Sanji was asleep, the washrag cover

Sanji was asleep, the washrag covering his eyes, when hunger brought Zoro back below deck. Sunlight streamed through the window, cutting in at a high angle, highlighting Sanji's profile. He had shed Zoro's shirt, which caused Zoro an odd pang when he saw it in a heap on the floor.

Zoro left it where it lay and went over to the icebox. It was more leftover vegetable soup for a meal. He put the pot on the stove, added a little water, and turned on the burner. Stirring it with the ladle, he wondered if Sanji could eat actual food now, or if he was supposed to stick to broth. He should've asked Dr. Cleft.

"What smells like shit?"

"My soup does not smell like shit."

"That's soup?"

Zoro glanced over his shoulder, as he fetched a glass. "Don't move," he ordered.

Sanji finished sitting up and shot him a glare. "Don't tell me what to do."

"I can and I will. You're gonna stay there and rest until Chopper says otherwise." Zoro filled the glass with water, dumped a measure of powdered medicine into it, and stirred.

"Make me," Sanji said, pushing to his feet.

Zoro crossed the cabin and poked him lightly in the chest. Sanji fell back onto the bench seat as if Zoro had shoved him hard. Smirking, Zoro held out the glass.

Sanji looked like he wanted to knock it out of Zoro's hand, but he finally took it and drank the contents down. Zoro had explained the medicine the evening prior, when he'd given it to Sanji for the first time since he'd regained semi-normal function.

Taking the empty glass, Zoro waited until Sanji sat back and folded his arms with a huff before putting the glass in the sink. "How long until we get there?" Sanji demanded to know.

Zoro shrugged, taking two bowls out of the cabinet. "Later today, maybe. Or tomorrow. I was told it's four days between islands, but that's if we'd sailed nonstop."

"Why the hell didn't you?"

"Because your skinny ass was cold every night," Zoro said with a pointed look.

Pink bloomed on Sanji's pale cheeks and he averted his eyes, but still, he growled, "Tell anyone and you're dead."

"Like I'd want anyone to know," Zoro scoffed. He dished soup into the bowls and gave the one that was mostly broth to Sanji.

Sanji made a face after eating some of the soup. "You call this food?"

"It's edible, ain't it?"

"Barely." Sanji had another sip from the broth and grimaced. "And that's giving it too much praise."

Leaning against the navigation desk, Zoro ate a bite. It tasted fine to him. "Not all of us are snooty chefs with snobby palates."

Sanji's curled eyebrow arched. "Since when did you know what a palate was?"

"Since I've had to listen to you bitch about my common one as long as I've known you."

Sanji continued arguing with him as they ate, which was relievingly normal. Zoro rubbed in the fact that, for all his complaining, Sanji finished his bowlful. Drowsiness thickened Sanji's voice while Zoro washed the dishes, and by the time Zoro returned with the empty and rinsed piss-pot, Sanji was asleep again.

Four Head Island appeared off the port side as the sun was just touching the horizon. Four atolls spiked the long island, waves crashing against the base of the reddish rock. The wreckage of crashed ships dotted the black sandy beaches and floated in the surf. Zoro counted five masts spearing through the surface of the sea, marking the graves of sailors sunk with their ships. Weathered docks, with a few small sailing vessels tied up, bobbed with the rolling water. Feeble men armed with farming tools and crude weapons gathered as Zoro brought the ketch into a berth.

Zoro jumped nimbly onto the dock and tied off the ketch. Like on Chin Island, the locals were welcoming once they saw who he was.

"Roronoa Zoro, we've been expecting you," the spokesperson, a lanky, grizzled old man who went by the name of Massie said, clasping Zoro's hand. "We cannot thank the Straw Hat pirates enough for what you have done for us."

Zoro felt awkward, since he hadn't been present for the fight. "It was nothing."

"Nothing!" Massie said. "We've been under the thumbs of those slavers for seven years! No, your nakama freed us from our wretched existence and gave us hope again. How can we repay you?"

"Uh, if you just point out where the Merry is moored…"

"They were chased off three days ago by the Marines." Massie scowled fiercely. "Those bastards finally show up after the fighting's been done to try and arrest the real heroes."

"You mean, they're not here?" Zoro couldn't believe it. He'd missed the others by three days. If he'd sailed through the night from Chin Island, he and Sanji would've been back in time. "Great. Just great."

"We will be happy to provide you with any supplies you need, so that you may leave to catch up with them," Massie said.

Zoro rubbed his forehead and resigned himself to having to spend more time with just Sanji. "You got a doctor on this rock?"

"Yes, of course." Massie's broad forehead wrinkled in concern. "May I ask what ails you?"

"An annoying pest.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขตถูก นอนหลับ washrag ครอบคลุมดวงตาของเขา เมื่อหิวนำโซชั้น แสงแดดที่ส่งกระแสข้อมูลผ่านทางหน้าต่าง ตัดมุมสูง เน้นรายละเอียดของเขต เขามีหลั่งของโซเสื้อ ซึ่งเกิดจากโซปางแปลกเมื่อเขาเห็นมันในกองบนพื้นโซซ้ายมันที่วาง และเดินไป icebox มันเป็นซุปผักเหลือเพิ่มเติมสำหรับรับประทานอาหาร เขาใส่หม้อบนเตา เพิ่มน้ำเล็กน้อย และเปิดเครื่องเขียน กวนกับทัพพี เขาสงสัยว่า ถ้าเขตอาจกินอาหารจริงตอนนี้ หรือเขาควรจะติดน้ำ เขาควรได้ถามดร.แหว่ง"สิ่งที่มีกลิ่นเช่นอึ""ซุปของฉันไม่กลิ่นเหม็นเหมือนอึ"ความที่คือซุปโซพลุ่งไหล่ของเขา เขาดึงแก้ว "อย่าย้าย เขาสั่งเขตเสร็จนั่งอัพ และยิงเขาแสงจ้า "อย่าบอกนะว่าจะทำ""ได้ และจะ คุณจะอยู่ที่นั่น และพักจนกว่าสับว่า เป็นอย่างอื่น" โซเติมแก้วน้ำ ทิ้งวัดของผงยาลงไป และกวน"ทำให้ฉัน เขตกล่าวว่า กดไปยังเท้าของเขาโซข้ามห้องโดยสาร และสะกิดเขาเบา ๆ ในหน้าอก เขตตกกลับลงบนนั่งม้านั่งว่าโซได้ถูกผลักเขายาก Smirking โซจัดออกแก้วเขตดูเหมือนเขาอยากจะเคาะจากมือของโซ แต่เขาเอามัน และดื่มเนื้อหาลงในที่สุด โซมีอธิบายยาก่อนตอนเย็น เมื่อเขามีให้มันเขตครั้งแรกตั้งแต่เขามีงยนต์งานกึ่งการแก้วเปล่า โซรอจนกว่าเขตนั่งสบาย ๆ และพับแขนของเขา ด้วย huff ก่อนวางแก้วในอ่าง "ใช้เวลานานเท่าใดได้" เขตที่ต้องรู้โซ shrugged ถ่ายสองชามจากตู้ "บางทีวันนี้ ภายหลัง หรือวันพรุ่งนี้ บอกมันเป็นวันที่สี่ระหว่างเกาะ แต่คือถ้าเราได้แล่นชัท""ทำไมนรกไม่คุณ""เนื่องจากตูดของคุณผอมเย็นทุกคืน โซกล่าวว่า แบบชี้ สีชมพูเมื่อยแก้มซีดของเขต และเขาป้องกันดวงตาของเขา แต่ยังคง เขา growled, "บอกใคร และคุณจะตาย""เหมือนจะต้องการให้ใครรู้ โซ scoffed เขาสกน้ำซุปลงในชาม และส่วนใหญ่เป็นซุปลงเขตเขตทำใบหน้าหลังจากกินของน้ำซุป "คุณเรียกอาหารนี้"ความมันคือกิน มันหอม "เพิ่ง" เขตมีอีกสิบจากน้ำซุป และ grimaced "และที่จะให้สรรเสริญมากเกินไป"พิงกับโต๊ะนำ โซกินกัด ได้ลิ้มรสดีกับเขา "ไม่ทั้งหมดของเราเป็นเชฟพนักงานกับ snobby พุ้ย"โค้งคิ้วม้วนงอของเขต "ตั้งแต่เมื่อคุณทราบว่าไวน์? ""เนื่องจากเคยได้ฟังคุณเลวเกี่ยวกับฉันทั่วไปตราบเท่าที่ผมรู้จักคุณ"เขตยังคงโต้เถียงกับเขากิน ที่ไม่ปกติ relievingly โซลูบในความจริงที่ว่า ทั้งหมดของเขาร้องเรียน เขตเสร็จ bowlful ของเขา อาการง่วงนอนสูตรเสียงของเขตในขณะที่โซล้างอาหาร และตามเวลาโซกลับมาปัสสาวะหม้อเปล่า และกลั้ว เขตก็หลับอีกครั้งเกาะสี่หัวปรากฏปิดด้านพอร์ตเป็นดวงอาทิตย์เป็นเพียงสัมผัสเส้นขอบฟ้า หินปะการังสี่ spiked ลองไอส์แลนด์ คลื่นความล้มเหลวกับฐานของหินแดง ภาพวาดเรือ crashed ประหาดทรายดำ และลอยอยู่ในคลื่น โซนับเสาเครือข่ายห้า spearing ผ่านพื้นผิวของทะเล มาร์กสุสานของเรืออับปางของเรือ สภาพท่าเรือ มีเรือเล็กเรือกี่มัด ไร้ขนน้ำกลิ้ง บางคนมีการทำการเกษตรเครื่องมือและอาวุธดิบรวบรวมเป็นโซ ketch เข้ามาในนอนโซไปกลาสีบน dock และผูกปิด ketch เช่นบนเกาะชิน คนถูกต้อนเมื่อเห็นใครเขา "โซ Roronoa เราได้ถูกคาดหวังว่าคุณ โฆษก lanky, grizzled กล่าวว่า คนเก่าที่ไป โดยชื่อของ Massie กุมมือของโซ "เราไม่สามารถขอบคุณโจรสลัดหมวกฟางพอสำหรับสิ่งที่คุณได้ทำให้เรา"โซรู้สึกตกใจ เพราะเขาไม่ได้มีอยู่สำหรับการต่อสู้ "มันเป็นอะไรกัน""ไม่" Massie กล่าว "เราได้รับภายใต้นิ้วหัวแม่มือของ slavers เหล่าเจ็ดปี ไม่มี นาคามะของคุณทำให้เราดำรงอยู่ของเราเศร้าหมอง และให้ความหวังเราอีก วิธีสามารถเราชำระคุณ""Uh ถ้าคุณเพียงแค่ชี้ ที่เมอร์รี่ที่อยู่...""พวกเขาถูกไล่ออกสามวันที่ผ่านมา โดยนาวิกโยธิน" Massie scowled แวว "ไอ้ที่สุดแสดงขึ้นหลังจากการต่อสู้ของการดำเนิน และพยายามจับฮีโร่ตัวจริง""คุณหมายถึง พวกเขาไม่ได้นี่" โซไม่สามารถเชื่อว่า เขาได้พลาดคนอื่นสามวัน หากเขาได้แล่นเรือผ่านคืนจากเกาะคาง เขาและเขตจะได้รับกลับในเวลา "ดี แค่ดีขึ้น""เรายินดีให้คุณ มีอุปกรณ์ใด ๆ ที่คุณต้องการ เพื่อให้คุณสามารถตรวจจับได้ Massie กล่าวโซลูบหน้าผากของเขา และลาออกเองจะต้องใช้เวลาเพิ่มเติมกับเพียงเขต "คุณมีแพทย์บนหินนี้""ใช่ แน่นอน" หน้าผากกว้างของ Massie เปรอะเปื้อนในความกังวล "ผมขออะไร ails คุณ""การกำจัดแมลงที่น่ารำคาญ