The Jewish and Palestinian territor

The Jewish and Palestinian territorial claim to the same area of land has resulted in one of the most protracted conflicts in recent history. Stemming from the Zionist demand for a Jewish homeland in the historic state of Israel, a homeland that would serve as a sanctuary for this persecuted and globally displaced people, large influxes of Jews into the former British mandate of Palestine have and continue to displace millions of Palestinian residents. This forceful removal of the Palestinian people from their land has so intensified hostilities between these two groups that points of contention have often reached explosive levels. Six wars, two intifadas, and frequent rocket attacks and suicide bombings illustrate this tension, and have helped to foster much personal hatred between the groups.
Since its victory in the 1967 Arab-Israeli war, Israel has maintained military control over the Palestinian territories of the West Bank and Gaza Strip, and has also encouraged the construction of Jewish settlements in these areas. With the help of government tax breaks and military protection, the settlements have expanded significantly and have ousted increasing numbers of Palestinians from their internationally recognized lands. The settlers constitute a minority among the Israeli population, a minority whose zealous religious beliefs have helped strengthen their resolve to expand Israel’s borders.
In 2004, the Gaza Strip was home to 1.3 million Palestinians, but with the presence of 9,000 Israeli settlers, the Israeli government employed its military personnel to protect the settlements from potentially hostile Palestinian residents. But amid increasing international and national pressure to halt settlement construction, the Israeli government in June 2004 called for the withdrawal of Israeli settlers from the Gaza settlements and from four West Bank settlements. The settlers would be relocated within the state of Israel and monetarily compensated once the evacuation plan was carried out the following year in August. This “Disengagement Plan” was supported by the Israeli majority, and was also the government’s attempt to reopen peace talks with the Palestinian Authority. In addition, the removal of settlers from Gaza and from the relatively smaller settlements in the West Bank would allow the Israeli government and military forces to focus more acutely on the settlements in Jerusalem, the highly contentious historic capital.
In response to the withdrawal plan, right-wing orthodox Jews and other pro-settlement advocates began demonstrating in Tel Aviv. They labeled Prime Minister Ariel Sharon a traitor to the Jewish State and people. Many young orthodox Jews who had grown up believing that the biblical land of Israel, which included the land encompassed by the Gaza Strip and West Bank, was divinely promised to them and thus theirs by birthright, found themselves at odds with the government policy. The potential evacuation of the state of Israel from the territories thus threatened many of their core ideological, national, and religious beliefs. Many of the demonstrators expressed their confusion and dismay by the fact that “Jews were expelling Jews” from their historic homeland.
Thus, throughout the twelve months preceding the August 2005 planned withdrawal, pro-settlement advocates protested almost daily to garner public support and prevent the forced evictions. The protesters adopted the color orange as a symbol of their resistance, wearing orange ribbons and orange shirts to emphasize the urgency of their cause and to remain in public consciousness. They displayed the Israeli flag at their rallies, shouting that the pullout was a betrayal to the state of Israel. Daily and nightly meetings were held at synagogues, where protesters would sing, chant, pray, and listen to the sermons of rabbis, who emphatically encouraged them to resist the withdrawal. The Yesha Council, which was led by chairman Benzi Lieberman and had played an active role in promoting Israeli settlement growth in the Palestinian Territories, also helped organize protest rallies and demonstrations in Tel Aviv and other cities in southern Israel.
The anti-withdrawal campaign received much national and international media attention as the withdrawal deadline drew nearer. Newspaper columns predicted the possible violence that could potentially break out during the pullout, and just one week prior to the evacuation deadline, the protesters gained the support of Finance Minister Benjamin Netanyahu, who resigned from his post on 7 August 2005 in protest of the Israeli settlement pullout.
With this media attention and support from Netanyahu, the anti-withdrawal campaign climaxed during the week prior to the evacuation deadline. As military personnel began rolling into the Gaza strip in preparation of the evictions, hundreds of protesters blocked their path by lying in the road and setting tires ablaze. The protesters also attempted to march to Gaza, but their way was impeded by a police barricade. Despite this obstacle, many youth illegally made their way into Gaza by bypassing the barricades and proceeded to help occupy the settlements. During the evenings, young Jews stayed in synagogues, where they continued to pray and sing, hoping that their resistance would shift public opinion and end the pullout. During the daylight hours, the protesters formed human chains around the settlements and occupied both homes and buildings. Altercations between the Israeli soldiers and protesters often broke out, as the protesters decried the soldiers for following the orders of the government and evicting their fellow Jews. Some irate teenage protesters threw oil, flour, light bulbs filled with paint, and caustic soda at the soldiers, who then promptly arrested them.
Despite the campaigners’ efforts, the Israeli military began forcibly evicting the settlers that had not yet relocated, and the protesters, on 17 August 2005. Protesters were dragged kicking, spitting, and screaming from synagogues, buildings, and homes as military vehicles demolished the settlements. The protesters were placed onto buses and driven out of Gaza, and the evacuation was completed in September 2005.
The evacuation of the Israeli settlers from the designated settlements had many repercussions for the Israeli government and the State of Israel. Although the United States and the United Nations commended Prime Minister Ariel Sharon for his Disengagement Plan, the American Israel Public Affairs Committee (AIPAC), the Washington-based pro-Israel lobbying group, withdrew its support for him. In addition, it became even more politically nonviable for Israeli politicians to pursue settlement demolition policies for they created even stronger divisive tensions within the country. Many soldiers within the military were dismayed by the events that occurred in the settlement evacuations, believing that the role of the military was not to remove Israeli citizens from their homes.
Thus, despite their failure to prevent the evacuation, the protesters have gained much political leverage within the state. By continuing their protest against government-sponsored settlement demolitions in the West Bank, and by framing the removal of settlers from Palestinian territory as an affront to Israeli state security and to God, the pro-settlement demonstrators have impeded the Israeli government from carrying out further settlement demolitions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชาวยิว และปาเลสไตน์ดินแดนอ้างพื้นที่ที่ดินเดียวกันมีผลของความขัดแย้งยืดเยื้อมากที่สุดในประวัติศาสตร์ล่าสุด อันเนื่องมาจากความต้องการโฮมแลนด์ชาวยิวในอดีตรัฐอิสราเอล บ้านเกิดเมืองนอนที่จะใช้เป็นที่สำหรับคนนี้ได้รับ และหน่วยส่วนกลาง Zionist influxes ใหญ่ของชาวยิวในอาณัติอังกฤษอดีตปาเลสไตน์ได้ และยังเลื่อนล้านของชาวปาเลสไตน์ เอาพลังของคนจากดินแดนปาเลสไตน์ได้ดังนั้น intensified สู้รบระหว่างกลุ่มสองกลุ่มที่จุดของการช่วงชิงงานบนมักจะถึงระดับระเบิด สงครามหก intifadas 2 และจรวดบ่อยโจมตี และทิ้งระเบิดฆ่าตัวตายแสดงให้เห็นถึงความตึงเครียดนี้ และได้ช่วยเหลือเพื่อส่งเสริมความเกลียดชังมากส่วนบุคคลระหว่างกลุ่มเนื่องจากชัยชนะในสงครามอาหรับอิสราเอลค.ศ. 1967 อิสราเอลมีเก็บทหารควบคุมปาเลสไตน์เวสต์แบงก์และฉนวน และได้ส่งเสริมให้การก่อสร้างการชำระเงินชาวยิวในพื้นที่เหล่านี้ ด้วยความช่วยเหลือของรัฐบาลแบ่งภาษีและการป้องกันทางทหาร การชำระมีขยายอย่างมีนัยสำคัญ และได้ล้มเพิ่มจำนวนชาวปาเลสไตน์จากดินแดนของพวกเขายอมรับในระดับสากล ตั้งถิ่นฐานเป็นชนกลุ่มน้อยในหมู่ประชากรอิสราเอล ชนกลุ่มน้อยที่มีความเชื่อทางศาสนาที่กระตือรือร้นได้ช่วยเสริมสร้างแก้ไขการขยายขอบของอิสราเอลในปี 2004 ฉนวนถูกบ้าน 1.3 ล้านชาวปาเลสไตน์ แต่ มีการตั้งถิ่นฐานอิสราเอล 9000 รัฐบาลอิสราเอลว่าจ้างบุคลากรทางทหารเพื่อป้องกันการชำระอาจศัตรูอาศัยอยู่ในปาเลสไตน์ แต่ท่ามกลางการเพิ่มความดันต่างชาติ และหยุดการก่อสร้างการชำระเงิน รัฐบาลอิสราเอลใน 2547 มิถุนายนเรียกร้องให้ถอนของอิสราเอลตั้งถิ่นฐาน จากการจับคู่ฉนวนกาซา และ จากการชำระเงินธนาคารตะวันตกสี่ ตั้งถิ่นฐานจะย้ายออกภายในรัฐอิสราเอล และชดเชยเมื่อทำแผนอพยพออกปีต่อมาในเดือนสิงหาคม monetarily นี้ "Disengagement วางแผน" ได้รับการสนับสนุน โดยส่วนใหญ่อิสราเอล และยังเป็นของรัฐบาลพยายามเจรจาสันติภาพกับปาเลสไตน์เปิดใหม่ นอกจากนี้ เอาตั้งถิ่นฐาน จากฉนวนกาซา และ จากการจับคู่ที่ค่อนข้างเล็กในฝั่งตะวันตกจะช่วยให้รัฐบาลอิสราเอล และกองกำลังทหารมากขึ้นทั้งเน้นจ่ายในเยรูซาเลม โต้เถียงสูงประวัติศาสตร์เมืองหลวงตอบแผนถอน ปีกขวาชาวยิวดั้งเดิมและสนับสนุนการจ่ายเงินสนับสนุนอื่น ๆ เริ่มเห็นในเทลอาวีฟ เขาชื่อนายกรัฐมนตรีอาเรียลเป็นคนทรยศรัฐยิวและคน หลายหนุ่มดั้งเดิมชาวยิวที่มีโตเชื่อว่า คัมภีร์แผ่นดินอิสราเอล ซึ่งรวมที่ดินผ่านเวสต์แบงค์และฉนวน พระเจ้า สัญญากับพวกเขา และทั้งคู่ โดย birthright พบตัวเอง at odds with รัฐบาล จึงอพยพไปรัฐอิสราเอลจากดินแดนถูกคุกคามมากมายของพวกเขาหลักอุดมการณ์ แห่งชาติ และศาสนาความเชื่อ มากมายที่ผู้ประท้วงแสดงความสับสนและกังวลความจริงที่ว่า "ชาวยิวถูกเพิ่มชาวยิว" จากบ้านเกิดเมืองนอนของพวกเขาประวัติศาสตร์ดังนั้น ทั้งสิบสองเดือนก่อนหน้า 2005 สิงหาคมวางแผนถอน สนับสนุนสนับสนุนจ่ายปฏิเสธจ่ายเกือบทุกวัน garner สนับสนุนสาธารณะ และป้องกัน evictions บังคับ ผู้ประท้วงที่นำสีส้มเป็นสัญลักษณ์ของความต้านทาน ใส่ริบบิ้นสีส้มและสีส้มเสื้อเน้นของสาเหตุของพวกเขา และยังคงอยู่ในสำนึกสาธารณะ พวกเขาแสดงธงอิสราเอลที่ชุมนุมของพวกเขา ตะโกนว่า pullout ที่ถูกทรยศรัฐอิสราเอล ประชุมทุกวัน และคืนจัดขึ้นที่ synagogues ที่ประท้วงจะสิงห์ สวดมนต์ สวดมนต์ และฟังธรรมของ rabbis ที่กึกก้องสนับสนุนให้เขาฝืนถอน สภา Yesha ซึ่งนำโดยประธาน Benzi Lieberman และมีบทบาทการใช้งานในการส่งเสริมการเจริญเติบโตการชำระอิสราเอลในดินแดนปาเลสไตน์ ช่วยจัดชุมนุมประท้วงและสาธิตในเทลอาวีฟและเมืองอื่น ๆ ในภาคใต้ของอิสราเอลแคมเปญต่อต้านถอนได้รับความสนใจจากสื่อ และระดับนานาชาติมากเวลาถอนดึง nearer หนังสือพิมพ์คอลัมน์ทำนายความรุนแรงได้ที่สามารถทำลายอาจออก pullout และเพียงหนึ่งสัปดาห์ก่อนสิ้นอพยพ ผู้ประท้วงได้รับการสนับสนุนของทางรัฐมนตรีเบนจามิน Netanyahu ที่ลาออกจากตำแหน่งจากลงวันที่ 7 2548 สิงหาคมในการประท้วงของ pullout ชำระอิสราเอลด้วยความสนใจจากสื่อนี้และสนับสนุนจาก Netanyahu แคมเปญต่อต้านถอน climaxed ในช่วงสัปดาห์ก่อนเวลาอพยพ เป็นเจ้าหน้าที่ทหารเริ่มกลิ้งเป็นฉนวนที่เตรียมการ evictions ร้อยประท้วงบล็อกเส้นทางของพวกเขานอนอยู่บนถนน และยางการเมืองกลับ ผู้ประท้วงยังพยายามที่จะต้องกาซา แต่พวกเขาถูก impeded โดยสิ่งตำรวจ แม้ มีอุปสรรคนี้ เยาวชนมากผิดกฎหมายทำทางของพวกเขาในฉนวนกาซา โดยเลี่ยงเมื่อกีดขวางการ และครอบครัวเพื่อช่วยสร้างการจับคู่ ในช่วงยามเย็น สาวชาวยิวอยู่ใน synagogues ที่พวกเขายังคงอธิษฐาน และร้องเพลง หวังว่า ความต้านทานจะเปลี่ยนมติมหาชน และสิ้นสุดการ pullout ในช่วงเวลาตามฤดูกาล ประท้วงเกิดขึ้นโซ่มนุษย์รอบจ่าย และครอบครองบ้านและอาคาร Altercations ระหว่างกลุ่มผู้ประท้วงและทหารอิสราเอลมักจะขาดออก เป็นชุมนุม decried ทหารตามใบสั่งของรัฐบาล และ evicting ของคนยิว ผู้ชุมนุมวัยรุ่นบาง irate โยนน้ำมัน แป้ง หลอดไฟด้วยสี โซดาที่ทหาร ที่แล้ว ทันทีจับพวกเขาแม้ มีความพยายามของ campaigners ทหารอิสราเอลเริ่มบังคับให้ evicting ตั้งถิ่นฐานที่มีไม่ย้ายยัง และประท้วง วันที่ 17 2548 สิงหาคม ผู้ประท้วงถูกลากมาเตะ คาย และกรีดร้องจาก synagogues อาคาร และบ้านเป็นยานพาหนะทางทหารรื้อการชำระ ประท้วงถูกวางลงบนรถ และขับออกจากฉนวนกาซา และการอพยพที่เสร็จสมบูรณ์ในเดือน 2005 กันยายนให้มีการอพยพตั้งถิ่นฐานในอิสราเอลจากการชำระเงินที่กำหนดมีหลายร้ายรัฐบาลอิสราเอลและรัฐอิสราเอล แม้ว่าสหรัฐอเมริกาและสหประชาชาติ commended นายกรัฐมนตรีอาเรียลในแผนของเขา Disengagement อเมริกาอิสราเอลประชาสัมพันธ์กรรมการ (AIPAC), วอชิงตันที่ใช้สนับสนุนอิสราเอล lobbying กลุ่ม ต้องถอนการสนับสนุนเขา นอกจากนี้ มันเป็น nonviable ยิ่งทางการเมืองสำหรับนักการเมืองอิสราเอลไล่จ่ายรื้อถอนนโยบายที่สร้างความตึงเครียด divisive แข็งแกร่งภายในประเทศ ทหารจำนวนมากภายในกองทัพถูก dismayed โดยเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นใน evacuations การชำระเงิน เชื่อว่า เป็นบทบาทของทหารกับประชาชนอิสราเอลจากบ้านของพวกเขาThus, despite their failure to prevent the evacuation, the protesters have gained much political leverage within the state. By continuing their protest against government-sponsored settlement demolitions in the West Bank, and by framing the removal of settlers from Palestinian territory as an affront to Israeli state security and to God, the pro-settlement demonstrators have impeded the Israeli government from carrying out further settlement demolitions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเรียกร้องดินแดนของชาวยิวและปาเลสไตน์พื้นที่เดียวกันของที่ดินที่มีผลในการเป็นหนึ่งในความขัดแย้งที่ยืดเยื้อมากที่สุดในประวัติศาสตร์ที่ผ่านมา อันเนื่องมาจากความต้องการที่นิสม์เป็นบ้านเกิดของชาวยิวในรัฐประวัติศาสตร์ของอิสราเอลบ้านเกิดที่จะใช้เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์สำหรับข่มเหงนี้และคนพลัดถิ่นทั่วโลก influxes ขนาดใหญ่ของชาวยิวเข้าไปในอดีตอาณัติของอังกฤษปาเลสไตน์ได้และยังคงไล่ล้านของ ที่อาศัยอยู่ในปาเลสไตน์ นี้กำจัดพลังของปาเลสไตน์คนจากดินแดนของพวกเขาได้ทวีความรุนแรงเพื่อให้สงครามระหว่างทั้งสองกลุ่มที่จุดของการต่อสู้มักจะมีรายได้ถึงระดับระเบิด หกสงครามสอง intifadas และจรวดโจมตีบ่อยและระเบิดฆ่าตัวตายแสดงให้เห็นถึงความตึงเครียดนี้และได้ช่วยในการส่งเสริมให้เกิดความเกลียดชังส่วนตัวมากระหว่างกลุ่ม.
ตั้งแต่ชัยชนะในสงคราม 1967 อาหรับกับอิสราเอลอิสราเอลยังคงควบคุมของทหารมากกว่าดินแดนปาเลสไตน์ เวสต์แบงก์และฉนวนกาซาและได้รับการสนับสนุนนอกจากนี้ยังมีการก่อสร้างของการตั้งถิ่นฐานของชาวยิวในพื้นที่เหล่านี้ ด้วยความช่วยเหลือของการแบ่งภาษีของรัฐบาลและการป้องกันทหารตั้งถิ่นฐานมีการขยายตัวได้อย่างมีนัยสำคัญและตัดขาดตัวเลขที่เพิ่มขึ้นของชาวปาเลสไตน์ออกจากดินแดนของพวกเขายอมรับในระดับสากล ตั้งถิ่นฐานเป็นชนกลุ่มน้อยในหมู่ประชากรอิสราเอลเป็นชนกลุ่มน้อยที่มีความเชื่อทางศาสนากระตือรือร้นได้ช่วยเสริมสร้างกำลังใจของพวกเขาที่จะขยายพรมแดนของอิสราเอล.
ในปี 2004 ฉนวนกาซาเป็นบ้าน 1.3 ล้านชาวปาเลสไตน์ แต่ด้วยการปรากฏตัวของ 9000 มาตั้งถิ่นฐานอิสราเอลอิสราเอล รัฐบาลว่าจ้างบุคลากรทางทหารที่จะปกป้องการชำระหนี้จากชาวปาเลสไตน์ที่เป็นมิตรที่อาจเกิดขึ้น แต่ท่ามกลางการเพิ่มความดันในระดับนานาชาติและระดับชาติที่จะหยุดการก่อสร้างนิคมรัฐบาลอิสราเอลในปี 2004 เรียกว่าเดือนมิถุนายนสำหรับการถอนตัวของผู้ตั้งถิ่นฐานชาวอิสราเอลจากฉนวนกาซาและการตั้งถิ่นฐานจากสี่การตั้งถิ่นฐานตะวันตกธนาคาร ผู้ตั้งถิ่นฐานจะถูกย้ายไปอยู่ในรัฐของอิสราเอลและการชดเชย monetarily ละครั้งแผนอพยพได้ดำเนินการในปีต่อไปในเดือนสิงหาคม นี้ "แผนหลุดพ้น" ได้รับการสนับสนุนจากเสียงส่วนใหญ่ของอิสราเอลและยังเป็นความพยายามของรัฐบาลที่จะเปิดการเจรจาสันติภาพกับปาเลสไตน์ นอกจากนี้การกำจัดของการตั้งถิ่นฐานจากฉนวนกาซาและจากการชำระหนี้ที่ค่อนข้างมีขนาดเล็กในฝั่งตะวันตกจะช่วยให้รัฐบาลอิสราเอลและกองกำลังทหารที่จะมุ่งเน้นมากขึ้นอย่างรุนแรงในการตั้งถิ่นฐานในกรุงเยรูซาเล็มเป็นเมืองหลวงประวัติศาสตร์ที่ถกเถียงกันอย่างมาก.
เพื่อตอบสนองต่อแผนถอน ปีกขวาชาวยิวดั้งเดิมและผู้สนับสนุนโปรนิคมอื่น ๆ เริ่มแสดงให้เห็นใน Tel Aviv พวกเขาติดป้ายนายกรัฐมนตรีเรียลชารอนคนทรยศไปยังรัฐของชาวยิวและคน หลายคนหนุ่มสาวชาวยิวดั้งเดิมที่เติบโตขึ้นมาเชื่อว่าที่ดินในพระคัมภีร์ไบเบิลของอิสราเอลซึ่งรวมถึงที่ดินที่ห้อมล้อมด้วยฉนวนกาซาและเวสต์แบงก์ได้รับการสัญญาว่าพระเจ้าให้กับพวกเขาและทำให้พวกเขาโดยกำเนิด, พบว่าตัวเองที่ขัดแย้งกับนโยบายของรัฐบาล การอพยพศักยภาพของประเทศอิสราเอลจากดินแดนจึงขู่หลายอุดมการณ์หลักของชาติและความเชื่อทางศาสนา หลายของผู้ประท้วงแสดงความสับสนและความกลัวของพวกเขาโดยความจริงที่ว่า "ชาวยิวถูกขับไล่ชาวยิว" จากบ้านเกิดของประวัติศาสตร์ของพวกเขา.
ดังนั้นตลอดทั้งสิบสองเดือนก่อนหน้าสิงหาคม 2005 ตามแผนถอนประชาสัมพันธ์โปรนิคมประท้วงเกือบทุกวันจะรวบรวมการสนับสนุนจากประชาชนและป้องกันไม่ให้ ไล่บังคับ ผู้ประท้วงนำมาใช้สีส้มเป็นสัญลักษณ์ของความต้านทานของพวกเขาสวมริบบิ้นสีส้มและเสื้อสีส้มจะเน้นความเร่งด่วนของสาเหตุของพวกเขาและยังคงอยู่ในจิตสำนึกของประชาชน พวกเขาแสดงธงชาติอิสราเอลที่ชุมนุมของพวกเขาตะโกนว่าพับได้ทรยศให้กับรัฐอิสราเอล การประชุมทุกวันและคืนถูกจัดขึ้นที่ธรรมศาลาที่ผู้ประท้วงจะร้องเพลงสวดมนต์อธิษฐานและฟังพระธรรมเทศนาของพระที่กึกก้องสนับสนุนให้พวกเขาที่จะต่อต้านการถอน Yesha สภาซึ่งนำโดยประธาน Benzi ลีเบอร์แมนและได้เล่นบทบาทที่สำคัญในการส่งเสริมการเจริญเติบโตของการตั้งถิ่นฐานของอิสราเอลในดินแดนปาเลสไตน์ยังช่วยจัดระเบียบชุมนุมประท้วงและการสาธิตในเทลอาวีฟและเมืองอื่น ๆ ในภาคใต้ของอิสราเอล.
การรณรงค์ต่อต้านการถอนเงินที่ได้รับ มากในระดับชาติและความสนใจของสื่อต่างประเทศเป็นกำหนดเส้นตายการถอนใกล้เข้ามา หนังสือพิมพ์คอลัมน์คาดการณ์ความรุนแรงที่เป็นไปได้ที่อาจจะแตกออกในระหว่างการพับและเพียงหนึ่งสัปดาห์ก่อนที่จะกำหนดเวลาในการอพยพผู้ประท้วงได้รับการสนับสนุนจากกระทรวงการคลังเบนจามินเนทันยาฮูที่ลาออกจากตำแหน่งเมื่อวันที่ 7 สิงหาคม 2005 ในการประท้วงของอิสราเอล การตั้งถิ่นฐานพับ.
กับความสนใจของสื่อนี้และการสนับสนุนจากเนทันยาฮูที่รณรงค์ต่อต้านการถอนถึงจุดสุดยอดในช่วงสัปดาห์ก่อนที่จะกำหนดเวลาในการอพยพ ในฐานะที่เป็นเจ้าหน้าที่ทหารเริ่มกลิ้งเข้าไปในฉนวนกาซาในการเตรียมการขับไล่หลายร้อยประท้วงปิดกั้นเส้นทางของพวกเขาด้วยการนอนในถนนและยางตั้งค่าสว่าง ผู้ประท้วงพยายามยังจะเดินไปยังฉนวนกาซา แต่วิธีของพวกเขาถูกขัดขวางโดยสิ่งกีดขวางตำรวจ แม้จะมีอุปสรรคนี้เยาวชนจำนวนมากอย่างผิดกฎหมายทำให้ทางของพวกเขาเข้าไปในฉนวนกาซาโดยผ่านเครื่องกีดขวางและดำเนินการเพื่อช่วยให้ครอบครองการตั้งถิ่นฐาน ในช่วงเย็นหนุ่มชาวยิวอยู่ในธรรมศาลาที่พวกเขายังคงสวดมนต์และร้องเพลงหวังว่าต้านทานของพวกเขาจะเปลี่ยนความคิดเห็นของประชาชนและจบพับ ในช่วงเวลากลางวันผู้ประท้วงที่เกิดขึ้นโซ่มนุษย์รอบการตั้งถิ่นฐานและครอบครองบ้านและอาคาร ท้าตีท้าต่อระหว่างทหารอิสราเอลและกลุ่มผู้ประท้วงมักจะโพล่งออกมาในขณะที่ผู้ประท้วงประณามทหารสำหรับการทำตามคำสั่งของรัฐบาลและขี้บ่นชาวยิวเพื่อนของพวกเขา บางคนประท้วงวัยรุ่นโกรธโยนน้ำมัน, แป้ง, หลอดไฟที่เต็มไปด้วยสีและโซดาไฟที่ทหารที่แล้วจับกุมพวกเขา.
แม้จะมีความพยายามรณรงค์ 'เริ่มทหารอิสราเอลบังคับขี้บ่นมาตั้งถิ่นฐานที่ไม่ได้ย้ายไปยังและ ประท้วงที่ 17 สิงหาคม 2005 ผู้ประท้วงถูกลากเตะคายและเสียงกรีดร้องจากธรรมศาลาอาคารและที่อยู่อาศัยเป็นยานพาหนะทางทหารทำลายการตั้งถิ่นฐาน ผู้ประท้วงถูกวางไว้บนรถประจำทางและขับออกจากฉนวนกาซาและการอพยพเสร็จในเดือนกันยายนปี 2005
อพยพเข้ามาตั้งถิ่นฐานของอิสราเอลจากการชำระหนี้ที่กำหนดมีผลกระทบมากสำหรับรัฐบาลอิสราเอลและรัฐอิสราเอล แม้ว่าสหรัฐอเมริกาและสหประชาชาติยกย่องนายกรัฐมนตรีเรียลชารอนของเขาหลุดพ้นสำหรับแผนอเมริกันอิสราเอลประชาสัมพันธ์คณะกรรมการ (AIPAC) ที่วอชิงตันตามโปรอิสราเอลกลุ่มวิ่งเต้น, ถอนการสนับสนุนสำหรับเขา นอกจากนี้มันก็กลายเป็นมากยิ่งขึ้นทางการเมืองสูญสิ้นนักการเมืองอิสราเอลที่จะไล่ตามนโยบายการรื้อถอนการตั้งถิ่นฐานสำหรับพวกเขาสร้างความตึงเครียดที่แข็งแกร่งแตกแยกภายในประเทศ ทหารหลายคนภายในทหารอนาถใจจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในการอพยพตั้งถิ่นฐานเชื่อว่าบทบาทของทหารไม่ได้ที่จะเอาประชาชนอิสราเอลจากบ้านของพวกเขา.
ดังนั้นแม้จะมีความล้มเหลวของพวกเขาเพื่อป้องกันการอพยพผู้ประท้วงได้รับมากทางการเมือง ใช้ประโยชน์ภายในรัฐ อย่างต่อเนื่องโดยการประท้วงของพวกเขากับการทำลายล้างการตั้งถิ่นฐานการสนับสนุนจากรัฐบาลในฝั่งตะวันตกและโดยกรอบการกำจัดของการตั้งถิ่นฐานจากดินแดนปาเลสไตน์เป็นดูหมิ่นต่อความมั่นคงของรัฐอิสราเอลและพระเจ้าที่ประท้วงโปรนิคมได้ขัดขวางรัฐบาลอิสราเอลจากการดำเนินการต่อไป ทำลายการตั้งถิ่นฐาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชาวยิวและเรียกร้องดินแดนปาเลสไตน์ในพื้นที่เดียวกันของที่ดินมีผลในหนึ่งของความขัดแย้งที่ยืดเยื้อที่สุดในประวัติศาสตร์ ที่เกิดจากความต้องการแล้วสำหรับชาวยิวบ้านเกิดในรัฐประวัติศาสตร์ของอิสราเอลเป็นบ้านเกิดที่เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์นี้ข่มเหงและทั่วโลกคนพลัดถิ่น ,ขนาดใหญ่เป็นที่ของชาวยิวในอังกฤษอาณัติของปาเลสไตน์มีอดีตและยังคงแทนที่ล้านของชาวปาเลสไตน์ การกำจัดนี้พลังของชาวปาเลสไตน์จากที่ดินของตนได้ดังนั้นรุนแรงสงครามระหว่างทั้งสองกลุ่มที่จุดของการต่อสู้มักจะได้ถึงระดับที่ระเบิด 6 intifadas 2 , สงครามจรวดและระเบิดฆ่าตัวตายโจมตีบ่อย และแสดงให้เห็นถึงความตึงเครียดนี้ และได้ช่วยอุปถัมภ์มากส่วนตัวความเกลียดชังระหว่างกลุ่ม
เนื่องจากชัยชนะในสงคราม 1967 อาหรับอิสราเอล อิสราเอลยังคงควบคุมทหารเหนือดินแดนปาเลสไตน์ในเวสต์แบงก์และฉนวนกาซาแถบและยังสนับสนุนการก่อสร้างที่ตั้งถิ่นฐานชาวยิวในพื้นที่เหล่านี้ด้วยความช่วยเหลือของการแบ่งภาษีของรัฐบาลและการคุ้มครองทหาร การชำระหนี้ได้ขยาย และขับไล่ชาวปาเลสไตน์จากตัวเลขที่เพิ่มขึ้นของพวกเขาได้รับการยอมรับในระดับสากลทั้งหลาย ตั้งถิ่นฐานเป็นชนกลุ่มน้อยของประชากรชาวอิสราเอล เป็นชนกลุ่มน้อยที่มีการกระตือรือร้นความเชื่อทางศาสนาได้ช่วยเสริมสร้างการแก้ไขของพวกเขาเพื่อขยายพรมแดนของอิสราเอล .
ใน 2547ฉนวนกาซาถูกบ้าน 1.3 ล้านชาวปาเลสไตน์ แต่ด้วยการปรากฏตัวของ 9000 รัฐบาลอิสราเอลอิสราเอลตั้งถิ่นฐาน , บุคลากรทางทหารเพื่อปกป้องชุมชนจากอาจเป็นศัตรูของชาวปาเลสไตน์ที่อาศัยอยู่ แต่ท่ามกลางการระดับชาติและนานาชาติกดดันให้หยุดการก่อสร้างการตั้งถิ่นฐานรัฐบาลอิสราเอลในเดือนมิถุนายน 2547 เรียกร้องให้ถอนตัวจากการตั้งถิ่นฐานชาวอิสราเอลจากฉนวนกาซาและเวสต์แบงก์การชำระหนี้ชำระหนี้ 4 . ติดต่อ : จะย้ายภายในรัฐของอิสราเอลและจ่ายค่าชดเชยเมื่อแผนอพยพครั้งนี้ต่อปีในเดือนสิงหาคม " ผู้นำแผน " ได้รับการสนับสนุนจากชาวอิสราเอลส่วนใหญ่