4. Bank and market centered governa

4. Bank and market centered governance
Traditional comparisons of corporate governance systems focus on the institutions"nancing"rms rather than on the legal protection of investors. Bankcentered corporate governance systems, such as those of Germany and Japan,
are compared to market-centered systems, such as those of the United States
and the United Kingdom (see, e.g., Allen and Gale, 2000). Relatedly, relationship-based corporate governance, in which a main bank provides a signi"cant
share of"nance and governance to each"rm, is contrasted with market-based
governance, in which"nance is provided by large numbers of investors and in
which takeovers play a key governance role.
These institutional distinctions have been central to the evaluation of alternative corporate governance regimes and to policy proposals for improvement. In
the 1980s, when the Japanese economy could do no wrong, bank-centered
governance was widely regarded as superior because, as Aoki and Patrick (1993)
and Porter (1992) argue, far-sighted banks enable"rms to focus on long term
investment decisions. According to Hoshi et al. (1991), banks also deliver capital
to "rms facing liquidity shortfalls, thereby avoiding costly "nancial distress.
Finally, banks replace the expensive and disruptive takeovers with more surgical
bank intervention when the management of the borrowing"rm underperformed.
In the 1990s, as the Japanese economy collapsed, the pendulum swung the
other way.6Kang and Stulz (1998) show that, far from being the promoters of
rational investment, Japanese banks perpetrate soft budget constraints, overlending to declining"rms that require radical reorganization. And according to
Weinstein and Yafeh (1998) and Morck and Nakamura (1999), Japanese banks,
instead of facilitating governance, collude with enterprise managers to deter
R. La Porta et al./Journal of Financial Economics 58 (2000) 3}27 17
7Hellwig (1999) doubts that banks are so powerful, even in the case of Germany.
external threats to their control and to collect rents on bank loans. In the recent
assessments by Edwards and Fischer (1994) and Hellwig (1999), German banks
are likewise downgraded to ine!ective providers of governance. Market-based
systems, in contrast, rode the American stock market bubble of the 1990s into
the stratosphere of wide support and adulation.
Unfortunately, the classi"cation of"nancial systems into bank and market
centered is neither straightforward nor particularly fruitful. One way to do this
is by looking at the actual outcomes. It is easy to classify Germany as bankcentered because its banks in#uence"rms through both debt and equity holdings and its stock market is underdeveloped.7But what about Japan, which
boasts both powerful banks with in#uence over"rms and a highly developed
and widely-held equity market (second or third in the world by size) with
thousands of listed securities? Or what about the French civil law based
"nancial systems, in which neither credit markets nor stock markets are especially well developed? Sapienza (1999), for example,"nds that in Italy the stock
market is extremely underdeveloped, but so is the banking system, with a typical
"rm raising a small amount of money from each of a dozen banks. More
generally, La Porta et al. (1997) show that, on average, countries with bigger
stock markets also have higher ratios of private debt to gross domestic product
(GDP), contrary to the view that debt and equity "nance are substitutes for
each other. The prevalent "nancing modes generally do not help with the
classi"cation.
Another way to classify"nancial systems is based on the existence of GlassSteagall regulations restricting bank ownership of corporate equity. This
approach is again useful for distinguishing the United States from Germany,
which does not have such regulations. On the other hand, most countries in the
world do not have these regulations. Some of them, like the United Kingdom,
have a highly developed stock market and few equity holdings by banks, even
though banks are not prevented by law from holding equity. Other countries
have neither a developed banking system nor a developed stock market. GlassSteagall regulations in themselves do not assure a development of a market
system by interfering with corporate governance by banks. Consistent with our
skepticism about the usefulness of such regulations for classifying "nancial
systems, La Porta et al. (1999) show that Glass-Steagall regulations have no
predictive power for ownership concentration across countries.
Perhaps most important, the reliance on either the outcomes or the GlassSteagall regulations to classify corporate governance regimes misses the crucial
importance of investor rights. All "nanciers depend on legal protection to
function. A method of "nancing develops when it is protected by the law that
gives"nanciers the power to get their money back. Germany and some other
18 R. La Porta et al./Journal of Financial Economics 58 (2000) 3}27
8Levine et al. (2000)"nd that the La Porta et al. (1998) measure of creditor rights is correlated
with measures of"nancial intermediaries development across countries, while their measure of
shareholder rights is correlated with stock market development

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4. ธนาคาร และตลาดกลางกำกับดูแลการเปรียบเทียบกำกับระบบโฟกัส บน rms "nancing" สถาบันไม่ ใช่ เกี่ยวกับการคุ้มครองทางกฎหมายของนักลงทุนแบบดั้งเดิม Bankcentered กำกับดูแลระบบ เช่นเยอรมนีและญี่ปุ่นเมื่อเทียบกับตลาดศูนย์กลางระบบ เช่นของสหรัฐอเมริกาและสหราชอาณาจักร (ดู เช่น อัลเลนและ Gale, 2000) Relatedly ความสัมพันธ์ขึ้นกำกับ ธนาคารหลักช่วยให้การ signi "ต้อนส่วนแบ่ง "nance และกำกับดูแลแต่ละ" rm ต่างกับตามตลาดภิบาล ในที่ "nance ได้โดยจำนวนมาก ของนักลงทุน และในtakeovers ที่เล่นบทบาทสำคัญกำกับความสถาบันเหล่านี้ได้รับ การประเมินของระบอบอื่นกำกับและ ให้ข้อเสนอนโยบายการปรับปรุง ในไฟต์ เมื่อเศรษฐกิจของญี่ปุ่นสามารถทำไม่ไม่ถูกต้อง ธนาคารแปลกกำกับดูแลกิจการได้อย่างกว้างขวางถือเป็นห้องเนื่องจาก ภัตตาคารและ Patrick (1993)และกระเป๋า (1992) โต้เถียง มองการณ์ไกลธนาคารเปิด "rms เพื่อเน้นระยะยาวการตัดสินใจลงทุน ตามโฮชิและ al. (1991), ธนาคารยังส่งมอบทุนการ "หันหน้าสภาพคล่องคาด จึงช่วยหลีกเลี่ยงค่าใช้จ่าย"nancial ทุกข์ rmsสุดท้าย ธนาคารแทน takeovers แพง และขวัญมากกว่าผ่าตัดการแทรกแซงของธนาคารเมื่อจัดการกู้ยืมเงิน "rm underperformedในปี 1990 เป็นเศรษฐกิจญี่ปุ่นยุบ ลูกตุ้ม swungStulz (1998) และ way.6Kang อื่น ๆ แสดงว่า จากการก่อการของเชือดลงทุน ธนาคารญี่ปุ่น perpetrate ราคาข้อจำกัดงบประมาณนุ่ม overlending การปฏิเสธ "rms ที่รุนแรงมาก และตามการโอ และ Yafeh (1998) และ Morck และมุระ (1999), ธนาคารญี่ปุ่นแทนที่จะอำนวยความสะดวกกำกับดูแล ฮั้วกับผู้จัดการองค์กรขัดขวางอาร์ลาปอตา et al./สมุด รายวันทางการเงินเศรษฐศาสตร์ 58 (2000) 3 } 27 17ข้อสงสัย 7Hellwig (1999) ที่ธนาคารเพื่อให้มีประสิทธิภาพ กรณีที่เยอรมนีได้ภัยคุกคามภายนอก การควบคุมของพวกเขา และเก็บค่าเช่าเงินกู้ธนาคาร ในการล่าประเมิน โดยเอ็ดเวิร์ด และฟิสเชอร์ (1994) และ Hellwig (1999), ธนาคารเยอรมันในทำนองเดียวกันจะลด ine ! ผู้ให้บริการ ective การปกครอง ตามตลาดระบบ คมชัด ขี่ฟองตลาดหุ้นอเมริกันของปี 1990 เป็นสตราโทสเฟียร์สนับสนุนกว้างและ adulationอับ classi "cation ของ" nancial ระบบธนาคารและการตลาดน่าจะไม่ตรงไปตรงมา หรือโดยเฉพาะอย่างยิ่งประสบ วิธีหนึ่งที่จะทำได้ได้ โดยดูที่ผลเกิดขึ้นจริง ง่ายต่อการจัดประเภทเยอรมนีเป็น bankcentered เนื่องจากเป็นธนาคารใน #uence " rms ถือครองหนี้และหุ้นและตลาดหุ้นเป็น underdeveloped.7But กับญี่ปุ่น ซึ่งมีทั้งธนาคารที่มีประสิทธิภาพกับใน #uence "rms และพัฒนาสูงและตลาดทุนจัดขึ้นกันอย่างแพร่หลาย (สอง หรือสามในโลกตามขนาด) ด้วยพันหลักทรัพย์จดทะเบียนหรือไม่ หรือสิ่งที่เกี่ยวกับกฎหมายแพ่งฝรั่งเศสที่ตาม"ระบบ nancial ซึ่งไม่เครดิตตลาดหรือตลาดหุ้นอย่างเช่นพัฒนา Sapienza (1999), เช่น, " nds ที่อิตาลีหุ้นตลาดข้างมาก แต่เพื่อให้ ระบบธนาคาร ด้วยโดยทั่วไป"rm เพิ่มจำนวนเงินจากธนาคารเป็นโหล เพิ่มเติมทั่วไป al. และปอตาลา (1997) แสดงว่า ในประเทศเฉลี่ย กับใหญ่ตลาดหุ้นยังมีอัตราสูงขึ้นของผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศหนี้สินส่วนตัว(GDP), ขัดกับมุมมองว่าหนี้และหุ้น "nance จะแทนที่กันและกัน แพร่หลาย "โหมด nancing โดยทั่วไปไม่ช่วยให้มีการclassi "cationอีกวิธีหนึ่งในการจัดประเภท "nancial ระบบจะขึ้นอยู่กับการดำรงอยู่ของ GlassSteagall ระเบียบธนาคารเป็นเจ้าของหุ้นของบริษัทจำกัด นี้อีกครั้งใช้วิธีการสำหรับแยกจากเยอรมนี สหรัฐอเมริกาซึ่งไม่มีข้อบังคับดังกล่าว ในทางกลับกัน ประเทศส่วนใหญ่ในการโลกไม่มีกฎระเบียบเหล่านี้ บางส่วนของพวกเขา เช่นสหราชอาณาจักรมีตลาดหุ้นพัฒนาแล้วอย่างมากและถือครองหุ้นไม่กี่ธนาคาร แม้แต่แม้ว่า ธนาคารจะไม่ป้องกันตามกฎหมายถือหุ้น ประเทศอื่น ๆมีทั้งระบบธนาคารพัฒนาหรือตลาดหุ้นพัฒนาแล้ว GlassSteagall ระเบียบในตัวเองมั่นใจได้ว่าการพัฒนาตลาดระบบ ด้วยการแทรกแซงกิจการธนาคาร สอดคล้องกับของเราสงสัยเกี่ยวกับความมีประโยชน์ของระเบียบดังกล่าวสำหรับการจัดประเภท "nancialระบบ ลาปอตา et al. (1999) แสดงว่า ระเบียบแก้ว-Steagall ไม่มีพลังงานคาดการณ์ในความเข้มข้นของความเป็นเจ้าของประเทศทีสำคัญ ความเชื่อมั่นในผลลัพธ์หรือข้อบังคับ GlassSteagall การแบ่งประเภทระบอบกำกับคิดถึงสำคัญความสำคัญของสิทธินักลงทุน ทั้งหมด "nanciers ขึ้นอยู่กับกฎหมายป้องกันฟังก์ชัน วิธีการ "พัฒนา nancing เมื่อได้รับการป้องกัน โดยกฎหมายที่ให้ "nanciers อำนาจเงินของพวกเขาได้รับกลับไป เยอรมนีและบางอื่น ๆ18 อาร์ลาปอตา et al./สมุด รายวันทางการเงินเศรษฐศาสตร์ 58 (2000) 3 } 278Levine et al. (2000) "nd ที่วัดลาปอตา et al. (1998) สิทธิเจ้าหนี้มี correlatedด้วยมาตรการ "การพัฒนาตัวกลาง nancial ทั่วประเทศ ในขณะที่การวัดสิทธิของผู้ถือหุ้นมี correlated กับการพัฒนาตลาดหลักทรัพย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4. ธนาคารและตลาดการกำกับดูแลเป็นศูนย์กลาง
การเปรียบเทียบแบบดั้งเดิมของระบบการกำกับดูแลกิจการที่มุ่งเน้นไปที่สถาบัน "จัดหาเงิน" RMS มากกว่าในการคุ้มครองทางกฎหมายของนักลงทุน Bankcentered ระบบการกำกับดูแลกิจการเช่นเยอรมนีและญี่ปุ่น
เมื่อเทียบกับระบบการตลาดเป็นศูนย์กลางเช่นที่ของสหรัฐอเมริกา
และสหราชอาณาจักร (ดูเช่นอัลเลนและเกล, 2000) เกี่ยวเนื่องขึ้นกับความสัมพันธ์การกำกับดูแลกิจการที่ธนาคารหลักมีนัยสำคัญ "ลาดเท
หุ้นของ "แนนซ์และการกำกับดูแลในแต่ละ" RM, มีการเปรียบเทียบกับการตลาดที่ใช้
กำกับดูแลซึ่งใน "แนนซ์มีให้โดยจำนวนมากของนักลงทุนและใน
ซึ่งกิจการมีบทบาทการกำกับดูแลที่สำคัญ.
ความแตกต่างสถาบันเหล่านี้ได้รับกลางในการประเมินผลของระบอบการกำกับดูแลกิจการทางเลือกและข้อเสนอนโยบายเพื่อการปรับปรุง ใน
ช่วงปี 1980 เมื่อเศรษฐกิจญี่ปุ่นอาจจะไม่ผิดธนาคารเป็นศูนย์กลาง
การกำกับดูแลได้รับการยกย่องอย่างกว้างขวางว่าเป็นดีกว่าเพราะเป็นอาโอกิและแพทริค (1993)
และพอร์เตอร์ (1992) เถียงธนาคารไกลสายตาช่วยให้ "RMS มุ่งเน้นไปที่ระยะยาว
การตัดสินใจลงทุน. ตาม Hoshi et al. (1991) ธนาคารยังมอบทุน
การ "RMS หันหน้าไปทางไขสภาพคล่องดังนั้นการหลีกเลี่ยงค่าใช้จ่าย" ความทุกข์ทางการเงิน.
ในที่สุดธนาคารแทนที่กิจการมีราคาแพงและยุ่งยากกับการผ่าตัดมากขึ้น
การแทรกแซงของธนาคารเมื่อการบริหารงานของ ยืม "RM underperformed.
ในปี 1990 ขณะที่เศรษฐกิจญี่ปุ่นทรุดลูกตุ้มเหวี่ยง
way.6Kang อื่น ๆ และ Stulz (1998) แสดงให้เห็นว่าห่างไกลจากการเป็นผู้สนับสนุนของ
การลงทุนที่มีเหตุผลธนาคารญี่ปุ่นกระทำผิดข้อ จำกัด ของงบประมาณนุ่ม overlending การลดลงของ "RMS ที่จำเป็นต้องมีการปรับโครงสร้างองค์กรจากเดิมอย่างสิ้นเชิง. และเป็นไปตาม
เวนสไตน์และ Yafeh (1998) และ Morck และนากามูระ (1999) ธนาคารญี่ปุ่น
แทนการอำนวยความสะดวกในการกำกับดูแลการสมรู้ร่วมคิดกับผู้จัดการขององค์กรที่จะยับยั้ง
อาลาปอร์ตา et al. / วารสารเศรษฐศาสตร์การเงิน 58 (2000) 3} 27 17
7Hellwig (1999) สงสัยว่าธนาคารจะมีประสิทธิภาพดังนั้นแม้ในกรณีของเยอรมนี.
ภัยคุกคามจากภายนอกเพื่อควบคุมของพวกเขาและการเก็บค่าเช่าจากเงินให้สินเชื่อของธนาคาร ในการที่ผ่าน
การประเมินโดยเอ็ดเวิร์ดและฟิสเชอร์ (1994) และ Hellwig (1999), ธนาคารเยอรมัน
ได้รับการปรับลดลงเช่นเดียวกันที่จะ INE! ective ผู้ให้บริการของการกำกับดูแล การตลาดที่ใช้
ระบบในทางตรงกันข้ามขี่ฟองตลาดหุ้นอเมริกันของปี 1990 เป็น
ตราโตสเฟีของการสนับสนุนกว้างและประจบสอพลอ.
แต่น่าเสียดายที่คลาสสิก "ไอออนบวกของ" ระบบการเงินในธนาคารและตลาด
ศูนย์กลางจะไม่ตรงไปตรงมาหรือมีผลโดยเฉพาะอย่างยิ่ง วิธีหนึ่งที่จะทำเช่นนี้
คือการมองไปที่ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นจริง มันเป็นเรื่องง่ายที่จะจำแนกประเภทเยอรมนี bankcentered เพราะธนาคารใน # อิทธิพล "RMS ทั้งการถือครองตราสารหนี้และตราสารทุนและตลาดหุ้นของมันคือ underdeveloped.7But สิ่งที่เกี่ยวกับญี่ปุ่นซึ่ง
ภูมิใจนำเสนอทั้งสองธนาคารที่มีประสิทธิภาพด้วยใน # อิทธิพลมากกว่า "RMS และการพัฒนาอย่างมาก
และอย่างกว้างขวางถือตลาดตราสารทุน (ที่สองหรือสามในโลกโดยประมาณ) กับ
พันของหลักทรัพย์จดทะเบียน? หรือสิ่งที่เกี่ยวกับกฏหมายแพ่งฝรั่งเศสตาม
"ระบบการเงินซึ่งทั้งตลาดสินเชื่อหรือตลาดหุ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งการพัฒนาด้วยหรือไม่ Sapienza (1999), ตัวอย่างเช่น" nds ที่ในอิตาลีหุ้น
ตลาดด้อยพัฒนามาก แต่เพื่อให้เป็นธนาคาร ระบบที่มีทั่วไป
rm "ระดมเงินจำนวนเล็กน้อยจากแต่ละธนาคารโหล. อื่น ๆ
ทั่วไป, La Porta et al. (1997) แสดงให้เห็นว่าโดยเฉลี่ยประเทศที่มีขนาดใหญ่กว่า
ตลาดหุ้นยังมีอัตราส่วนที่สูงขึ้นของตราสารหนี้ภาคเอกชนที่จะ ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ
(จีดีพี) ตรงกันข้ามกับมุมมองที่หนี้และตราสารทุน "บำรุงทดแทนสำหรับ
แต่ละอื่น ๆ ที่แพร่หลาย "โหมดการจัดหาเงินโดยทั่วไปจะไม่ช่วยให้มีการ
จัดประเภท "ไอออนบวก.
วิธีการจำแนก "ระบบการเงินอีกจะขึ้นอยู่กับการดำรงอยู่ของกฎระเบียบ GlassSteagall จำกัด เป็นเจ้าของธนาคารของผู้ถือหุ้นของ บริษัท . นี้
วิธีการที่เป็นประโยชน์อีกครั้งสำหรับความแตกต่างของประเทศสหรัฐอเมริกาจากประเทศเยอรมนี
ซึ่งไม่ได้มีกฎระเบียบดังกล่าว. ในทางตรงกันข้ามประเทศส่วนใหญ่ใน
โลกไม่ได้มีกฎระเบียบเหล่านี้. บางส่วนของพวกเขาเช่นสหราชอาณาจักร
มีการลงทุนในตลาดหุ้นที่พัฒนาขึ้นอย่างมากและถือครองตราสารทุนไม่กี่โดยธนาคารแม้
แม้ว่าธนาคารไม่ได้ ป้องกันได้โดยกฎหมายจากส่วนของผู้ถือหุ้น. ประเทศอื่น ๆ ที่
มีทั้งระบบธนาคารพัฒนาหรือตลาดหุ้นพัฒนา. ระเบียบ GlassSteagall ในตัวเองไม่มั่นใจการพัฒนาตลาด
ของระบบโดยการเข้าไปยุ่งกับการกำกับดูแลกิจการโดยธนาคาร. สอดคล้องกับที่เรา
สงสัยเกี่ยวกับประโยชน์ของ กฎระเบียบดังกล่าวสำหรับการจำแนก "การเงิน
ระบบ La Porta และคณะ (1999) แสดงให้เห็นว่ากฎระเบียบแก้ว Steagall ไม่มี
อำนาจในการพยากรณ์ความเข้มข้นของความเป็นเจ้าของทั่วประเทศ.
บางทีสิ่งที่สำคัญที่สุดในการพึ่งพาทั้งผลหรือระเบียบ GlassSteagall การจำแนกระบอบการกำกับดูแลกิจการที่สำคัญคิดถึง
ความสำคัญของสิทธิของนักลงทุน ทั้งหมด "nanciers ขึ้นอยู่กับการคุ้มครองทางกฎหมายที่จะ
ฟังก์ชั่น. วิธีการของ "จัดหาเงินพัฒนาเมื่อมันได้รับการคุ้มครองตามกฎหมายที่
จะช่วยให้ "nanciers อำนาจที่จะได้รับเงินของพวกเขากลับ. เยอรมันและอื่น ๆ
18 อาลาปอร์ตา et al. / วารสาร เศรษฐศาสตร์การเงิน 58 (2000) 3} 27
8Levine et al. (2000) "nd ว่าลาปอร์ตาและคณะ (1998) ตัวชี้วัดของสิทธิเจ้าหนี้มีความสัมพันธ์
กับมาตรการของ "การพัฒนาตัวกลางทางการเงินทั่วประเทศในขณะที่ตัวชี้วัดของพวกเขาใน
สิทธิของผู้ถือหุ้นมีความสัมพันธ์กับการพัฒนาตลาดหุ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4 . ธนาคารและตลาดเป็นศูนย์กลางการปกครองแบบธรรมาภิบาล
เปรียบเทียบระบบโฟกัสในสถาบัน " nancing " RMS มากกว่าในการคุ้มครองผู้ลงทุน bankcentered หลักธรรมาภิบาลระบบ เช่น เยอรมนี และญี่ปุ่น เป็นตลาดศูนย์กลางระบบ
เมื่อ , เช่นที่สหรัฐอเมริกา
และสหราชอาณาจักร ( ดู เช่น อัลเลน และ เกล , 2000 )relatedly , ความสัมพันธ์ระหว่างธรรมาภิบาล ตามที่ธนาคารหลักที่ให้ signi " ลาดเท
แบ่งปัน " แนนซี่ และการปกครองแต่ละ " RM คือขัดกับอิงตลาด
ธรรมาภิบาล ซึ่ง " แนนซี่ โดยตัวเลขขนาดใหญ่ของนักลงทุนและ
ซึ่งครอบครองบทบาทธรรมาภิบาล
คีย์ความแตกต่างของสถาบันเหล่านี้ได้ถูกกลางเพื่อการประเมินผลของระบบธรรมาภิบาล และทางเลือกนโยบายข้อเสนอเพื่อการปรับปรุง ใน
ไฟต์เมื่อเศรษฐกิจญี่ปุ่นไม่น่าจะผิดธนาคาร ศูนย์กลางการปกครองคือการยอมรับอย่างกว้างขวางเป็น
ดีกว่าเพราะเป็น โอกิ และ แพทริก ( 1993 )
และพอร์เตอร์ ( 1992 ) เถียง มีวิสัยทัศน์กว้างไกล ธนาคารเปิด " RMS มุ่งเน้น
ระยะยาวการตัดสินใจลงทุน ตามโฮชิ et al . ( 1991 ) , ธนาคารยังมอบทุน
" RMS ซึ่งเพิ่มสภาพคล่อง เพื่อหลีกเลี่ยงค่าใช้จ่าย " nancial ทุกข์ .
ในที่สุด ธนาคารแทนการยึดราคาแพงและยุ่งยากกับศัลยกรรมมากขึ้น
ธนาคารแทรกแซงเมื่อการจัดการของการกู้ยืมเงินจาก " RM .
ใน 1990 , เมื่อเศรษฐกิจญี่ปุ่นทรุดลูกตุ้ม swung
way.6kang อื่น ๆและ stulz ( 2541 ) พบว่า ห่างไกลจากการเป็นโปรโมเตอร์ของ
การลงทุนมีเหตุผล ธนาคารญี่ปุ่นทำผิดข้อจำกัดงบประมาณนุ่ม overlending ลดลง " RMS ที่ต้องฟื้นฟูกิจการรุนแรง และตาม และ yafeh
Weinstein ( 1998 ) และ และ morck นากามูระ ( 1999 ) , ธนาคารญี่ปุ่น
แทนที่จะส่งเสริมการปกครอง สมรู้ร่วมคิดกับผู้บริหารองค์กรเพื่อยับยั้ง
RLa Porta al / วารสารเศรษฐศาสตร์การเงิน 58 ( 2000 ) 3 } 27 17
7hellwig ( 1999 ) สงสัยว่าธนาคารที่มีประสิทธิภาพ ดังนั้น แม้ในกรณีของเยอรมนี
ภายนอกคุกคามการควบคุมและเก็บค่าเช่าในเงินกู้ยืมจากธนาคาร ในล่าสุด
การประเมินโดย เอ็ดเวิร์ด และ ฟิชเชอร์ ( 1994 ) และ hellwig ( 1999 ) ,
ธนาคารเยอรมันจะลด ลง เช่นเดียวกันกับฉัน ! ผู้ให้บริการ ective ธรรมาภิบาล . ตามตลาด
ระบบในทางตรงกันข้าม , ขี่อเมริกันตลาดหุ้นฟองของปี 1990 ใน
Stratosphere การสนับสนุนกว้างและสรรเสริญเยินยอ
ขออภัย classi " บวก " ระบบ nancial เข้าธนาคารและตลาด
ศูนย์กลางไม่ตรงไปตรงมาหรือโดยเฉพาะอย่างยิ่งมีผล วิธีหนึ่งที่จะทำเช่นนี้
โดยดูที่ผลลัพธ์ที่แท้จริงมันง่ายที่จะแยกแยะ bankcentered เยอรมนีเป็นเพราะธนาคารใน# uence " RMS ผ่านทั้งตราสารหนี้และตราสารทุน โฮลดิ้ง และตลาดหุ้นของ underdeveloped.7but อะไรเกี่ยวกับญี่ปุ่น ซึ่งมีทั้งอำนาจในธนาคารด้วย
# uence มากกว่า " RMS และระดับสูงที่พัฒนา และอย่างกว้างขวางในตลาดตราสารทุน (
2 หรือ 3 ในโลก ด้วยขนาด )
พันหลักทรัพย์จดทะเบียน ?หรืออะไรที่เกี่ยวกับฝรั่งเศสกฎหมายแพ่งตาม
" nancial ระบบ ซึ่งทั้งตลาดสินเชื่อและตลาดหุ้นโดยเฉพาะพัฒนาดี ? Sapienza ( 1999 ) , ตัวอย่างเช่น " NDS ที่อิตาลีตลาดหุ้น
เป็นอย่างมากที่ด้อยพัฒนา แต่เป็นระบบของธนาคาร ด้วยโดยทั่วไป
" RM เพิ่มเงินเล็กน้อยจากแต่ละธนาคารเป็นโหล เพิ่มเติม
โดย La Porta et al . ( 2540 ) พบว่าโดยเฉลี่ยในประเทศที่มีตลาดหุ้นใหญ่
ยังมีอัตราส่วนของหนี้ภาคเอกชนจะสูงกว่าผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ ( GDP )
, ขัดกับมุมมองตราสารหนี้และตราสารทุน " แม่คู่เป็นตัวแทน
แต่ละอื่น ๆ โดย " nancing โหมดโดยทั่วไปจะไม่ช่วยให้มีการ classi

"อีกวิธีหนึ่งที่จะแยกแยะ " ระบบ nancial ขึ้นอยู่กับการดำรงอยู่ของ glasssteagall กฎระเบียบ จำกัด เป็นเจ้าของธนาคารของผู้ถือหุ้นของ บริษัท วิธีการนี้จะเป็นประโยชน์สำหรับการแยกอีก

สหรัฐอเมริกาจากเยอรมนี ซึ่งไม่ได้มีข้อบังคับดังกล่าว บนมืออื่น ๆที่ประเทศส่วนใหญ่ใน
โลกไม่ได้มีกฎระเบียบเหล่านี้ บางส่วนของพวกเขาเช่นสหราชอาณาจักร
มีการพัฒนาอย่างมากในตลาดหุ้นและการถือครองหุ้นไม่กี่ธนาคาร ถึงแม้ว่าธนาคารจะไม่ขัดขวางแม้แต่
ตามกฎหมายจากการถือครองหุ้น ประเทศอื่น ๆมีทั้งระบบธนาคาร
พัฒนาหรือพัฒนาตลาดหุ้น ข้อบังคับ glasssteagall เองไม่มั่นใจในการพัฒนาระบบตลาด
โดยรบกวนด้วยหลักธรรมาภิบาล โดยธนาคาร
สอดคล้องกับของเราความสงสัยเกี่ยวกับประโยชน์ของกฎระเบียบดังกล่าวคือ " ระบบ nancial
, La Porta et al . ( 1999 ) แสดงให้เห็นว่ากฎระเบียบ Steagall แก้วไม่มี
ทำนายความเข้มข้นของเจ้าของพลังข้ามประเทศ .
บางทีที่สำคัญที่สุด การพึ่งพาทั้งผลหรือ glasssteagall ระเบียบการจัดระบอบธรรมาภิบาลสําคัญ
คิดถึงความสำคัญของสิทธิของนักลงทุน " nanciers ขึ้นอยู่กับกฎหมายคุ้มครอง

ฟังก์ชัน วิธีการของ " nancing พัฒนาเมื่อมันได้รับการคุ้มครองโดยกฎหมายที่
ให้ " nanciers อำนาจที่จะได้รับเงินของพวกเขากลับมา เยอรมนีและบางอื่น ๆ
18 R . La Porta al / วารสารเศรษฐศาสตร์การเงิน 58 ( 2000 ) 3 } 5
8levine et al . ( 2000 ) " ND ที่ La Porta et al . ( 1998 ) วัดสิทธิของเจ้าหนี้ มีความสัมพันธ์
กับมาตรการ " nancial ตัวกลางการพัฒนาข้ามประเทศ ในขณะที่มาตรการของ
สิทธิของผู้ถือหุ้นมีความสัมพันธ์กับการพัฒนาตลาด