for two years i was afraid. I staye

for two years i was afraid. I stayed near my home and I never used my guns because I Didn't want to make a noise. I could not forget the footprint,but i saw and heard nothing more, and slowly i began to feel happier.
one day. a years later. i was over on the west side of the island. from there i could see the other island. and i could also see boat. far out to sea.'if you have a boat,' i thought,'it's easy to sail across to this island perhaps that explains thr footprint-it was a visitor from one of the other island.'
i begun to move more freely around the island again,and built myself a third house. it was a very secret place in cave.'No wild man will ever fin that,'i sail to myself.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สองปี ที่ฉันกลัว โรงแรมใกล้บ้าน และใช้ปืนของฉัน เพราะไม่อยากจะทำให้เสียง ไม่สามารถไม่ลืมรอย แต่ผมเห็น และได้ยินอะไรมาก และค่อย ๆ เริ่มรู้สึกมีความสุขวันหนึ่ง ในปีนี้ ได้ผ่านด้านตะวันตกของเกาะ จากนั้น ฉันได้เห็นเกาะอื่น ๆ และผมยังสามารถมองเห็นเรือ ไกลออกไปทะเล 'ถ้า คุณมีเรือ ฉันคิดว่า 'มันเป็นการแล่นเรือข้ามไปเกาะนี้อาจจะอธิบายรอยพฤหัสบดีราคามันถูกผู้เยี่ยมชมจากเกาะอื่น ๆ อย่างใดอย่างหนึ่ง'ผมเริ่มย้ายรอบเกาะได้อย่างอิสระมากขึ้นอีก และสร้างตัวเองเป็นบ้านหลังที่สาม มันเป็นสถานลับสุดยอดในถ้ำ 'คนป่าไม่จะเคยกงที่ ฉันแล่นเรือไปเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นเวลาสองปีผมกลัว ฉันอยู่ใกล้บ้านของฉันและฉันไม่เคยใช้ปืนของฉันเพราะฉันไม่ต้องการที่จะทำเสียงดัง ฉันไม่สามารถลืมรอย แต่ผมเห็นและได้ยินอะไรมากขึ้นและช้าฉันเริ่มที่จะรู้สึกมีความสุข.
วันหนึ่ง ปีต่อมา ฉันถูกกว่าบนฝั่งตะวันตกของเกาะ จากนั้นผมก็เห็นเกาะอื่น ๆ และฉันยังจะได้เห็นเรือ ไกลออกไป sea.'if คุณมีเรือ 'ฉันคิดว่า' มันเป็นเรื่องง่ายที่จะแล่นเรือข้ามไปยังเกาะแห่งนี้บางทีนั่นอาจจะอธิบาย THR รอยเท้ามันเป็นผู้เข้าชมจากหนึ่งในเกาะอื่น ๆ . '
ฉันเริ่มที่จะย้ายไปรอบ ๆ อย่างอิสระมากขึ้น เกาะอีกครั้งและสร้างตัวเองบ้านหลังที่สาม มันเป็นสถานที่ลับมากในคนป่า cave.'No เคยจะครีบ 'ฉันแล่นเรือกับตัวเอง