Copyright law is fundamentally a “t

Copyright law is fundamentally a “tug-of-war” between creators and users, and copyright legislation strives to strike the right balance between the two.[119] Achieving the optimum balance can be difficult. Parliament has enacted pro-user amendments to liberalize the Copyright Act in various ways: it expanded “fair dealing”; enabled consumers to engage in a variety of activities with respect to protected works, such as format-shifting or time-shifting, without infringing copyright; codified the “notice-and-notice” regime; and treated non-commercial infringement less harshly than commercial infringement for the purpose of statutory damages. However, the true impact of these amendments may be limited given that Parliament also enacted robust protections for digital locks, which could have the effect of frustrating consumers’ ability to use protected material for non-infringing purposes. As such, perhaps the wisest provision in the Copyright Act is its final one—which requires a parliamentary committee to review the legislation every five years.[120]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กฎหมายลิขสิทธิ์เป็นพื้นฐาน "เล่นชักเย่อ" ระหว่างผู้สร้างและผู้ใช้ และกฎหมายว่าด้วยลิขสิทธิ์มุ่งมั่นที่จะนัดหยุดงานระหว่างทั้งสอง [119] บรรลุความสมดุลที่เหมาะสมได้ยาก รัฐสภาได้ประกาศใช้การแก้ไขผู้ใช้โปร liberalize ลิขสิทธิ์ในรูปแบบต่าง ๆ: มันขยาย "จัดการยุติธรรม" ผู้บริโภคที่เปิดใช้งานการมีส่วนร่วมในกิจกรรมเกี่ยวกับการป้องกันการทำงาน เช่นเปลี่ยนรูปแบบหรือเวลาขยับ โดยไม่ละเมิดลิขสิทธิ์ ประมวลกฎหมายระบอบการปกครอง "ประกาศ และประกาศ" และปฏิบัติงานการละเมิดน้อยกว่าค้าละเมิดเพื่อวัตถุประสงค์ตามกฎหมายความเสียหายอย่างรุนแรง อย่างไรก็ตาม ผลกระทบจริงของแก้ไขเหล่านี้อาจถูกจำกัดให้ที่รัฐสภาตราขึ้นป้องกันที่แข็งแกร่งสำหรับล็อคดิจิตอล ซึ่งอาจมีผลต่อความผิดหวังของผู้บริโภคยังสามารถใช้วัสดุได้รับการป้องกันสำหรับวัตถุประสงค์ที่ไม่มีการละเมิด เช่นนี้ บางทีฉลาดบทบัญญัติในพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์เป็นของอันสุดท้าย — ซึ่งต้องใช้คณะทบทวนกฎหมายทุก ๆ 5 ปี [120]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กฎหมายลิขสิทธิ์เป็นพื้นฐาน "การชักชวนของสงคราม" ระหว่างผู้สร้างและผู้ใช้และกฎหมายลิขสิทธิ์มุ่งมั่นที่จะสมดุลระหว่างสอง. [119] ความสมดุลที่เหมาะสมอาจเป็นเรื่องยาก รัฐสภาได้ตราแก้ไข Pro-ผู้ใช้ในการเปิดเสรีพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ในรูปแบบต่างๆ: ขยาย "ข้อตกลงที่ยุติธรรม"; ผู้บริโภคที่เปิดใช้งานจะมีส่วนร่วมในความหลากหลายของกิจกรรมที่เกี่ยวกับงานป้องกันเช่นรูปแบบขยับหรือเปลี่ยนเวลาโดยไม่ละเมิดลิขสิทธิ์; ทำเป็น "การแจ้งให้ทราบล่วงหน้าและแจ้งให้ทราบล่วงหน้า" ระบอบการปกครอง; และถือว่าการละเมิดที่ไม่ใช่เชิงพาณิชย์อย่างรุนแรงน้อยกว่าการละเมิดเชิงพาณิชย์สำหรับวัตถุประสงค์ของการเกิดความเสียหายตามกฎหมาย อย่างไรก็ตามผลกระทบที่แท้จริงของการแก้ไขเหล่านี้อาจถูก จำกัด ให้ที่รัฐสภาตราคุ้มครองที่แข็งแกร่งสำหรับการล็อคดิจิตอลซึ่งอาจมีผลต่อความสามารถของผู้บริโภคที่น่าผิดหวัง 'ที่จะใช้วัสดุที่มีการป้องกันสำหรับวัตถุประสงค์ที่ไม่ใช่การละเมิด เป็นเช่นนี้อาจจะเป็นบทบัญญัติที่ฉลาดที่สุดในพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์เป็นครั้งสุดท้ายอย่างใดอย่างหนึ่งซึ่งจะต้องมีคณะกรรมการของรัฐสภาในการตรวจสอบการออกกฎหมายทุกห้าปี. [120]