Never in a million years, did Hikar

Never in a million years, did Hikari think that her dad would send her to work on a farm! She never did much of anything physical, since they had a maid at their house. Her father was very rich. And she grew up in a big mansion in the city. But then one day, Hikari went to far with her selfishness, and her father lost his temper. He said he was sending Hikari to this island far away. Where she would become a farmer. And learn discipline. Her dad had a very good connection with the mayor in this place called Harmonica Town.

It was the middle of Spring. Hikari had just woken up. She couldn't get use to this hole getting up at 6:00 in the morning thing. There were some days, when she wish she could call someone in the town to go and do the watering and feed her animals for her. But no one would do such thing for her. So she reluctantly got up and got dressed.

Hikari sighed as she watered her poor pathetic plants. She had some turnips and some potatoes. She couldn't stand the feeling of her getting all hot and sticky and usually immediately went and took a cold shower, but just ending up having to get back out again. "Im not even sure im doing this right..." She mumbled as she put the watering can back into her rucksack. She walked into her barn. All she had was a small calf and a foal. Her calf's name was Chi, and the foals was Princess. She fed both of them, and pet them. The animals were really all she had. Even though she hated farming, she liked having the little animals by her side. It was one of the chores she didn't mind doing. Most of the time.

Today Hikari had to go to the Sonata Tailoring. She wanted to buy some new work clothes since her other ones had gotten a little too dirty the last time she was out working in the rain. As she was walking by the Town Hall, Luna was there, standing out side. Luna was a sassy pretty girl who has two long fluffy pink pigtails that had flowers pinned all in them, and was very mean to those that were talking to her if they weren't going buy anything at her shop. Which was the Sonata Tailoring. Unfortunately, Hikari was one of the many people Luna hated.

"Oh heyyy Hikari~" Luna said with a smug little grin on her face.
"Hello...Luna." Even though Hikari's father was rich, she was very shy. She didn't like to be around people she didn't know for to long. But if someone was going to start something with her, she would fight back. She wasn't one to back down from a challenge, but she would try to avoid one anyway possible.

Hikari chose to ignore Luna, but she wouldn't have it. Luna stuck her foot out and tripped Hikari. She hit the ground hard. "Oww." She moaned.
"Haha." Luna taunted, and stuck her tongue out and pulled her lower eyelid down.

"Luna! Don't you know how to be nice to anyone. You taunting people is bad for this islands business."
Hikari looked up at the man speaking. It was Gill, the mayors pompous son. He has beautiful blue eyes and cream colored hair, that he loved to push back often.
"Sorry about that." He held his hand out for Hikari to take. She did and he pulled her up.
"Aww Gill! Your no fun!" Luna complained.
"Your so immature Luna! Grow up." Gill said angrily.
Luna looked on the verge of tears and ran off.
"Whats up with her?" Hikari asked. "I don't know. Shes had a major crush on me, ever since we were little. She messes with anyone who gets to close to me." Then he looked to Hikari, "But i wonder why she upsets you. This is the first time we've really talked."
Hikari nodded. "Well I can see why she has a crush on you. You have beautiful blue eyes." She smiled innocently. Gill blushed. Then Hikari almost died from embarrassment after realizing what she just said.
"Erm. Yeah well i gotta go!" And with that Hikari waved bye to Gill and ran off, and left him staring strangely at her, still have a patch of pink on his face.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในล้านปี ไม่เคยไม่ได้ฮิคาริคิดว่า พ่อของเธอจะส่งเธอไปทำงานในฟาร์ม เธอไม่ได้มากอะไรจริง เนื่องจากพวกเขามีแม่บ้านที่บ้านของพวกเขา พ่อของเธอได้อย่างมากมาย และเธอเติบโตขึ้นในคฤหาสน์ขนาดใหญ่ในเมือง แต่แล้ว วันหนึ่ง ฮิคาริไปไกล ด้วยความเห็นแก่ตัวของเธอ และอารมณ์ของเขาสูญเสียพ่อของเธอ เขากล่าวว่า เขากำลังส่งริเกาะนี้อยู่ห่างไกล ที่เธอจะเป็นเกษตรกร และเรียนรู้วินัย พ่อของเธอมีการเชื่อมต่อที่ดีมากกับนายกเทศมนตรีในสถานที่นี้เรียกว่าหีบเพลงเมือง มันเป็นช่วงกลางของฤดูใบไม้ผลิ ฮิคาริก็เพียงตื่นขึ้น เธอไม่สามารถรับใช้รูนี้เริ่มเวลา 6:00 ในตอนเช้าสิ่ง มีบางวันที่ เมื่อเธอต้องการเธอสามารถเรียกคนในเมืองที่จะไป และทำการรดน้ำ และเลี้ยงสัตว์ของเธอสำหรับเธอ แต่ไม่มีใครทำสิ่งนั้นสำหรับเธอ เพื่อเธอเต็มใจมีค่า และได้แต่งตัว ฮิคาริถอนหายใจเป็นเธอผู้พืชน่าสงสารของเธอยากจน เธอมีผลิตบางอย่างและบางอย่างมันฝรั่ง เธอไม่สามารถยืนความรู้สึกของเธอทั้งร้อน และเหนียว และปกติทันทีไป และเอาน้ำเย็น แต่เพียงสิ้นสุดไม่ต้องไปกลับอีกครั้ง "Im ไม่ได้อิ่มแน่ทำขวานี้..." เธอ mumbled เป็นเธอกลับสามารถรดน้ำเป็นเธอรับผลิตกระเป๋า เธอเดินเข้าไปในยุ้งข้าวของเธอ ทั้งหมดที่เธอมีลูกเล็กและ foal เป็น ลูกของเธอชื่อชี และ foals ถูกเจ้าหญิง เธอเลี้ยงทั้งสองของพวกเขา และสัตว์เหล่านั้น สัตว์ได้จริง ๆ ทั้งหมดที่เธอมี แม้ว่าเธอขี้เกียจทำฟาร์ม เธอชอบมีสัตว์เล็ก ๆ เคียงข้างเธอ มันเป็นงานที่เธอไม่ได้รังเกียจอย่างใดอย่างหนึ่งทำ ส่วนใหญ่แล้ววันนี้ฮิคาริได้ไปปรับปรุงใน Sonata เธออยากซื้อผ้าบางงานใหม่ตั้งแต่เธออื่น ๆ คนมีอากาศน้อยสกปรกเกินไปครั้งสุดท้ายเธอก็ออกมาทำงานในสายฝน ขณะที่เธอเดินจากศาลาว่าการเมือง Luna มี ยืนออกด้านข้าง ลูน่าถูกเดียวสาวสวยที่มีสองยาวนุ่มสีชมพู pigtails ที่ดอกไม้ ถูกตรึงไว้ในพวกเขา และถูกมากหมายถึงการที่ได้พูดคุยกับเธอถ้าพวกเขาไม่ได้ไปซื้ออะไรที่ร้านของเธอ ซึ่งเป็นการปรับปรุง Sonata อับ ฮิคาริเป็นหนึ่งในหลายคนที่ขี้เกียจลูน่า "โอ้ เฮ ริ ~ " ลูน่ากล่าวว่า มีเป็นรอบ ๆ ไร้น้อย smug บนใบหน้าของเธอ "สวัสดี... ลูน่า" แม้ว่าฮิคาริของพ่อรวย เธอเป็นขี้อายมาก เธอไม่อยากอยู่ใกล้คนที่เธอไม่รู้จักสำหรับการลอง แต่ถ้าใครกำลังจะเริ่มต้นบางสิ่งบางอย่างกับเธอ เธอจะต่อสู้กลับ เธอไม่ได้หนึ่งกลับลงจากความท้าทาย แต่เธอจะพยายามหลีกเลี่ยงการหนึ่งต่อไปได้ฮิคาริเลือกที่จะละเว้น Luna แต่เธอไม่ได้ ลูน่าติดเท้าของเธอออก และ tripped ฮิคาริ เธอตีพื้นแข็ง "Oww" เธอ moaned"อยาก" ลูน่า ปะทะ ติดลิ้นของเธอออก และดึงหนังตาล่างของเธอลง"ลูน่า คุณไม่รู้ว่าจะดีทุกคน คุณ taunting คนไม่ถูกต้องสำหรับธุรกิจนี้เกาะ" ริหาที่คนพูด มันเหงือก บุตร pompous น่าเมเยอร์ส เขามีตาสีฟ้าสวยงามและเส้นผมสีครีม ที่รักจะผลักดันกลับมักจะ"เสียใจที่" เขาจัดมือออกสำหรับฮิคาริจะ เธอไม่ได้ และเขาทำลายเธอขึ้น "สะสม เหงือก คุณไม่สนุก" ลูน่าแนะนำ "คุณ Luna immature ดังนั้น เติบโต" เหงือก angrily กล่าวลูน่าดูเจียนน้ำตา และวิ่งออก"อะไรขึ้นกับเธอ" ฮิคาริในการถาม "ฉันไม่ทราบ แหกปากมีความสนใจที่สำคัญกับฉัน นับตั้งแต่ที่เราได้เล็กน้อย เธอ messes ด้วยใครก็ตามที่ได้รับการปิดผม" แล้วเขามองฮิคาริ "แต่ฉันสงสัยว่า ทำไมเธอ upsets คุณ นี้เป็นครั้งแรกที่เราได้พูดคุยกันจริงๆ"ฮิคาริพยักหน้า "ดีสามารถเห็นทำไมเธอมีความสนใจในตัวคุณ คุณมีตาสีฟ้าสวยงาม" เธอยิ้ม innocently เหงือกขวยเขิน แล้วริเกือบตายจากความลำบากใจหลังจากที่ทราบเธอเพียงแค่พูด "กีดกัน ใช่ฉันต้องไป" กับฮิคาริ waved ลาก่อนกับเหงือก และวิ่งออก และซ้ายเขาแพงกว่าจ้องเธอ ยังมีแพทช์สีชมพูบนใบหน้าของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่เคยในล้านปีไม่ Hikari คิดว่าพ่อของเธอจะส่งเธอไปทำงานในฟาร์ม! เธอไม่เคยทำอะไรมากทางกายภาพเนื่องจากพวกเขามีสาวใช้ที่บ้านของพวกเขา พ่อของเธอเป็นที่อุดมสมบูรณ์มาก และเธอเติบโตขึ้นมาในคฤหาสน์ขนาดใหญ่ในเมือง แต่แล้ววันหนึ่ง Hikari ไปไกลกับความเห็นแก่ตัวของเธอและพ่อของเธอหายไปอารมณ์ของเขา เขาบอกว่าเขาถูกส่งไปยังเกาะ Hikari นี้อยู่ห่างไกล ที่เธอจะกลายเป็นชาวนา และเรียนรู้ระเบียบวินัย พ่อของเธอมีการเชื่อมต่อที่ดีมากกับนายกเทศมนตรีในสถานที่นี้เรียกว่าเมือง Harmonica. มันเป็นช่วงกลางของฤดูใบไม้ผลิ Hikari ได้ตื่นขึ้นเพียง เธอไม่สามารถรับใช้หลุมนี้ได้รับการขึ้นที่ 6:00 ในสิ่งที่ตอนเช้า มีบางวันเมื่อเธอหวังว่าเธอจะได้เรียกคนที่อยู่ในเมืองที่จะไปและทำรดน้ำและอาหารสัตว์ของเธอสำหรับเธอ แต่ไม่มีใครจะทำสิ่งนั้นสำหรับเธอ ดังนั้นเธอจึงไม่เต็มใจลุกขึ้นและได้รับการสวมใส่. การิถอนหายใจเป็นเธอรดน้ำพืชที่น่าสงสารของเธอที่น่าสงสาร เธอมีผักกาดและมันฝรั่งบาง เธอไม่สามารถยืนได้รับความรู้สึกของเธอร้อนและเหนียวและมักจะไปทันทีและเอาน้ำเย็น แต่เพียงสิ้นสุดขึ้นต้องได้รับกลับออกมาอีกครั้ง "อิ่มไม่แน่ใจ im ทำตอนนี้ ... " เธอพึมพำขณะที่เธอใส่รดน้ำสามารถกลับเข้าไปในเป้ของเธอ เธอเดินเข้าไปในยุ้งฉางของเธอ ทั้งหมดที่เธอมีคือลูกวัวขนาดเล็กและลูก ชื่อลูกวัวของเธอก็คือจิและลูกเป็นเจ้าหญิง เธอเลี้ยงทั้งสองคนและสัตว์เลี้ยงของพวกเขา สัตว์ที่เป็นจริงทั้งหมดที่เธอมี แม้ว่าเธอเกลียดการเกษตรเธอชอบมีสัตว์เล็ก ๆ น้อย ๆ โดยด้านข้างของเธอ มันเป็นหนึ่งในการทำงานที่เธอไม่ได้ใจทำ ส่วนใหญ่เวลาที่. วันนี้ Hikari ต้องไปโซนาต้าตัดเย็บเสื้อผ้า เธอต้องการที่จะซื้อเสื้อผ้างานใหม่ตั้งแต่คนอื่น ๆ ของเธอได้อากาศสกปรกน้อยเกินไปครั้งสุดท้ายที่เธอได้รับจากการทำงานในสายฝน ขณะที่เธอกำลังเดินจากศาลากลางจังหวัด, Luna อยู่ที่นั่นที่ยืนออกด้านข้าง Luna เป็นหน้าด้านสาวสวยที่มีสองเปียนุ่มสีชมพูมานานแล้วว่ามีดอกไม้ตรึงทั้งหมดในพวกเขาและถูกมากหมายถึงผู้ที่ได้พูดคุยกับเธอว่าพวกเขาจะไม่ซื้ออะไรที่ร้านของเธอ ซึ่งเป็น Sonata ตัดเย็บเสื้อผ้า แต่น่าเสียดายที่การิเป็นหนึ่งในหลาย ๆ คนที่ลูน่าเกลียด. "โอ้ heyyy Hikari ~" ลูน่ากล่าวพร้อมกับรอยยิ้มเล็ก ๆ น้อย ๆ พอใจในตัวเองบนใบหน้าของเธอ. "สวัสดีครับ ... Luna." แม้ว่าพ่อของฮิการิเป็นที่อุดมไปด้วยเธอเป็นคนขี้อายมาก เธอไม่ชอบที่จะเป็นรอบคนที่เธอไม่เคยรู้สำหรับยาว แต่ถ้าใครบางคนกำลังจะเริ่มต้นอะไรกับเธอเธอจะกลับมาต่อสู้ เธอไม่ได้เป็นหนึ่งที่จะกลับลงมาจากที่ท้าทาย แต่เธอจะพยายามหลีกเลี่ยงการอย่างใดอย่างหนึ่งที่เป็นไปได้ต่อไป. Hikari เลือกที่จะไม่สนใจ Luna แต่เธอจะไม่ได้มัน Luna ติดเท้าของเธอออกมาและสะดุด Hikari เธอกระแทกพื้นอย่างหนัก "นกฮูก". เธอคราง. "ฮ่า ๆ ." Luna ล้อเลียนและติดลิ้นของเธอออกและดึงเปลือกตาล่างของเธอลง. "ลูน่า! คุณไม่ทราบวิธีการที่จะมีความสุขกับทุกคน. คุณด่าว่าคนที่ไม่ดีสำหรับธุรกิจนี้เกาะ." Hikari มองมาที่ชายคนนั้นพูด มันเป็นกิลล์นายกเทศมนตรีลูกชายผึ่งผาย เขามีดวงตาสีฟ้าที่สวยงามและผมสีครีมที่เขารักที่จะผลักดันมักจะกลับมา. "ขออภัยเกี่ยวกับที่." เขาจับมือของเขาออกมาเพื่อที่จะใช้การิ เธอและเขาดึงเธอขึ้น. "ทุกกิลล์! สนุกของคุณ!" Luna บ่น. "ลูน่าที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะดังนั้นคุณ! Grow up." กิลล์กล่าวว่าด้วยความโกรธ. ลูน่ามองอยู่บนปากเหวของน้ำตาและวิ่งออกไป. "มีอะไรกับเธอ?" Hikari ถาม "ผมไม่ทราบ. แหกปากมีความสนใจที่สำคัญกับฉันนับตั้งแต่ที่เรามีเล็ก ๆ น้อย ๆ . เธอยุ่งกับทุกคนที่ได้รับการปิดให้ฉัน." จากนั้นเขาก็มองไปที่การิ "แต่ฉันสงสัยว่าทำไมเธอพลิกคุณ. นี้เป็นครั้งแรกที่เราได้พูดคุยกันจริงๆ." การิพยักหน้า "ดีฉันสามารถดูว่าทำไมเธอมีความสนใจเกี่ยวกับคุณ. คุณมีดวงตาสีฟ้าที่สวยงาม." เธอยิ้มอย่างบริสุทธิ์ใจ กิลล์เขิน จากนั้นการิเกือบเสียชีวิตจากความลำบากใจหลังจากที่รู้ว่าเธอเพียงแค่กล่าวว่า. "อืม. ใช่ดีฉันต้องไป!" และมีที่การิโบกมือลาก่อนกิลล์และวิ่งออกไปและทิ้งเขาจ้องมองแปลกที่เธอยังคงมีแพทช์ของสีชมพูบนใบหน้าของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เคยเป็นล้านปี แล้วฮิคาริคิดว่าพ่อของเธอจะให้เธอทำงานในฟาร์ม ! เธอไม่ได้ทำอะไรมากทางกายภาพ , เนื่องจากพวกเขาได้เป็นแม่บ้านที่บ้านของพวกเขา พ่อของเธอรวยมาก เธอเติบโตในคฤหาสน์หลังใหญ่ในเมือง แต่แล้ววันหนึ่ง ฮิคาริไปไกลกับความเห็นแก่ตัวของเธอและพ่อของเธอสูญเสียอารมณ์ของเขา เขากล่าวว่าเขาได้ส่งฮิคาริไปเกาะนี้อยู่ไกลออกไปที่เธอจะกลายเป็นชาวนา และเรียนรู้วินัย พ่อของเธอมีความสัมพันธ์ที่ดีมากกับนายกเทศมนตรีในสถานที่นี้เรียกว่าหีบเพลงปากเมือง

มันเป็นช่วงกลางของฤดูใบไม้ผลิ ฮิคาริก็เพิ่งตื่น เธอไม่สามารถใช้หลุมนี้เริ่มขึ้นที่ 6 : 00 ในเรื่องครับ มีวันเมื่อเธอหวังว่าเธอจะโทรหาใครในเมืองเพื่อไปรดน้ำ ให้อาหารสัตว์ เธอ แต่ไม่มีใครที่จะทำอย่างนั้นกับเธอ ดังนั้น เธอฝืนลุกขึ้นมาแต่งตัว

คาริถอนหายใจเมื่อเธอรดน้ำเธอจนน่าสงสาร พืช เธอมีผักกาด และมันฝรั่งเธอไม่สามารถทนความรู้สึกที่เธอได้รับทั้งหมดร้อนและเหนียวและมักจะทันทีไปอาบน้ำเย็น แต่ลงท้ายต้องกลับออกมาอีก . . . ผมไม่แน่ใจว่าผมทำถูกต้อง . . . . . . . " เธอพึมพำขณะที่เธอใส่กระป๋องกลับมาเป็นเธอ เป้ เธอเดินเข้าไปในบ้านเธอ ทั้งหมดที่เธอมี คือ น่องเล็ก และลูกม้า . ชื่อของเธอคือ ชิ ลูกวัว และลาตัวเมียคือเจ้าหญิงเธอเลี้ยงทั้งคู่ และสัตว์เลี้ยงของพวกเขา สัตว์จริงๆทั้งหมดที่เธอมี ถึงแม้เธอจะเกลียดฟาร์ม เธอชอบมีสัตว์เล็กๆ ข้างๆ เธอ มันเป็นหนึ่งในภารกิจที่เธอยอมทำ ส่วนใหญ่เวลา

วันนี้ฮิคาริต้องไปโซนาต้าสำหรับ .เธอต้องการจะซื้อชุดทำงานใหม่ เพราะคนอื่น ๆของเธอค่อนข้างจะสกปรกมากครั้งสุดท้ายที่เธอออกไปทำงานในสายฝน ขณะที่เธอกำลังเดินจากศาลากลาง ลูน่าอยู่ตรงนั้น ยืนอยู่ข้างๆ ลูน่ายังทะลึ่งสาวสวยที่มีสองยาวฟูสีชมพูผมเปียที่ดอกไม้ตรึงในพวกเขาและถูกมาก หมายถึงผู้ที่พูดกับเธอ ถ้าพวกเขาจะไม่ซื้ออะไรในร้านของเธอ ซึ่งเป็น โซนาต้า ตัดเย็บ . ขออภัย ฮิคาริเป็นหนึ่งของหลายๆคน ลูน่า เกลียด

" โอ้เฮ้ฮิคาริ ~ " ลูน่าพูดพร้อมกับยิ้มสบายใจเล็กน้อยบนใบหน้าของเธอ
" สวัสดี . . . . . . . ลูน่า แม้ว่าพ่อของฮิคาริก็รวย เธอขี้อายมาก เธอไม่อยากให้คนรอบข้างเธอไม่ได้รู้มานานแต่ถ้าใครกำลังจะเริ่มทำอะไรบางอย่างกับเธอ เธอจะสู้กลับ เธอไม่ได้จะกลับลงจากความท้าทาย แต่เธอก็พยายามที่จะหลีกเลี่ยงอยู่แล้วเป็นไปได้

ฮิคาริเลือกที่จะปฏิเสธ ลูน่า แต่เธอไม่ยอม ลูน่าติดเท้าของเธอออก และสะดุด ฮิคาริ เธอกระแทกพื้นแข็ง” โอ๊ย . . . " เธอคราง .
" ฮ่า ฮ่า . . . " ลูน่า เหน็บแนม และแลบลิ้นออกมา และดึงหนังตาล่างลง

" ลูน่า คุณไม่รู้ว่าเป็นใคร คุณด่าว่าคนอื่นเลว นี้เกาะธุรกิจ "
ฮิคาริก็เงยหน้าขึ้นมามองคนที่พูด มันคือกิล นายกเทศมนตรีผึ่งผาย ลูกชาย เขามีตาสีฟ้าที่สวยงามและผมสีครีม ที่เขารัก ดันกลับมามักจะ .
" ขอโทษนะ " เขาจับมือของเขาให้ฮิคาริไป เธอและเขาดึงเธอขึ้นมา
" แหม กิล ! ! ของคุณสนุก ! ลูน่าบ่น
" ลูน่าจริงๆของคุณ โตขึ้น " กิลล์ กล่าวอย่างโกรธเกรี้ยว
ลูน่าดูหมิ่นของน้ำตา และหนีไป .
" เกิดอะไรขึ้นกับเธอ ? " ฮิคาริถาม ฉันไม่รู้ เธอเคยแอบปิ๊งฉัน ตั้งแต่เรายังเด็ก เธอยุ่งกับใครได้ใกล้ชิดกับฉัน . " แล้วเขาก็มองไปที่ฮิคาริ " แต่ฉันสงสัยว่าทำไมเธอถึงโกรธคุณ นี่เป็นครั้งแรกที่เราได้คุยกันเลย "
ฮิคาริพยักหน้า" ฉันสามารถดูเหตุผลที่เธอมีความหลงใหลอย่างมากบนคุณ เธอมีนัยน์ตาสีฟ้าสวย เธอยิ้มอย่างบริสุทธิ์ กิลหน้าแดง . แล้วฮิคาริก็เกือบจะตายอับอายหลังจากที่รู้ว่าสิ่งที่เธอพูด
" เอ่อ ใช่ ฉันต้องไปแล้ว ! และด้วยความที่ฮิคาริโบกมือบายให้เหงือก และวิ่งออกไป ปล่อยให้เขาจ้องมองแปลกๆ ที่เธอยังคงมีแพทช์ของสีชมพูบนใบหน้าของเขา