1 IntroductionGreen tea, derived fr

1 Introduction
Green tea, derived from the plant Camellia sinensis, is not only a popular drink worldwide, but it is also considered a nutraceutical (Mak, 2012), as a neuroprotective (Weinreb, Mandel, Amit, & Youdim, 2004), cardioprotective (Basu, Lucas, 2007 and Zhong et al, 2015) and anti-carcinogenic agent (Fujiki, Sueoka, Watanabe, & Suganuma, 2015). In spite of reported health benefits with green tea, there are some reports on possible adverse effects with its excessive consumption. In 2008, the US Pharmacopeia identified 34 cases of cytolytic and cholestatic liver damage associated with long-term use or high usage of green tea products (Sarma et al, 2008 and Schonthal, 2011). Furthermore, green tea components, particularly its primary active flavonoid, epigallocatechin gallate (EGCG), has been shown to interact with and influence metabolism of a number of drugs (Andersen et al, 2013 and Cuzzolin et al, 2006) and cytochrome P450 substrates (Schonthal, 2011 and Yang, Pan, 2012), which could result in therapeutic failure or toxic drug levels. During investigations of green tea's actions on different organ systems, unwarranted effects have been cited at high doses, suggesting limitations to its use and questioning its safety. Such effects include liver (Mazzanti, Di Sotto, & Vitalone, 2015), gastrointestinal (Schonthal, 2011), haematological and renal toxicities (Wu, Yao, & Boring, 2011), as well as decreased hormonal levels (Chandra et al, 2011 and Kao et al, 2000), sperm counts (Chandra et al, 2011 and De Amicis et al, 2012) and atrophy of reproductive organs (Kapetanovic et al, 2009 and Wu et al, 2011). While such toxicities have been cited in a number of reports, they are often over-looked and their mechanisms are not fully understood. In line with some of these observations, we have previously reported that while green tea polyphenols (GTP) increased the lifespan of Drosophila melanogaster, it resulted in a reduction in male fertility (Lopez et al., 2014).

The fruit fly, Drosophila melanogaster, with its evolutionary conserved biological pathways, is a commonly used model organism in biomedical research (Jafari, Long, Mueller, & Rose, 2006) and an emerging model to screen for adverse drug reactions (Avanesian, Semnani, & Jafari, 2009). Evaluation of drug-induced developmental and reproductive effects is commonly used to assess adverse drug reactions (Siddique et al, 2009 and Weisbrot et al, 2003).

The Drosophila life cycle consists of distinct developmental stages that include embryogenesis, 1st, 2nd and 3rd larval instars, pupae and adults (Kozlova & Thummel, 2000). Each stage is highly regulated by transcriptional control in response to nutritional, environmental and hormonal cues (Kozlova & Thummel, 2000). Considering the highly conserved pathways between fruit fly and mammalian reproductive systems, the fruit fly is considered an excellent model system for the evaluation of drug toxicities (Avanesian, Semnani, & Jafari, 2009). Reproductive phenotypes, including egg production, mating behaviour and fertility, are notable measurable characteristics. Female fecundity, defined as egg production, is a complex yet established phenotype to evaluate toxicity and has been used to evaluate the reproductive adverse effects of chemotherapeutic agents such as methotrexate (Affleck et al, 2006 and Kislukhin et al, 2013). In addition, Drosophila male fertility, defined as production of viable offspring, is also considered a phenotype to evaluate drug-induced toxicity since it has been shown to be influenced by a number of factors, such as mating behaviour, hormones, testes development, reproductive morphology, and spermatogenesis (Tiwari, Pragya, Ram, & Chowdhuri, 2011).

In this study, we observed that GTP at a high dose of 10 mg/mL resulted in delayed emergence, smaller offspring, morphological abnormalities in reproductive organs and reduced reproductive output. Collectively, our findings indicate that green tea at high doses can negatively impact development and reproductive physiology.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทนำ 1ชาเขียว มาจากโรงงานชา ไม่เพียงนิยมดื่มกันทั่วโลก แต่ก็ยังถือว่า nutraceutical (หมาก 2012), เป็น neuroprotective (Weinreb, Mandel, Amit, & Youdim, 2004), cardioprotective (Basu, Lucas, 2007 และจง et al, 2015) และตัวแทนต่อต้าน carcinogenic (Fujiki, Sueoka เบะ และ Suganuma, 2015) แม้รายงานสุขภาพด้วยชาเขียว มีบางรายงานผลข้างเคียงได้ด้วยปริมาณที่มากเกินไป ใน 2008, Pharmacopeia สหรัฐระบุ 34 กรณี cytolytic cholestatic ตับความเสียหาย และเกี่ยวข้องกับการใช้ระยะยาวหรือการใช้ที่สูงของผลิตภัณฑ์ชาเขียว (Sarma et al, 2008 และ Schonthal, 2011) นอกจากนี้ ส่วนประกอบชาเขียว โดยเฉพาะอย่างยิ่งของหลักงาน flavonoid, epigallocatechin gallate (EGCG), มีการแสดงการโต้ตอบ และมีอิทธิพลต่อเมแทบอลิซึมของยา (แอนเดอร์ et al, 2013 และ Cuzzolin et al, 2006) และ cytochrome P450 พื้นผิว (Schonthal, 2011 และยาง กระทะ 2012), ซึ่งอาจทำให้ล้มเหลวยาหรือระดับยาพิษ ในระหว่างการตรวจสอบการดำเนินการของชาเขียวในระบบอวัยวะต่าง ๆ มีการผล unwarranted อ้างในปริมาณสูง แนะนำข้อจำกัดการใช้ และความปลอดภัยของการตั้งคำถาม ลักษณะพิเศษดังกล่าวได้แก่ตับ (Mazzanti, Di Sotto, & Vitalone, 2015), ระบบ (Schonthal, 2011), haematological และไต toxicities (Wu ยาว และน่า เบื่อ 2011), และการลดลงของฮอร์โมนระดับ (จันทรา et al, 2011 และเขา et al, 2000), สเปิร์มนับ (จันทรา et al, 2011 และ De Amicis et al, 2012) และการฝ่อของอวัยวะสืบพันธุ์ (Kapetanovic et al, 2009 และ Wu et al , 2011) ในขณะที่มีการอ้าง toxicities เช่นจำนวนรายงาน พวกเขาจะมักจะดู และกลไกของพวกเขาจะไม่เต็มที่เข้าใจ กับบางข้อสังเกตเหล่านี้ เราได้เคยรายงานว่า ในขณะที่ชาเขียวโพลีฟีน (GTP) เพิ่มอายุของแมลงวันทอง มันส่งผลให้ลดในชายความอุดมสมบูรณ์ (Lopez et al., 2014)แมลงวันผลไม้ แมลงวันทอง มีการวิวัฒนาการนำชีวภาพหลัก เป็นสิ่งมีชีวิตเป็นรูปแบบที่ใช้กันทั่วไปในการวิจัยทางชีวการแพทย์ (พล.ต. ลอง เลอร์ และ โรส 2006) และแบบจำลองที่เกิดขึ้นหน้าจอสำหรับปฏิกิริยาร้ายยา (Avanesian เซมมานี และ พล.ต. 2009) โดยทั่วไปใช้ประเมินผลของยาทำให้เกิดพัฒนาการ และสืบพันธุ์ผลเพื่อประเมินปฏิกิริยาร้ายยา (Siddique et al, 2009 และ Weisbrot et al, 2003)วงจรชีวิตของแมลงประกอบด้วยขั้นตอนพัฒนาแตกต่างกันที่การเกิดเอ็มบริโอ 1, 2 และ 3 larval instars, pupae และผู้ใหญ่ (Kozlova & Thummel, 2000) แต่ละขั้นตอนได้รับการควบคุมสูงควบคุม transcriptional ตอบสัญลักษณ์โภชนาการ สิ่งแวดล้อม และฮอร์โมน (Kozlova & Thummel, 2000) พิจารณาหลักนำสูงระหว่างแมลงวันผลไม้และระบบสืบพันธุ์ mammalian แมลงวันผลไม้จะถือว่าเป็นระบบแบบจำลองที่ดีสำหรับการประเมินผลของยา toxicities (Avanesian เซมมานี และ พล.ต. 2009) สืบพันธุ์ฟี รวมถึงการผลิตไข่ ผสมพันธุ์พฤติกรรมและความอุดมสมบูรณ์ มีลักษณะสำคัญและวัดผล หญิง fecundity กำหนดเป็นการผลิตไข่ เป็นที่ซับซ้อนยังก่อตั้ง phenotype จะประเมินความเป็นพิษ และมีการใช้การประเมินผลกระทบสืบพันธุ์ของตัวแทนที่เผชิญเช่น methotrexate (แอฟเฟล็ก et al, 2006 และ Kislukhin et al, 2013) ความอุดมสมบูรณ์เพศของแมลง กำหนดเป็นการผลิตลูกหลานได้ จะยังถือว่า phenotype จะประเมินความเป็นพิษที่เกิดจากยาเสพติดเนื่องจากการแสดงจะมีผลมาจากปัจจัย เช่นผสมพันธุ์พฤติกรรม ฮอร์โมน ลิ้มพัฒนา สัณฐานวิทยาการสืบพันธุ์ และการสร้างสเปิร์ม (Tiwari, Pragya, Ram และ Chowdhuri, 2011)ในการศึกษานี้ เราสังเกตว่า GTP ที่ปริมาณสูงของ 10 mg/mL ส่งผลให้เกิดการล่าช้า ลูกหลานเล็ก ความผิดปกติของอวัยวะสืบพันธุ์และผลผลิตการสืบพันธุ์ลดลง โดยรวม ผลการวิจัยของเราระบุว่า ชาเขียวในปริมาณสูงสามารถส่งผลกระทบการพัฒนาและสืบพันธุ์สรีรวิทยา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1
บทนำชาเขียวมาจากsinensis Camellia พืชที่ไม่ได้เป็นเพียงเครื่องดื่มที่นิยมทั่วโลก แต่ก็ถือว่ายังเป็น nutraceutical (หมาก 2012) เป็นเซลล์ประสาท (Weinreb, เดล, Amit และ Youdim, 2004), กล้ามเนื้อหัวใจ (ซึลูคัส, ปี 2007 และ Zhong et al, 2015) และสารป้องกันการเกิดโรคมะเร็ง (Fujiki, Sueoka, วาตานาเบะและ Suganuma 2015) ทั้งๆที่มีประโยชน์ต่อสุขภาพรายงานกับชาเขียวมีรายงานบางอย่างเกี่ยวกับผลข้างเคียงที่เป็นไปได้ที่มีการบริโภคที่มากเกินไปของมัน ในปี 2008 สหรัฐ Pharmacopeia ระบุ 34 กรณีของความเสียหายของตับและ cytolytic cholestatic ที่เกี่ยวข้องกับการใช้ในระยะยาวหรือการใช้งานของผลิตภัณฑ์ชาเขียว (Sarma, et al, 2008 และ Schonthal 2011) นอกจากนี้ชิ้นส่วนชาเขียวโดยเฉพาะอย่างยิ่ง flavonoid ที่ใช้งานหลักของสาร epigallocatechin gallate (EGCG) ได้รับการแสดงในการโต้ตอบกับและการเผาผลาญอิทธิพลของจำนวนของยาเสพติด (Andersen et al, 2013 และ Cuzzolin et al, 2006) และพื้นผิว P450 cytochrome ( Schonthal 2011 และหยางแพน 2012) ซึ่งอาจส่งผลในความล้มเหลวในการรักษาหรือยาเสพติดที่เป็นพิษระดับ ในระหว่างการตรวจสอบการกระทำของชาเขียวในระบบอวัยวะที่แตกต่างกันผลกระทบที่ไม่เป็นเหตุผลได้รับการอ้างถึงในปริมาณที่สูงแสดงให้เห็นข้อ จำกัด ในการใช้งานและความปลอดภัยของการตั้งคำถาม ผลกระทบดังกล่าวรวมถึงตับ (Mazzanti ดิ Sotto และ Vitalone 2015), ระบบทางเดินอาหาร (Schonthal 2011), เลือดและความเป็นพิษของไต (วูยาวและน่าเบื่อ 2011) เช่นเดียวกับระดับฮอร์โมนที่ลดลง (จันทรา et al, 2011 และเก่า, et al, 2000) นับสเปิร์ม (จันทรา et al, 2011 และเดอ Amicis et al, 2012) และฝ่อของอวัยวะสืบพันธุ์ (Kapetanovic, et al, 2009 และ Wu et al, 2011) ในขณะที่ความเป็นพิษดังกล่าวได้รับการอ้างถึงในจำนวนของรายงานที่พวกเขามักจะมองมากกว่าและกลไกของพวกเขายังไม่เข้าใจ ในบรรทัดที่มีบางส่วนของข้อสังเกตเหล่านี้เราได้รายงานก่อนหน้านี้ว่าในขณะที่โพลีฟีนชาเขียว (ฉี่) เพิ่มอายุการใช้งานของ melanogaster แมลงหวี่ก็ส่งผลให้เกิดการลดลงของความอุดมสมบูรณ์ของชาย (โลเปซ et al., 2014) ก. บินผลไม้แมลงวันทอง ด้วยวิถีทางชีวภาพป่าสงวนวิวัฒนาการของมันเป็นสิ่งมีชีวิตรูปแบบที่นิยมใช้ในการวิจัยทางการแพทย์ (Jafari ยาวมูลเลอร์และโรส 2006) และรูปแบบที่เกิดขึ้นใหม่เพื่อหน้าจอสำหรับอาการไม่พึงประสงค์ (Avanesian, Semnani และ Jafari 2009) การประเมินผลของยาเสพติดที่เกิดผลกระทบต่อพัฒนาการและการสืบพันธุ์เป็นที่นิยมใช้ในการประเมินอาการไม่พึงประสงค์ (ดีค, et al, 2009 และ Weisbrot, et al, 2003). วงจรชีวิตแมลงหวี่ประกอบด้วยขั้นตอนการพัฒนาที่แตกต่างกันที่มี embryogenesis 1, ตัวอ่อนที่ 2 และ 3 วัย, ดักแด้และผู้ใหญ่ (Kozlova และ Thummel, 2000) แต่ละขั้นตอนการควบคุมอย่างมากโดยการควบคุมการถอดรหัสในการตอบสนองทางโภชนาการชี้นำด้านสิ่งแวดล้อมและฮอร์โมน (Kozlova และ Thummel, 2000) พิจารณาทางเดินป่าสงวนระหว่างแมลงวันผลไม้และระบบสืบพันธุ์เลี้ยงลูกด้วยนม, แมลงวันผลไม้ถือเป็นระบบรูปแบบที่ดีเยี่ยมสำหรับการประเมินความเป็นพิษของยาเสพติด (Avanesian, Semnani และ Jafari 2009) phenotypes สืบพันธุ์รวมทั้งการผลิตไข่พฤติกรรมการผสมพันธุ์และความอุดมสมบูรณ์ที่มีลักษณะโดดเด่นที่สามารถวัดได้ หญิงดกของไข่ที่กำหนดไว้การผลิตไข่เป็นที่ซับซ้อนขึ้นยังฟีโนไทป์ในการประเมินความเป็นพิษและได้รับการใช้ในการประเมินผลกระทบของระบบสืบพันธุ์ของยาเคมีบำบัดเช่น methotrexate (เอฟเฟล็ et al, 2006 และ Kislukhin et al, 2013) นอกจากนี้ยังมีแมลงหวี่ความอุดมสมบูรณ์ของชายหมายถึงการผลิตของลูกหลานที่ทำงานได้ถือว่ายังฟีโนไทป์เพื่อประเมินความเป็นพิษของยาเสพติดที่เกิดขึ้นเพราะมันแสดงให้เห็นว่าได้รับอิทธิพลจากปัจจัยหลายประการเช่นพฤติกรรมการผสมพันธุ์ฮอร์โมนพัฒนาอัณฑะสืบพันธุ์ ลักษณะทางสัณฐานวิทยาและสเปิร์ม (ทิวา Pragya รามและ Chowdhuri 2011). ในการศึกษานี้เราพบฉี่ว่าในปริมาณที่สูงของ 10 มิลลิกรัม / มิลลิลิตรส่งผลให้เกิดความล่าช้าลูกหลานที่มีขนาดเล็กผิดปกติทางสัณฐานวิทยาในอวัยวะสืบพันธุ์และการเจริญพันธุ์ลดลง เอาท์พุท โดยรวมแล้วผลการวิจัยของเราแสดงให้เห็นว่าชาเขียวในปริมาณสูงมีผลกระทบทางลบจะมีการพัฒนาและสรีรวิทยาการสืบพันธุ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 บทนำ
ชาเขียว ที่ได้มาจากต้นหูกวาง , ไม่เพียงเป็นที่นิยมดื่มทั่วโลก แต่ก็ยังถือว่าเป็นสถาน ( หมาก , 2012 ) , เป็นข้อมูล ( weinreb Amit & youdim Mandel , , , , , ( 2004 ) cardioprotective บาซู , ลูคัส , 2007 และจง et al , 2015 ) และตัวแทนต้านสารก่อมะเร็ง ( ฟูจิกิ วาตานาเบะ sueoka , , &ซูกานูมา 2015 )แม้รายงานสุขภาพประโยชน์ชาเขียว มีบางผลข้างเคียงที่ได้รับรายงานมีการบริโภคมากเกินไป ใน 2008 , มาตรฐานเราระบุ 34 ราย และความเสียหาย cytolytic สองขั้วตับที่เกี่ยวข้องกับการใช้ในระยะยาวหรือสูงการใช้งานของผลิตภัณฑ์ชาเขียว ( ซาร์มา et al , 2008 และ schonthal , 2011 ) นอกจากนี้ ส่วนประกอบของชาเขียวโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ฟลาโวนอยด์การใช้งานหลัก gallate ( EGCG ) ได้รับการแสดงเพื่อโต้ตอบกับและมีอิทธิพลต่อการเผาผลาญของยา ( Andersen et al , 2013 และ cuzzolin et al , 2006 ) และไซโตโครมพีพื้นผิว ( schonthal 2011 และหยาง , กระทะ , 2012 ) ซึ่งอาจส่งผลในความล้มเหลวของการรักษาหรือระดับยา ที่เป็นพิษระหว่างการสอบสวนการกระทำของชาเขียวในระบบอวัยวะที่แตกต่างกัน ผลไม่ต้องอ้าง ที่ปริมาณสูง แนะนำข้อ จำกัด การใช้ และถามถึงความปลอดภัยของ ผลกระทบดังกล่าว ได้แก่ ตับ ( mazzanti di Sotto , & , vitalone 2015 ) ระบบทางเดินอาหาร ( schonthal , 2011 ) และความเป็นพิษที่ไตก่อน ( Wu ยาว &น่าเบื่อ , 2011 )รวมทั้งการลดลงของฮอร์โมนระดับ ( จันทรา et al , 2011 และเขา et al , 2000 ) , อสุจินับ ( จันทรา et al , 2011 และ เดอ amicis et al , 2012 ) และการเสื่อมของอวัยวะสืบ ( kapetanovic et al , 2009 และ Wu et al , 2011 ) ในขณะที่ความเป็นพิษดังกล่าวได้อ้างในหมายเลขของรายงาน พวกเขามักจะมองข้ามและกลไกของพวกเขาจะเข้าใจ ในบรรทัดที่มีบางส่วนของข้อสังเกตเหล่านี้