At the time of this story, I was st

At the time of this story, I was still living at my friend
Sherlock Holmes's flat in Baker Street in London. Very
early one morning, a young woman, dressed in black,
came to see us. She looked tired and unhappy, and her
face was very white. 'I'm afraid! Afraid of death,
Mr Holmes!' she cried. 'Please help me! I'm not thirty
yet and look at my grey hair! I'm so afraid!'

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในขณะเรื่องนี้ ก็ยังนั่งเล่นเพื่อนเชอร์ล็อกโฮลมส์ของแบนในถนนเบเกอร์ในกรุงลอนดอน มากช่วงเช้าวันหนึ่ง หญิงสาว แต่งตัวในสีดำมาให้เรา เธอดูเหนื่อย และไม่มีความ สุข และเธอหน้าขาวมากขึ้น ' ฉันกลัว กลัวตายโฮลมส์นาย!' เธอร้อง "ช่วยฉัน ฉันไม่สามสิบดู ได้ และที่ผมสีเทา ฉันกลัว!'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงเวลาของเรื่องนี้ผมก็ยังคงอาศัยอยู่ที่เพื่อนของฉัน
แบน Sherlock Holmes ในถนนเบเกอร์ในกรุงลอนดอน มาก
ในเช้าวันหนึ่งหญิงสาวในชุดสีดำ
มาดูเรา เธอดูเหนื่อยและไม่มีความสุขและเธอ
ใบหน้าเป็นสีขาวมาก 'ฉันกลัว! กลัวความตาย,
นายโฮล์มส์! ' เธอร้องไห้ 'โปรดช่วยฉัน! ฉันไม่ได้สามสิบ
และยังมองไปที่ผมสีเทาของฉัน! ฉันกลัวมาก! '

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในเวลาของเรื่องนี้ผมยังอาศัยอยู่ที่บ้านเพื่อน
ของเชอร์ล็อค โฮล์มส์ แบนใน Baker Street ในลอนดอนของผม มาก
เช้าตรู่วันหนึ่ง สาว แต่งตัวชุดดำ
มาเยี่ยมเรา เธอดูเหนื่อย และไม่มีความสุข และใบหน้าของเธอ
มากสีขาว’ ผมกลัว ! กลัวตาย
โฮมส์ ! เธอร้องไห้ . . . โปรดช่วยฉัน ! ผมยังไม่สามสิบ
ดูผมสีเทาของฉัน ผมกลัว !