At the dawn of time, the first man

At the dawn of time, the first man and the first woman set up their home together by the side of great broad river. They had everything they need for a blissful life: fruit, and berries, meat and fish, plenty of wood and fresh water,and,of course,each other. They lived as happily as any mama's woman have ever live together until they began to quarrel.
First it was the small things, like "Why didn't you cook this?" and "Why didn't you tidy that?" But then the insults,and a few wooden plates and bowls, began to fly.
The first woman was so upset that she decided to leave the first man. AT the break of day, while he was still asleep, she set off down valley, heading towards the rising sun. She walked and walked, always looking straight ahead of her, and not once turning back.
When the first man woke up and saw that the was gone, he waited for her to come back. She did not come back. He found her tracks along the valley, but she had a long head-start on him, and she did not stop or look round.
The sun was now high in the great blue sky. It looked dawn upon the first man, as he followed after the first woman, and it saw that there was sadness on the face of an otherwise pristine and perfect world.
And the sun asked the man if he was still angry with his wife.
He said that he was not angry with her.
The sun asked if he would like to have her back.
He said that he would like to have her back.
And the sun took pity on the first man, and decided to help him. His gentle rays touched the ground along the woman's path, and a huckleberry bush sprang up. Its fruit was shiny and enticing, but as she passed her eyes remained fixed on the distance, and she did not see the berries.
And so the sun shone again on the ground up ahead of the woman. And he caused a clump of blackberries to grown up beside her path. She refused to even glance at them.
And then the sun though that he must create something entirely new: something so vivid, fragrant, and delicious, that even the first woman would not fail to take notice of them in her resolute and unhappy mood.
And so he blessed the ground again with his rays, and the first patch of strawberries spread over the ground.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในรุ่งอรุณของเวลา ผู้หญิงคนแรกและคนแรกได้บ้านกันริมแม่น้ำที่กว้างมาก มีทุกอย่างที่จำเป็นสำหรับชีวิตความสุข: ผลไม้ และครบ เนื้อ และ ปลา ไม้น้ำ และ แน่นอน อื่น ๆ มากมาย พวกเขาอาศัยอยู่ได้อย่างมีความสุขเป็นการมาส์ผู้หญิงจะเคยสดเข้าด้วยกันจนกระทั่งพวกเขาเริ่มทะเลาะกัน
ครั้งแรก มันเป็นสิ่งเล็ก ๆ "เช่นทำไมไม่คุณปรุง อาหารนี้" และ "ทำไมไม่คุณ ตอนที่" แต่แล้ว ดูหมิ่น และแผ่นไม้บาง และ ขัน เริ่มบิน
ผู้หญิงคนแรกไม่พอใจมากที่เธอตัดสินใจไปคนแรก ที่แบ่งวัน ในขณะที่เขายังคงหลับ เธอได้ปิดลงวัลเลย์ มุ่งหน้าไปทางดวงอาทิตย์ขึ้น เธอเดิน และ เดิน มักจะมองตรงไปข้างหน้าของเธอ และไม่เคยหันหลังกลับ
เมื่อมนุษย์คนแรกตื่น และเห็นที่ไป เขารอเธอกลับมา เธอก็ไม่กลับมา เขาพบเธอเพลงตามหุบเขา แต่เธอก็เริ่มใหญ่ยาวบนเขา และเธอก็ไม่ได้หยุด หรือดูรอบ
อาทิตย์ได้ขณะนี้สูงในฟ้าดี มันดูรุ่งขึ้นคนแรก ตามเขาตามหลังผู้หญิงคนแรก และเห็นว่า มีความโศกเศร้าส่วนผสมบริสุทธิ์ และสมบูรณ์มิฉะนั้นโลก.
และดวงอาทิตย์ถามผู้ชายถ้า เขายังโกรธกับภรรยาของเขา
เขากล่าวว่า เขาไม่โกรธกับ her.
อาทิตย์ถามถ้า อยากจะได้เธอกลับ
เขากล่าวว่า เขาอยากจะได้เธอกลับ
และดวงอาทิตย์เอาสงสารกับคนแรกและตัดสินใจที่จะช่วยเขา รังสีของเขาอ่อนโยนสัมผัสพื้นตามเส้นทางของผู้หญิง และบุช huckleberry sprang ขึ้น ผลไม้ถูกล่อลวง และเงา แต่เป็นเธอผ่าน ดวงตาของเธอยังคงถาวรบนระยะ และเธอไม่เห็นไม่ครบ
และเพื่อ ให้ดวงอาทิตย์ shone อีกบนพื้นขึ้นก่อนผู้หญิง และเขาเกิดกอของ blackberries จะเติบโตขึ้นด้านข้างเส้นทางของเธอ เธอปฏิเสธที่จะมองที่พวกเขา
แล้วดวงอาทิตย์แม้ว่าเขาต้องสร้างสิ่งใหม่ทั้งหมด: บางสิ่งบางอย่างเพื่อให้สดใส หอม และ อร่อย ผู้หญิงคนแรกที่จะไม่จดแจ้งไว้ในเธอเด็ด และไม่มีความสุขอารมณ์
และเขาพรพื้นดินอีกครั้งกับรังสีของเขา และแพทช์แรกของสตรอเบอร์รี่ราดพื้นดิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงเริ่มต้นของเวลาที่ชายคนแรกและเป็นผู้หญิงคนแรกตั้งขึ้นที่บ้านของพวกเขาเข้าด้วยกันโดยด้านข้างของแม่น้ำกว้างที่ดี พวกเขามีทุกอย่างที่พวกเขาต้องการเพื่อชีวิตที่สุข: ผลไม้และผลเบอร์รี่เนื้อสัตว์และปลามากมายจากไม้และน้ำจืดและแน่นอนแต่ละอื่น ๆ พวกเขาอาศัยอยู่อย่างมีความสุขในฐานะเป็นผู้หญิงแม่ใด ๆ ที่เคยอยู่ด้วยกันจนกว่าพวกเขาเริ่มที่จะทะเลาะกัน
ครั้งแรกมันเป็นสิ่งเล็ก ๆ เช่น "ทำไมคุณไม่ทำเช่นนี้?" และ "ทำไมคุณไม่เป็นระเบียบเรียบร้อยที่?" แต่แล้วก็ด่าและแผ่นไม้บางและโบลิ่งเริ่มที่จะบิน
ผู้หญิงคนแรกเสียใจมากที่เธอตัดสินใจที่จะออกจากชายคนแรก ที่หยุดพักในวันนี้ในขณะที่เขายังคงนอนหลับอยู่เธอออกเดินทางลงไปในหุบเขา, มุ่งหน้าไปทางดวงอาทิตย์ขึ้น เธอเดินและเดินมักจะมองตรงไปข้างหน้าของเธอและไม่เคยหันหลังกลับ
เมื่อผู้ชายคนแรกที่ตื่นขึ้นมาและเห็นว่าหายไปเขารอให้เธอกลับมา เธอไม่ได้กลับมา เขาพบแทร็คของเธอไปตามหุบเขา แต่เธอมีความยาวหัวเริ่มต้นที่เขาและเธอไม่ได้หยุดหรือดูรอบ
ดวงอาทิตย์ตอนนี้สูงในท้องฟ้าสีฟ้าที่ดี มันดูรุ่งอรุณเมื่อชายคนแรกในขณะที่เขาตามมาหลังจากที่เป็นผู้หญิงคนแรกและจะเห็นว่ามีความเศร้าบนใบหน้าของโลกอื่นที่เก่าแก่และสมบูรณ์แบบ
และดวงอาทิตย์ถามคนที่ถ้าเขายังคงโกรธกับภรรยาของเขา
เขา กล่าวว่าเขาไม่ได้โกรธกับเธอ
ดวงอาทิตย์ถามว่าเขาอยากมีเธอกลับมา
เขาบอกว่าเขาต้องการที่จะมีหลังของเธอ
และดวงอาทิตย์สงสารผู้ชายคนแรกและตัดสินใจที่จะช่วยเขา รังสีอ่อนโยนของเขาแตะพื้นตามเส้นทางของผู้หญิงและพุ่มไม้เกิลผุดขึ้น ผลของมันเป็นเงาและล่อลวง แต่ขณะที่เธอผ่านสายตาของเธอยังคงจับจ้องอยู่ที่ระยะทางและเธอไม่เห็นผลเบอร์รี่
และเพื่อให้ดวงอาทิตย์ส่องแสงอีกครั้งในพื้นดินขึ้นไปข้างหน้าของผู้หญิง และเขาเกิดกอแบล็กที่จะเติบโตขึ้นมาข้างเส้นทางของเธอ เธอปฏิเสธที่จะได้อย่างรวดเร็วไปที่พวกเขา
และแล้วดวงอาทิตย์ แต่ที่เขาจะต้องสร้างสิ่งใหม่ทั้งหมด: บางสิ่งบางอย่างเพื่อให้สดใสมีกลิ่นหอมและอร่อยที่แม้แต่ผู้หญิงคนแรกที่จะไม่ล้มเหลวที่จะแจ้งให้ทราบล่วงหน้าของพวกเขาอยู่ในอารมณ์เด็ดเดี่ยวและไม่มีความสุขของเธอ
ดังนั้นเขาจึงมีความสุขที่พื้นอีกครั้งด้วยรังสีของเขาและแพทช์แรกของสตรอเบอร์รี่แผ่กระจายไปทั่วพื้นดิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่รุ่งอรุณของเวลา ชายคนแรกและคนแรกตั้งบ้านร่วมกัน โดยด้านข้างของแม่น้ำที่กว้างมาก พวกเขามีทุกอย่างที่พวกเขาต้องการสำหรับชีวิตสุข : ผลไม้และผลเบอร์รี่ , เนื้อสัตว์และปลา มากมายของไม้และน้ำ สด และ แน่นอน แต่ละอื่น ๆ พวกเขาอาศัยอยู่อย่างมีความสุข เป็นแม่ของผู้หญิงที่เคยอยู่ด้วยกัน จนกระทั่งเขาเริ่มทะเลาะกัน
ตอนแรกก็เรื่องเล็ก" ทำไมคุณไม่ทำเช่นนี้ ? " และ " ทำไมคุณไม่เป็นระเบียบ ? แต่ด่า และไม่กี่ไม้ จาน ชาม เริ่มบิน
ผู้หญิงแรกโมโหมากที่เธอตัดสินใจที่จะทิ้งผู้ชายก่อน ที่พักของวัน ในขณะที่เขายังคงหลับอยู่ เธอถอดชุดลงหุบเขา มุ่งหน้าไปทางพระอาทิตย์ เธอเดินแล้วก็เดิน มักจะมองตรงไปข้างหน้าของเธอ และไม่เคยกลับ
เมื่อมนุษย์คนแรกที่ตื่นขึ้นมาแล้วพบว่า หายไป เขารอให้เธอกลับมา เธอไม่ได้กลับมา เขาพบร่องรอยไปตามหุบเขา แต่เธอได้เริ่มต้นหัวยาวกับเขา และเขาไม่ได้หยุด หรือมีลักษณะกลม
ดวงอาทิตย์อยู่สูงในท้องฟ้าสีฟ้ามาก มันดูฟ้าสางเมื่อชายคนแรกที่เขาตามหลังผู้หญิงครั้งแรกและเห็นว่ามีความเศร้าบนใบหน้าของที่อื่นที่เก่าแก่และโลกที่สมบูรณ์แบบ .
และดวงอาทิตย์ถามผู้ชาย ถ้าเขายังโกรธกับภรรยา
เขาบอกว่าเขาไม่ได้โกรธหล่อน
อาทิตย์ถาม ถ้าเขาอยากจะได้เธอกลับมา
เขากล่าวว่าเขาจะเหมือนที่เธอได้กลับมา
และดวงอาทิตย์ สงสารคนแรก และตัดสินใจที่จะช่วยเขารังสีที่อ่อนโยนของเขาแตะพื้นไปตามเส้นทางของผู้หญิงและ Huckleberry บุชผุดขึ้น ผลของมันเป็นเงาและล่อลวง แต่ขณะที่เธอผ่านแววตาของเธอยังคงจับจ้องไปไกลแล้วเธอไม่เห็น berries .
และดวงอาทิตย์ส่องแสงอีกครั้งบนพื้นข้างหน้าของผู้หญิง และเขาทำให้กอ blackberries จะโตข้างเส้นทางของเธอ เธอปฏิเสธที่จะมองพวกเขา
และดวงอาทิตย์ ถึงแม้ว่าเขาจะต้องสร้างสิ่งที่ใหม่ทั้งหมด : บางอย่างที่สดใส หอม และอร่อย ที่แม้แต่ผู้หญิงที่แรกจะไม่ล้มเหลวที่จะแจ้งให้ทราบล่วงหน้าของพวกเขาในเธอเด็ดเดี่ยวและไม่มีความสุขอารมณ์ .
แล้วเขาอวยพรพื้นอีกครั้งด้วยรังสีของเขาและแพทช์แรกของสตรอเบอร์รี่แผ่กระจายไปทั่วพื้น .