If there’s a moment the game actual

If there’s a moment the game actually starts to come together, it’s during boss fights. With only one giant enemy to focus on--whose attacks are flashy and brutal, but easy to read--the relative chaos of these encounters can at least make sense. Action takes on an arcade-y quality that momentarily conjures memories of great Turtles games from the past. There are also secret bosses who can show up when replaying a level that make a sincere plea for replay value, just to see what twists the game might throw your way the second time around.

However, despite its relatively short playtime, Mutants In Manhattan isn’t a boss rush sort of game. There’s lots of running around samey-looking sewers, running across poorly designed rooftops, and performing random, disjointed, and boring fetch quests for a woefully underutilized April O’Neill before it’s time for the big fight. And once again the key problem rears its head. Fights are just wild button-mashers where the fruits of your labors leave the player apathetic, rather than looking forward to what Michelangelo could do to the to the next guy, or what Donatello might pull off this time. For the first time since the infamous dam level in the original NES Turtles game, God, it sucks being a turtle.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถ้ามีช่วงเริ่มเกมจริงกัน มันเป็นในระหว่างการต่อสู้เจ้านาย เพียงหนึ่งยักษ์ศัตรูเน้น - ที่มีความฉูดฉาด และโหดร้าย แต่ง่ายอ่าน - ความวุ่นวายสัมพัทธ์ของการเผชิญหน้าเหล่านี้สามารถน้อยทำความรู้สึกด้วย กระทำขึ้นในคุณภาพอาเขต-y ที่ทำให้ความทรงจำของเต่าเกมจากอดีตนึกชั่วขณะ มีผู้บังคับบัญชาลับที่สามารถปรากฏขึ้นเมื่อ replaying ระดับที่ทำให้ค่า replay เพียงเพื่อดูอะไรบิดเกมขอจริงใจ อาจโยนวิธีครั้งที่สองอย่างไรก็ตาม แม้ มีการเล่นค่อนข้างสั้น กลายพันธุ์ในแมนฮัตตันไม่ได้จัดเรียงวิ่งบอสของเกม มีจำนวนมากวิ่งรอบ ๆ มอง samey ท่อระบายน้ำ วิ่งข้ามหลังคาที่ออกแบบมา และทำการสุ่ม ไม่ปะติดปะต่อ และน่าเบื่อเควสเรียกสำหรับโอนีลเมษายน woefully underutilized ก่อนถึงเวลาการต่อสู้ขนาดใหญ่ และอีกปัญหาสำคัญ rears หัวของมัน ต่อสู้มีป่าเพียงปุ่มแมชเชอร์สซึ่งผลไม้ของแรงงานของคุณออกจากโปรแกรมเล่นเฉื่อย มากกว่าเพื่อ Michelangelo อะไรสามารถทำได้เพื่อคนถัดไป หรือ Donatello อาจดึงปิดขณะนี้ เป็นครั้งแรกตั้งแต่ระดับเขื่อนน่าอับอายในเกม NES เต่าเดิม พระ ดูดถูกเต่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หากมีช่วงเวลาที่เกมจริงเริ่มจะมาร่วมกันก็ในระหว่างการต่อสู้เจ้านาย มีเพียงหนึ่งศัตรูยักษ์ใหญ่จะมุ่งเน้นไป - มีการโจมตีฉูดฉาดและโหดร้าย แต่ง่ายต่อการอ่าน - ความวุ่นวายญาติของการเผชิญหน้าเหล่านี้อย่างน้อยสามารถทำให้ความรู้สึก การดำเนินการจะใช้เวลาในคุณภาพอาเขต-Y ที่ชั่วขณะเสกความทรงจำของเกมเต่าที่ดีจากอดีตที่ผ่านมา นอกจากนี้ยังมีผู้บังคับบัญชาที่เป็นความลับที่สามารถแสดงขึ้นเมื่อการเล่นในระดับที่ทำให้ข้ออ้างจริงใจสำหรับค่า replay เพียงเพื่อดูสิ่งที่บิดเกมอาจโยนวิธีการของคุณเป็นครั้งที่สองรอบ. อย่างไรก็ตามแม้จะมีการเล่นที่ค่อนข้างสั้นของมันกลายพันธุ์ในแมนฮัตตัน ISN 'T การจัดเรียงเจ้านายเร่งด่วนของเกม มีจำนวนมากวิ่งไปรอบ ๆ samey ดูท่อระบายน้ำวิ่งข้ามหลังคาออกแบบมาไม่ดีและการแสดงแบบสุ่มปะติดปะต่อและน่าเบื่อดึงข้อมูลเควสสำหรับ underutilized ละห้อยเมษายนโอนีลก่อนที่จะถึงเวลาสำหรับการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่คือ และอีกครั้งที่ปัญหาที่สำคัญแว้งหัวของมัน การต่อสู้เป็นเพียงป่าปุ่ม Mashers ที่ผลไม้ของแรงงานของคุณออกจากผู้เล่นที่ไม่แยแสแทนที่จะมองไปข้างหน้ากับสิ่งที่เกลันเจโลจะทำเพื่อที่จะผู้ชายถัดไปหรือสิ่งที่อาจ Donatello ดึงออกเวลานี้ เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ระดับเขื่อนที่น่าอับอายในต้นฉบับ NES เต่าเกมพระเจ้ามันดูดเป็นเต่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถ้ามีเวลาเกมจริงเริ่มมาด้วยกัน มันในระหว่างการต่อสู้เจ้านาย มีเพียงหนึ่งยักษ์ศัตรูที่จะมุ่งเน้นไปที่การโจมตี -- เป็นฉูดฉาดและโหด แต่อ่านง่าย -- ความสัมพัทธ์ของการเผชิญหน้าเหล่านี้อย่างน้อยสามารถทำให้ความรู้สึก การใช้เวลาใน arcade-y คุณภาพว่าชั่วขณะ conjures ความทรงจำที่ดีเต่าจากเกมที่ผ่านมา มีบอสลับที่สามารถแสดงขึ้นเมื่อทบทวนในระดับที่ทำให้ข้ออ้างจริงใจสำหรับค่า replay , เพียงเพื่อดูสิ่งที่บิดเกมอาจโยนวิธีการของคุณรอบสอง .อย่างไรก็ตาม แม้จะมีค่อนข้างสั้นเวลาเล่น , สายพันธุ์ในแมนฮัตตันไม่ใช่ Boss Rush เกมส์ มีหลายรอบ samey ดูท่อระบายน้ำ วิ่งข้ามหลังคาบ้านออกแบบมาไม่ดีและการแสดงแบบไม่ปะติดปะต่อ และน่าเบื่อ ไปรับเควสสำหรับละห้อย underutilized เมษายนโอนีลก่อนที่จะได้เวลาของการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ และอีกครั้งปัญหาคีย์ rears หัวของมัน การต่อสู้ในป่าเพียงปุ่ม mashers ที่ผลไม้ของแรงงานของคุณปล่อยให้นักเตะที่เห็นแก่ตัว มากกว่ามองไปข้างหน้าว่า Michelangelo จะให้คนถัดไปหรืออะไร โดนาเทลโลจะดึงออกในครั้งนี้ เป็นครั้งแรกตั้งแต่ระดับเขื่อนที่น่าอับอายในต้นฉบับ NES เต่าเกม , พระเจ้า มันแย่มาก เป็นเต่า