2011). Several pathogens including

2011). Several pathogens including viruses, bacteria, macroparasites
and other infectious and non-infectious agents are reported
as possible causes of enteric diseases either alone or in
synergy (Reynolds, 2003). Many conditions have been associated
with gastrointestinal problems such as diarrhea, wet droppings,
dysbacteriosis, intestinal colibacillosis, malabsorption syndrome,
coccidiosis and necrotic enteritis (NE). Enteric disorders are
frequently associated with an overgrowth of Clostridium perfringens.
Infections with this bacterium in poultry can cause NE,
necrotic dermatitis, cholangiohepatitis, as well as gizzard erosion
(Hafez, 2011). NE is the most common clostridial enteric disease in
poultry, which typically occurs in broiler chickens (Cooper et al.,
2013). NE is characterized by necrosis and inflammation of the
GIT with a significant decline in growth performance and, in clinical
cases, a massive increase in flock mortality. The total cost of NE
outbreaks globally is estimated to be over $2 billion annually (Van
der Sluis, 2000).
Antibiotics have been used as an effective tool to improve animal
performance, by selectively modifying the gut microflora,
decreasing bacterial fermentation, reducing thickness of the intestinal
wall and suppressing bacterial catabolism. All these are
important to improve health, nutrient availability and growth
performance (Carlson and Fangman, 2000). Hence, dietary antimicrobials
not only improve poultry growth and feed conversion
efficiency, but also control enteric disease outbreak (Kim et al.,
2011). The use of antibiotics in feed and for treating animals is
second only to the medical use (Dahiya et al., 2006). It has been
estimated that 11.15 million kg of antibiotics are used in animal feed
in the USA alone each year (Union of Concerned Scientists, 2001)
and 4.7 million kg or 35% of all antibiotics administered in Europe in
1999 were used in animal feed (European Commission Directorate
General XXIV Directorate B, 1999). Hence, antibiotics have come
under increasing scrutiny by government regulators, scientists and
consumers because of the emergence of antibiotic-resistant
“superbugs”. European countries have now prohibited the use of
in-feed antibiotics in poultry feed (Van Immerseel et al., 2004).
Without the use of in-feed antibiotics, the Animal Health Institute
of America has estimated that the USA will require an additional 12
million pigs, 23 million cattle and 452 million chickens to reach the
levels of production attained by the current practices (Dahiya et al.,
2006).
With a ban of in-feed antibiotics in European countries, the
incidence of NE has increased on the broiler farms of these countries
(Casewell et al., 2003; Hofacre et al., 2003). At the same time,
the focus on alternative strategies has increased to secure animal
health and thus the efficiency of livestock production. These
alternative strategies include modulation of gut microflora,
augmentation of immune response and pathogen reduction
through management, vaccination, nutritional strategies and feed
additives.
2. Necrotic enteritis in broiler chickens
2.1. Epidemiology
NE has a high mortality rate with severe economic losses. The
disease has been reported in many countries, including the United
Kingdom (Parish, 1961), Australia (Nairn and Bamford, 1967), Canada
(Helmboldt and Bryant, 1971) and France (Casewell et al.,
2003). The primary causative agent of NE is C. perfringens and the
source of C. perfringens is ultimately the chickens themselves
(Cooper and Songer, 2009). Outbreaks of NE in poultry, past and
present, have been associated with C. perfringens contamination of
the chickens' feed (Eleazer and Harrell, 1976; Hofacre et al., 1986;
Nairn and Bamford, 1967). Occurrences of NE are also affected by
season (Kaldhusdal and Skjerve, 1996), dietary restriction
(Olkowski et al., 2006), bedding on high fiber litter (Branton et al.,
1997) and management-related stress (Craven, 2000).
NE usually occurs in broiler chicks at 2e6 weeks of age (Cooper
and Songer, 2010). Generally, NE is not typically known as a seasonal
disease, although the occurrences of NE between different
latitudes appear to contradict this. Kaldhusdal and Skjerve (1996)
suggested that univariate regression analysis in south-eastern
Norway indicated that NE occurred more often during the
months OctobereMarch than during the months AprileSeptember,
whilst in Canada it mostly appeared in JulyeOctober (Long, 1973).
In the United Kingdom, the peak incidence of NE is during winter
with a lower incidence during the warmer seasons (Hermans and
Morgan, 2007).
2.1.1. C. perfringens as a causative agent of NE
C. perfringens is a Gram-positive, spore forming anaerobic bacterium,
able to produce several enzymes and toxins responsible for
NE symptoms and lesions (Van Immerseel et al., 2004).
C. perfringens can be found in poultry litter, feces, soil, dust and in
healthy bird intestinal contents (Dahiya et al., 2005). It is expected
that small numbers of C. perfringens are resident, transiently or
permanently, in the GIT of most bird species (Cooper and Songer,
2009). When poultry meat is analyzed for C. perfringens, in some
cases up to 84% of meat samples are positive (Craven et al., 2001b).
It is reported that colonization or contamination of poultry by
C. perfringens occurs during the early life of the animal, and can
commence in the hatchery environment (Van Immerseel et al.,
2004). C. perfringens is found in eggshell, paper pads and chicken
dander in the hatchery (Craven et al., 2001a). Craven et al. (2003)
indicated that the C. perfringens contamination found in broiler
carcasses can begin in the breeder hen, and be transmitted through
the hatchery and growing area. Free-living birds such as crows have
high counts of C. perfringens in their intestinal droppings, which
indicate that wild birds also suffer from NE (Asaoka et al., 2004).
Craven et al. (2001b) found that swabs taken from poultry farms
showed an incidence of C. perfringens from a variety of sources,
including live flies, walls, dirt outside the entrance, fans, floor,
nipple-drinker drip-cups, water pipes, litter material, chick
delivery-tray liners and boots of farm staff before chicks were
placed. Even feed samples taken after 2 weeks following bird
placement had an incidence of C. perfringens. This indicates that
different sources and strains of C. perfringens can colonize in the
birds and produce NE. Additionally, NE has been reported in a variety
of wild birds including ducks (Chakrabarty et al., 1983), wild
geese (Wobeser and Rainnie, 1987), Laysan albatross (Work et al.,
1998), mute swan (Duff et al., 2011), bobwhite quail (Shivaprasad
et al., 2008) and wild crows (Asaoka et al., 2004; McOrist and
Reece, 1992). With the gradual move from caged or housed
chicken raising to free range worldwide, occurrence of NE in free
range flocks becomes a major concern as the domestic chickens are
prone to be infected through wild birds. This poses eminent challenge
in the management and care of free range chickens whic

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2011) เชื้อโรคหลายคนรวมทั้งไวรัสแบคทีเรีย macroparasites
และตัวแทนติดเชื้อและไม่ติดเชื้ออื่น ๆ จะมีการรายงาน
เป็นสาเหตุของโรคลำไส้อย่างเดียวหรือใน
การทำงานร่วมกัน (นาดส์ 2003) เงื่อนไขหลายคนได้รับการเชื่อมโยง
ที่มีปัญหาระบบทางเดินอาหารเช่นท้องเสียมูลเปียก
dysbacteriosis, colibacillosis ลำไส้โรค malabsorption,
โรคบิดและลำไส้ฉีก (NE) ความผิดปกติของลำไส้จะ
มักเกี่ยวข้องกับห้องแถว Clostridium perfringens ของ.
การติดเชื้อแบคทีเรียในสัตว์ปีกนี้อาจทำให้เกิด NE,
โรคผิวหนังฉีก cholangiohepatitis เช่นเดียวกับการกัดเซาะกึ๋น
(Hafez 2011) ทิศตะวันออกเฉียงเหนือเป็นโรคลำไส้ที่พบมากที่สุดที่ clostridial ใน
สัตว์ปีกซึ่งมักจะเกิดขึ้นในไก่เนื้อ (Cooper et al.,
2013) ทิศตะวันออกเฉียงเหนือเป็นลักษณะเนื้อตายและการอักเสบของ
GIT มีการลดลงอย่างมีนัยสำคัญในการเจริญเติบโตและในทางคลินิก
กรณีเพิ่มขึ้นมากในการตายของฝูง ค่าใช้จ่ายทั้งหมดของ NE
ระบาดทั่วโลกคาดว่าจะ 2 $ พันล้านปี (Van
der Sluis, 2000).
ยาปฏิชีวนะได้ถูกนำมาใช้เป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพในการปรับปรุงสัตว์
ประสิทธิภาพการทำงานโดยการคัดเลือกการปรับเปลี่ยนจุลินทรีย์ลำไส้
ลดลงหมักแบคทีเรียลดความหนาของ ลำไส้
ติดผนังและปราบปราม catabolism แบคทีเรีย ทั้งหมดเหล่านี้เป็น
สิ่งสำคัญที่จะปรับปรุงสุขภาพความพร้อมสารอาหารและการเจริญเติบโต
ประสิทธิภาพ (คาร์ลสันและ Fangman, 2000) ดังนั้นยาต้านจุลชีพในอาหาร
ไม่เพียง แต่ปรับปรุงการเจริญเติบโตของสัตว์ปีกและการเปลี่ยนอาหาร
ที่มีประสิทธิภาพ แต่ยังควบคุมการระบาดของโรคลำไส้ (Kim et al.,
2011) การใช้ยาปฏิชีวนะในอาหารสัตว์และสำหรับการรักษาสัตว์เป็น
ครั้งที่สองเท่านั้นที่จะใช้ในการแพทย์ (Dahiya et al., 2006) มันได้รับการ
คาดว่า 11,150,000 กิโลกรัมของยาปฏิชีวนะที่ใช้ในการผลิตอาหารสัตว์
ในประเทศสหรัฐอเมริกาเพียงอย่างเดียวในแต่ละปี (สหภาพนักวิทยาศาสตร์เป็นห่วง, 2001)
และ 4.7 ล้านกิโลกรัมหรือ 35% ของยาปฏิชีวนะยาทั้งหมดในยุโรปในปี
1999 ถูกนำมาใช้ในอาหารสัตว์ ( คณะกรรมาธิการยุโรปคณะกรรมการ
ทั่วไป XXIV คณะกรรมการ B, 1999) ดังนั้นยาปฏิชีวนะได้มา
อยู่ภายใต้การตรวจสอบข้อเท็จจริงที่เพิ่มขึ้นโดยหน่วยงานกำกับดูแลของรัฐบาลนักวิทยาศาสตร์และ
ผู้บริโภคเพราะการเกิดขึ้นของยาปฏิชีวนะที่ทน
"superbugs" ประเทศในยุโรปได้ห้ามในขณะนี้การใช้
ยาปฏิชีวนะในอาหารในอาหารสัตว์ปีก (Van Immerseel et al., 2004).
โดยไม่ต้องใช้ยาปฏิชีวนะในการฟีด, สถาบันสุขภาพสัตว์
แห่งอเมริกาได้มีการประมาณการว่าสหรัฐอเมริกาจะต้องมีอีก 12
ล้านหมู 23 ล้านวัวและไก่ 452000000 ไปถึง
ระดับของการผลิตบรรลุโดยปฏิบัติในปัจจุบัน (Dahiya et al.,
2006).
ด้วยการห้ามของยาปฏิชีวนะในอาหารในประเทศในยุโรป,
อุบัติการณ์ของภาคตะวันออกเฉียงเหนือได้เพิ่มขึ้นใน ฟาร์มไก่เนื้อของประเทศเหล่านี้
(Casewell et al, 2003;.. Hofacre et al, 2003) ในเวลาเดียวกัน,
มุ่งเน้นไปที่กลยุทธ์ทางเลือกที่ได้เพิ่มขึ้นเพื่อรักษาความปลอดภัยของสัตว์
สุขภาพและทำให้ประสิทธิภาพของการผลิตปศุสัตว์ เหล่านี้
กลยุทธ์ทางเลือกรวมถึงการปรับของจุลินทรีย์ในลำไส้,
การเสริมของการตอบสนองภูมิคุ้มกันและลดการติดเชื้อ
ผ่านการจัดการ, การฉีดวัคซีน, กลยุทธ์ทางโภชนาการและอาหารสัตว์
สารเติมแต่ง.
2 ลำไส้ฉีกในไก่เนื้อ
2.1 ระบาดวิทยา
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือมีอัตราการตายสูงที่มีการสูญเสียทางเศรษฐกิจอย่างรุนแรง
โรคที่ได้รับรายงานในหลายประเทศรวมทั้งสห
ราชอาณาจักร (ตำบล 1961), ออสเตรเลีย (Nairn และ Bamford, 1967) แคนาดา
(Helmboldt และไบรอันท์, 1971) และฝรั่งเศส (Casewell et al.,
2003) สาเหตุหลักของภาคตะวันออกเฉียงเหนือคือ C. perfringens และ
แหล่งที่มาของ C. perfringens เป็นที่สุดไก่ตัวเอง
(คูเปอร์และ Songer 2009) การระบาดของโรคในสัตว์ปีก NE อดีตและ
ปัจจุบันได้รับการที่เกี่ยวข้องกับการปนเปื้อนของ C. perfringens
อาหารไก่ (เอลีและเรลล์ 1976; Hofacre et al, 1986;.
ทองเนียมและ Bamford, 1967) การเกิดขึ้นของภาคตะวันออกเฉียงเหนือได้รับผลกระทบจาก
ฤดูกาล (Kaldhusdal และ Skjerve, 1996) ข้อ จำกัด การบริโภคอาหาร
(Olkowski et al., 2006), ผ้าปูที่นอนในครอกที่มีเส้นใยสูง (Branton et al.,
1997) และความเครียดที่เกี่ยวข้องกับการจัดการ (ขี้ขลาด, 2000) .
NE มักจะเกิดขึ้นในลูกไก่ไก่เนื้อในสัปดาห์ 2e6 อายุ (คูเปอร์
และ Songer 2010) โดยทั่วไป NE ไม่เป็นที่รู้จักมักจะเป็นฤดูกาล
โรคแม้ว่าการเกิดขึ้นของ NE แตกต่างกันระหว่าง
เส้นรุ้งที่ปรากฏจะขัดแย้งนี้ Kaldhusdal และ Skjerve (1996)
ชี้ให้เห็นว่าการวิเคราะห์การถดถอย univariate ในตะวันออกเฉียงใต้ของ
นอร์เวย์ชี้ให้เห็นว่าภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่เกิดขึ้นบ่อยครั้งมากขึ้นในช่วง
เดือน OctobereMarch กว่าในช่วงเดือน AprileSeptember,
ในขณะที่ในประเทศแคนาดาที่มันปรากฏส่วนใหญ่ใน JulyeOctober (Long, 1973).
ในสหราชอาณาจักร อุบัติการณ์จุดสูงสุดของภาคตะวันออกเฉียงเหนือในช่วงฤดูหนาวคือ
มีอัตราการเกิดลดลงในช่วงฤดูกาลที่อากาศอบอุ่น (Hermans และ
มอร์แกน, 2007).
2.1.1 C. perfringens เป็นสาเหตุของ NE
ซี perfringens เป็นแกรมบวกสร้างสปอร์แบคทีเรียแบบไม่ใช้ออกซิเจน
สามารถผลิตเอนไซม์และสารพิษหลายรับผิดชอบในการ
NE อาการและรอยโรค (Van Immerseel et al., 2004).
ซี perfringens สามารถพบได้ในสัตว์ปีกครอกอุจจาระดินฝุ่นและใน
เนื้อหาลำไส้นกมีสุขภาพดี (Dahiya et al., 2005) มันเป็นที่คาด
ว่าตัวเลขเล็ก ๆ ของ perfringens ซีมีถิ่นที่อยู่ transiently หรือ
ถาวรใน GIT ที่สุดของนกชนิด (คูเปอร์และ Songer,
2009) เมื่อเนื้อสัตว์ปีกมีการวิเคราะห์สำหรับซี perfringens ในบาง
กรณีถึง 84% ของกลุ่มตัวอย่างเนื้อสัตว์เป็นบวก (ขี้ขลาด et al., 2001b).
มีรายงานว่าการล่าอาณานิคมหรือการปนเปื้อนของสัตว์ปีกโดย
ซี perfringens เกิดขึ้นในช่วงชีวิตในวัยเด็กของสัตว์และสามารถ
เริ่มต้นในสภาพแวดล้อมในโรงเพาะฟัก (Van Immerseel et al.,
2004) C. perfringens พบในเปลือกไข่, แผ่นกระดาษและไก่
โกรธในโรงเพาะฟัก (ขี้ขลาด et al., 2001a) ขี้ขลาด et al, (2003)
ชี้ให้เห็นว่าการปนเปื้อน C. perfringens พบในไก่เนื้อ
ซากสามารถเริ่มต้นในไก่พ่อแม่พันธุ์และส่งผ่าน
โรงเพาะฟักและพื้นที่ปลูก นกที่อาศัยอยู่ฟรีเช่นกามี
จำนวนสูงของซี perfringens ในมูลลำไส้ของพวกเขาซึ่ง
แสดงให้เห็นว่านกป่ายังประสบเนแบรสกา (Asaoka et al., 2004).
ขี้ขลาด et al, (2001b) พบว่า swabs นำมาจากฟาร์มสัตว์ปีก
แสดงให้เห็นว่าอุบัติการณ์ของ perfringens ซีจากความหลากหลายของแหล่งที่มา
รวมทั้งแมลงวันสดผนังสกปรกนอกทางเข้าพัดลมชั้น
หัวนมดื่มหยดถ้วยท่อน้ำวัสดุครอก เจี๊ยบ
สมุทรถาดการจัดส่งและรองเท้าของพนักงานฟาร์มก่อนลูกไก่ที่ถูก
วางไว้ แม้ตัวอย่างอาหารที่นำมาหลังจาก 2 สัปดาห์ต่อไปนี้นก
ตำแหน่งมีอุบัติการณ์ของ C. perfringens นี้บ่งชี้ว่า
แหล่งที่มาที่แตกต่างกันและสายพันธุ์ของ C. perfringens สามารถตั้งรกรากใน
นกและผลิต NE นอกจากนี้ภาคตะวันออกเฉียงเหนือได้รับการรายงานในความหลากหลาย
ของนกป่ารวมทั้งเป็ด (Chakrabarty et al., 1983) ป่า
ห่าน (Wobeser และ Rainnie, 1987), อัลบาทรอ Laysan (Work et al.,
1998), หงส์ใบ้ (ดัฟฟ์, et al . 2011), นกกระทา bobwhite (Shivaprasad
et al, 2008) และกาป่า (Asaoka et al, 2004;.. McOrist และ
รีซ, 1992) ด้วยการย้ายอย่างค่อยเป็นค่อยไปจากกรงหรือที่ตั้ง
เลี้ยงไก่ช่วงฟรีทั่วโลกที่เกิดขึ้นในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของฟรี
ฝูงช่วงกลายเป็นความกังวลหลักในขณะที่ไก่ในประเทศมี
แนวโน้มที่จะได้รับการติดเชื้อผ่านนกป่า นี้ poses ความท้าทายที่ประสบความสำเร็จ
ในการบริหารจัดการและการดูแลของไก่ฟรีช่วงย่อมเยา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2011 ) เชื้อโรคหลายชนิด ได้แก่ แบคทีเรีย ไวรัส macroparasites
และอื่น ๆที่ติดเชื้อและไม่ติดเชื้อตัวแทนรายงาน
เป็นสาเหตุของโรค ที่มีทั้งคนเดียวหรือ
synergy ( Reynolds , 2003 ) หลายเงื่อนไขได้เกี่ยวข้องกับระบบทางเดินอาหาร เช่น อุจจาระร่วง ปัญหา

dysbacteriosis มูลเปียก , ลำไส้ , โรคท้องร่วงความโง่
, ซินโดรม