้ำระดับ PN2 พบว่าไม่มีแนวโน้มที่สอดคล้องกัน. รุ่นส่งออกชี้ให้เห็นว่าทั้งสามสายพันธุ์ที่อาศัยอยู่กับระดับเนื้อเยื่อ PN2 ที่จะทำให้เกิดอย่างมีนัยสำคัญสัดส่วนของกรณีDCS ในสัตว์บก พฤติกรรมการดำน้ำปลาวาฬจงอย Cuvier ปรากฏที่จะนำพวกเขาที่มีความเสี่ยงสูงกว่าสายพันธุ์อื่น ๆ ซึ่งอาจอธิบายความชุกของพวกเขาใน strandings หลังจากการใช้งานของความถี่กลางโซนาร์. © 2009 Elsevier BV สงวนลิขสิทธิ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แบบจำลองทางคณิตศาสตร์ตามความรู้ปัจจุบันของการแลกเปลี่ยนก๊าซ และสรีรวิทยาของสัตว์ทะเล
ถูกทำนายเลือดและเนื้อเยื่อ ( pn2 2 แรง ) ใช้ข้อมูลภาคสนามจากสามงุ้มปลาวาฬชนิด :
ปลาวาฬภาคเหนือ bottlenose Cuvier , มันงุ้มปลาวาฬและ Blainville มันงุ้มปลาวาฬ การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสรีรวิทยา
ถ้า ( มวลของร่างกาย ดำน้ำปอด ปริมาณการดำน้ำหรือดำน้ำ ( ดำน้ำลึกและการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม
ระยะเวลาในอัตราการขึ้นของดิล ) จะนำไปสู่ความแตกต่างในระดับ pn2 และงบ
โรคลดความกด ( DCS ) ความเสี่ยงระหว่างสปีชีส์ ปริมาตรปอดและขอบเขตของการดำน้ำดำน้ำ
มีผลขนาดใหญ่บนปลายพุ่ง pn2 . ดำน้ำที่มีอิทธิพลในโปรไฟล์จบดำน้ำ pn2 กว่าความแตกต่างมวล
ร่างกายระหว่างสปีชีส์แม้จะมีการเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรม pn2 ดิล , ดำน้ำระดับพบว่าไม่สอดคล้องแนวโน้ม รูปแบบ พบว่า ผลผลิต
3 ชนิดอยู่กับเนื้อเยื่อ pn2 ระดับที่ทำให้ส่วนใหญ่ของกรณีใน DCS
บกสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม คูเวียร์ก็งุ้มปลาวาฬดําน้ําพฤติกรรมปรากฏใส่
พวกเขาที่มีความเสี่ยงสูงกว่าชนิดอื่น ๆซึ่งอาจอธิบายความชุกของพวกเขาใน strandings หลังจากใช้
ของเสียงความถี่กลาง .
© 2009 สามารถป้องกัน
สงวนสิทธิ์ทั้งหมด