Difficult to quantify cultural reac

Difficult to quantify cultural reactions to
hazards have been partially examined through
the study of hazard and risk perception. Studying
how people perceive their own risk has become
increasingly important in risk communication
and emergency planning (Haynes et al., 2008;
Bird et al., 2009). As Gaillard and Dibben (2008,
p. 315) note ‘risk perception is different from
the simple knowledge that a hazard exists. . .
instead refers to the possibility people give that
a hazard will affect them’. Encouraged by the
work of Solvic (1987, 2000), Beck (1992),
Pidgeon et al. (2003) and Adam et al. (2004) on
social risk theories, risk perception research has
been taken on by volcanologists and hazard
scientists such as Johnston et al. (1999),
Dominey-Howes and Minos-Minopoulos 2004,
Gregg et al. (2004), Mercer et al. (2007), Gaillard
and Dibben (2008), Haynes et al. (2008), Paton
et al. (2008) and Bird et al. (2009, 2010) who
have surveyed volcanic hazard perceptions.
Recently, a special publication within the
Journal of Volcanology and Geothermal Research
(volume 172, issues 3–4) focused entirely on
risk perception in volcanic regions highlighting
a distinctive new blended genre linking volcanology
and social research. These recent publications
have practical methodologies rooted in social
sciences that drive interdisciplinary risk subjects
and although theoretical frameworks are extremely
important it is the more ‘hands on’
approaches that underpin the ethos of topics
such as social volcanology (Donovan, 2010a).
This research area draws from many disciplines
in order to examine volcanic disaster risk
reduction strategies that are community focused
(Donovan, 2010a). The research presented here
focuses on the distinctive disaster sub-culture at
Mt Merapi volcano, Indonesia, drawing on both
the underpinning theories of culture and the
applied models of social volcanology research
that encourages the use of participatory research
methods.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยากที่จะกำหนดปริมาณปฏิกิริยาวัฒนธรรม
อันตรายได้ถูกบางส่วนตรวจสอบผ่าน
การศึกษาการรับรู้อันตรายและความเสี่ยง เรียน
วิธีคนสังเกตความเสี่ยงของตนเองได้กลายเป็น
สำคัญมากในการสื่อสารความเสี่ยง
และแผนฉุกเฉิน (เฮย์เนส et al., 2008;
นกร้อยเอ็ด al., 2009) Gaillard และ Dibben (2008,
p. 315) หมายเหตุ ' รับรู้ความเสี่ยงจะแตกต่างจาก
ความรู้อย่างที่ว่า อันตรายมีอยู่แตะ
อ้างแต่ ให้โอกาส คนให้ที่
อันตรายจะมีผลต่อพวกเขา ' รับการสนับสนุนโดย
งานของ Solvic (1987, 2000), เบ็ค (1992),
Pidgeon et al. (2003) และอาดัมและ al. (2004) บน
ได้วิจัยการรับรู้ความเสี่ยงความเสี่ยงทางสังคมทฤษฎี
ถูกนำ โดย volcanologists และอันตรายใน
นักวิทยาศาสตร์เช่นจอห์นสตันและ al. (1999),
Dominey Howes และ Minos Minopoulos 2004,
เกร็ก et al. (2004), เซ็ตต์ et al. (2007) Gaillard
และ Dibben (2008), เฮย์เนส et al. (2008), Paton
et al. (2008) และ al. et นก (2009, 2010) ที่
ได้สำรวจแนวภูเขาไฟอันตราย
เพิ่ง สิ่งพิมพ์พิเศษภายใน
สมุดวิทยาภูเขาไฟและความร้อนใต้พิภพวิจัย
(ออกเสียง 172, 3-4) เน้นทั้งใน
เสี่ยงต่อการรับรู้ในภูมิภาคภูเขาไฟเน้น
ที่โดดเด่นใหม่ผสมผสานเชื่อมโยงวิทยาภูเขาไฟประเภท
และการวิจัยทางสังคม สิ่งเหล่านี้ล่าสุด
มีวิธีการปฏิบัติในสังคม
วิทยาศาสตร์ที่ขับอาศัยความเสี่ยงเรื่อง
และแม้กรอบทฤษฎีมาก
จึงสำคัญยิ่ง 'ผ่าน'
วิธีที่หนุนฟอร์ดที่มีปัดหัวข้อ
เช่นสังคมวิทยาภูเขาไฟ (โดโนแวน 2010a) .
พื้นที่วิจัยนี้วาดจากหลายสาขา
เพื่อตรวจสอบความเสี่ยงภัยภูเขาไฟ
ลดกลยุทธ์ที่มุ่งเน้นชุมชน
(Donovan, 2010a) การวิจัยนำเสนอนี่
เน้นวัฒนธรรมย่อยภัยพิบัติที่โดดเด่นที่
Mt ไฟเมราปีภูเขาไฟ อินโดนีเซีย วาดบนทั้ง
ทฤษฎี underpinning วัฒนธรรมและ
ใช้รูปแบบของการวิจัยทางสังคมวิทยาภูเขาไฟ
ที่สนับสนุนให้ใช้การวิจัยแบบมีส่วนร่วม
วิธีการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยากที่จะหาจำนวนปฏิกิริยาทางวัฒนธรรมที่จะ
เกิดอันตรายได้รับการตรวจสอบบางส่วนผ่าน
การศึกษาของอันตรายและความเสี่ยงการรับรู้ การศึกษา
วิธีการที่คนเห็นความเสี่ยงของตัวเองของพวกเขาได้กลายเป็น
ความสำคัญมากขึ้นในการสื่อสารความเสี่ยง
และการวางแผนฉุกเฉิน (เฮย์เนสและอัล, 2008.
. เบิร์ดและคณะ, 2009) ขณะที่เกลลาร์และ Dibben (2008
พี. 315) ทราบการรับรู้ที่มีความเสี่ยงที่แตกต่างจาก
ความรู้ง่ายๆที่เป็นอันตรายที่มีอยู่ . .
แทนหมายถึงความเป็นไปได้ที่ผู้คนให้ที่
อันตรายจะส่งผลกระทบต่อพวกเขา ' โดยได้รับการสนับสนุน
การทำงานของ Solvic (1987, 2000), เบ็ค (1992),
นกพิราบและอัล (2003) และอดัมและอัล (2004) ใน
ทฤษฎีความเสี่ยงทางสังคมการวิจัยการรับรู้ของความเสี่ยงที่ได้
รับการดำเนินการโดย volcanologists และอันตราย
นักวิทยาศาสตร์เช่นจอห์นสตันและคณะ (1999),
Dominey-Howes และ Minos-Minopoulos 2004,
เกร็กเอตอัล (2004), และอัลเมอร์เซอร์ (2007), เกลลาร์
และ Dibben (2008) เฮย์เนสและอัล (2008), ปาตัน
และอัล (2008) และเบิร์ดและอัล (2009, 2010) ที่
ได้ทำการสำรวจการรับรู้อันตรายจากภูเขาไฟ
เมื่อเร็ว ๆ นี้สิ่งพิมพ์พิเศษภายใน
วารสาร Volcanology และความร้อนใต้พิภพวิจัย
(ปริมาณ 172 ประเด็น 3-4) เน้นทั้ง
การรับรู้ที่มีความเสี่ยงในภูมิภาคภูเขาไฟเน้น
รูปแบบใหม่ที่โดดเด่นผสมผสานเชื่อมโยง Volcanology
และการวิจัยทางสังคม เหล่านี้ตีพิมพ์เมื่อเร็ว ๆ นี้
มีวิธีการปฏิบัติที่ฝังรากอยู่ในสังคม
วิทยาศาสตร์ที่ไดรฟ์ที่มีความเสี่ยงวิชาสหวิทยาการ
และถึงแม้ว่ากรอบทฤษฎีเป็นอย่างมากที่
สำคัญก็คือเพิ่มเติม 'มือที่'
วิธีการที่หนุนร๊อคของหัวข้อ
เช่น Volcanology สังคม (โดโนแวน, 2010A)
พื้นที่การวิจัยครั้งนี้ นำมาจากหลายสาขา
เพื่อที่จะตรวจสอบความเสี่ยงจากภัยพิบัติภูเขาไฟ
กลยุทธ์การลดลงของชุมชนที่มีความสำคัญ
(โดโนแวน, 2010A) งานวิจัยที่นำเสนอนี้
มุ่งเน้นไปที่ภัยพิบัติวัฒนธรรมย่อยที่โดดเด่นที่
ภูเขา Merapi ภูเขาไฟอินโดนีเซียทั้งการวาดภาพบน
ทฤษฎีหนุนของวัฒนธรรมและ
รูปแบบที่นำไปใช้ในการวิจัย Volcanology สังคม
ที่ส่งเสริมการใช้การวิจัยแบบมีส่วนร่วม
วิธีการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยากที่จะหาปฏิกิริยาทางวัฒนธรรม
อันตรายได้บางส่วน ตรวจสอบผ่าน
ศึกษาถึงอันตรายและการรับรู้ความเสี่ยง เรียน
ผู้คนรับรู้ความเสี่ยงของตัวเองได้กลายเป็นสิ่งสำคัญมากขึ้นใน

ฉุกเฉินและการวางแผนการสื่อสารความเสี่ยง ( เฮนส์ et al . , 2008 ;
นก et al . , 2009 ) และเป็น dibben เกลลาร์ด ( 2008 ,
หน้า 315 ) การรับรู้ความเสี่ยงหมายเหตุต่างจาก
ความรู้ง่ายๆที่อันตรายอยู่ . . . . . . .
แทนหมายถึงความเป็นไปได้คนเอา
อันตรายจะส่งผลกระทบต่อพวกเขา " สนับสนุนโดย
งาน solvic ( 1987 , 2000 ) , Beck ( 1992 ) ,
พิดจิ้น et al . ( 2003 ) และอดัม et al . ( 2004 )
ทฤษฎีความเสี่ยงทางสังคม การวิจัย การรับรู้ความเสี่ยง ได้ถูกถ่ายโดย volcanologists

นักวิทยาศาสตร์และอันตรายเช่น Johnston et al . ( 1999 ) ,
ฮาวส์ และ dominey ไมนอส minopoulos 2004
เกร็ก et al . ( 2004 ) , เมอร์เซอร์ et al . ( 2007 ) , และ dibben Gaillard
( 2008 ) , เฮนส์ et al . ( 2008 ) , Paton
et al . ( 2008 ) และนก et al . ( 2009 , 2010 ) ที่ได้ทำการสำรวจการรับรู้อันตรายจากภูเขาไฟ
.
เมื่อเร็วๆ นี้ พิเศษ พิมพ์ภายในวารสารและสิ่ง

และวิจัยพลังงานความร้อนใต้พิภพ ( ปริมาณ 172 , ปัญหา 3 – 4 ) เน้นการทั้งหมดใน
การรับรู้ความเสี่ยงในภูเขาไฟภูมิภาคเน้น
โดดเด่นใหม่ผสมประเภทการเชื่อมโยงวิทยาภูเขาไฟ
และการวิจัยทางสังคม เหล่านี้ล่าสุดสิ่งพิมพ์
ได้ในทางปฏิบัติวิธีการฝังรากอยู่ในสังคมที่ไดรฟ์เสี่ยงวิชาสหวิทยาการสังคมศาสตร์

และแม้ว่าทฤษฎีที่เกี่ยวข้องมาก
มันสำคัญมากกว่า ' มือ '
.
ที่หนุน ethos ของหัวข้อเช่นวิทยาภูเขาไฟสังคม ( โดโนแวน 2010a ) .
การวิจัยพื้นที่ ดึงมาจากหลายสาขา

เพื่อศึกษากลยุทธ์การลดความเสี่ยงภัยพิบัติจากภูเขาไฟที่ชุมชนเน้น
( โดโนแวน 2010a ) งานวิจัยที่นำเสนอที่นี่
เน้นวัฒนธรรมย่อยในภัยพิบัติที่โดดเด่น
ตันเมราปีภูเขาไฟ , อินโดนีเซีย , การวาดภาพบนทั้งสอง

ทฤษฎีพื้นฐานของวัฒนธรรมและที่ใช้รูปแบบของการวิจัยทางสังคมที่กระตุ้นและสิ่ง

ใช้วิธีวิจัยแบบมีส่วนร่วม