Contaminant exchange via airThe blo

Contaminant exchange via air

The blood–air partition coefficient is often assumed to be one of the most important properties in determining the respiratory kinetics of volatile chemicals in humans (Lin et al., 2002). Evaluation of the model equations for contaminant exchange with air shows that inhalation rate constants are KBA-dependent at low values for KBA, whereas at high KBA values a maximum chemical inhalation rate constant is observed. This is due to a flow-limitation imposed by the ventilation rate, which results in comparable inhalation rate constants for different chemicals. Compared to inhalation rate constants, exhalation rate constants are a more complex function of the tissue– air partition coefficient (KTA), the blood–air partition coefficient (KBA) and the flow delays imposed by ventilation and cardiac output. Consequently, the exhalation rate constants show more variation than inhalation rate constants, depending on chemical-specific properties and species characteristics.
Our results show that the maximum inhalation rate constant for rats is generally slightly overestimated. There are two possible explanations for this overestimation. First, model performance for high KBA substances strongly depends on an accurate prediction of the ventilation rate. A ventilation rate of 180 dm3 d− 1 is predicted for a 250 g rat. This prediction is in close agreement (within a factor of 1.1) with standard physiological parameters for ventilation (168 dm3 d− 1 for a 250 g rat) (Arms and Travis 1988). Second, in our modelling approach we assumed that there is no exchange of substances between air and tissue in parts of the respiratory tract other than the alveolar region. However, gases with a high water solubility will also be absorbed to the tissues of the conducting airways during inhalation and desorbed upon exhalation, so-called wash-in/wash- out effects. This may result in lower uptake rate constants than expected based on the ventilation rate, cardiac output and blood–air partition coefficient of the chemical (Johanson and Filser, 1992). This wash-in/wash-out effect is particularly important for rodents, and is thought to be less important in humans, due to the relative smaller surfaces of the human nasal cavity (Filser et al., 1993). In contrast, exhalation rate constants may be underestimated compared to measured rates of loss due to wash-out of chemicals from tissues in the respiratory tract. This may explain our observation that exhalation rate constants for rats are slightly underestimate

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แลกเปลี่ยนสารปนเปื้อนผ่านอากาศสัมประสิทธิ์การพาร์ติชันเลือด – อากาศมักจะถือเป็นคุณสมบัติสำคัญในการกำหนดจลนพลศาสตร์หายใจสารเคมีระเหยในมนุษย์ (Lin et al., 2002) ประเมินแบบจำลองสมการแลกเปลี่ยนสารปนเปื้อนกับอากาศแสดงดมอัตราคงขึ้นอยู่กับ KBA ที่ค่าต่ำสุดสำหรับ KBA ขณะที่สูง KBA ค่า สังเกตค่าคงอัตราสูงสุดดมสารเคมี นี่คือเนื่องจากกระแสข้อจำกัดกำหนด โดยอัตราระบายอากาศ มีผลดมเทียบค่าคงที่อัตราสำหรับสารเคมีที่แตกต่างกัน เมื่อเทียบกับค่าคงที่อัตราดม exhalation อัตราคงฟังก์ชันซับซ้อนของสัมประสิทธิ์พาร์ติชันของเนื้อเยื่อ – อากาศ (KTA), สัมประสิทธิ์การพาร์ติชันเลือด – อากาศ (KBA) และความล่าช้าของขั้นตอนกำหนด โดยการระบายอากาศและผลผลิตของหัวใจ ดัง ค่าคงที่อัตรา exhalation แสดงการเปลี่ยนแปลงเพิ่มเติมกว่าดมอัตราค่าคงที่ ขึ้นอยู่กับชนิดลักษณะและคุณสมบัติเฉพาะของสารเคมีOur results show that the maximum inhalation rate constant for rats is generally slightly overestimated. There are two possible explanations for this overestimation. First, model performance for high KBA substances strongly depends on an accurate prediction of the ventilation rate. A ventilation rate of 180 dm3 d− 1 is predicted for a 250 g rat. This prediction is in close agreement (within a factor of 1.1) with standard physiological parameters for ventilation (168 dm3 d− 1 for a 250 g rat) (Arms and Travis 1988). Second, in our modelling approach we assumed that there is no exchange of substances between air and tissue in parts of the respiratory tract other than the alveolar region. However, gases with a high water solubility will also be absorbed to the tissues of the conducting airways during inhalation and desorbed upon exhalation, so-called wash-in/wash- out effects. This may result in lower uptake rate constants than expected based on the ventilation rate, cardiac output and blood–air partition coefficient of the chemical (Johanson and Filser, 1992). This wash-in/wash-out effect is particularly important for rodents, and is thought to be less important in humans, due to the relative smaller surfaces of the human nasal cavity (Filser et al., 1993). In contrast, exhalation rate constants may be underestimated compared to measured rates of loss due to wash-out of chemicals from tissues in the respiratory tract. This may explain our observation that exhalation rate constants for rats are slightly underestimate

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สารปนเปื้อนแลกเปลี่ยนผ่านทางอากาศค่าสัมประสิทธิ์พาร์ทิชันเลือดอากาศก็มักจะคิดว่าเป็นหนึ่งในคุณสมบัติที่สำคัญที่สุดในการกำหนดทางเดินหายใจจลนศาสตร์ของสารเคมีที่ระเหยในมนุษย์ (หลิน et al., 2002) การประเมินผลของสมการรูปแบบการแลกเปลี่ยนสารปนเปื้อนกับอากาศแสดงให้เห็นว่าค่าคงที่อัตราการสูดดมเป็น KBA ขึ้นอยู่กับค่าที่ต่ำ KBA ในขณะที่ค่า KBA สูงสูดดมสารเคมีค่าคงที่อัตราสูงสุดเป็นที่สังเกต นี้เกิดจากการไหลข้อ จำกัด ที่กำหนดโดยอัตราการระบายอากาศซึ่งส่งผลให้ค่าคงที่อัตราการสูดดมสารเคมีเปรียบที่แตกต่างกัน เมื่อเทียบกับค่าคงที่อัตราการสูดดมค่าคงที่อัตราการหายใจออกเป็นฟังก์ชั่นที่ซับซ้อนมากขึ้นของสัมประสิทธิ์อากาศ tissue- (KTA) ที่สัมประสิทธิ์เลือด-air (KBA) และความล่าช้าการไหลที่กำหนดโดยการระบายอากาศและการส่งออกการเต้นของหัวใจ ดังนั้นค่าคงที่อัตราการหายใจออกแสดงความเปลี่ยนแปลงมากกว่าค่าคงที่อัตราการสูดดมขึ้นอยู่กับคุณสมบัติทางเคมีที่เฉพาะเจาะจงและลักษณะสายพันธุ์. ผลของเราแสดงให้เห็นว่าอัตราการสูดดมสูงสุดคงที่สำหรับหนูทั่วไปเกินไปเล็กน้อย มีสองคำอธิบายที่เป็นไปได้สำหรับการประเมินค่าสูงนี้ ครั้งแรกที่ผลการดำเนินงานแบบจำลองสำหรับสาร KBA สูงอย่างรุนแรงขึ้นอยู่กับคาดการณ์ที่ถูกต้องของอัตราการระบายอากาศ อัตราการระบายอากาศ 180 dm3 d- 1 เป็นที่คาดการณ์สำหรับ 250 กรัมหนู คำทำนายนี้อยู่ในข้อตกลงใกล้ (ภายในเป็นปัจจัย 1.1) ที่มีพารามิเตอร์ทางสรีรวิทยามาตรฐานการระบายอากาศ (168 dm3 d- 1 สำหรับ 250 กรัมหนู) (แขนและเทรวิส 1988) ประการที่สองในการสร้างแบบจำลองวิธีการของเราที่เราคิดว่ามีการแลกเปลี่ยนสารระหว่างอากาศและเนื้อเยื่อในส่วนของระบบทางเดินหายใจอื่น ๆ นอกเหนือจากภูมิภาคถุงไม่มี แต่ก๊าซที่มีความสามารถในการละลายน้ำสูงก็จะถูกดูดซึมไปยังเนื้อเยื่อของสายการบินในระหว่างการดำเนินการสูดดมและหลุดออกเมื่อหายใจออกที่เรียกว่าล้างเข้า / ออก wash- ผลกระทบ ซึ่งอาจส่งผลในการคงอัตราการดูดซึมต่ำกว่าที่คาดอยู่บนพื้นฐานของอัตราการระบายอากาศออกการเต้นของหัวใจและเลือดสัมประสิทธิ์อากาศของสารเคมี (ล่าและ Filser, 1992) ล้างใน / ผลล้างออกเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งสำหรับหนูและคิดว่าจะมีความสำคัญน้อยกว่าในมนุษย์เนื่องจากพื้นผิวที่มีขนาดเล็กเมื่อเทียบของโพรงจมูกของมนุษย์ (Filser et al., 1993) ในทางตรงกันข้ามค่าคงที่อัตราการหายใจออกอาจได้รับการประเมินเทียบกับอัตราการวัดของการสูญเสียเนื่องจากการล้างออกของสารเคมีจากเนื้อเยื่อในทางเดินหายใจ นี้อาจอธิบายการสังเกตของเราที่ค่าคงที่อัตราการหายใจออกสำหรับหนูเล็กน้อยประมาท

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การแลกเปลี่ยนผ่านอากาศ

เลือดและค่าสัมประสิทธิ์การแบ่งอากาศมักจะถือว่าเป็นหนึ่งในคุณสมบัติที่สำคัญที่สุดในการทำทางเดินหายใจของสารเคมีที่ระเหยง่ายในมนุษย์ ( หลิน et al . , 2002 ) การประเมินผลของแบบจำลองสมการการแลกเปลี่ยนกับอากาศพบว่าค่าคงที่อัตราการสูดดมเป็น kba ขึ้นอยู่กับค่า kba ต่ำ ,ส่วนค่า kba สูงคงที่อัตราสูงสุดสารเคมีสูดดมเป็นที่สังเกต นี้เนื่องจากการข้อจำกัดที่กำหนดโดยอัตราการระบายอากาศซึ่งผลในการเปรียบเทียบค่าคงที่อัตราการสูดดมสารเคมีที่แตกต่างกัน เปรียบเทียบกับค่าคงที่อัตราการหายใจเข้าหายใจออกเป็นค่าคงที่อัตราการทำงานที่ซับซ้อนมากขึ้นในเนื้อเยื่อและค่าสัมประสิทธิ์การแบ่งอากาศ ( ได้รับ )เลือดและอากาศกั้นระหว่าง kba ) และการไหลของความล่าช้าที่กําหนดโดยการระบายอากาศและผลผลิตของหัวใจ ดังนั้นอัตราการหายใจออกค่าคงที่แสดงมากกว่าค่าคงที่อัตราการหายใจเข้า ขึ้นอยู่กับ คุณสมบัติเฉพาะและลักษณะทางเคมีชนิด .
ผลของเราแสดงให้เห็นว่าสูงสุดการสูดค่าคงที่อัตราทั่วไปเล็กน้อยหนูคือสิ่งที่ไม่จริงมีคำอธิบายที่เป็นไปได้สำหรับการประเมินมากเกินไปนี้ ก่อนการแสดงรูปแบบสาร kba สูงอย่างมากขึ้นอยู่กับการทำนายที่ถูกต้องของอัตราการระบาย มีอัตราการระบายอากาศ 180 dm3 D − 1 คาดเป็น 250 กรัมของหนู คำทำนายนี้อยู่ในข้อตกลงปิด ( ภายในเป็นปัจจัย 11 ) กับสรีรวิทยามาตรฐานการระบายอากาศ ( 168 dm3 D − 1 สำหรับ 250 กรัม ( หนู ) แขนและเทรวิส 1988 ) ประการที่สอง ในแนวทางแบบของเราที่เราคิดว่ามีการแลกเปลี่ยนสารระหว่างเนื้อเยื่อ อากาศ และในส่วนของทางเดินหายใจอื่น ๆ กว่าเขตเบ้า . อย่างไรก็ตามก๊าซกับการละลายน้ำสูงก็จะถูกดูดซึมไปยังเนื้อเยื่อของการทําแอร์เวย์ในระหว่างการสูดดมและศึกษาเมื่อหายใจออกที่เรียกว่าล้าง / ซัก - ผล นี้อาจส่งผลในการลดอัตราการใช้ค่าคงที่มากกว่าที่คาดว่าจะขึ้นอยู่กับอัตราการระบายออกของหัวใจและเลือดลมและค่าสัมประสิทธิ์การแบ่งของสารเคมี โจ นสัน และฟิลเซอร์ , 1992 )ทำความสะอาด / ล้างออกผลเป็นสิ่งสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับหนู และเป็นความคิดที่สำคัญน้อยกว่าในมนุษย์ เนื่องจากญาติที่มีพื้นผิวของโพรงจมูกมนุษย์ ( ฟิลเซอร์ et al . , 1993 ) ในทางตรงกันข้ามค่าคงที่อัตราหายใจออกอาจจะประเมินเทียบกับวัดอัตราของการสูญเสียเนื่องจากการล้างสารเคมีจากเยื่อในทางเดินหายใจนี้อาจอธิบายการสังเกตของเราที่หายใจออกค่าคงที่สำหรับหนูน้อยประมาท