'He won't like me' said Mary, 'No o

'He won't like me' said Mary, 'No one does.'

'But do you like yourself? That's what Mother would ask.'

'No, not really. I've never thought of that.'

'Well, I must go now.

It's my day off, so I'm going home to help Mother with the housework.

Goodbye, miss. See you tomorrow.'

Mary felt lonelier than ever when Martha had gone, so she went outside.

The sunshine made the gardens look different.

And the change in the weather had even made Ben Weather staff easier to talk to.

'Can you smell spring in the air?' he asked her.

Things are growing, deep down in the ground.

Soon you'll see little green shoots coming up - young plants, they are. You watch them.'

'I will' replied Mary. 'Oh, there's the robin!'

The little bird hopped on to Ben's spade, 'Are things growing in the garden where he lives?'

'What garden?' said Ben, in his bad-tempered voice.

'You know, the secret garden.

Are the flowers dead there?' She really wanted to know the answer.

'Ask the robin,' said Ben crossly.

'He's the only one who's been in there for the last ten years.'

Ten years was a long time, Mary thought.

She had been born ten years ago. She walked away, thinking.

She had begun to like the gardens, and the robin, and Martha and Dickon and their mother.

Before she came to Yorkshire, she had not liked anybody.

She was walking beside the long wall of the secret garden, when a most wonderful thing happened.

She suddenly realized the robin was following her.

She felt very pleased and excited by this, and cried out, 'You like me, don't you? And I like you too!'

As he hopped along beside her, she hopped and sang too, to show him that she was his friend.

Just then he stopped at a place where a dog had dug a hole in the ground.

As Mary looked at the hole, she noticed something almost buried there.

She put her hand in and pulled it out. It was an old key.

'Perhaps it's been buried for ten years,' she whispered to herself.

'Perhaps it's the key to the secret garden!'

She looked at it for a long time.

How lovely it would be to find the garden, and see what had happened to it in the last ten years!

She could play in it all by herself, and nobody would know she was there.

She put the key safely in her pocket.

The next morning Martha was back at Misselthwaite Manor, and told Mary all about her day with her family.

'I really enjoyed myself. I helped Mother with the whole week's washing and baking.

And I told the children about you.

They wanted to know about your servants, and the ship that brought you to England, and everything!'

'I can tell you some more for next time,' offered Mary.

'They'd like to hear about riding on elephants and camels wouldn't they?'

'Oh, that would be kind of you, miss! And look, Mother has sent you a present!'

'A present!' repeated Mary.

How could a family of fourteen hungry people give anyone a present!

'Mother bought it from a man who came to the door to sell things.

She told me, "Martha, you've brought me your pay, like a good girl,

and we need it all, but I'm going to buy something for that lonely child at the Manor,"

and she bought one, and here it is!'

It was a skipping-rope. Mary stared at it.

'What is it?' she asked.

'Don't they have skipping-ropes in India? Well, this is how you use it. Just watch me.'

Martha took the rope and ran into the middle of the room.

She counted up to a hundred as she skipped.

'That looks lovely,' said Mary.

'Your mother is very kind. Do you think I could ever skip like that?'

'Just try,' said Martha. 'Mother says it'll make you strong and healthy.

Skip outside in the fresh air.'

Mary put her coat on and took the skipping-rope.

As she was opening the door, she thought of something and turned round.

'Martha, it was your money really. Thank you.'

She never thanked people usually and she did not know how to do it.

So she held out her hand, because she knew that adults did that.

Martha shook her hand and laughed.
'You're a strange child,' she said. 'Like an old woman! Now run away and play!'


The skipping-rope was wonderful.

Mary counted and skipped, skipped and counted, until her face was hot and red.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

'เขาจะไม่ชอบฉัน' กล่าวว่า Mary 'ไม่มีไม่'' แต่ชอบตัวเอง นั่นคือสิ่งที่แม่จะขอให้ '' ไม่มี ไม่ได้จริง ๆ ผมเคยที่ '' ดี ฉันต้องไปเดี๋ยวนี้มันเป็นวันของฉัน ดังนั้นฉันจะบ้านช่วยแม่ทำงานบ้านลาก่อน พลาด ดูพรุ่งนี้นะ.'แมรี่รู้สึกเหงาตายกว่าเคยเมื่อมาร์ธาหายไปไหน เพื่อเธอไปนอกแสงแดดทำสวนที่ดูแตกต่างและการเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศแม้ทำสภาพอากาศเบนพนักงานง่ายต่อการพูดคุยกับ'คุณสามารถกลิ่นฤดูใบไม้ผลิในอากาศ ' เขาถามเธอสิ่งเติบโต ลึกลงในพื้นดินเร็ว ๆ นี้คุณจะเห็นหน่อสีเขียวน้อยที่กำลังมาถึง - พืช พวกเขามี ดูพวกเขา.''จะ' ตอบว่า แมรี่ 'โอ้ มี robin 'นกน้อยรสไปจอบของเบน 'เป็นสิ่งที่เติบโตในสวนเขาอยู่ที่ไหน''สวนอะไรกล่าวว่า เบน ในเสียงของเขาอารมณ์ไม่ดี' คุณรู้ว่า สวนลับเป็นดอกไม้มีตาย?' เธอต้องการรู้คำตอบจริง ๆ'ถามโรบิน กล่าวว่า เบน crossly'เขาเป็นคนเดียวที่ได้รับในปีที่สิบ'สิบปีเป็นเวลานาน แมรี่คิดเธอได้เกิดสิบปี เธอเดินออกไป ความคิดเธอก็เริ่มที่จะชอบ สวน โรบิน และมาร์ธา และ Dickon และแม่ของพวกเขาก่อนเธอมา Yorkshire เธอก็ไม่ชอบใครเธอได้เดินข้างผนังยาวสวนลับ เมื่อเกิดสิ่งดีที่สุดเธอก็รู้ว่า robin ตามเธอเธอรู้สึกยินดีมาก และตื่นเต้น โดยการนี้ และทูลต่อ, ' คุณชอบฉัน ไม่คุณ และชอบคุณมากเกินไป!'เขารสตามข้างเธอ เธอรส และแสงมากเกินไป เพื่อแสดงให้เขาเห็นว่า เธอเป็นเพื่อนของเขาแล้ว เขาหยุดที่ที่สุนัขได้ขุดหลุมในพื้นดินขณะที่แมรี่มองหลุม เธอพบสิ่งฝังอยู่มีเกือบเธอใส่มือของเธอ และดึงออก มันเป็นคีย์เก่า'บางทีมันจะถูกฝังอยู่สิบปี เธอกระซิบบอกตัวเอง'บางทีมันเป็นกุญแจสำคัญในสวนลับ'เธอมองไปที่มันเป็นเวลานานวิธีรักมันจะพบสวน และได้เกิดขึ้นไปใน 10 ปีเธอสามารถเล่นในนั้นทั้งหมด ด้วยตัวเอง และไม่มีใครจะรู้ว่า เธอก็มีเธอใส่คีย์ได้อย่างปลอดภัยในกระเป๋าของเธอรุ่งมาร์ธาได้ที่ Misselthwaite Manor และแมรี่บอกเกี่ยวกับวันของเธอกับครอบครัวของเธอ' ผมชอบตัวเอง เราช่วยแม่ซักผ้าและอบในทั้งสัปดาห์และบอกเด็กเกี่ยวกับคุณพวกเขาต้องการรู้เกี่ยวกับข้าราชการของคุณ และเรือที่นำคุณไปอังกฤษ และทุกอย่าง!''ผมสามารถบอกคุณบางอย่างเพิ่มเติมสำหรับครั้งต่อไป เสนอแมรี่'อยากได้ยินเกี่ยวกับการขี่ช้างและอูฐจะไม่พวกเขา'' โอ้ ที่จะเป็นชนิดของคุณ พลาด และดู แม่ส่งคุณขวัญ!''ขวัญ ' ซ้ำแมรี่วิธีสามารถครอบครัวคนหิวสิบให้ทุกคนในปัจจุบัน' แม่ซื้อจากคนที่มาจากการขายสิ่งเธอบอก "มาร์ธา คุณนำฉันชำระเงินของคุณ เช่นสาวดีและเราต้องการทั้งหมด แต่ฉันจะไปซื้อของสำหรับเด็กที่โดดเดี่ยวเมเนอร์เธอซื้อหนึ่ง และนี่ก็เป็น!'มันเป็นการกระโดดข้ามเชือก แมรี่จ้องไปที่มัน'มันคืออะไร ' เธอถาม' ไม่มีกระโดดข้ามเชือกในอินเดีย ดี นี้เป็นวิธีที่คุณใช้ เพียงแค่ดูฉัน.'มาร์ธาเอาเชือก และวิ่งลงตรงกลางของห้องเธอนับร้อยถึงเธอข้ามที่มีลักษณะน่ารัก แมรี่กล่าว' คุณแม่อย่างนี้ คุณคิดว่า ฉันไม่เคยข้ามเช่นนั้น?''ลอง กล่าวว่า มาร์ธา ' แม่บอกว่า มันจะทำให้คุณแข็ง แรงข้ามนอกในอากาศสด.'แมรี่ใส่เสื้อของเธอ และเอาเชือกข้ามขณะที่เธอกำลังเปิดประตู เธอคิดว่า บางสิ่งบางอย่าง และเปิดรอบ' มาร์ธา มันเป็นเงินของคุณจริง ๆ ขอขอบคุณคุณ.'เธอไม่เคยขอบคุณคนปกติ และเธอไม่รู้วิธีทำดังนั้นเธอก็ออกจากมือของเธอ เพราะเธอรู้ว่า ผู้ใหญ่ไม่ว่ามาร์ธาส่ายมือของเธอ และหัวเราะเธอบอกว่า 'คุณเป็นเด็กแปลก ' ชอบหญิงชรา ตอนนี้วิ่งไป และเล่น!'โดดเชือกถูกดีแมรี่นับ และข้าม ข้ามไป และ นับ จนใบหน้าของเธอร้อน และแดง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

'เขาจะไม่ชอบฉัน' แมรี่กล่าวว่า 'ไม่มีใครไม่.'

' แต่คุณเช่นคุณหรือไม่ นั่นคือสิ่งที่แม่จะถาม. '

' ไม่ได้จริงๆ ฉันไม่เคยคิดว่า. '

' ดีฉันต้องไปตอนนี้.

มันเป็นวันของฉันออกดังนั้นฉันจะกลับบ้านไปช่วยแม่ทำงานบ้าน.

ลามิส เห็นคุณในวันพรุ่งนี้.

แมรี่รู้สึกเหงากว่าเดิมเมื่อมาร์ธาได้ไปเพื่อให้เธอออกไปข้างนอก.

แสงแดดทำสวนมองที่แตกต่างกัน.

และการเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศได้ทำแม้กระทั่งพนักงานเบนอากาศง่ายต่อการพูดคุยกับ.

'คุณสามารถกลิ่นฤดูใบไม้ผลิ ในอากาศ?' เขาถามเธอ.

สิ่งที่มีการเจริญเติบโตลึกลงไปในพื้นดิน.

เร็ว ๆ นี้คุณจะเห็นหน่อสีเขียวเล็ก ๆ น้อย ๆ ขึ้นมา - สาวโรงงานที่พวกเขามี คุณดูพวกเขา. '

' ฉันจะ 'ตอบแมรี่ 'โอ้มีโรบิน!'

นกน้อยกระโดดไปยังเบนจอบ 'เป็นสิ่งที่เติบโตในสวนที่เขาอาศัยอยู่?'

'สวนอะไร?' กล่าวว่าเบนในเสียงที่ไม่ดีอารมณ์ของเขา.

'คุณจะรู้ว่าสวนลับ.

เป็นดอกไม้ที่มีความตาย? เธออยากจะรู้คำตอบ.

'ขอให้โรบิน' กล่าวว่าเบน crossly.

'เขาเป็นเพียงคนเดียวที่ได้รับในที่นั่นเป็นเวลาสิบปีที่ผ่าน.'

สิบปีเป็นเวลานานแมรี่คิดว่า.

เธอได้รับการเกิดสิบปี มาแล้ว เธอเดินออกไปคิด.

เธอก็เริ่มที่จะชอบสวนและโรบินและมาร์ธาและ Dickon และแม่ของพวกเขา.

ก่อนที่เธอจะมาถึงยอร์ค, เธอไม่ได้ชอบใคร.

เธอกำลังเดินอยู่ข้างกำแพงยาวของสวนลับ เมื่อสิ่งที่ยอดเยี่ยมที่สุดที่เกิดขึ้น.

ทันใดนั้นเธอก็ตระหนักว่าโรบินได้รับการต่อไปของเธอ.

เธอรู้สึกยินดีและตื่นเต้นมากจากนี้และร้องออกมาว่า 'คุณชอบฉันคุณไม่? และผมชอบคุณมากเกินไป! '

ในขณะที่เขากระโดดไปข้างเธอกระโดดและร้องเพลงมากเกินไปที่จะแสดงให้เขาเห็นว่าเธอเป็นเพื่อนของเขา.

เพียงแค่นั้นเขาหยุดอยู่ที่สถานที่ที่สุนัขได้ขุดหลุมในดินที่.

แมรี่มอง ที่หลุมเธอสังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างเกือบจะฝังอยู่ที่นั่น.

เธอเอามือของเธอในและดึงมันออกมา มันเป็นกุญแจสำคัญเก่า.

'บางทีมันอาจจะถูกฝังอยู่เป็นเวลาสิบปี' เธอกระซิบกับตัวเอง.

"บางทีมันอาจจะเป็นกุญแจสำคัญในการสวนลับ! '

เธอมองไปที่มันเป็นเวลานาน.

วิธีที่น่ารักก็จะไปหาสวน และดูว่าเกิดอะไรขึ้นกับมันในช่วงสิบปี!

เธอสามารถเล่นในทุกอย่างด้วยตัวเองและไม่มีใครจะรู้ว่าเธออยู่ที่นั่น.

เธอใส่กุญแจได้อย่างปลอดภัยในกระเป๋าของเธอ.

เช้าวันรุ่งมาร์ธากลับมาที่ Misselthwaite คฤหาสน์ และบอกว่าแมรี่ทั้งหมดที่เกี่ยวกับวันของเธอกับครอบครัวของเธอ.

'ผมมีความสุขกับตัวเองจริงๆ ฉันช่วยแม่ซักผ้าทั้งสัปดาห์และอบ.

และผมบอกเด็ก ๆ เกี่ยวกับคุณ.

พวกเขาอยากรู้เกี่ยวกับผู้รับใช้ของท่านและเรือที่นำคุณไปยังประเทศอังกฤษและทุกอย่าง! '

' ผมสามารถบอกคุณบางมากขึ้นสำหรับครั้งต่อไป 'แมรี่นำเสนอ.

' ที่พวกเขาต้องการที่จะได้ยินเกี่ยวกับการขี่ช้างและอูฐพวกเขาจะไม่? '

' โอ้ที่จะเป็นชนิดของคุณพลาด! และมองแม่ได้ส่งของขวัญ! '

' ของขวัญ ' ซ้ำแมรี่.

วิธีครอบครัวสิบสี่คนหิวจะให้ทุกคนในปัจจุบัน!

'แม่ซื้อมาจากชายคนหนึ่งที่มาถึงประตูที่จะขายสิ่งที่.

เธอบอกผมว่า "มาร์ธาคุณได้นำฉันจ่ายเงินของคุณเช่นที่ดี หญิงสาว

และเราต้องการมันทั้งหมด แต่ผมกำลังจะไปซื้อสิ่งที่เด็กเหงาที่คฤหาสน์ "

และเธอซื้อหนึ่งและที่นี่มันเป็น! '

มันเป็นกระโดดเชือก แมรี่จ้องที่มัน.

'มันคืออะไร?' เธอถาม.

'ไม่ได้พวกเขามีในอินเดียเชือกข้าม? อย่างนี้เป็นวิธีที่คุณใช้มัน เพียงแค่ดูฉัน. '

มาร์ธาเอาเชือกและวิ่งลงไปตรงกลางของห้องพัก.

เธอนับได้ถึงร้อยขณะที่เธอข้าม.

' ที่มีลักษณะน่ารัก 'แมรี่กล่าวว่า.

' คุณแม่ใจดีมาก คุณคิดว่าฉันเคยได้ข้ามเช่นนั้น? '

' เพียงแค่พยายามที่ 'มาร์ธากล่าวว่า 'แม่บอกว่ามันจะทำให้คุณแข็งแรงและมีสุขภาพ.

ข้ามไปข้างนอกในที่มีอากาศบริสุทธิ์.

แมรี่ใส่เสื้อของเธอบนและเอากระโดดข้ามเชือก.

ขณะที่เธอกำลังเปิดประตูเธอคิดว่าบางสิ่งบางอย่างและหันกลับมา.

' มาร์ธา มันเป็นเงินของคุณจริงๆ ขอบคุณ. '

เธอไม่เคยขอบคุณคนมักจะและเธอไม่เคยรู้วิธีการทำมัน.

ดังนั้นเธอจึงยื่นออกมามือของเธอเพราะเธอรู้ว่าผู้ใหญ่ไม่ว่า.

มาร์ธาจับมือของเธอและหัวเราะ.
' คุณเป็นเด็กแปลก ' เธอพูด. เหมือนหญิงชรา! ตอนนี้วิ่งหนีและเล่น! '


กระโดดข้ามเชือกเป็นที่ยอดเยี่ยม.

แมรี่นับและข้ามไปข้ามและนับจนใบหน้าของเธอเป็นร้อนและสีแดง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

' เขาไม่ได้ชอบฉัน ' แมรี่ ' ไม่มีใครรู้ '' แต่คุณชอบด้วยตัวคุณเอง นั่นคือสิ่งที่แม่จะถาม . . .' ไม่นะ ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าดี , ฉันต้องไปแล้วมันเป็นวันหยุดของฉันแล้ว ฉันจะกลับบ้าน ช่วยแม่ทำงานบ้านลาก่อนครับ เจอกันพรุ่งนี้ .แมรี่รู้สึกเหงากว่าเดิมเมื่อมาธาร์ไปแล้ว เธอจึงออกไปแสงแดดทำให้สวนดูแตกต่างกันและการเปลี่ยนแปลงในสภาพอากาศที่เคยทำให้พนักงานอากาศเบนง่ายที่จะคุยด้วย' คุณสามารถกลิ่นฤดูใบไม้ผลิในอากาศ ? เขาถามเธอเรื่องการปลูก ฝังลึกลงไปในพื้นดินในไม่ช้าคุณจะเห็นหน่อสีเขียวเล็ก ๆน้อย ๆมาขึ้น - เด็กพืช พวกเขาเป็น คุณดูพวกเขา .' ฉัน ' ' แมรี่ โอ้ นั่นโรบิน !นกน้อยกระโดดขึ้นเพื่อเบนจอบ ' เป็นสิ่งที่เติบโตในสวน เขาอยู่ไหน ?' สวนอะไร ? บอกว่า เบน เขาอารมณ์ร้าย เสียง' คุณรู้ว่า สวนลับเป็นดอกไม้ที่ตายนั้นได้ยังไง เธอต้องการที่จะรู้คำตอบ' ถามโรบิน ' เบน crossly ." เขาเป็นคนที่อยู่ในนั้นนาน 10 ปี .สิบปีเป็นเวลานาน แมรี่คิดเธอเกิดมาเป็นสิบปีแล้ว เธอเดินจากไป ฉันกำลังคิดเธอเริ่มจะเหมือนสวน และโรบิน และมาร์ธาและดิกค่อนและแม่ของพวกเขาก่อนที่เธอจะมาที่ยอร์กเชียร์ เธอไม่ได้ชอบใครเลยเธอเดินข้างกำแพงยาวของ Secret Garden เมื่อสิ่งอัศจรรย์ที่สุดเกิดขึ้นจู่ๆเธอก็ตระหนักได้ว่า โรบินกำลังสะกดรอยตามเธอหญิงสาวรู้สึกยินดีและตื่นเต้นมาก และร้องไห้ออกมา เธอชอบฉัน , ใช่มั้ย ? และผมก็ชอบคุณเหมือนกัน !ขณะที่เขาเดินมาข้างๆเธอ เธอกระโดดและร้องเพลงเหมือนกัน แสดงให้เขาเห็นว่าเธอเคยเป็นเพื่อนของเขาจากนั้นเขาก็หยุดที่สถานที่ที่สุนัขได้ขุดหลุมในพื้นดินแมรี่มองหลุม เธอสังเกตเห็นบางอย่างเกือบฝังที่นั่นเธอเอามือของเธอและดึงมันออก มันเป็นคีย์เก่า' บางทีมันถูกฝังไว้เป็นสิบปี " เธอกระซิบกับตัวเองบางทีมันคือกุญแจสู่สวนแห่งความลับ !เธอมองมันนานๆน่ารักอย่างไรก็จะพบสวนและดูสิ่งที่เกิดขึ้นกับมันในช่วงสิบปีเธอสามารถเล่นในตัวคนเดียว และไม่มีใครทราบว่าเธออยู่ที่นั่นเธอให้กุญแจอย่างปลอดภัยในกระเป๋าของเธอเช้าวันรุ่งขึ้น มาธาร์ กลับไปที่ misselthwaite Manor และบอกแมรี่เกี่ยวกับวันของเธอกับครอบครัวของเธอ' ผมรู้สึกสนุกกับมัน ฉันช่วยแม่กับทั้งสัปดาห์ซักและอบผมบอกเด็ก ๆเกี่ยวกับคุณพวกเขาต้องการทราบเกี่ยวกับผู้รับใช้ของพระองค์ และเรือที่นำคุณไปยังประเทศอังกฤษและทุกอย่าง !ผมสามารถบอกคุณเพิ่มเติมสำหรับคราวหน้า ' เสนอ แมรี่พวกเขาต้องการจะได้ยินเกี่ยวกับ การขี่ช้าง และ อูฐ หรือพวกเขาจะไม่ ?โอ้ นั่นก็จะเป็นสิ่งที่คุณพลาด ฟังนะ แม่ได้ส่งของขวัญ !' ขวัญ ' ! ซ้ำ แมรี่ทำไมครอบครัวของสิบสี่หิวคนให้ทุกคนเสนอ' คุณแม่ซื้อจากคนที่มาเปิดประตูให้ขายของเธอบอกฉันว่า " มาร์ธา เธอนำฉันจ่ายคุณ ชอบคนดีและเราต้องการให้มันทั้งหมด แต่ฉันจะซื้อบางอย่างสำหรับเด็กที่โดดเดี่ยวในคฤหาสน์ "และเธอซื้อหนึ่งและที่นี่มันเป็น !มันเป็น กระโดดเชือก แมรี่ จ้องมัน' มันคืออะไร ? เธอถาม' ไม่ต้องกระโดดเชือกในอินเดีย นี่เป็นวิธีที่คุณใช้มัน คอยดูฉันมาร์ธา เอาเชือก และวิ่งไปยังกลางห้องเธอนับถึงร้อยขณะที่เธอข้าม' น่ารักดี ' แมรี่" คุณแม่ของคุณเป็นคนใจดีมาก คุณคิดว่าผมจะข้ามแบบนั้นหรอ ?' ลอง ' ' Martha . แม่บอกว่ามันจะทำให้คุณแข็งแรง และมีสุขภาพดีข้ามนอกในอากาศที่บริสุทธิ์ .แมรี่ใส่เสื้อของเธอ และเอาเชือกข้าม .เมื่อเธอเปิดประตู เธอคิดอะไร และเปิดรอบ' มาร์ธ่า มันเงินของคุณจริง ๆ ขอบคุณคุณเธอไม่ขอบคุณคนปกติเธอไม่ได้รู้วิธีการทำมันดังนั้น เธอจับมือเธอ เพราะเธอรู้ว่า ผู้ใหญ่ทำมาร์ธา จับมือเธอและหัวเราะ' นายเป็นเด็กแปลก , ' เธอกล่าว . ' ชอบผู้หญิงแก่ ตอนนี้หนีไปเล่น !ข้ามเชือกมหัศจรรย์แมรี่นับและกระโดดข้ามและนับ จนใบหน้าร้อนแดง