Previous Chapter Next ChapterChapte

Previous Chapter Next Chapter
Chapter 560: Ancient Demon Immortal Sect!

Meng Hao felt a bit awkward.

However, the matter was completely out of his control. The woman had floated over and bumped into him, and there was nothing he could do about it. Most vile of all was that she was blocking his view.

Now, he couldn’t see even a bit of the world outside.

She smelled wonderful, and her body was supple and lithe. Meng Hao’s face slowly pressed down into softness, which almost completely buried him.

His eyes went wide as he realized that, just barely visible when he looked down, was an exquisite sight that he rarely had a chance to gaze upon. And yet, the only thing that existed in Meng Hao’s mind was fury.

What he wanted to look at was not this woman, but the world behind her. Being able to observe that world ahead of time was the entire source of his advantage. However as of this moment, his advantage… was being ruined.

“This is ridiculous!” Meng Hao grumbled to himself. Then, he took a deep breath of the wonderful fragrance surrounding his face.

“Extremely ridiculous!” He wanted to lift his head up, but was incapable of moving his body at all. All he could do was breathe in that fragrant aroma. Meng Hao now existed in a world, not of a starry sky, but of this delicate fragrance that, regardless of whether he wanted it to or not, was permeating deep into his soul.

Meng Hao had no other option than to do his best to commit to memory the image of the outside world that he had seen briefly. Gradually, a picture appeared within his mind.

The picture was all based on his memories. It depicted a mountain range that stretched farther than the eye could see. Mountains rose and fell, actually growing taller in height as they stretched off into the distance.

It seemed as if this mountain range was actually an entire world. If he remembered correctly, there were actually seven mountain peaks. The last of them seemed high enough to connect Heaven and Earth.

The tallest mountains Meng Hao had ever seen in the lands of South Heaven were tens of thousands of meters high. However, even the smallest of these seven mountain peaks were so much grander that the two things could not be compared.

Cultivators could be seen on the mountains; they looked as small as ants.

Between each of the seven mountain peaks stretched staircases that connected the countless luxuriously decorated buildings. Innumerable pagodas and temples could be seen. All of it was filled with a deeply archaic atmosphere. It was completely silent, deathly still, as if it was a tomb.

There was no life.

This was the image that floated in Meng Hao’s mind, based on his single glance. This was his opportunity.

Even as he grumbled, the river of stars once again trembled. The trembling caused Meng Hao to suddenly regain some control over his body. His heart filling with joy, Meng Hao used his head to push against the softness in front of him.

What ended up happening was that his face merely sank further into the softness. However, the softness seemed to have a shocking bounciness, causing the woman to finally move away from him. It was hard to tell whether it was because of the force of Meng Hao’s action, or the shocking bounciness, but… the woman seemed to frown as if in pain.

Meng Hao cleared his throat and then quickly looked out at the outside world. Ancient mountains rose and fell. Mountain peaks stretched up loftily. The image of the seven mountains was not very much different than what had existed in his memory. Meng Hao looked out again, and this time, he noticed that there was not a scrap of vegetation in the entire mountain range. They were completely bare, and emanated a strong aura of death that pervaded all of the mountains….

Everything was in ruins. Buildings were collapsed. The elegant structures were decrepit. There were no weeds present; clearly, the passage of time ensured that they turned into nothing more than dust, along with all other life.

The entire place was in complete ruins. The ruins of a Sect!

The sight of it caused Meng Hao to take a deep breath. It took some effort, but he managed to lift his head, whereupon he noticed that, carved onto the first mountain were three characters!

These three characters were red, as if they had literally been painted with blood.

Demon Immortal Sect!

The moment Meng Hao saw those characters, his heart and mind trembled. Although he had long since speculated regarding the final destination, he could now be certain…. This place was the Demon Immortal Sect. Or, more accurately speaking… the ancient Demon Immortal Sect.

And this place was naturally the Primordial Demon Immortal Plane!

A whole Sect. An entire world!

Unfortunately, the Sect had been completely destroyed. This once majestic Sect of the Ninth Mountain and Sea had long since disappeared into the river of history, a Sect that at one time had been occupied by more than a million disciples!

Meng Hao began to pant as he noticed

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทก่อนหน้านี้บทต่อไปบท 560: นิกายปีศาจโบราณอมตะเฮา เมงรู้สึกเป็นอะไรที่ลำบากอย่างไรก็ตาม เรื่องได้อย่างสมบูรณ์จากการควบคุมของเขา ลอยผ่านผู้หญิง และชนกระแทกเขา และมีอะไรที่เขาสามารถทำได้เลย สุดชั่วช้าทั้งหมดได้ว่า เธอถูกปิดกั้นมุมมองของเขาตอนนี้ เขาไม่เห็นแม้แต่บิตของโลกภายนอกเธอกลิ่นดี และร่างกายของเธอก็อ่อนนุ่ม และอ่อน เมงเฮาหน้าค่อย ๆ กดลงลงนุ่ม ที่เกือบสมบูรณ์ฝังเขาตาของเขาก็กว้างเขาตระหนัก ที่เพิ่งจะมองเห็นได้เมื่อเขามองลง เป็นสายตาสวยงามที่เขาไม่ค่อยมีโอกาสที่จะมองเห็น และยัง สิ่งเดียวที่อยู่ในใจเมงเฮาก็โกรธสิ่งที่เขาต้องการไม่ได้ผู้หญิงคนนี้ แต่โลกที่เธอ ความสามารถในการสังเกตที่โลกล่วงเป็นทั้งแหล่งที่มาของของเขา อย่างไรก็ตาม ณขณะนี้ ประโยชน์ของเขา...ถูกถูกเจ๊ง"นี่คือไร้สาระ" เฮา เมง grumbled กับตัวเอง จากนั้น เขาเอาลึก ๆ ของรอบหน้าหอมดี"มากไร้สาระ" เขาอยากยกศีรษะของเขา แต่ก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวร่างกายของเขาทั้งหมด หายใจเข้าว่าหอมทั้งหมดที่เขาสามารถทำได้ เมง Hao ตอนนี้อยู่ในโลก ไม่มีดาวบนท้องฟ้า แต่นี้ละเอียดอ่อนหอม โดยไม่คำนึงถึงว่าเขาต้องการ หรือ ไม่ ถูกน้ำซับลึกลงในจิตวิญญาณของเขาเมงเฮาก็ไม่เลือกอื่น ๆ กว่าการทำดีที่สุดของเขาขึ้นใจภาพของโลกภายนอกที่เขาได้เห็นสั้น ๆ ค่อย ๆ รูปภาพที่ปรากฏภายในจิตใจของเขาThe picture was all based on his memories. It depicted a mountain range that stretched farther than the eye could see. Mountains rose and fell, actually growing taller in height as they stretched off into the distance.It seemed as if this mountain range was actually an entire world. If he remembered correctly, there were actually seven mountain peaks. The last of them seemed high enough to connect Heaven and Earth.The tallest mountains Meng Hao had ever seen in the lands of South Heaven were tens of thousands of meters high. However, even the smallest of these seven mountain peaks were so much grander that the two things could not be compared.Cultivators could be seen on the mountains; they looked as small as ants.Between each of the seven mountain peaks stretched staircases that connected the countless luxuriously decorated buildings. Innumerable pagodas and temples could be seen. All of it was filled with a deeply archaic atmosphere. It was completely silent, deathly still, as if it was a tomb.There was no life.This was the image that floated in Meng Hao’s mind, based on his single glance. This was his opportunity.Even as he grumbled, the river of stars once again trembled. The trembling caused Meng Hao to suddenly regain some control over his body. His heart filling with joy, Meng Hao used his head to push against the softness in front of him.สิ่งสิ้นสุดที่เกิดขึ้นได้ว่า ใบหน้าของเขาเพียงจมเพิ่มเติมเป็นความอ่อนนุ่ม อย่างไรก็ตาม ความนุ่มเหมือนกับ มีการเต้นตกใจ ทำให้ผู้หญิงก็ ย้ายออกไปจากเขา เป็นการยากที่จะบอกว่า มันเป็น เพราะแรงของเมงเฮากระทำ หรือเต้นตกใจ แต่...ผู้หญิงดูเหมือนจะ ขมวดคิ้วว่าในความเจ็บปวดเฮา เมงล้างคอของเขา และก็ รวดเร็วมองออกมาที่โลกภายนอก กุหลาบภูเขาโบราณและล้มลง ยอดภูเขายืดค่า loftily ภาพของภูเขาเจ็ดไม่มากแตกต่างจากสิ่งที่มีอยู่ในหน่วยความจำของเขา เฮา เมงมองออกอีกครั้ง และในเวลานี้ เขาสังเกตเห็นว่า มีไม่มีทั้งเศษพืชในช่วงที่ภูเขาทั้งหมด พวกเขาเปลือยอย่างสมบูรณ์ และเล็ดลอดออกมาเป็นออร่าแรงความตายที่ครอบคลุมทั้งหมดของภูเขา...เสร็จในซากปรักหักพัง อาคารถูกยุบ โครงสร้างสง่างามได้ระอา มีวัชพืชไม่อยู่ ชัดเจน เวลามั่นใจว่า พวกเขากลายเป็นอะไรมากกว่าฝุ่น พร้อมกับชีวิตอื่น ๆไม่วิบัติสมบูรณ์ ซากปรักหักพังของรีตสายตาของมันที่เกิดจากเมงเฮาไปหายใจลึก ๆ มันต้องใช้ความพยายามบางอย่าง แต่เขาจัดการยกศีรษะ ครั้นเขาสังเกตเห็นที่ แกะสลักบนภูเขาแรกถูกอักขระสามตัวสามตัวละครมีสีแดง ว่าพวกเขาได้อย่างแท้จริงถูกวาด ด้วยเลือดปีศาจอมตะนิกายThe moment Meng Hao saw those characters, his heart and mind trembled. Although he had long since speculated regarding the final destination, he could now be certain…. This place was the Demon Immortal Sect. Or, more accurately speaking… the ancient Demon Immortal Sect.And this place was naturally the Primordial Demon Immortal Plane!A whole Sect. An entire world!Unfortunately, the Sect had been completely destroyed. This once majestic Sect of the Ninth Mountain and Sea had long since disappeared into the river of history, a Sect that at one time had been occupied by more than a million disciples!Meng Hao began to pant as he noticed

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ก่อนหน้านี้บทบทต่อไป
บทที่ 560: ปีศาจโบราณอมตะนิกายเม้งเฮารู้สึกอึดอัดเล็กน้อย. อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ได้อย่างสมบูรณ์ออกจากการควบคุมของเขา ผู้หญิงคนนั้นได้ลอยอยู่เหนือและชนเข้ากับเขาและไม่มีอะไรที่เขาจะทำอย่างไรกับมัน เลวทรามที่สุดของทั้งหมดคือการที่เธอถูกปิดกั้นมุมมองของเขา. ตอนนี้เขาไม่สามารถมองเห็นแม้แต่นิดของโลกภายนอก. เธอได้กลิ่นที่ยอดเยี่ยมและร่างกายของเธอเป็นนุ่มและอ่อน ใบหน้าเม้งเฮาค่อย ๆ กดลงไปในความนุ่มนวลซึ่งฝังร่างของเขาเกือบสมบูรณ์. ดวงตาของเขาไปกว้างในขณะที่เขาตระหนักว่าเพิ่งมองเห็นได้เมื่อเขามองลงไปเป็นสายตาที่สวยงามว่าเขาไม่ค่อยมีโอกาสที่จะจ้องมองบน และยังเป็นสิ่งเดียวที่อยู่ในใจของเม้งเฮาเป็นความโกรธ. สิ่งที่เขาต้องการที่จะดูที่ไม่ได้เป็นผู้หญิงคนนี้ แต่โลกด้านหลังของเธอ ความสามารถในการสังเกตว่าโลกข้างหน้าของเวลาเป็นแหล่งทั้งหมดของประโยชน์ของเขา อย่างไรก็ตาม ณ ขณะนี้ ... ประโยชน์ของเขาถูกทำลาย. "นี่คือไร้สาระ!" เม้งเฮาบ่นกับตัวเอง จากนั้นเขาเอาลมหายใจลึกของกลิ่นหอมที่ยอดเยี่ยมรอบใบหน้าของเขา. "ไร้สาระเหลือแสน!" เขาต้องการที่จะยกศีรษะของเขาขึ้น แต่มีความสามารถในการเคลื่อนย้ายร่างกายของเขาที่ทุกคน ทั้งหมดที่เขาทำได้ก็คือหายใจในกลิ่นหอมที่มีกลิ่นหอม เม้งเฮาตอนนี้มีอยู่ในโลกซึ่งไม่ใช่ของดาวบนท้องฟ้า แต่กลิ่นหอมที่ละเอียดอ่อนที่ไม่คำนึงถึงว่าเขาอยากให้มันได้หรือไม่ได้รับการน้ำซับลึกเข้าไปในจิตวิญญาณของเขา. เม้งเฮาก็ไม่มีทางเลือกอื่น ๆ กว่าจะทำดีที่สุดของเขา มอบให้หน่วยความจำภาพของโลกภายนอกที่เขาเคยเห็นสั้น ๆ ค่อยๆภาพที่ปรากฏอยู่ภายในใจของเขา. ภาพทั้งหมดก็ขึ้นอยู่กับความทรงจำของเขา มันภาพเทือกเขาที่ทอดยาวไกลกว่าที่ตาเห็น เทือกเขาขึ้นและลงจริงการเจริญเติบโตสูงในระดับความสูงที่พวกเขายืดออกไปไกล. มันดูราวกับว่าเทือกเขานี้เป็นจริงทั้งโลก ถ้าเขาจำได้อย่างถูกต้องมีจริงเจ็ดยอดภูเขา สุดท้ายของพวกเขาดูเหมือนจะสูงพอที่จะเชื่อมต่อสวรรค์และโลก. ภูเขาที่สูงที่สุดเม้งเฮาเคยเห็นในดินแดนทางใต้ของประเทศสวรรค์มีนับหมื่นของเมตรสูง อย่างไรก็ตามแม้ที่เล็กที่สุดของเหล่ายอดภูเขาเจ็ดมากยิ่งว่าสองสิ่งที่ไม่สามารถเทียบ. พรวนอาจจะเห็นบนภูเขา; พวกเขามองเล็กเท่ามด. ระหว่างกันของยอดภูเขาเจ็ดยืดบันไดที่เชื่อมต่ออาคารที่ตกแต่งอย่างหรูหรานับไม่ถ้วน เจดีย์วัดมากมายและอาจจะเห็น ทั้งหมดของมันก็เต็มไปด้วยบรรยากาศที่โบราณได้อย่างล้ำลึก มันก็เงียบสนิทเหมือนคนตายยังคงเป็นถ้ามันเป็นหลุมฝังศพ. มีชีวิตไม่ได้. นี้เป็นภาพที่ลอยอยู่ในใจเม้งเฮาส์ตั้งอยู่บนพื้นฐานรวดเร็วเพียงครั้งเดียวของเขา นี่เป็นโอกาสของเขา. แม้ในขณะที่เขาบ่นแม่น้ำของดาวตัวสั่นอีกครั้ง การสั่นสะเทือนที่เกิดเม้งเฮาจู่ๆฟื้นการควบคุมบางกว่าร่างกายของเขา หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความสุขเม้งเฮาใช้หัวของเขาที่จะผลักดันกับความนุ่มนวลในด้านหน้าของเขา. สิ่งที่จบลงด้วยการที่เกิดขึ้นคือการที่ใบหน้าของเขาเพียงจมลึกลงไปในความนุ่มนวล อย่างไรก็ตามความนุ่มนวลดูเหมือนจะมี bounciness ที่น่าตกใจที่ก่อให้เกิดผู้หญิงที่จะย้ายในที่สุดก็ออกไปจากเขา มันเป็นเรื่องยากที่จะบอกว่ามันเป็นเพราะแรงของการกระทำเม้งเฮาส์หรือ bounciness ตกตะลึง แต่ ... ผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนจะขมวดคิ้วราวกับว่าอยู่ในความเจ็บปวด. เม้งเฮากระแอมแล้วรีบมองออกไปนอกโลก ภูเขาโบราณขึ้นและลง ยอดภูเขาทอดยาวขึ้นอย่างสง่า ภาพของภูเขาเจ็ดก็ไม่ได้เป็นอย่างมากแตกต่างจากสิ่งที่มีอยู่ในความทรงจำของเขา เม้งเฮามองออกมาอีกครั้งและครั้งนี้เขาสังเกตเห็นว่ามีไม่ได้เป็นเศษซากของพืชในช่วงภูเขาทั้งลูก พวกเขาเปลือยอย่างสมบูรณ์และเล็ดลอดออกมากลิ่นอายที่แข็งแกร่งของการเสียชีวิตที่ครอบคลุมทั้งหมดของภูเขา ... . ทุกอย่างอยู่ในซากปรักหักพัง อาคารทรุดตัวลง โครงสร้างสง่างามก็อ่อนเปลี้ย ไม่มีวัชพืชปัจจุบันมี; อย่างชัดเจนเนื้อเรื่องของเวลาที่จะทำให้มั่นใจได้ว่าพวกเขากลายเป็นอะไรมากไปกว่าฝุ่นพร้อมกับชีวิตอื่น ๆ ทั้งหมด. สถานที่ทั้งหมดอยู่ในซากปรักหักพังที่สมบูรณ์ ซากปรักหักพังของนิกาย! สายตาของมันจะทำให้เกิดเม้งเฮาจะใช้เวลาหายใจเข้าลึก ๆ มันต้องใช้เวลาความพยายามบางอย่าง แต่เขามีการจัดการที่จะยกศีรษะของเขาครั้นแล้วเขาสังเกตเห็นว่าแกะสลักบนภูเขาครั้งแรกที่ตัวละครทั้งสาม! ทั้งสามตัวอักษรสีแดงเช่นถ้าพวกเขาได้รับอย่างแท้จริงวาดด้วยเลือด. ปีศาจอมตะนิกาย! ขณะเม้ง Hao เห็นตัวอักษรเหล่านั้นหัวใจและความคิดของเขาสั่นสะท้าน แม้ว่าเขาจะคาดการณ์เกี่ยวกับความยาวตั้งแต่ปลายทางสุดท้ายตอนนี้เขาอาจจะมีบางอย่าง ... สถานที่แห่งนี้เป็นปีศาจอมตะนิกาย หรือแม่นยำพูด ... โบราณปีศาจอมตะนิกาย. และสถานที่แห่งนี้เป็นธรรมชาติลำดับปีศาจอมตะเครื่องบิน! นิกายทั้ง โลกทั้งโลก! แต่น่าเสียดายที่นิกายได้ถูกทำลายอย่างสมบูรณ์ นิกายนี้คู่บารมีครั้งเดียวที่เก้าภูเขาและทะเลมีความยาวตั้งแต่หายลงไปในแม่น้ำของประวัติศาสตร์นิกายว่าครั้งหนึ่งเคยถูกครอบครองโดยกว่าล้านสาวก! เม้งเฮาเริ่มหอบขณะที่เขาสังเกตเห็น