The Vipassana meditator uses his co

The Vipassana meditator uses his concentration as a tool by which his awareness can chip away at the wall of illusion that cuts him off from the living light of reality. It is a gradual process of ever-increasing awareness into the inner workings of reality itself. It takes years, but one day the meditator chisels through that wall and tumbles into the presence of light. The transformation is complete. It’s called Liberation, and it’s permanent. Liberation is the goal of all Buddhist systems of practice. But the routes to the attainment of that end are quite diverse.

VIPASSANA IS THE oldest of Buddhist meditation practices. The method comes directly from the Satipatthana Sutta [Foundations of Mindfulness], a discourse attributed to the Buddha himself. Vipassana is a direct and gradual cultivation of mindfulness or awareness. It proceeds piece by piece over a period of years. The student’s attention is carefully directed to an intense examination of certain aspects of his own existence. The meditator is trained to notice more and more of his own flowing life experience. Vipassana is a gentle technique. But it also is very, very thorough. It is an ancient and codified system of training your mind, a set of exercises dedicated to becoming more and more aware of your own life experience. It is attentive listening, mindful seeing and careful testing. We learn to smell acutely, to touch fully, and [to] really pay attention to the changes taking place in all these experiences. We learn to listen to our own thoughts without being caught up in them. The object of Vipassana practice is to learn to see the truth of impermanence, unsatisfactoriness, and selflessness of phenomena. We think we are doing this already, but that is an illusion. It comes from the fact that we are paying so little attention to the ongoing surge of our own life experience that we might just as well be asleep. We are simply not paying enough attention to notice that we are not paying attention. It is another Catch-22.

Through the process of mindfulness, we slowly become aware of what we really are down below the ego image. We wake up to what life really is. It is not just a parade of ups and downs, lollipops and smacks on the wrist. That is an illusion. Life has a much deeper texture than that if we bother to look, and if we look in the right way.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Meditator ก่อใช้ความเข้มข้นของเขาเป็นเครื่องมือที่รับรู้ของเขาสามารถชิที่ผนังของภาพลวงตาที่ตัดเขาออกจากไฟชีวิตของความเป็นจริง มันเป็นกระบวนการค่อย ๆ เพิ่มมากขึ้นรับรู้เป็นผลงานภายในของตัวเอง ใช้เวลาปี แต่วันหนึ่งที่ meditator สิ่วผ่านผนังที่ และ tumbles เข้าแสง การแปลงเสร็จสมบูรณ์ เรียกว่าปลดปล่อย และเป็นถาวร ปลดปล่อยเป็นเป้าหมายของระบบพุทธทั้งหมดของการปฏิบัติ แต่เส้นทางเพื่อให้บรรลุนั้นได้ค่อนข้างหลากหลายแต่วิปัสสนาเป็นเก่าแก่ที่สุดของการปฏิบัติสมาธิในพุทธศาสนา วิธีการมาจากสมาธิสูตร [รากฐานของสติ], การบรรยายประกอบกับพระเอง แต่วิปัสสนาเป็นการเพาะปลูกโดยตรง และค่อย ๆ ของสติหรือการตระหนักรู้ สิ้นชิ้นในช่วงปี ความสนใจของนักเรียนอย่างรอบคอบสู่การตรวจเข้มในบางด้านของการดำรงอยู่ของเขาเอง Meditator ที่ถูกฝึกให้สังเกตเพิ่มเติมและประสบการณ์ชีวิตของตัวเองไหล แต่วิปัสสนาเป็นเทคนิคอ่อนโยน แต่มันยังเป็นอย่างมาก มาก มันเป็นระบบโบราณ และทำการฝึกอบรมจิต ชุดออกกำลังกายที่ตั้งใจที่จะเป็นมากขึ้นตระหนักถึงประสบการณ์ชีวิตของตนเอง ฟังเอาใจใส่ เห็นสติ และระวังทดสอบได้ เราเรียนรู้กลิ่นอย่างรุนแรง การสัมผัสอย่างสมบูรณ์ และ [] จริง ๆ สนใจการเปลี่ยนแปลงในประสบการณ์เหล่านี้ เราเรียนรู้ที่จะฟังความคิดของเราเองโดยไม่ถูกจับขึ้นในพวกเขา วัตถุประสงค์ของปฏิบัติการก่อคือการ เรียนรู้จริงไม่แน่นอน unsatisfactoriness และการเสียสละของปรากฏการณ์ เราคิดว่า เรากำลังทำอยู่แล้ว แต่ที่เป็นภาพลวงตา มันมาจากความจริงที่ว่า เราจะสนใจน้อยหลั่งไหลอย่างต่อเนื่องของประสบการณ์ชีวิตของเราเองว่า เราได้ดีอาจนอนหลับ เรามีเพียงแค่ไม่สนใจพอให้ทราบว่า เราจะไม่สนใจ Catch-22 อื่นได้ผ่านกระบวนการของสติ ค่อย ๆ ตระหนักเราจริง ๆ คืออะไรลงด้านล่างภาพอาตมา เราตื่นเพื่อชีวิตจริง ๆ คืออะไร มันไม่ใช่แค่ขบวนพาเหรดของ ups และดาวน์ lollipops และ smacks บนข้อมือ ที่เป็นภาพลวงตา ชีวิตมีเนื้อที่ลึกกว่านั้น ถ้าเรารำคาญมอง และ ถ้าเรามองในทางถูก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิปัสสนาปฏิบัติธรรมใช้ความเข้มข้นของเขาเป็นเครื่องมือโดยที่การรับรู้ของเขาสามารถชิปไปที่ผนังของภาพลวงตาที่ตัดเขาออกจากที่อยู่อาศัยแสงของความเป็นจริง มันเป็นกระบวนการที่ค่อยๆของการรับรู้ที่เพิ่มมากขึ้นเป็นผลงานภายในของตัวเองจริง มันต้องใช้เวลาหลายปี แต่วันหนึ่งผู้ปฏิบัติสิ่วผ่านผนังที่และไหลบ่าเข้ามาในการปรากฏตัวของแสง การเปลี่ยนแปลงจะเสร็จสมบูรณ์ มันเรียกว่าการปลดปล่อยและมันถาวร ปลดปล่อยเป็นเป้าหมายของระบบทางพุทธศาสนาทั้งหมดของการปฏิบัติ แต่เส้นทางที่จะบรรลุสิ้นสุดที่มีความหลากหลายมาก. วิปัสสนาที่เก่าแก่ที่สุดของการปฏิบัติสมาธิพุทธ วิธีการมาโดยตรงจาก Satipatthana ซูต [ฐานรากของสัมมาสติ] วาทกรรมมาประกอบกับตัวเองพระพุทธเจ้า วิปัสสนาคือการเพาะปลูกโดยตรงและอย่างค่อยเป็นค่อยไปของสติหรือการรับรู้ จะดำเนินชิ้นโดยชิ้นในช่วงปีที่ผ่านมา ความสนใจของนักเรียนเป็นผู้กำกับอย่างรอบคอบเพื่อให้การตรวจสอบเข้มข้นของบางแง่มุมของการดำรงอยู่ของตัวเอง ผู้ปฏิบัติได้รับการฝึกฝนให้ทราบมากขึ้นและมากขึ้นจากประสบการณ์ชีวิตของตัวเองไหล วิปัสสนาเป็นเทคนิคที่อ่อนโยน แต่มันก็ยังเป็นอย่างมากอย่างมาก มันเป็นระบบโบราณและการประมวลผลของการฝึกอบรมจิตใจของคุณตั้งค่าของการออกกำลังกายที่ทุ่มเทให้มากขึ้นและตระหนักถึงประสบการณ์ชีวิตของคุณเอง มันเป็นฟังใส่ใจเห็นสติและการทดสอบความระมัดระวัง เราเรียนรู้ที่จะมีกลิ่นหอมอย่างรุนแรงต่อการสัมผัสอย่างเต็มที่และ [ไป] จริงๆให้ความสนใจกับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในประสบการณ์เหล่านี้ทั้งหมด เราเรียนรู้ที่จะรับฟังความคิดของเราเองโดยไม่ถูกจับขึ้นในพวกเขา เป้าหมายของการปฏิบัติวิปัสสนาคือการเรียนรู้ที่จะเห็นความจริงของไม่เที่ยง unsatisfactoriness และเห็นแก่ตัวของปรากฏการณ์ เราคิดว่าเราจะทำเช่นนี้อยู่แล้ว แต่ที่เป็นภาพลวงตา มันมาจากความจริงที่ว่าเราจะจ่ายเงินให้ความสนใจน้อยมากที่จะกระชากอย่างต่อเนื่องของประสบการณ์ชีวิตของเราเองว่าเราอาจจะเพียงแค่รวมทั้งจะนอนหลับ เราจะเป็นเพียงการไม่ให้ความสนใจมากพอที่จะแจ้งให้ทราบว่าเราจะไม่ให้ความสนใจ มันเป็น Catch-22 อีก. ผ่านกระบวนการของการเจริญสติที่เราค่อย ๆ กลายเป็นตระหนักถึงสิ่งที่เราเป็นจริงลงมาด้านล่างของภาพอัตตา เราตื่นขึ้นมากับสิ่งที่มีชีวิตจริงๆ มันไม่ได้เป็นเพียงขบวนพาเหรดของ ups และดาวน์อมยิ้มและตบบนข้อมือ นั่นคือภาพลวงตา ชีวิตมีเนื้อลึกมากไปกว่านั้นถ้าเรารำคาญที่จะดูและถ้าเรามองในทางที่ถูก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวิปัสสนาทำสมาธิใช้สมาธิของเขาเป็นเครื่องมือ ซึ่งการรับรู้ของเขาสามารถชิปออกไปที่กำแพงของภาพลวงตาที่ตัดเขาออกไปจากชีวิต แสงแห่งความจริง มันเป็นกระบวนการที่ค่อยๆ เพิ่มความตระหนักในผลงานภายในของความเป็นจริงนั่นเอง มันต้องใช้เวลาหลายปี แต่มาวันหนึ่ง meditator สิ่วผ่านผนังและ tumbles ลงในการแสดงตนของแสง การแปลงเสร็จสมบูรณ์ มันเรียกว่า การปลดปล่อย และเป็นแบบถาวร ปลดปล่อยเป็นเป้าหมายของชาวพุทธทุกระบบปฏิบัติ แต่เส้นทางเพื่อความสำเร็จของปลายมีค่อนข้างหลากหลายวิปัสสนาคือที่เก่าแก่ที่สุดของการปฏิบัติกรรมฐาน . วิธีที่มาโดยตรงจากสติปัฏฐาน ๔ฐานสติสุตตะ [ ] , วาทกรรมเกิดจากพระพุทธเจ้าเอง วิปัสสนา คือ ตรง และค่อยๆ ปลูกสติ หรือ สติ มันเงินชิ้นโดยชิ้นในช่วงปี ความสนใจของนักเรียนอย่างที่ตรวจเข้มของบางแง่มุมของการดำรงอยู่ของเขาเอง การปฏิบัติธรรม คือ ฝึกให้เห็นมากขึ้นของเขาไหลชีวิตประสบการณ์ วิปัสสนาเป็นวิธีที่อ่อนโยน แต่มันก็มีมาก มากละเอียด มันเป็นระบบโบราณและประมวลกฎหมายของการฝึกอบรมจิตใจของคุณ ชุดของการออกกำลังกายเฉพาะจะกลายเป็นมากขึ้นตระหนักถึงประสบการณ์ชีวิตของคุณเอง มันคือใส่ใจฟัง สติเห็นและทดสอบระมัดระวัง เราเรียนรู้ที่จะมีกลิ่นรุนแรง , สัมผัสอย่างเต็มที่ และให้ใส่ใจกับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในประสบการณ์เหล่านี้ทั้งหมด เราเรียนรู้ที่จะฟังความคิดของเราเองโดยไม่ต้องถูกจับขึ้นในพวกเขา วัตถุประสงค์ของการฝึกปฏิบัติวิปัสสนา คือเรียนรู้ที่จะมองเห็นความจริงของความไม่เที่ยง ความไม่เห็นแก่ตัวของครีมกันแดด , และปรากฏการณ์ เราคิดว่า เราทำแล้ว แต่นั่นเป็นภาพลวงตา มันมาจากการที่เราจ่ายความสนใจเพียงเล็กน้อยดังนั้นกระแสอย่างต่อเนื่องของประสบการณ์ชีวิตของเราเองว่า เราอาจจะได้หลับ เราก็ไม่ได้สนใจ พอสังเกตเห็นว่าเราไม่ได้ให้ความสนใจ มันเป็น catch-22 อื่นผ่านกระบวนการของจิต เราค่อยๆกลายเป็นตระหนักถึงสิ่งที่เราจริงๆ ข้างล่างภาพอัตตา เราปลุกชีวิตอะไรจริงๆ มันไม่ได้เป็นเพียงขบวนพาเหรดของ ups และดาวน์ , lollipops และตบบนข้อมือ ที่เป็นภาพลวงตา ชีวิตมีเนื้อมากลึกกว่านั้นถ้าเราต้องดู และถ้ามองในทางที่ถูกต้อง